Το πελατειακό κράτος

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

Χωρίς καμία αμφιβολία, ο μεγαλύτερος εχθρός των Ελλήνων είναι το πελατειακό κράτος – το οποίο, τις τελευταίες δεκαετίες, κυβερνάει απολυταρχικά την Ελλάδα, έχοντας καταστεί παντοδύναμο, σχεδόν αδύνατον να καταπολεμηθεί.

Στα πλαίσια αυτά το βασικό «αντικείμενο» εκμετάλλευσης του, κυρίως η αστική, μη δημοσιοϋπαλληλική τάξη, καθώς επίσης οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, δεν αντιστάθηκαν ουσιαστικά στην εισβολή του ΔΝΤ - έχοντας την ελπίδα ότι, η Τρόικα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει με επιτυχία το πελατειακό κράτος, το οποίο τους καταδυναστεύει, έχοντας μολύνει ολόκληρο την πολιτικό σύστημα της Ελλάδας.

Παρά την ολοφάνερη «προδοσία» λοιπόν του Καστελόριζου, όπου παραδόθηκε άνευ όρων η εθνική κυριαρχία της Ελλάδας, καθώς επίσης το μεγάλο έγκλημα του PSI, όπου μετατράπηκε «ενδοτικά» ολόκληρο το δημόσιο χρέος σε «ενυπόθηκο», αγγλικού δικαίου, μη μετατρέψιμο σε δραχμές, οι Έλληνες δεν βγήκαν στους δρόμους – ενώ συνεχίζουν να παραμένουν ήσυχοι, αν και συνθλίβονται από τα πλοκάμια της ανεργίας, από τις χρεοκοπίες χιλιάδων επιχειρήσεων, καθώς επίσης από τη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Περαιτέρω, αυτό που δυστυχώς συντηρεί το πελατειακό κράτος στην Ελλάδα, είναι το κοινωνικό κράτος - συμπεριλαμβανομένων των δημοσίων επιχειρήσεων. Εάν λοιπόν επιθυμούσε κανείς να θεραπεύσει αποτελεσματικά τη βασική ασθένεια της χώρας μας, θα έπρεπε να θυσιάσει το κοινωνικό κράτος – ιδιωτικοποιώντας σε εξευτελιστικές τιμές τις κρατικές επιχειρήσεις και εκποιώντας μεγάλο μέρος της δημόσιας περιουσίας.

Κατ’ επέκταση, ο μεγαλύτερος εχθρός του κοινωνικού κράτους είναι το πελατειακό κράτος – για την καταπολέμηση του οποίου οι Έλληνες είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν ακόμη και την εθνική τους κυριαρχία, όπως τεκμηριώνεται από τη μέχρι σήμερα «ουδέτερη» στάση τους απέναντι στους εισβολείς.

Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση, παρά το ότι εξωτερικά φαίνεται να υποστηρίζει τους εισβολείς, την κατάλυση του κοινωνικού κράτους, καθώς επίσης την ιδιωτικοποίηση των πάντων, στην πραγματικότητα κάνει ότι μπορεί για να τα αποφύγει – αφού γνωρίζει πολύ καλά πως όλα αυτά είναι εντελώς αντίθετα με τα συμφέροντα του πελατειακού κράτους, στο οποίο στηρίζει την ηγεμονία της.

Από την συγκεκριμένη οπτική γωνία, τα διάφορα «σφάλματα» της κυβέρνησης, όπως η «ανοησία» της ΕΡΤ, η αποτυχία της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ, τα προβλήματα με τον ΟΠΑΠ, η επιλογή απελπιστικά ακατάλληλων υπουργών κλπ., φαίνονται εντελώς διαφορετικά – «αποκτούν» ένα άλλο νόημα.

Η στάση βέβαια της αντιπολίτευσης, η οποία τάσσεται εναντίον της κατάλυσης του κοινωνικού κράτους και των ιδιωτικοποιήσεων, εξυπηρετεί την κυβέρνηση σε μεγάλο βαθμό – γεγονός που φαίνεται ολοκάθαρα από τον τρόπο, με τον οποίο την αντιμετωπίζει. Άλλωστε, τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αντιπολίτευση έχουν κοινά μεταξύ τους συμφέροντα – τα οποία δεν είναι σε καμία περίπτωση ταυτόσημα, με τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των Πολιτών.

Το μεγάλο δίλημμα λοιπόν των Ελλήνων, αλλά και η απάντηση ίσως στο ερώτημα γιατί οι Έλληνες δεν αντιδρούν, όπως όλοι οι υπόλοιποι λαοί, είναι ποιο από τα δύο «δεινά» είναι προτιμότερο να επιλέξουν: το απόλυτα διεφθαρμένο και αχόρταγο πελατειακό κράτος, το οποίο για χρόνια ολόκληρα τους τυραννάει ή τους ξένους και το αιμοχαρές νεοφιλελεύθερο κτήνος, τη ηγεμονία του οποίου προσπαθούν να επιβάλλουν;

Απλούστερα, εάν βγουν μαζικά στους δρόμους και αντιδράσουν δυναμικά, τι και ποιόν θα πρέπει να υποστηρίξουν; Ποια ακριβώς θα είναι τα επακόλουθα, εάν επαναστατήσουν; Ποιος θα είναι ο ωφελημένος;

Γνωρίζοντας τώρα ότι, είναι αδύνατον να επιλέξει κανείς μεταξύ της Σκύλλας και της Χάρυβδης, θεωρούμε ότι η απάντηση θα δοθεί τελικά από αυτά που θα ακολουθήσουν – ευχόμενοι η διαμάχη μεταξύ των δύο θηρίων, τα οποία απειλούν σχεδόν εξ ίσου την πατρίδα μας να τα αποδυναμώσει, επιτρέποντας στους Πολίτες μία τρίτη, εντελώς διαφορετική επιλογή.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση