Οι εικονικές πολιτικές απέναντι στην σκληρή πραγματικότητα

Γράφει ο Κ. Κυριακόπουλος

Το ναυάγιο των διερευνητικών εντολών ήταν έτσι κι αλλιώς προδιαγεγραμμένο.

Εκείνοι που είχαν την ευκαιρία να «χαϊδέψουν» το «μαγικό χαρτάκι», ουδόλως προσπάθησαν να διερευνήσουν τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης με βάση τον διαμορφωμένο μετεκλογικό χάρτη.
Στο σύνολό τους κινήθηκαν με το βλέμμα στραμμένο στην πολιτική ίντριγκα, μα πάνω απ΄όλα στο πιθανότατο πλέον ενδεχόμενο των επαναληπτικών εκλογών.

Μέσα σ αυτό το μοτίβο, ο κατ εξοχήν αποτυχημένος διαχειριστής, ακόμη και της διερευνητικής εντολής, ήταν ο Αντώνης Σαμαράς.
Αυτός ο παράξενος τύπος, δεν απέδειξε απλά το πόσο βαλτωμένη στα πολιτικά της αδιέξοδα είναι η παράταξη την οποία εκπροσωπεί, αλλά κυρίως επανεπιβεβαίωσε την προσωπική του ανικανότητα να διαχειριστεί ακόμη και τα στοιχειώδη.

Η πολιτική του διαδρομή στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, τον κατέστησε πολιτικό περίγελο και των ευρωπαίων, και των ίδιων του των οπαδών, και ολόκληρου του πολιτικού συστήματος, ενώ η διαχείριση της διερευνητικής εντολής ήρθε απλώς να επισφραγίσει την απόλυτη ανικανότητά του και να βάλει οριστικά ταφόπλακα στην πρωθυπουργική του φαντασίωση...

Ο ικανός διαχειριστής και της επικοινωνίας αλλά και της επικοινωνιακής διαχείρησης της διερευνητικής εντολής, ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Ήταν ο πολιτικός αρχηγός που κατάφερε…

- Να διατηρήσει ερμητικά κρυμμένη τη «βαθειά πολιτική» του κόμματος που εκπροσωπεί, η οποία και πλεόνασμα καιροσκοπισμού διαθέτει και ιδιαιτέρως επικίνδυνη θα αποδειχθεί στην πλήρη της εφαρμογή.

- Να επενδύσει αποτελεσματικά και να ενισχύσει περεταίρω την πολιτική χρεοκοπία των αντιπάλων του, αποκαθηλώνοντας ότι είχε απομείνει στο έτσι κι αλλιώς ξεφτισμένο πολιτικό τους προφίλ.

- Να κρύψει επιμελώς την πολιτική γύμνια του κόμματός του από πολιτικές που συνιστούν πραγματική εναλλακτική πολιτική διέξοδο από τα αδιέξοδα που ταλανίζουν τον τόπο, και κυρίως να αποκρύψει το σοβαρότατο έλλειμμα πραγματικά εθνικών πολιτικών στα ευαίσθητα και επικίνδυνα ζητήματα που αφορούν τον τόπο. Και το κατάφερε με ένα αντιστάθμισμα σ αυτή την πολιτική γύμνια, που στηρίχτηκε επιτυχημένα σε μια μάλλον δημοφιλή πολιτική κενολογία επικοινωνιακή. Και φυσικά κατάφερε…

- Να αξιοποιήσει έξυπνα και ευρηματικά τη διερευνητική εντολή, εξασφαλίζοντας συνέχεια στην «δημοφιλία» της προεκλογική του επικοινωνίας, προκειμένου να συνεχίσει με ανεβασμένη «δυναμική» την πολιτική του παρουσία και κατά το διαφαινόμενο εκλογικό επαναληπτικό γύρο.

Το πώς θα τη διαχειριστεί ο Βενιζέλος τη διερευνητική εντολή μένει να το διαπιστώσουμε. Το βέβαιο πάντως είναι πως η εκλογική δεξαμενή του ΠΑΣΟΚ έχει οριστικά στερέψει, και από την άποψη αυτή, ελάχιστη έχει από πολιτική άποψη το όποιο αποτέλεσμα.

Ο μεγάλος απών από αυτή την πολιτική διαδικασία, ήταν το ΚΚΕ που αυτοακυρώθηκε με τις ολέθριες επιλογές της ηγεσίας του, και έτσι παρέμεινε αμυνόμενο, παραιτούμενο ουσιαστικά από το δικαίωμά του να συμβάλει με τρόπο καταλυτικό στον ορισμό σαφούς και ξεκάθαρης πολιτικής ατζέντας.

Η παραίτηση αυτή, δεν ήταν μια κακή επιλογή επειδή δε συνέβαλε στο επικοινωνιακό παραμύθιασμα μιας γενικόλογης και απροσδιόριστης επικοινωνιακής μπαρούφας.

Ήταν μια ολέθρια επιλογή επειδή στέρησε από την Ελληνική κοινωνία το δικαίωμα, να συνειδητοποιήσει με τρόπο παραστατικό και κυρίως καταλυτικό…

-Το χαρακτήρα των πραγματικών συγκρούσεων…

-Την ταυτότητα των πραγματικών πρωταγωνιστών…

-Το μέγεθος των πραγματικών πολιτικών και θεσμικών εμποδίων…

-Την πραγματική διάσταση των αντιπαρατιθέμενων πολιτικών, σε αντιδιαστολή με την υποκριτική κενολογία των διάφορων καιροσκόπων…

Δείτε περισσότερα για την εκτίμησή μας σχετικά με αυτό το ζήτημα στο σχετικό άρθρο μας με τίτλο:

ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΦΑΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΘΡΙΟ

Τα όνειρα ωστόσο δεν κρατούν πολύ, και η σκληρή πραγματικότητα της επόμενης μέρας, παραμένει ίσως περισσότερο απειλητική απ ότι την αφήσαμε στις 5 του Μάη.Αυτή την πραγματικότητα την συνθέτουν…

1. Οι συμμορίες και το κυρίαρχο σύστημα της πολιτικής που είδε τους πολιτικούς του βραχίονες να καταρρέουν και την Ελληνική κοινωνία να αποτολμά τα πρώτα βήματα της πολιτικής της χειραφέτησης.

2. Οι απειλές και τα διάφορα πολιτικά τερτίπια με τα οποία θα επιχειρήσουν να την επαναχαλιναγωγήσουν και να την μαντρώσουν σε ελεγχόμενες πολιτικές περιοχές.

3. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας και στην πολιτική ανασύνταξη της σοσιαλδημοκρατίας που επιχειρούν, θα επιδιώξουν να καταστήσουν το ΣΥΡΙΖΑ ατμομηχανή αυτής της χαλιναγώγησης αφ ενός, και αφ ετέρου την άμεση προσπάθεια επανασυσπείρωσης του συντηρητικού πόλου θα επιχειρήσουν να δρομολογήσουν τις αμέσως επόμενες μέρες. Και φυσικά…

4. Η αδυσώπητη σύγκρουση ανάμεσα στα ισχυρά πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα από τη μια και στην κοινωνία που εξαθλιώνεται με ρυθμούς ανεξέλεγκτους, παραμένει σε απόλυτη ισχύ και είναι το πραγματικά κυρίαρχο ζήτημα και της επόμενης πολιτικής περιόδου.

Μέσα σ αυτή λοιπόν την απόλυτα σαφή πραγματικότητα, αυτό που έχει σημασία την επόμενη μέρα, τόσο στην πολιτική δράση όσο και εν όψει του ενδεχόμενου της νέας εκλογικής αναμέτρησης, είναι το κέντρο της προσοχής να επικεντρωθεί σε τρία πράγματα;

1. Οι πραγματικές πολιτικές και κοινωνικές αντιθέσεις, το κυρίαρχο πολιτικό και κοινωνικό διακύβευμα, να μη σπρωχτεί κάτω από το χαλί, να μη χαθεί πίσω από επικοινωνιακά κενολογήματα, να μην αποτελέσει δευτερεύουσα λεπτομέρεια, αλλά να αναδειχτεί ευλαβικά σε πρωτεύον και κυρίαρχο που θα οδηγήσει και σε μαχητικές κοινωνικές συσπειρώσεις και σε πολιτική αποφασιστικότητα που δε θα επιτρέψει στην κοινωνία να πισωγυρίσει πολιτικά αλλά θα την ωθήσει σε περεταίρω πολιτικό ριζοσπαστισμό και ανεπίστρεπτη εκλογική χειραφέτηση.

2. Ο αγωνιστικός – διεκδικητικός προσανατολισμός να ενταθεί και να γνωρίσει ουσιαστική κλιμάκωση. Δε θα υπάρχει εγκληματικότερο σφάλμα από τις λογικές εκείνες που θα προτρέψουν την κοινωνία να εμπιστευθεί το μέλλον της σε οποιονδήποτε πολιτικό Μεσσία, αν η ίδια δεν αναδεικνύεται καθημερινά σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων και μαχητικό διεκδικητή σημαντικών πολιτικών ανατροπών που θα τοποθετούν στο προσκήνιο το δικό της συμφέρον και όχι τη συνεπή διαχείριση των «υποχρεώσεων» υποταγής απέναντι στους νταβατζήδες.

3. Η μαχητική πολιτική όσο και έξυπνη αλλά και σωστά στοχευμένη διαχείριση της κυρίαρχης πολιτικής ατζέντας από σήμερα κιόλας, να οργανωθεί με τρόπο που δε θα αφήσει περιθώρια να θριαμβεύσουν μισο-πολιτικές και αυταπάτες, αλλά θα θέτει επί τάπητος, πραγματικά προβλήματα, πραγματικές πολιτικές, πραγματικές συγκρούσεις, πραγματικές πολιτικές συμφωνίες ικανές να συσπειρώνουν πραγματικές δυνάμεις αντίστασης απέναντι στους πραγματικούς αντιπάλους, σε μια επίθεση πραγματική, ολομέτωπη, αποφασιστική, χωρίς πισωγυρίσματα και αμφιλεγόμενες ταλαντεύσεις.

Ο πραγματικός αντίπαλος είναι συγκεκριμένος και με virtual πολιτικές δεν αντιμετωπίζεται.

Γιατί στις virtual πολιτικές, ο πραγματικός αντίπαλος θα βγάζει τη γλώσσα και αυτή η γλώσσα πρέπει να ξεριζωθεί από τον οισοφάγο.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση