Ευρωπαϊκή Ένωση, η μεγάλη απάτη
Για να αρχίζουμε να εμπεδώνουμε σε τι απάτη έχουμε εισέλθει και τι πραγματικά πρεσβεύει
Γράφει ο Nigel Farage
“Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεν ψηφίζει νόμους και δεν ανακαλεί νόμους.
Οι νόμοι, με την μορφή οδηγιών, κανονισμών κλπ., που ήδη έχουν φθάσει
τους 30.000, (!) αποφασίζονται από μη εκλεγμένους αξιωματούχους (οι
οποίοι μαζί με τους υπαλλήλους φθάνουν τους 30.000 περίπου), με πλήρη
μυστικότητα και αδιαφάνεια μετά από παρασκηνιακές πιέσεις και διαπραγματεύσεις, για τις οποίες κανείς δεν είναι υπόλογος.
Οι υπουργοί των χωρών-μελών υποχρεώνονται να αποδεχθούν τις
προκανονισμένες αποφάσεις των μονίμων αντιπροσώπων, και πολλές φορές το
«ανακοινωθέν» γίνεται δεκτό πριν (!). την «συζήτηση» των Υπουργών, η
οποία λαμβάνει χώρα μόνο για προσχηματικούς λόγους.
Οι Δημοσιογράφοι που επικρίνουν αυτήν την κατάσταση απομακρύνονται
έντεχνα από τις Βρυξέλλες, και παραμένουν όσοι συμφωνούν με το σύστημα.
Όταν οι ευρωβουλευτές καλούνται να ψηφίσουν, πληροφορούνται στις 8 το
πρωί για την ημερήσια διάταξη ψηφοφορίας επί εκατοντάδων θεμάτων, που
διεξάγεται στις 12.00 με πατήματα κουμπιών “ναι”, “όχι”, “αποχή”. Αλλά
οι φάκελοι των θεμάτων έχουν χιλιάδες σελίδες στην Γαλλική γλώσσα, και
κανείς Ευρωβουλευτής δεν προλαβαίνει να τους
μελετήσει. Έτσι, οι ευρωβουλευτές λαμβάνουν από τα ευρωπαϊκά κόμματα, στα οποία
ανήκουν, μια μεγάλη «λίστα» με το τι πρέπει να ψηφίσουν μέσα σε ένα τέταρτο της ώρας!!!»
Δηλαδή, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι μόνο μία μεγάλη φάρσα εξαπατήσεως των Ευρωπαϊκών λαών.
Το «Ευρωπαϊκό Σχέδιο» οδηγεί σε ένα ενιαίο ομοσπονδιακό κράτος βάσει
του Γάλλο-Γερμανικού άξονα, το οποίο συντρίβει την διαφορετικότητα και
τις εθνικές παραδόσεις των λαών των χωρών-μελών χωρίς να τους ενημερώσει
ή να τους ρωτήσει.
Όποιος διαφωνήσει στο μέλλον, θα έχει να αντιμετωπίσει την ενιαία
ευρωπαϊκή «ταυτότητα», την ευρωπαϊκή αστυνομία, την ευρωπαϊκή δικαιοσύνη
και τον ευρωπαϊκό στρατό. Ας αναλογιστούμε τις συνέπειες αυτού του
αντιδημοκρατικού πειράματος που πλήττει την κοινοβουλευτική Δημοκρατία
και το εθνικό κράτος. Η κοινωνική δυσαρμονία, η ανελευθερία και η πίεση
που θα δεχθούν οι λαοί της Ευρώπης θα έχουν δύο πιθανά αποτελέσματα:
Ή θα οδηγήσουν σε μεγάλη ανάπτυξη της άκρας δεξιάς και άκρας
αριστεράς με απρόβλεπτα αποτελέσματα, ή θα οδηγήσουν σε εμφύλιο
ευρωπαϊκό πόλεμο.
Η Ελλάς οφείλει να αντιδράσει στα τερατώδη ψεύδη, στην απίστευτη
γραφειοκρατία, στην ουσιαστική αντιδημοκρατικότητα και ανελευθερία της
Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ώστε οι Ευρωπαϊκοί λαοί να διατηρήσουν την εθνική
και δημοκρατική τους ταυτότητα σε ένα πλαίσιο διεθνούς συνεργασίας και
συνεννοήσεως.
Τους προηγούμενους μήνες, έγινε εμφανές από τις προτάσεις που
προωθήθηκαν από την Κομισιόν και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με υποστήριξη
από την Γαλλία, την Γερμανία και άλλα κράτη, ότι θα σηματοδοτήσει ένα
περαιτέρω αποφασιστικό βήμα προς την συγκόλληση των χωρών-μελών της
Ευρωπαϊκής Ενώσεως σε ένα κράτος με την δική του κεντρική κυβέρνηση,
νόμισμα, φορολόγηση, ένοπλες δυνάμεις και νομικό σύστημα.
Τρία πράγματα κτυπούν το καμπανάκι, για τον τρόπο που το νέο σύστημα διακυβερνήσεως θα επιβληθεί στα έθνη της Ευρώπης.
Το πρώτο είναι το πόσο λίγο οι Ευρωπαϊκοί λαοί, συμπεριλαμβανομένου
του Ελληνικού, όντως γνωρίζουν ακριβώς σε τι σύστημα διακυβερνήσεως θα
βρεθούν να ζουν.
Το δεύτερο, είναι το πόσο εξαιρετικά αντιδημοκρατικό είναι αυτό το
σύστημα. Οι περισσότεροι νόμοι και πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενώσεως
εγκρίνονται από μη εκλεγμένους αξιωματούχους πίσω από κλειστές πόρτες,
χωρίς να δίνουν λόγο στα κοινοβούλια.
Έχει λεχθεί ότι οι μόνες χώρες του κόσμου, των οποίων οι νομοθετικές
διαδικασίες είναι τόσο αποκρυπτικές, όπως της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, είναι η
Κούβα και η Βόρειος Κορέα.
Ο τρίτος και σημαντικότερος λόγος γιατί πρέπει όλοι μας να φοβόμαστε
αυτό το σύστημα διακυβερνήσεως της Ε.Ε. είναι απλά ότι στην πράξη το
σύστημα δεν δουλεύει.
Οπουδήποτε να κοιτάξεις στις πρακτικές λειτουργίες της, είτε είναι οι
πολιτικές της στην απασχόληση, στην γεωργία, στην αλιεία, στον
ανταγωνισμό, στην διεθνή ανθρωπιστική βοήθεια, και σε οτιδήποτε άλλο,
ανακαλύπτεις ότι η Ε.Ε. δεν επιτυγχάνει τους διακηρυγμένους στόχους της.
Όποια πλευρά πολιτικής και αν εξετάσει κανείς, βρίσκει να συμβαίνει
το ίδιο. Πάντα ξεκινούν με ευγενείς σκοπούς και ωραίες υποσχέσεις για το
πόσο υπέροχα θα πάνε όλα. Τότε ανακαλύπτεις ότι αυτό οδηγεί σε ένα
βουνό γραφειοκρατίας μεγέθους Ολύμπου, σε μια πλήρη απώλεια επαφής με
την πραγματικότητα, σε μνημειώδη αναποτελεσματικότητα και κακή
διαχείριση ανακατεμένη με διαφθορά, έως ότου, τελικώς, βλέπεις ότι
κανένας από εκείνους τους γενναίους στόχους δεν επιτυγχάνεται στην
πραγματικότητα.
Καταλαβαίνουμε γιατί οι Βρυξέλλες επιθυμούν τώρα απεγνωσμένα η Ελλάς
να εισέλθει στο ενιαίο νόμισμα, δηλαδή για τους δικούς τους
προπαγανδιστικούς λόγους. Αλλά φοβόμαστε, ότι αν τον εντάξουν σ’ αυτό
πείραμα, ο Ελληνικός λαός θα το μετανιώσει.
Το πραγματικό πρόβλημα με το αντιδημοκρατικό όνειρο της Ε.Ε., είναι
ότι βασίζεται σε μια κολοσσιαία πράξη ευσεβούς πόθου. Ήδη αρχίζουμε να
διαπιστώνουμε ότι η πραγματικότητα δεν συμβαδίζει με αυτήν την
κατασκευασμένη πίστη.
Μια ημέρα όλοι οι λαοί της Ευρώπης θα καταλάβουν ότι οφείλουν να πληρώσουν ένα τρομερό τίμημα“.
Nigel Farage
Ευρωβουλευτής και Προέδρος του UKIP
(Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου)
Πηγή: Ποσειδώνας
... Οι περισσότεροι νόμοι και πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενώσεως εγκρίνονται από μη εκλεγμένους αξιωματούχους πίσω από κλειστές πόρτες, χωρίς να δίνουν λόγο στα κοινοβούλια. Έχει λεχθεί ότι οι μόνες χώρες του κόσμου, των οποίων οι νομοθετικές διαδικασίες είναι τόσο αποκρυπτικές, όπως της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, είναι η Κούβα και η Βόρειος Κορέα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΧ
Φασίστας και νεοναζί είναι κι αυτός. Αν τα έλεγε ένας αναγνωρισμένος "σύντροφος", σαν τους δικούς μας πασόκους, κουκουέδες, συριζαίους, "συνιστώντες", ή νεοδημοκράτης με σαφή αριστεροσύνη, θα ήταν εντάξει. Το μονοπώλιο της ευθυκρισίας, της φιλολαϊκότητας, και της ακριβούς πολιτικής ανάλυσης, ανήκει μόνο στο ΚΚΕ και τους ... "συνιστώντες". Πάντως, οι έχοντες και κατέχοντες τη μοναδικότητα της πολιτικής αλήθειας είναι οι άμικτοι καθοδηγητές του ΚΚΕ. Όλοι οι άλλοι είναι πράκτορες του Κεφαλαίου.
Ὀσο και εάν θεωρηθή παράλογο και προκλητικό η βαθειά οικονομική (και δομική εδώ) κρίση στην χώρα μας, παρ'όλες τις ταλαιπωρίες και δυστυχίες του λαού της, ήταν ένα θείο δώρο γιά να συνειδητοποιηθούν τα του άρθρου, όπως και πολλά άλλα, προκειμένου να την "κάνουμε" με ελαφρά πηδηματάκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕάν μάλιστα αυτό γινόταν αρχικά με δικαιολογία τις πρώτες εκτοξεύσεις των επιτοκίων και των CDS (θυμάσθε τις αβρότητες και τα φιλιά στο ΓΑΠ από τους ευρωπαίους ηγέτες γιά το deal;), τότε σήμερα θα μιλούσαμε γιά τελείως διαφορετικό τοπίο, ανεξάρτητα από τους επί μέρους χειρισμούς και τις επιβεβλημένες εσωτερικές ανακατανομές.
Η πιστή ταύτιση του πολιτικού προσωπικού με τα "προδιαγεγραμμένα" είναι κατανοητή επειδή η όποια "ηγεσία" προετοιμάζεται παιδιόθεν γιά συνεξυπηρέτηση εγχωρίων και ξένων συμφερόντων.
Έως πρόσφατα δεν ετέθη ιστορικά θέμα πλήρους σύγκρουσης αυτών των συμφερόντων...τώρα τίθεται και η παρούσα πολιτική ομήγυρις (που αστειεύεται και γελάει στον φακό... με τέτοια μέτρα!) θα ξεπεράσει παρασσάγγας τους λεγόμενους "εφιάλτες" του πρόσφατου παρελθόντος που θα αποδειχθούν αρσακειάδες.
Το μέγα πρόβλημα πάντως είναι πως μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι παντελώς απονευρωμένο από τα αυτοδύναμα οικονομικά δρώμενα και περιμένει την "δόση" του που θα εξασφαλίσει τον μισθό και την σύνταξη...όμως αυτή η "δόση" είναι η της εξάρτησης και αλλοτρίωσης δόση...να μην παραπονούμεθα.
Γιά να ξαναπιάσουμε το νήμα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και εργαζόμαστε σαν τους παππούδες μας, τότε καί φυσική αντίσταση στα τεκταινόμενα θα υπάρξει και θα πάψουμε να είμαστε ψοφοδεείς ψωμοζήτουλες.
Μας κακοφαίνεται που μας τα λέει τώρα ένας Αγγλος! Ξέρετε γιατί; Γιατί όταν μας τα έλεγαν τόσα χρόνια κάποιοι Ελληνες για την ΕΕ και το νόμισμά της, εμείς τους κολλούσαμε ταμπέλες και χαζογελούσαμε ειρωνικά, ζώντας στο βλακώδη νιρβάνα της ευημερίας των δανεικών. Τώρα που η σαπουνόφουσκα έσκασε και βγάζει δηλητήριο, θα έχουμε άραγε τη δύναμη και την ειλικρίνεια να παραδεχτούμε τα πολιτικά μας λάθη ή θα συνεχίσουμε να αυνανίζουμε τον εγκέφαλό μας; Θα έχουμε το σθένος να πούμε "δεν θέλουμε άλλη δόση" και να αναλάβουμε οι ίδιοι την αναστήλωση της χώρας από το μηδέν; Προσωπικά νομίζω πως όχι προς το παρόν. Γιατί θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία και εμείς αυτά δεν τα διαθέτουμε προς το παρόν. Και ό,τι τραβάμε μας αξίζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλη η πραγματικότητα σε δυο αράδες με απόλυτη ειλικρίνεια και ακρίβεια!
Διαγραφή"Το μέγα πρόβλημα πάντως είναι πως μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι παντελώς απονευρωμένο από τα αυτοδύναμα οικονομικά δρώμενα και περιμένει την "δόση" του που θα εξασφαλίσει τον μισθό και την σύνταξη...όμως αυτή η "δόση" είναι η της εξάρτησης και αλλοτρίωσης δόση...να μην παραπονούμεθα"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΧ
Προφητικά, θα λέγαμε, ο Μακρυγιάννης είχε κάνει λόγο για "κάλπικο δάνειο". Οι σημερινές συγκυρίες τον ξαναφέρνουν πάλι στην επικαιρότητα με το νέο "δάνειο της εξάρτησης", όχι όμως και απεξάρτησης. Μας θέλουν πάντα "μαστουρωμένους", εθισμένους στη δόση, όπως είναι τα πρεζόνια.
Αλλά είναι κι αυτό :
"Γιά να ξαναπιάσουμε το νήμα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και εργαζόμαστε σαν τους παππούδες μας, τότε καί φυσική αντίσταση στα τεκταινόμενα θα υπάρξει και θα πάψουμε να είμαστε ψοφοδεείς ψωμοζήτουλες"
ΚΧ
Τους παππούδες μας τους πετάξαμε. Οι προοδευτικοί δεν τους θέλουν, είχαν σκουριασμένα μυαλά ή ήταν πλανεμένοι, καθώς ο Μακρυγιάννης. Τον οποίο θυμάται η αριστεροσύνη για να μας πει το μέγα ψέμμα, ότι ήταν σοσιαλιστής και αντιβασιλικός, αφαιρώντας σημαντικές πληροφορίες, οι οποίες μαρτρούν το αληθές φρόνημα του ανδρός. Ας μη τα ξαναγράφω. Αλλά δεν μπορώ να μην επαναλάβω τούτο : Ο θεσμός της Βασιλείας ήταν το μοναδικό εμπόδιο που έπρεπε να ξεπεραστεί, για να εισέλθουμε στο λιμάνι της παγκόσμιας δημοκρατίας και διακυβέρνησης. Τα Βασίλεια δεν συγχωνεύονται, δεν ομογενοποιούνται, παρά μόνο συμμαχούν όταν η ανάγκη το καλεί. Οι δημοκρατίες όμως γίνονται ένα, και οι εθνικές ανεξαρτησίες πηγαίνουν περίπατο. Αυτό ήταν το έργο που κλήθηκε (εν αγνοία του) να επιτελέσει ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, το έφερε εις πέρας, και μετά τον ξεφορτώθηκαν οι φίλοι και σύμμαχοι. Ύστερα ήρθε η σειρά με τον Ιωαννίδη, για να λύσει το Κυπριακό, πάει κι αυτός.
Τώρα πλέον δεν υπάρχουν εμπόδια. Οι εξαρτημένοι από τη δόση τους έχουν πλήρως υποταχθεί, ζαλισμένοι και από τα ανηλεή μαθήματα-σφυροκοπήματα του ΚΚΕ και των "συνιστωσών" (Σύριζα, Ενάντια, Ανταρσία και CIA).