Επιχείρηση «Ξένιος Ζεύς», ή “επιχείρηση αποκέντρωσης του μεταναστευτικού προβλήματος”;

Η επιχείρηση «Ξένιος Ζεύς», μάλλον θα έπρεπε να ονομάζεται επιχείρηση «αποκέντρωσης» του μεταναστευτικού προβλήματος, από την Αθήνα στην υπόλοιπη Ελλάδα. Αναμφισβήτητα, μπορεί να μειώσει τις διαστάσεις του στο κέντρο και σε άλλες περιοχές της πρωτεύουσας, το πιθανότερο όμως είναι να το μεταφέρει σε άλλες περιοχές της Αττικής και πόλεις της χώρας. Εκεί όπου διαμορφώνονται «προσωρινά» ή και μόνιμα στρατόπεδα.

Ήδη, οι αντιδράσεις είναι μεγάλες στις ευαίσθητες εθνικά περιοχές της Θράκης, όπου οι Σχολές της Αστυνομίας μετατρέπονται σε κέντρα «προσωρινά» (;) κέντρα υποδοχής-κράτησης. Εκεί, εκτιμάται ότι η επόμενη κίνηση που θα γίνει, αφού τους δώσουν την περιβόητη «άδεια» των 30 ημερών για να αποχωρήσουν από τη χώρα, είναι να βγούν στις πόλεις της περιοχής.

Ενδεικτικό των αντιδράσεων των εκεί τοπικών κοινωνιών, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης, είναι η εξαιρετικά σκληρή επιστολή που έστειλαν οι Μητροπολίτες Θράκης προς τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, κ.Δένδια. Ούτε λίγο ούτε πολύ, λέγουν ότι το Μεταναστευτικό στην περιοχή είναι παιχνίδι με τη φωτιά, θεωρούν ότι το μέτρο είναι «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού», και –εμμέσως πλήν σαφώς- αφήνουν να εννοηθεί ότι η Τουρκία θα αδράξει την ευκαιρία για να εκμεταλλευτεί τους μετανάστες που στέλνονται εκεί (βλ επιστολή στο τέλος του κειμένου)

Το «Δουβλίνο ΙΙΙ».

Το πρόβλημα θα είναι δύσκολο να λυθεί, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που η Ελλάδα και οι υπόλοιπες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, οι οποίες αποτελούν τις κύριες πύλες εισόδου των μεταναστών, φαίνεται ότι για μια ακόμη φορά θα «αδειαστούν» από τη Γερμανία, τη Γαλλία και άλλες χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Ολες αυτές, όπως είναι γνωστό, είναι οι κύριες χώρες προορισμού των μεταναστών. Εξαιτίας όμως, του Κανονισμού «Δουβλίνο ΙΙ» και σε μερικούς μήνες του «Δουβλίνο ΙΙΙ» (βλέπε: Δυσμενές για την Ελλάδα και το "Δουβλίνο 3"), οι μετανάστες αναγκάζονται να καθηλώνονται –και- στη χώρα μας και να πλημμυρίζουν ιδιαιτέρως το κέντρο της Αθήνας.

Στην πραγματικότητα η συντριπτική πλειοψηφία τους θα ήθελε να μεταβεί στη Δυτική και Βόρεια Ευρώπη και όχι να μένει στην Ελλάδα της κρίσης. Άραγε, τι τακτική θα ακολουθήσει η κυβέρνηση το Δεκέμβριο, όταν θα έλθει η ώρα να εγκρίνει ή να καταψηφίσει το «Δουβλίνο ΙΙΙ»; Ως γνωστόν, στην αρχή της δεκαετίας 2000, η κυβέρνηση Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών τότε, τον κ.Γ.Παπανδρέου, είχε εγκρίνει το «Δουβλίνο ΙΙ». Το «Δουβλίνο ΙΙΙ», κατά ασφαλείς πληροφορίες, δεν πρόκειται να αλλάξει τη φιλοσοφία της ΕΕ στο Μεταναστευτικό και θα διατηρήσει τις βασικές αρχές του «Δουβλίνο ΙΙ», εξαιτίας του οποίου πιέζονται απίστευτα οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, και κυρίως η Ελλάδα, που τα τελευταία χρόνια αποτελεί την κύρια πύλη εισόδου μεταναστών, όπως φαίνεται από τα επίσημα στοιχεία της «Φρόντεξ».

Αποκέντρωση.

Η επιχείρηση που ατυχώς ονομάστηκε «Ξένιος Ζεύς» (συνώνυμο της ελληνικής φιλοξενίας!) δεν λύνει το πρόβλημα, αλλά απλά το «αποκεντρώνει», εάν δεν γίνουν πράξη τα εξής:

1. Επιτάχυνση των διαδικασιών απονομής ασύλου. Ο γραφειοκρατικός μηχανισμός και η έλλειψη βούλησης, έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ατελείωτων ουρών μεταναστών και την καθήλωσή τους στη χώρα. Μέσα από την ταχεία απονομή ασύλου ή μη, θα ξεχωρίσουν αμέσως οι μετανάστες σε παράνομους και νόμιμους. Οι μεν πρώτοι, σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές οδηγίες, θα απομακρύνονται, αφού προηγουμένως κρατηθούν στα «στρατόπεδα», οι δε δεύτεροι θα παίρνουν το καθεστώς ασύλου.

2. Σφράγισμα των ελληνοτουρκικών συνόρων στον Έβρο, ούτως ώστε να καθίσταται το πέρασμα δυσκολότερο. Να σημειωθεί ότι έως σήμερα η ενίσχυση με μεγαλύτερες δυνάμεις της ΕΛΑΣ και της «Φρόντεξ», στα σημεία των συνόρων απ’όπου περνά ο μεγαλύτερος αριθμός μεταναστών, δεν απέδωσε καρπούς. Αποφεύγουν τα σημεία που αστυνομεύονται και περνούν από άλλα λιγότερο φυλασσόμενα, συχνά με πολύ μεγαλύτερους κινδύνους για τη ζωή τους (κυρίως όταν φουσκώνουν τα νερά του Εβρου). Ως γνωστόν, ένα χρόνο μετά την άνοδο του κ.Γ.Παπανδρέου στην πρωθυπουργία, το 2010, ουσιαστικά «έπεσαν» τα σύνορα στον Εβρο και άρχισαν να περνούν μαζικά οι μετανάστες. Εως τότε ακολουθείτο η πρακτική της «αποτροπής», η οποία καταργήθηκε, προφανώς με άνωθεν εντολές. Να σημειωθεί ότι τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης ήταν ο κ.Χρυσοχοΐδης, ο οποίος κατά τις πρόσφατες εκλογές ανέδειξε το Μεταναστευτικό ως το Νο 1 πρόβλημα, αλοίφοντας έτσι βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής. Λες και αυτό ήταν το σημαντικότερο ζήτημα, και όχι το Οικονομικό και η κρίση.

3. Να υπάρξουν ευρωπαϊκές πιέσεις προς την Τουρκία, η οποία, αν δεν σπρώχνει συστηματικά και οργανωμένα μετανάστες στην Ελλάδα, τουλάχιστον κάνει τα στραβά μάτια. Το πρόβλημα είναι ιδιαιτέρως σοβαρό, αφού η Τουρκία έχει δώσει ουσιαστικά σε όλον τον αραβικό κόσμο, και ιδιαίτερα στους πολίτες της αραβικής Βορείου Αφρικής, τη δυνατότητα να ταξιδεύουν στην Τουρκία χωρίς βίζα. Οι περισσότεροι εξ’αυτών λοιπόν, φτάνουν άνετα με αεροπλάνο στην Κωνσταντινούπολη, και από εκεί, με μεγάλη ευκολία, περνούν από τον Εβρο στην Ελλάδα. Τα στατιστικά στοιχεία που υπάρχουν δείχνουν χαρακτηριστικά τη διόγκωση του αριθμού των αράβων της Βορείου Αφρικής προς τη χώρα μας.

4. Αναθεώρηση του «Δουβλίνο ΙΙ». Είναι το σημαντικότερο. Αν δεν υπάρξει κάτι τέτοιο, τότε αναπόφευκτα όλοι οι μετανάστες θα στριμώχνονται στην Ελλάδα και σε άλλες πύλες εισόδου. Ετσι, οι Ευρωπαίοι βολεύονται, καθιστούν το πρόβλημα ελληνικό και όχι ευρωπαϊκό, και συνεχίζουν αβασάνιστα να βρίζουν τη χώρα μας. Από ανθρωπιστικής απόψεως, για την οποία δήθεν κόπτονται οι Ευρωπαίοι, η στάση των μεγάλων χωρών και σε αυτό το ζήτημα είναι, λείαν επιεικώς, απαράδεκτη. Υπάρχουν πάρα πολλοί μετανάστες, οι οποίοι πράγματι υποφέρουν στην πατρίδα τους και δικαιούνται ασύλου. Όταν όλοι αυτοί συσσωρεύονται σε μια-δυό χώρες, όσο καλό σύστημα ασύλου και να έχουν (που η Ελλάδα δεν έχει), δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε τόσο μεγάλο βάρος. Αρα, το να αρνούνται οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες τις ευθύνες τους, και την ίδια στιγμή να κριτικάρουν την Ελλάδα για απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών, είναι τουλάχιστον υποκριτικό.

Λεφτά υπάρχουν.

Να σημειωθεί πως για να διώξουν το πρόβλημα μακριά από τα πόδια τους, οι Ευρωπαίοι διαθέτουν στη χώρα μας ιδιαιτέρως σημαντικά ποσά. Το 2012 είναι περί τα 85 εκ.ευρώ. Εως το 2013, φτάνουν τα 300 εκατομμύρια, ενώ από το 2014 μέχρι το 2020, τα ποσά που θα δίδονται στην Ελλάδα για το Μεταναστευτικό θα είναι προσαυξημένα σχεδόν κατά 50% σε σχέση με τα προηγούμενα κονδύλια. Τα ποσά αυτά πάντως, δεν τα έχει εκμεταλλευτεί η Ελλάδα έως τώρα. Ακόμα κι’αν οι Ευρωπαίοι, με το «Δουβλίνο ΙΙΙ», συνεχίσουν στο ίδιο μήκος κύματος με το «Δουβλίνο ΙΙ», η Ελλάδα απορροφώντας αυτά τα χρήματα μπορεί να μειώσει σε σημαντικό βαθμό τις συνέπειες από τη μετανάστευση.

Από την άλλη μεριά, οι Έλληνες πολίτες επουδενί πρέπει να πέφτουν εύκολα θύματα στην παγίδα της σπέκουλας του Μεταναστευτικού. Δεν είναι δυνατόν να πλημμυρίζουν παραγωγικοί τομείς (ιδίως η αγροτική οικονομία) με μετανάστες, τους οποίους βεβαίως άπαντες υπερεκμεταλλεύονται, και από την άλλη για όλα τα κακά που συμβαίνουν σε τούτη τη χώρα να φταίνε οι μετανάστες! Και, εν πάση περιπτώσει, ως επί το πλείστον κάνουν δουλειές που δεν τις κάνουν οι Ελληνες. Εννοείται, ότι εκεί που απουσιάζει το κράτος γεννιέται η ανασφάλεια, και κατά συνέπεια ενισχύεται το παρακράτος. Το Μεταναστευτικό όμως, δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, αλλά διογκούται συνεχώς την τελευταία δεκαετία. Επειδή λοιπόν τώρα, η χώρα μας βρίσκεται σε κρίση, και οι πολιτικοί-κοινωνικοί και οικονομικοί θεσμοί σε απόλυτη διάλυση, δεν σημαίνει ότι το Μεταναστευτικό είναι το μείζον πρόβλημα. Είναι αναμφισβήτητα ιδιαιτέρως σοβαρό, αλλά σοβαρότερο είναι το Οικονομικό.

Le canard rasé (το ξυρισμένο παπί).

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση