Το άπιαστο "νεο-οθωμανικό όραμα" της Τουρκίας

Τα σχέδια της Άγκυρας για διείσδυση στον Αραβικό κόσμο και στις χώρες των Βαλκανίων, μάλλον καταρρέουν...

Του Παν. Μποκοβού

Τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία ασκεί μία επεκτατική και αλαζονική πολιτική, προσπαθώντας όχι μόνο να επιβληθεί ως διάδοχος τής οθωμανικής αυτοκρατορίας, άλλα και να την ανασυστήσει με βασικό κορμό την ίδια.

Οι πιο γνωστοί νεοοθωμανοί είναι ο πρωθυπουργός Τ. Έρντογάν και ο υπουργός Εξωτερικών Α. Νταβούτογλου.

Ο δεύτερος θεωρείται ως ο εμπνευστής του εγχειρήματος, όπως προκύπτει από το αποκαλυπτικό των νεοοθωμανικών σχεδίων βιβλίο του "Το στρατηγικό βάθος: η διεθνής θέση της Τουρκίας», αν και προηγούμενοι πρωθυπουργοί, όπως ο Τ. Οζάλ, είχαν την ίδια φιλοδοξία πού βεβαίως δεν ευδοκίμησε.

Την τουρκική επεκτατική πολιτική δεν τη βλέπουμε μόνο προς το Αιγαίο, άλλα προς όλες τις χώρες της Μέσης Ανατολής, της λοιπής Ασίας, και δη του Καυκάσου, καθώς και της Βαλκανικής Χερσονήσου, ή πιο απλά, προς όσους μιλούν τουρκικά, είναι μουσουλμάνοι ή βαφτίζονται από τη νεοο-θωμανική προπαγάνδα Τούρκοι ή αποδέχονται για διάφορους λόγους την τουρκική βοήθεια και προστασία, όπως π.χ. το κρατίδιο των Σκοπίων.

Αυτό το τελευταίο ενθαρρύνεται από την Τουρκία στην αδιάλλακτη έναντι της χώρας μας στάση του, η οποία είχε πρωτοστατήσει για την ένταξη του στο NATO, χωρίς βεβαίως θετικό αποτέλεσμα. Να σημειωθεί, ότι το ήμισυ των κατοίκων του κρατιδίου, που είναι Σλάβοι, είναι χριστιανοί ορθόδοξοι και ομιλούν ένα γλωσσικό ιδίωμα που έχει βάση τη βουλγαρική γλώσσα. Οι υπόλοιποι είναι Αλβανοί, Τσιγγάνοι, Έλληνες Βλάχοι, Σέρβοι, ενώ χιλιάδες Έλληνες είχαν εκτοπιστεί στα ενδότερα τής Γιουγκοσλαβίας από το καθεστώς του Τίτο.

Οι προσπάθειες των νεοοθωμανών να τουρκοποιήσουν τμήματα μουσουλμανικών πληθυσμών, φαίνονται και στην ελληνική Θράκη, όπου η “μουσουλμανική” -κατά τη συνθήκη της Λωζάννης- μειονότητα, βαφτίστηκε τουρκική, ενώ το ήμισυ της μουσουλμανικής μειονότητας αποτελείται από Πομάκους και Τσιγγάνους πού βεβαίως δεν έχουν τουρκικές ρίζες και ομιλούν τα δικά τους γλωσσικά ιδιώματα, ενώ και η υπόλοιπη μειονότητα πιέζεται από το τουρκικό προξενείο και ενισχύεται οικονομικά για να αποκτήσει «τουρκική συνείδηση».

Στη Θράκη έχουν γίνει πολλά λάθη από τις ελληνικές κυβερνήσεις, που είναι πια καιρός να διορθωθούν, ενώ πρόσφατα οι Πομάκοι απέκτησαν το πρώτο λεξικό Πομακικής - Ελληνικής γλώσσας και αντιστρόφως, χάρη στο ενδιαφέρον και στις χορηγίες του Έλληνα επιχειρηματία Πρ. Εμφιετζόγλου.

Η επεκτατική πολιτική των νεοοθωμανών εκδηλώνεται με επισκέψεις υπουργών σε μουσουλμανικούς πληθυσμούς, όπως κατά κόρον γίνεται στη Θράκη και στη Βουλγαρία, ενώ ο ίδιος ο Τ. Έρντογάν επισκέφθηκε επισήμως χώρες της Μ. Ανατολής. Ξεχνούν όμως, ότι οι Άραβες μισούν τους Τούρκους και τους παλαιούς Οθωμανούς, γιατί υπέστησαν πολλά από αυτούς, ενώ στις χώρες πού έχει επικρατήσει πλήρως ο ακραίος Ισλαμισμός, πχ Ιράν ή υπάρχει ισχυρά ισλαμικό πολιτικό μέτωπο, ή κοσμική Τουρκία απορρίπτεται ασυζητητί

Έξαλλου, πολλές αραβικές χώρες, π.χ. Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ, Μπαχρέΐν, Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, πού είναι πλούσιες σε πετρέλαια, έχουν αναπτύξει πολλαπλούς πολιτικούς, οικονομικούς και στρατιωτικούς δεσμούς με τις ΗΠΑ. Οι οποίες τις προστατεύουν ποικιλοτρόπως, όπως κατά τον αποκληθέντα "πόλεμο του Κόλπου", πού συγκέντρωσαν εκεί 500.000 στρατιώτες, για να βοηθήσουν τα Κουβέιτ, πού δεχόταν στρατιωτική επίθεση από τα στρατεύματα του τότε δικτάτορα τού Ιράκ Σ. Χουσεϊν.

Στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, δραστηριοποιούνται πολιτικά και οικονομικά η Ρωσία και η Κίνα, πού διατηρούν δεσμούς και προσφέρουν υψηλή προστασία και σήμερα στο Ιράν και στη Συρία. Ακόμη πρέπει να σημειωθεί ότι στην περιοχή του Καυκάσου, όπου υπάρχουν κράτη με μουσουλμανικούς πληθυσμούς, που η νεοοθωμανική προπαγάνδα θέλει να παρουσιάσει ως τουρκογενείς, η Ρωσία έχει ισχυρά συμφέροντα και δεσμούς και προφανώς δεν πρόκειται να επιτρέψει την πραγματοποίηση των τουρκικών σχεδίων.

Η Τουρκία στα πλαίσια αυτής της πολιτικής και για να ηγηθεί του μουσουλμανικού κόσμου, κατά τα όνειρα της, διέρρηξε τις πολλαπλές σχέσεις της με το Ισραήλ, χωρίς όμως να υπάρξουν θετικά γι' αυτήν αποτελέσματα, άλλα αρνητικά, αφού το Ισραήλ στράφηκε προς την Κύπρο και την Ελλάδα.

Στη συνέχεια ήρθε αντιμέτωπη με το καθεστώς του δικτάτορα Άσσαντ στη Συρία, τον οποίο κάλεσε να παραδώσει την εξουσία, κάνοντας ταυτόχρονα εχθρό το θεοκρατικό ισλαμικό κράτος του Ιράν.

Όμως, ενώ η νεο-οθωμανική πολιτική της Τουρκίας βασίστηκε στο δόγμα «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες», η άσκηση της, με τη βοήθεια και της αλαζονείας των ηγετών της, δημιούργησε σωρεία προβλημάτων όχι μόνο με τις γειτονικές χώρες, άλλα και με τους πολίτες της και ειδικότερα τους Κούρδους, που αριθμούν 20 εκατομμύρια άτομα και διεκδικούν την ίδρυση δικού τους ανεξάρτητου κράτους.

Η ένταση των τουρκικών προσπαθειών για την πάταξη των Κούρδων ανταρτών, επέφερε τη δυναμική αντίδραση τους και ενώ συνεχίζεται το αντάρτικο στις βόρειες τουρκικές επαρχίες, ισχυροποιήθηκε το αντάρτικο των πόλεων, ώστε οι ένοπλες και βομβιστικές επιθέσεις σε πόλεις και δη στην Κωνσταντινούπολη, να καταστούν καθημερινό φαινόμενο.

Ταυτόχρονα η διένεξη του νεοοθωμανικού κρυπτο-ισλαμικού κράτους, με τους εκπροσώπους του κοσμικού τέως κατεστημένου, και δη τους στρατιωτικούς, έφτασε στην κορύφωση της με τη δίκη του πάλαι ποτέ δικτάτορα στρατηγού Εβρέν και εκατοντάδων άλλων στρατηγών και ανωτάτων αξιωματικών, πού κατηγορούνται για συνωμοσίες κατά της κυβέρνησης Ερντογάν.

Φαίνεται ότι το νεοοθωμανικό όραμα θάφτηκε κάτω από τη βία και την αλαζονεία των εμπνευστών του.

Πηγή: Ελεύθερη Θράκη

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση