Ο κήρυκας της μιζέριας

“Το «σύστημα» που εφαρμόζει το ΔΝΤ είναι απλό, απλούστατο στην κεντρική του λογική, δοκιμασμένο πάρα πολλές φορές στον πλανήτη. Προσομοιώνει ουσιαστικά τον πόλεμο, περιορίζει τα προσδοκώμενα όρια ηλικίας των ανθρώπων, μέσω της μείωσης των δαπανών υγείας, ενώ οδηγεί χιλιάδες στο περιθώριο και στο θάνατο – έτσι ώστε αυτοί που απομένουν να ζουν καλύτερα. Παράλληλα, φροντίζει να εκτονώνεται ο θυμός, η οργή και η αντίδραση – με την κατάλληλη, πολυσχιδή και ιδιοφυή χειραγώγηση των μαζών”.

.

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος 

Οι πολυπληθείς ακροατές του συμπαθέστατου «αντιστασιακού» δημοσιογράφου της «διπλανής πόρτας» τα πρωινά, καθώς επίσης οι τηλεθεατές του τα βράδια, ακούν και βλέπουν με συγκεχυμένα συναισθήματα πως η Ελλάδα είναι μία μίζερη, φτωχή, κακόμοιρη, δυστυχισμένη και υποανάπτυκτη περιοχή του πλανήτη, υπό γερμανική κατοχή.

Η διορισμένη λοιπόν από την καγκελάριο «ύπατη αρμοστεία», η απολύτως ανίκανη και διεφθαρμένη δηλαδή συγκυβέρνηση, υπό την ηγεσία του «φίλου» του, κυρίως όμως «υπό την αιγίδα του εξουσιομανούς αντιπροέδρου», βασανίζει σαδιστικά τους Έλληνες – οδηγώντας τους στη φτώχεια, στο λιμό, στην εξαθλίωση, στη γενοκτονία και στις κλιμακούμενες αυτοκτονίες, με στόχο την εξασφάλιση των «κεφαλικών φόρων και χαρατσιών» που απαιτούν οι ξένοι τοκογλύφοι.

Η αντιπολίτευση, πάντοτε κατά τον ίδιο, χαμένη στο λαβύρινθο των συνιστωσών της και με έναν επιεικώς ανίκανο αρχηγό, ο οποίος αδυνατεί να προσελκύσει τους Έλληνες, έχει κολλήσει στο «16% + 4% = 20%» των ψηφοφόρων – όπου το πρώτο μέρος της εξίσωσης αποτελείται από στελέχη και οπαδούς εκείνου του κόμματος που οδήγησε την Ελλάδα στο ικρίωμα («άλλαξε ο Μανωλιός, βάζοντας τα ρούχα αλλιώς»), ενώ το δεύτερο από ετερόκλητες ομάδες, αριστερής καταγωγής και αλλοτριωμένων ίσως, αλλά σίγουρα δυσδιάκριτων προδιαγραφών.

Συνεχίζοντας, κατά παράδοξο τρόπο, καλεί συνεχώς στις εκπομπές του μέλη του προβεβλημένου κατεστημένου – πολιτικούς, οικονομολόγους, δικηγόρους, συνδικαλιστές και άλλους «κατ’ επίφαση διακεκριμένους» συμπολίτες μας, όπως συνηθίζουν οι περισσότεροι συνάδελφοί του. Είναι γνωστό άλλωστε πως για να κληθεί κάποιος στην τηλεόραση είτε πρέπει να «παρακαλέσει γονατιστός», είτε να είναι τουλάχιστον καθηγητής πανεπιστημίου – ενώ για να γίνει βουλευτής ή δημοσιογράφος, αρκεί το απολυτήριο του Δημοτικού.

Γνωρίζει ασφαλώς πως οι Έλληνες σιχαίνονται να τους βλέπουν, επιθυμώντας πλέον να ακουστούν οι απόψεις των πολυάριθμων μορφωμένων, καλλιεργημένων και ικανών ανθρώπων (επιχειρηματιών, εφοπλιστών, τραπεζιτών και λοιπών απλών πολιτών), από τους οποίους να μπορούν να μάθουν κάτι – γεγονός που δημιουργεί απορίες, όσον αφορά το βαθύτερο νόημα των επιλογών του.

Πρόκειται βέβαια κυρίως για «γλάστρες», αφού η παράσταση παίζεται από το ίδιο και τους μονολόγους του – με νοητό «συμπρωταγωνιστή» το κοινό του, στο οποίο απευθύνεται σε πρώτο πρόσωπο («εσύ εκεί που με ακούς, καθισμένος στον καναπέ σου, να ξέρεις ότι θα σου πάρουν το σπίτι σου»).

Από την άλλη πλευρά, ο πολυτάλαντος δημοσιογράφος δεν αναπτερώνει ούτε στο ελάχιστο το ηθικό των Ελλήνων – γεγονός που συμπεραίνεται από το ότι, εάν θέλει κανείς να διαπαιδαγωγήσει σωστά τα παιδιά του, γνωρίζει πως πρέπει να αποφεύγει να τους δημιουργεί ενοχές, τονίζοντας αποκλειστικά και μόνο τις αδυναμίες τους ή/και την μηδαμινότητα τους.

Τι επιδιώκει λοιπόν ο συμπαθέστατος, ικανότατος, ταλαντούχος και εξαιρετικά προικισμένος «δημόσιος κήρυκας» της μιζέριας; Την παραμονή του στην επικαιρότητα, έσοδα από τις διαφημίσεις, μία θέση ισχύος που να τον προστατεύει από τυχόν σφάλματα του παρελθόντος, κοινωνική αναγνώριση, διεθνή εμβέλεια, ενεργό συμμετοχή στα κοινά, την καταγραφή του στην ιστορία του τόπου ή κάτι άλλο που δεν μπορούμε να φανταστούμε;

Αν και υποθέτουμε ότι θέλει απλά να προσφέρει ανιδιοτελώς «καλές υπηρεσίες» στους Έλληνες, αδυνατούμε να απαντήσουμε με απόλυτη βεβαιότητα. Γνωρίζουμε όμως πως εξυπηρετεί, όσο κανένας άλλος ίσως, το σύστημα, έτσι όπως έχει επιβληθεί σήμερα στην Ελλάδα – πιθανολογούμε όχι συνειδητά, χωρίς φυσικά να «βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά».

Ο τρόπος τώρα που εξυπηρετεί το σύστημα, ειδικά το φίλο του τον πρωθυπουργό, αλλά και τη μισητή εχθρό του, τη Γερμανίδα καγκελάριο (το ΔΝΤ και οι Η.Π.Α. μάλλον παραμένουν στο απυρόβλητο της εκπομπής του), είναι πραγματικά «ευρηματικός» – ενώ οφείλουμε να σημειώσουμε πως τώρα τελευταία έχει συμπαθήσει τη δραχμή, όπως ολόκληρος ο αγγλοσαξονικός κόσμος και ειδικά οι Αμερικανοί, είτε είναι ελληνικής καταγωγής, είτε όχι (προφανώς δεν αγαπούν το εθνικό μας νόμισμα, αλλά μισούν το ευρώ – για αυτονόητους λόγους).

Απλούστατα, λειτουργεί όπως το καπάκι της κατσαρόλας, το οποίο πρέπει να ανοίγει κανείς ελαφριά και προσεκτικά, για να εξατμίζεται ο ατμός – αφού διαφορετικά εκρήγνυται η κατσαρόλα, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στο «σύστημα» (στη «νέα τάξη πραγμάτων», η οποία απαιτεί χρόνο και ηρεμία για να αφομοιωθεί σωστά από τις άβουλες μάζες).

Ακόμη πιο απλά, εκτονώνει τους Έλληνες, οι οποίοι υποφέρουν τα πάνδεινα στην καθημερινότητα τους - μη έχοντας κανέναν τρόπο να προστατευθούν, αφού δεν γνωρίζουν ούτε τι ακριβώς συμβαίνει, ούτε τους εχθρούς, ούτε τους φίλους τους.

Η πιθανότατα μη συνειδητή συμβολή του λοιπόν στην απαιτούμενη εκτόνωση των βασανισμένων Ελλήνων, είναι ανεκτίμητη για τους δυνάστες τους – αφού μέσω της ήρεμης συμπεριφοράς των συμπατριωτών μας, εξασφαλίζεται η μη αντίδραση όλων των Ευρωπαίων. Με απλά λόγια οι Ευρωπαίοι, «σκεπτόμενοι» πως ευρίσκονται σε καλύτερη θέση σχετικά με τους Έλληνες, σκύβουν το κεφάλι πειθήνια – για να μην τους βρει μεγαλύτερο κακό, για να μην χρεοκοπήσουν, να μην λεηλατηθούν και να μην υποφέρουν, όπως η Ελλάδα.

Δυστυχώς παρά το ότι η πατρίδα μας είναι η πλουσιότερη από τις περισσότερες χώρες, καθώς επίσης η ομορφότερη όλων, με έναν ασύγκριτο πολιτισμό – θύμα όμως της σκόπιμης χρεοκοπίας, στην οποία οδηγήθηκε από τον Εφιάλτη του Καστελόριζου, μετά τους συνεχείς «βιασμούς» της από τη διεφθαρμένη πολιτική της ηγεσία των τελευταίων δεκαετιών.

Είμαστε σίγουροι βέβαια πως τελικά θα τα καταφέρει η Ελλάδα – αφού είναι αδύνατον να ηττηθεί από αυτούς, οι οποίοι «φορούν τα σανδάλια τους με κάλτσες», όπως πολύ σωστά επεσήμανε φίλος μας.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση