Να εξασφαλίσουμε τα θεμέλια, πριν βάψουμε τους τοίχους

Γράφει η Μίκα Ιατρίδη

Και, ξαφνικά, οι υποστηρικτές του Μνημονίου, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, μετά το ηχηρό χαστούκι που έλαβαν από τους πολίτες στις εκλογές της 6ης Μαΐου, αρχίζουν και μιλούν για την ανάγκη διαπραγμάτευσης του Μνημονίου.

Οι ίδιοι άνθρωποι, που πριν ένα μήνα έλεγαν ότι το Μνημόνιο είναι μονόδρομος για τη «σωτηρία» της Ελλάδας και ότι όλοι οι υπόλοιποι είναι λαϊκιστές, τώρα, θορυβημένοι από το αποτέλεσμα των εκλογών παρουσιάζουν σημεία προς διαπραγμάτευση. Την ίδια στιγμή που οι επιστολές, που έχουν στείλει στους δανειστές μας παραμένουν σε πλήρη ισχύ.

Οι υποστηρικτές του Μνημονίου,λοιπόν, κατέθεσαν ορισμένα σημεία προς «δήθεν»
διαπραγμάτευση με τους πιστωτές μας. Είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι, που δημόσια πριν τις εκλογές του Μαΐου έλεγαν,ξεκάθαρα, ότι αλλαγές μπορούν να γίνουν μόνο με τη σύμφωνη γνώμη των πιστωτών μας, της Τρόικας.

Δυστυχώς, στη φούρια τους να«διαπραγματευτούν», ουσιαστικά να κοροϊδέψουν τον ελληνικό λαό και να υφαρπάξουν την ψήφο του στις εκλογές του Ιουνίου, «ξέχασαν» να θέσουν σε διαπραγμάτευση την παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας και την παραίτηση της χώρας από κάθε είδους ασυλία.

Το βασικότερο όλων, δηλαδή, τη βασική έννοια της ύπαρξης μας ως χώρας. Όλοι αυτοί θέλουν να«διαπραγματευτούν», αλλά ξέχασαν τα θεμελιώδη δικαιώματα μιας κρατικής οντότητας.

Γιατί είναι ξεκάθαρο στις δανειακές συμβάσεις ότι, προκειμένου να πάρουμε τα χρήματα των δανειστών μας,Παπανδρέου, Σαμαράς, Βενιζέλος, Παπαδήμος, παρέδωσαν χωρίς δεύτερη σκέψη την κυριαρχία της χώρας. Χωρίς να ρωτήσουν τον ελληνικό λαό, χωρίς να λάβουν καν υπόψη τους αυτά που προβλέπονται στο διεθνές δίκαιο.

Έτσι, όλη η περιουσία της Ελλάδας, δημόσια και ιδιωτική, είναι στα χέρια των δανειστών μας. Όλα τα έσοδα του κράτους μας, αυτά που στερούνται οι Έλληνες πολίτες, μεταφέρονται, μαζί με τα περιουσιακά στοιχεία, στον ειδικό λογαριασμό, η διαχείριση του οποίου είναι στα χέρια των δανειστών μας. Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει.

Την ίδια στιγμή, τα μέτρα που επιβάλλουν οι δανειστές μας, με τη σύμφωνη γνώμη και προτροπή των εγχώριων υποστηρικτών τους, οδηγούν ακριβώς στην τραγική κατάσταση τους Έλληνες πολίτες να μην μπορούν να διαφυλάξουν τις περιουσίες τους. Καλούνται να πληρώσουν φόρους,που είναι αδύνατον να πληρωθούν.

Όμως, αν έχει παραχωρηθεί η εθνική κυριαρχία και η ασυλία, τότε ο κάθε δανειστής έχει απόλυτο συμφέρον να αποτύχει το πρόγραμμα που προτείνει.

Και τα Μνημόνια έχουν αποτύχει.Το βλέπουμε, το ζούμε όλοι. Δραστική μείωση των εισοδημάτων. Οριζόντιο κόψιμο μισθών και συντάξεων. Ύφεση, λες και η χώρα είναι σε πόλεμο. Ανεργία.Εξαθλίωση. Αυτοκτονίες. Κατάρρευση της υγείας. Αδυναμία παροχής βασικών φαρμάκων με τους ασθενείς να ρισκάρουν τη ζωή τους.

Και παρά την τραγική αυτή κατάσταση, κάποιοι, επιμένουν να κρατούν την Ελλάδα χειροπόδαρα. Της έχουν στερήσει κάθε διέξοδο διαφυγής. Την γονατίζουν, ολοένα και πιο πολύ. Και όμως,μιλούν για διαπραγμάτευση.

Δεν είναι όμως το πρόβλημα μας οι«τοίχοι». Δεν θέλουν βάψιμο οι τοίχοι, το πρόβλημα είναι στα θεμέλια. Αυτά τα θεμέλια που κάποιοι φρόντισαν πολύ έντεχνα να τα υποσκάψουν, να τα απαξιώσουν.

Όμως η προσπάθεια τους απέτυχε στις εκλογές της 6ης Μαΐου. Απέτυχε, γιατί εκφράστηκε, δημοκρατικά, ο αυθεντικός διαπραγματευτής των συμφερόντων του, ο ίδιος ο ελληνικός λαός.

Είναι οι πολίτες, που με τη λογική τους, απάντησαν όχι στην παραχώρηση της χώρας. Είναι οι πολίτες που ζητούν τη χώρα τους πίσω. Για να μπορέσει η σκληρή δουλειά της ανάκαμψης να ωφελήσει τους ίδιους και τις οικογένειες τους, όχι τους αδίστακτους τοκογλύφους και κερδοσκόπους.

Την πρώτη φορά, λοιπόν, που ζητήθηκε η γνώμη του κυρίαρχου ελληνικού λαού μέσω των εκλογών, το αποτέλεσμα ήταν σαφές. Και το αποτέλεσμα αυτό, κινήθηκε στο πλαίσιο που είχε θέσει αρκετά χρόνια πριν ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, το Μάιο του 1979 σε ομιλία του στο συνέδριο της παράταξης που ο ίδιος ίδρυσε:

«Υπήρξαν ασφαλώς και υπάρχουν χώρες ανεξάρτητες χωρίς Δημοκρατία, αλλά δεν υπήρξαν ποτέ και δεν θα υπάρξουν χώρες δημοκρατικές χωρίς εθνική ανεξαρτησία».

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση