Φόρος… ξεκουμπίσματος!
Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
Εκτός από τους φόρους αίματος στους οποίους υπόκειται
ο ελληνικός λαός, έχει και την υποχρέωση να ανέχεται και έναν ακόμα,
κάπως ιδιότυπο «φόρο»: Τον «φόρο» του εμπαιγμού και της κοροϊδίας που
του επιβάλλουν οι κλόουν του εξυπνακισμού. Αυτοί που μετά κορδακίζονται
μεταξύ τους για το ποιός εφηύρε την «καλύτερη ατάκα» για να εξαπατήσει
το «πόπολο».
Θυμηθείτε:...
- Όταν έκοψαν τους μισθούς των ανθρώπων του μόχθου και βούτηξαν τις συντάξεις των γερόντων το εμφάνισαν σαν φόρο… πατριωτισμού!
- Όταν ξεκίνησε το μακελειό της τάχα μου «έκτακτης» φορολόγησης το αποκάλεσαν φόρο… αλληλεγγύης!
- Όταν επέβαλαν το χαράτσι της ΔΕΗ το περιέγραψαν περίπου σαν φόρο… κοινωνικής δικαιοσύνης!
- Όταν έστρωσαν το έδαφος για την Ελλάδα της αιθαλομίχλης και των μαγκαλιών μας είπαν ότι ήθελαν να καταπολεμήσουν τους λαθρεμπόρους και ότι ο φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης είναι κάτι σαν φόρος κατά του… λαθρεμπορίου!
- Έχουν καταληστέψει τον κόσμο με αλλεπάλληλους φόρους σε σπίτια, αγροτεμάχια, μαντριά και στάνες και έφτασαν να λένε ότι οι φόροι επί των ακινήτων της φτωχολογιάς είναι φόροι… αριστεροί και σοβιετικοί!
- Τώρα επιβάλλουν το νέο χαράτσι των 25 ευρώ στα νοσοκομεία. Και ο υπουργός (αυτός που ξεκίνησε τη θητεία του με τη φράση «έπρεπε να σας απολύσουμε για να δείτε τι θα πει βερίκοκο» και τη συνεχίζει πανηγυρίζοντας ότι η διάλυση της Υγείας είναι έργο δικό του και όχι του Τόμσεν) περιφέρει την πολιτική παρακμή που εκπροσωπεί από τηλεστασίδι σε τηλεστασίδι, ισχυριζόμενος ότι τα «διόδια» στα νοσοκομεία είναι το αγλάισμα της φροντίδας υπέρ των αδυνάμων αφού, όπως λέει, συνιστούν φόρο… κοινωνικής μεταβίβασης!
Κατά τα λοιπά ο ελληνικός λαός μόνο την τελευταία
δεκαετία σε άμεσους και έμμεσους φόρους (χωρίς να υπολογίζονται οι
«έκτακτοι», τα χαράτσια, τα κάθε λογής «διόδια» κοκ) έχει πληρώσει πάνω
από 500 δισεκατομμύρια ευρώ! Αλλά Υγεία δεν έχει. Παιδεία δεν έχει.
Δρόμους δεν έχει. Θέρμανση δεν έχει. Πρόνοια δεν έχει…
Διαθέτει,
όμως, ευφυέστατους πολιτικούς «σωτήρες». Προικισμένους στους
ευφημισμούς και την παρλαπιπολογία. Που βάζουν τον έναν φόρο μετά τον
άλλον και ακολούθως βαφτίζουν το κρέας – ψάρι. Βαφτίζουν το χαράτσι –
δικαιοσύνη. Βαφτίζουν το 25ευρω – σουλφαμιδόσκονη υπέρ φτωχών και
αδυνάμων!
Την πρότασή μας, λοιπόν,
να… ξεκουμπιστούν, θα τους την κάνουμε στη γλώσσα που οι ίδιοι μιλούν.
Στη γλώσσα που καταλαβαίνουν. Μιας και έτσι αντιλαμβάνονται την
πολιτική τους «προσφορά», με το να βάζουν φόρους στους οποίους δίνουν
διάφορα χαριτωμένα και ζουμπουρλούδικα ονόματα, η πρότασή μας είναι: Να
μαζέψουν όλους τους φόρους που έχουν ψηφίσει μέχρι τώρα και πάνω σε
αυτούς να προσθέσουν έναν ακόμα.
Ναι κύριοι:
Βάλτε μας έναν ακόμα φόρο! Μόνο που αυτός θα είναι ο (πραγματικά)
τελευταίος φόρος που θα επωμιστούμε. Και που θα τον πληρώσουμε με την
εξής συμφωνία: Να φύγετε! Να μας αδειάσετε τη γωνιά!
Σας προτείνουμε να
μας φορολογήσετε για να φύγετε! Αν αξίζει να πληρώσουμε κάποιο φόρο
είναι αυτός: Ο φόρος για να εξαφανιστείτε από τη ζωή μας! Σας ζητάμε να
σας πληρώσουμε φόρο – τον τελευταίο – για να τελειώνουμε μαζί σας! Κι ας
τον ονομάσετε όπως θέλετε. Ας τον πείτε «φόρο αποχαιρετισμού». Ας τον πείτε «φόρο φευγιού». Ας τον πείτε ακόμα και «φόρο ξεκουμπίσματος» (σσ: ή μάλλον όχι. Το τελευταίο ας το αποφύγουμε. Μπορεί να θεωρηθεί «λαϊκισμός». Που πάλι σε εμάς θα τον χρεώσουν)…
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Φόρος μπαίνει σε κάτι που υπάρχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να υπάρχει πρέπει κάποιος να το κατέχει.
Αυτός είναι είτε το δημόσιο, είτε το ιδιωτικό δικαίωμα.
Το πρώτο δεν πληρώνει φόρους και το δεύτερο θα πάψει να πληρώνει όταν δεν θα το συμφέρει να έχει δικαίωμα σε αυτό που είναι πλέον βαρίδι.
Ο Ανταμ Σμιθ είχε τονίσει..."Άνθρωπός που αδυνατεί να αποκτήσει ιδιοκτησία δεν μπορεί να έχει κανένα ενδιαφέρον, εκτός από το να τρώει όσο μπορεί περισσότερο και να εργάζεται όσο γίνεται ολιγώτερο".
Το πράγμα για το πως θέλουν τον πολίτη φωνάζει μόνο του.
Εκείνο που πρέπει να κρυφακούσουμε είναι το γιατί.