Το μυστικό σχέδιο εναντίον της Ελλάδας (Μέρος Β')

Το άρθρο αυτό αποτελεί μετάφραση κειμένου που αναρτήθηκε σε αγγλόφωνη ιστοσελίδα την 1η Σεπτεμβρίου 2010, 6 περίπου μήνες μετά την αιφνίδια περιδίνηση της χώρας μας στην "κρίση δανεισμού" της ευρωζώνης και 4 περίπου μήνες μετά την υπογραφή του 1ου μνημονίου.

(Συνέχεια από το Μέρος Α' του άρθρου)
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Πριν από ένα σχεδόν χρόνο, μεγάλος ενθουσιασμός κυρίευσε τους Ευρωπαίους ηγέτες για το γεγονός ότι ο ιρλανδικός λαός ψήφισε επιτέλους υπέρ της Συνθήκης της Λισσαβώνας, του συντάγματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο ιρλανδικός λαός ήταν ο μόνος που τους αντιστάθηκε. Ήταν το τελευταίο εμπόδιό τους στην πραγμάτωση μιας συνομωσίας 60 χρόνων από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και τους Ευρωπαίους ηγέτες. Το σχέδιο αυτό προέβλεπε την δημιουργία μιας κεντρικής κυβέρνησης, ενός υπερκράτους που θα υποτάξει όλη την Ευρώπη, μιας αυτοκρατορίας στην οποία θα ήταν πιθανό τελικά να κυριαρχήσει και πάλι το Βατικανό. Το σχέδιό τους προέβλεπε την χρήση ενός μηχανισμού, του ευρώ, ενός κοινού νομίσματος για όλες τις χώρες, που είχε ως στόχο να προσφέρει στους Ευρωπαίους την ψευδή αίσθηση της ενότητας. Στην φάση ακριβώς εκείνη που η Ευρωπαϊκή Ένωση εξελίχθηκε σε ένα υπερκράτος, με δικό του "σύνταγμα", στο τέλος δηλαδή του περασμένου έτους, το ευρώ έγινε ξαφνικά το επίκεντρο μιας τεράστιας κρίσης, η οποία σχεδιάστηκε από τα ίδια εκείνα πρόσωπα και θεσμούς που επιδιώκουν να εξασφαλίσουν τον πλήρη έλεγχο της Ευρώπης.

Δύο ηγέτες της Ευρώπης συναντήθηκαν το 1978 για να σχεδιάσουν την πιθανή μελλοντική λειτουργία του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος. Ο Χέλμουτ Σμιτ , και ο Βαλερί Ζισκάρ ντ 'Εστέν συναντήθηκαν στη γερμανική πόλη του Άαχεν, την κύρια έδρα της εξουσίας του Καρλομάγνου στον μεσαίωνα. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Καρλομάγνος ήταν ο κατ' εξοχήν ήρωας του Βατικανού.

Επίσης σημαντικό είναι το γεγονός ότι το Άαχεν είναι η πόλη του γερμανικού καθολικισμού που απονέμει το Karlspreis (βραβείο Καρλομάγνος) σε πρόσωπα που απέδειξαν ότι είναι ιδιαίτερα χρήσιμα στην οικοδόμηση του ευρωπαϊκού υπερκράτους και την ανάσταση της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στον Ντ' Εστέν απονεμήθηκε το βραβείο το 2003 για το έργο του. Το βραβείο αυτό δόθηκε ακόμη και στο ίδιο το ευρώ, το 2002!

Στο βιβλίο του "Η σάπια καρδιά της Ευρώπης" , ο Μπέρναρντ Κόνολι γράφει:

"Στις κινήσεις τόσο της Γαλλίας όσο και της Γερμανίας υπήρχε έντονο το στοιχείο του συμβολισμού. Οι δύο ηγέτες πραγματοποίησαν ειδική επίσκεψη στον θρόνο του Καρλομάγνου και τελέστηκε ειδική λειτουργία στον καθεδρικό ναό της πόλης. Στο τέλος της συνόδου κορυφής, σε ομιλία του, ο Ντ' Εστέν παρατήρησε: "Και ίσως, καθώς συνομιλούσαμε γύρω από τα νομισματικά ζητήματα, να μας κοίταζε γεμάτο αισιοδοξία το πνεύμα του Καρλομάγνου"... ".

Ο συμβολισμός ήταν σημαντικός. Οι ηγέτες εκείνοι επρόκειτο να επαναλάβουν αυτό ακριβώς που είχε κάνει ο Καρλομάγνος, ο μονάρχης που πέρασε στην ιστορία για την κοπή ενός κοινού νομίσματος που στόχο είχε την ενοποίηση των λαών της Ευρώπης κάτω από μια στρατιωτική δύναμη και, κυρίως, μια θρησκεία. Αιώνες μετά, κάποιοι άλλοι σχεδίαζαν να δημιουργήσουν ένα νέο ενιαίο νόμισμα, προκειμένου να ενώσουν και πάλι την Ευρώπη και να αναστήσουν τη δόξα του Καρλομάγνου υπό τη νέα Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που θα ελέγχονταν, όπως τότε, από την Καθολική Εκκλησία. Σημειώστε και πάλι ότι τέλεσαν ειδική λειτουργία στον ρωμαιοκαθολικό καθεδρικό ναό του Άαχεν, για να τιμήσουν την εκδήλωση, που συμβόλιζε τις φιλοδοξίες του Βατικανού πίσω από τη νομισματική ένωση.

Όσοι διαθέτουν έστω και στοιχειώδεις γνώσεις σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας γνωρίζουν ότι έτσι ακριβώς αποκαταστάθηκε το υπερκράτος της Ευρώπης στην πιο πρόσφατή του εκδοχή. Το ευρώ χρησιμοποιείται για την ενοποίηση και τον έλεγχο μιας ετερόκλητης ομάδας εθνών κάτω από μία αρχή πολιτική, αλλά και θρησκευτική. Το "θανάσιμο πλήγμα" θεραπεύεται, αλλά με τι τίμημα; Την βύθιση τουλάχιστον ενός λαού, του ελληνικού, σε οικονομικό χάος. Τι είδους ένωση των λαών της Ευρώπης είναι αυτή που με την βία ρίχνει έναν λαό μέσα στην ανασφάλεια και την κατάθλιψη; Παρασκηνιακά, φίλοι μου, υπάρχει ένα χέρι που έχει δημιουργήσει αυτή την κρίση για το "κοινό καλό", όπως ισχυρίζονται, όλης της ευρωπαϊκής κοινότητας.

Καθώς ξεσπούσαν οι βίαιες ταραχές στην Ελλάδα, η μια διαδήλωση μετά την άλλη, θα έλεγες πως η Ελλάδα ήταν έτοιμη να διαλυθεί. Τα συλλαλητήρια λίγο έλειπε να ανατρέψουν την ελληνική κυβέρνηση. Αλλά ενώ η κρίση μοιάζει πραγματική, είχε προγραμματιστεί πριν από πολύ καιρό και σύμφωνα με χρονοδιάγραμμα. Πολλοί δημοσιογράφοι, ειδήμονες και σχολιαστές πιστεύουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, ή τουλάχιστον η ευρωζώνη, είναι έτοιμη να εκραγεί και να καταρρεύσει, αφήνοντας στη θέση της ένα σωρό από θραύσματα και σκόνη. Αλλά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναζητούν τις αιτίες σε λάθος κατεύθυνση. Ποιοί βρίσκονται πίσω από την δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα, και ποιοί πίσω από τους κλυδωνισμούς της ευρωζώνης; Και το πιο σημαντικό, ποιος είναι ο λόγος για όλο αυτό το χάος και πού θα καταλήξει;

Η Ελλάδα έχει όντως ένα ιστορικό αλόγιστων δαπανών, αλλά αυτό δεν είναι ο κύριος υπαίτιος για την κρίση. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Ο τοξικομανής έχει εθιστεί στη ναρκωτική του ουσία. Ακόμα κι αν δεν μπορεί να ελέγξει τον εθισμό του, και παρ' όλο που η ουσία αυτή που καταστρέφει το ίδιο το σώμα του, αυτός την αποζητά επειδή αφήνει την επιθυμία του να ελέγχει τον ίδιο τον εαυτό του. Όπως ο τοξικομανής, έτσι και η Ελλάδα, αλλά και άλλες μεσογειακές χώρες, ήταν βαριά εθισμένες στον φθηνό δανεισμό και ζητούσαν όλο και μεγαλύτερα ποσά, ακόμη και πριν να προσχωρήσουν στην ευρωζώνη.

Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Η Ελλάδα είναι ο πιο ασθενής κρίκος της ευρωζώνης. Όπως και αρκετές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η Ελλάδα καταναλώνει πολύ περισσότερα από όσα παράγει. Η περιορισμένη παραγωγή της χώρας, ωστόσο, δεν εμπόδισε τους πολιτικούς της να χορηγούν σε αρκετούς δημοσίους υπαλλήλους πλουσιοπάροχα επιδόματα και την δυνατότητα της πρόωρης συνταξιοδότησης, αλλά και να χρηματοδοτούν φιλόδοξα και δημοφιλή κοινωνικά προγράμματα, που ωστόσο ήταν υπερβολικά δαπανηρά. Η Ελλάδα επίσης χαρακτηρίζεται ως χώρα όπου κυριαρχούν τόσο η ανεξέλεγκτη διαφθορά όσο και η φορολογική και δημοσιονομική ασυνέπεια. Η έλλειψη συντονισμού από τη μια και οι σπατάλες από την άλλη στραγγάλισαν αργά την ελληνική οικονομία. Το 2010 η αποπληρωμή του χρέους έμοιαζε επώδυνη, αλλά όχι αδύνατη. Όλο που είχε η Ελλάδα να κάνει ήταν να επαναφέρει το εθνικό της νόμισμα, να το υποτιμήσει, τυπώνοντας όλο και περισσότερο από το νόμισμά της, έτσι ώστε σταδιακά να χαλαρώσουν οι πιέσεις στο εσωτερικό της οικονομικής "φούσκας".

Η συμμετοχή στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα το 2001 έμοιαζε αρκετά ελκυστική για την Ελλάδα και άλλες οικονομικά ασθενέστερες χώρες, διότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) διατηρούσε χαμηλά τα επιτόκια - εσκεμμένα. Η Ελλάδα έδειξε προθυμία να εκμεταλλευθεί τα φθηνά δάνεια και μέσα στα τελευταία 9 χρόνια δημιούργησε ένα απίστευτο χρέος. Στην πραγματικότητα, όπως όλοι έχουμε πληροφορηθεί, κάποιοι διαστρέβλωσαν τα οικονομικά στοιχεία της χώρας για να παρουσιάσει μια τέτοια εικόνα ώστε να καταστεί δυνατή η έγκριση ένταξής της στην ευρωζώνη. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι στην Ελλάδα και αλλού δεν είναι αθώοι παρατηρητές αυτής της ευρωπαϊκής οικονομικής καταστροφής που βιώνουμε. Την ημέρα της Πρωτοχρονιάς του 2001, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Σημίτης, σε διάγγελμά του δήλωσε:

"Όλοι γνωρίζουμε ότι η ένταξη μας στην ΟΝΕ (Οικονομική και Νομισματική Ένωση) μας εξασφαλίζει μεγαλύτερη σταθερότητα και ανοίγει νέους ορίζοντες".

Με αυτά τα λόγια, ή παραπλανούσε εσκεμμένα τον ελληνικό λαό, ή ο ίδιος εξαπατήθηκε. Και αυτό διότι τα γεγονότα δεν επιβεβαιώνουν την αλήθεια της δήλωσής του. Υποψιάζομαι ότι κανείς τότε, εκτός από έναν κλειστό πυρήνα εχέμυθων συνομωτών που είχαν καταστρώσει εκείνο το σχέδιο, δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει πόσο ασταθής θα γινόταν η κατάσταση στο μέλλον , και πώς οι "νέοι ορίζοντες" του πρωθυπουργού θα έσβηναν, αναγκάζοντας την Ελλάδα να γίνει ο παρίας της ευρωζώνης.

Υπάρχει, επομένως, ένα εμφανές μειονέκτημα στην ένταξη μιας οποιαδήποτε χώρας στην ευρωζώνη. Με την ένταξη στη ζώνη του ευρώ, η κυβέρνηση της Ελλάδας έχασε τον έλεγχο της οικονομίας της χώρας. Οι οικονομολόγοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι αυτοί που αποφασίζουν σήμερα ποιό θα είναι το διαθέσιμο ποσό που θα υπάρχει στην ευρωζώνη. Η Ελλάδα έχει στερηθεί του δικαιώματος να μπορεί να προσδιορίσει τα οικονομικά της. Η Ελλάδα έχει σήμερα πιαστεί σε μια παγίδα θανάτου. Είναι παγιδευμένη. Οι κεντρικοί τραπεζίτες θα μπορούσαν να είχαν περιορίσει την έκθεση της Ελλάδας στο χρέος, αλλά δεν το έκαναν, για έναν μεγάλης στρατηγικής σημασίας λόγο. Είχαν ανάγκη από μια "κρίση" και την άφησαν να ξεσπάσει.

Οι πραγματικοί ένοχοι είναι οι Ευρωπαίοι κεντρικοί τραπεζίτες. Το 2007, ο Μπέρναρντ Κόνολι έγραψε σε άρθρο του:

"Δεν έστησε ο Άλαν Γρίνσπαν την ελληνική αυτή τραγωδία που με αγωνία παρακολουθούμε όλοι. Αντίθετα, η ΕΕ σκόπιμα δημιούργησε την πιο επικίνδυνη φούσκα δανεισμού όλων των εποχών: την ΟΝΕ [Οικονομική Νομισματική Ένωση]". Ο λόγος για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ευρώ.

"Αλλά ενώ η αποστολή της Fed είναι να αποφεύγει οικονομικές κρίσεις," τονίζει ο αναλυτής, "η αποστολή της ΕΚΤ είναι να τις προκαλεί".

Σκοπός της κρίσης θα είναι, όπως δήλωσε ήδη από το 2002 ο Ρομάνο Πρόντι, τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, να επιτρέψει στην ΕΕ να αναλάβει περισσότερες αρμοδιότητες.Τα εξιλαστήρια θύματα θα είναι, σε πρώτη φάση, οι οικογένειες και οι επιχειρήσεις (και σε αυτές συμπεριλαμβάνονται οι μικρές και μεσαίες τράπεζες και οι επενδυτές) σε χώρες όπως η Ιρλανδία και οι μεσογειακές χώρες. "Στη συνέχεια", συνέχισε ο Πρόντι, "οι Γερμανοί φορολογούμενοι αλλά και άλλοι Ευρωπαίοι πολίτες θα σηκώσουν το βάρος των δόσεων "διάσωσης", τους όρους των οποίων θα καθορίσει η νέα αρχή 'της οικονομικής κυβέρνησης της ΕΕ' ".

Προσέξτε τι είπε ο Κόνολι, ο οποίος εντόπισε τον σκοπό για τον οποίο σκηνοθετήθηκε η οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Όλα σχεδιάστηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε η ΕΕ να συγκεντρώσει στα χέρια της περισσότερη εξουσία. Ο τρόπος με τον οποίο το πετυχαίνει αυτό είναι με την δημιουργία μιας κρίσης, ώστε ο λαός της χώρας όπου ξέσπασε η κρίση να απαιτήσει να υπάρξει μια τέτοια εξουσία. Πρόκειται για κλασικό τέχνασμα! Οι κρίσεις γίνονται ευκαιρίες, άσχετα από εάν ή όχι έχουν σκηνοθετηθεί από ομάδες ανθρώπων, έτσι ώστε η κεντρική κυβέρνηση της ομόσπονδης αυτής ένωσης κρατών να κατορθώσει να υφαρπάξει και να έχει στα χέρια της περισσότερο έλεγχο, με τη συγκατάθεση ενός λαού, ή ακόμη και μετά από λαϊκή απαίτηση.

Οι επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας γνώριζαν ότι μόλις αποκτήσει πρόσβαση σε φθηνά δάνεια, η Ελλάδα σύντομα θα εθιστεί σε τέτοιο βαθμό που δεν θα μπορέσει να επιβιώσει χωρίς αυτά. Το ίδιο και άλλες χώρες που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση.

Ήξεραν επίσης ότι από τη στιγμή που η Ελλάδα και άλλες χώρες θα έμπαιναν στην Ευρωζώνη, δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν, για έναν απλό λόγο. Φανταστείτε την Ελλάδα να προσπαθεί να αποκαταστήσει την οικονομική αξιοπιστία της στις ανοικτές αγορές ομολόγων, προκειμένου να είναι σε θέση να δανειστεί για να επιβιώσει από μόνη της. Η Ελλάδα γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο θα είναι σχεδόν αδύνατο, αφού η εμπιστοσύνη των επενδυτών στην Ελλάδα θα έχει ήδη κλονιστεί σοβαρά. Μια δήλωση, ένα σχόλιο από έναν έγκριτο οικονομολόγο θα μπορούσε εύκολα να στρέψει τις αγορές ομολόγων εναντίον της Ελλάδας. Η έξοδος από την Ευρωζώνη θα ήταν εντελώς αδύνατη. Οι Ευρωπαίοι μεσίτες της εξουσίας και οι τραπεζίτες γνώριζαν, ότι κάποια στιγμή, η Ελλάδα και ορισμένες άλλες χώρες, θα βυθίζονταν τόσο βαθιά στο χρέος της ευρωζώνης, που ποτέ δεν θα ήταν σε θέση να αποδείξουν την αξιοπιστία των ομολόγων τους από μόνες τους. Αλλά και μια εκ των υστέρων επιστροφή στο εθνικό τους νόμισμα είναι βέβαιο ότι θα δημιουργούσε χαλάρωση στην οικονομία τους και θα τους κατέστρεφε. Η Ελλάδα είναι εγκλωβισμένη στην γνωστή σκακιστική κίνηση ματ, μια χώρα στο έλεος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των πιο ισχυρών πολιτικών παραγόντων στην Ευρώπη.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες τα γνώριζαν όλα αυτά από καιρό. Η κρίση θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί εδώ και χρόνια εάν οι ευρωπαϊκές τράπεζες είχαν την βούληση να την σταματήσουν. Η απερίσκεπτες δαπάνες χρησιμοποιήθηκαν εσκεμμένα προκειμένου να δημιουργηθεί η κρίση, έτσι ώστε οι ευρωφεντεραλιστές να είναι σε θέση να κατευθύνουν τον έλεγχο της Ευρώπης προς ένα νέο επίπεδο.

Ενώ φαινομενικά η κρίση του ελληνικού χρέους μοιάζει να απειλεί την ίδια τη βιωσιμότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η διάλυση της ευρωζώνης μάλλον δεν βρίσκεται ανάμεσα στα σχέδια της ευρωπαϊκής ελίτ.

Η Ελλάδα σε αυτή τη φάση είναι σε εξαιρετικά δεινή θέση. Η οικονομία της βρίσκεται σε χάος. Ο ελληνικός λαός έχει αναστατωθεί και η κυβέρνηση παραπαίει. Αλλά δεν έχει πουθενά να στραφεί παρά μόνο προς τους ίδιους τους τραπεζίτες που προκάλεσαν αυτή την κρίση, και οι προτεραιότητες των οποίων δεν είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας.

Όταν αποφασίζεται ότι μια χώρα θα μπει σε μηχανισμό στήριξης της ΕΕ, κάθε χώρα καταβάλλει το μερίδιο που της αναλογεί. Αυτό σημαίνει ότι η Γερμανία, η οποία είναι η μεγαλύτερη οικονομία στην Ευρώπη, συνεισφέρει το μεγαλύτερο μερίδιο σε κάθε σχέδιο "διάσωσης". Αλλά οι Γερμανοί πολίτες δεν θέλουν να πληρώσουν για τις αλόγιστες σπατάλες της Ελλάδας μέσω αυξήσεων στη φορολογία, του αποπληθωρισμού, ή οποιασδήποτε άλλης μεθόδου. Ωστόσο, δεν έχουν άλλη επιλογή. Και είναι αυτό άλλο ένα μέρος του σχεδίου που με προσοχή εκπόνησαν οι κρυφοί "χειριστές" της τύχης των Ευρωπαίων. Η δε Γερμανία κατανοεί πλήρως ποιό είναι το συμφέρον της σε αυτή την υπόθεση.

Το γαλλικό πρακτορείο Agence France-Presse (AFP) δημοσίευσε ένα άρθρο το Νοέμβριο του 2009 το οποίο έλεγε, μεταξύ άλλων: "Οι παρατηρητές πιστεύουν ότι η Γερμανία είναι πιθανό να εποφθαλμιά για τον εαυτό της σε βάθος χρόνου την κορυφαία θέση της ΕΚΤ (Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας), η οποία είναι αναμφισβήτητα η πιο ισχυρή θέση στην ΕΕ, αφού ο πρόεδρος καθορίζει τη νομισματική πολιτική για όλες τις χώρες της ευρωζώνης".

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζέιμς Α. Γκάρφιλντ, είπε κάποτε: "Όποιος ελέγχει την ροή των κεφαλαίων μιας χώρας έχει και την απόλυτη κυριαρχία του συνόλου της βιομηχανίας και του εμπορίου αυτής της χώρας".

Η Γερμανία γνωρίζει ότι όποιος ελέγχει το κεφάλαιο ελέγχει και την εξουσία. Ο οικονομολόγος Μάρκο Ανουντσιάτα, διοικητικό στέλεχος της ιταλικής τράπεζας UniCredit δήλωσε κάποτε: "Ο πρόεδρος της ΕΚΤ είναι και θα παραμείνει μία από τις πιο ισχυρές ευρωπαϊκές φωνές στην παγκόσμια πολιτική".

Πιο συγκεκριμένα, όποιος ελέγχει το ευρώ ελέγχει την Ευρώπη. Αυτός είναι ο νόμος που χαρακτηρίζει την ευρωπαϊκή πολιτική. Και είναι ο ίδιος αυτός νόμος με τον οποίο η Γερμανία σκοπεύει να κυριαρχήσει στην Ευρώπη. Η δικαιοδοσία της Γερμανίας είναι απαραίτητη για κάθε μνημόνιο με χώρες εντός της Ευρώπης. Εάν η Γερμανία δεν δώσει την έγκρισή της, τότε αποκλείεται να συμβάλουν και οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης. Αυτό σημαίνει ότι η Γερμανία ήδη ελέγχει τους όρους του κάθε μηχανισμού στήριξης της Ελλάδας, και ως εκ τούτου, και κατ' επέκταση, η Γερμανία ελέγχει το ίδιο το ευρώ.

Η Γερμανία είναι σήμερα ο αδιαμφισβήτητος οικονομικός και πολιτικός ηγεμόνας της Ευρώπης. Το γεγονός αυτό είναι πολύ σημαντικό για όσους μελετούν τις προφητείες, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Η Γερμανία έχει το δικαίωμα να επιβάλει την θέλησή της στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα , η οποία βρίσκεται στη Φρανκφούρτη, και να κάνει ό,τι εκείνη θέλει. Αφού η Γερμανία βρίσκεται ουσιαστικά στο "τιμόνι" της ΕΚΤ, είναι σε θέση να ελέγχει την όλη διαδικασία επίλυσης της κρίσης χρέους της Ελλάδας.

Πράγματι, όντας στο έλεος της Γερμανίας, η Ελλάδα πρόκειται να βιώσει εξαιρετικά οδυνηρές δοκιμασίες. Προκειμένου να λάβει τα δάνεια που προβλέπει ο μηχανισμός στήριξης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η Ελλάδα έχει υπογράψει ένα μνημόνιο με όρους ανήκουστους στα ιστορικά χρονικά, και καλείται τώρα να εφαρμόσει κάποια πολύ σκληρά μέτρα λιτότητας κατά παραγγελία της Γερμανίας, μέτρα που έχει ήδη αποδειχθεί ότι δεν είναι καθόλου δημοφιλή σε άλλες χώρες που έχουν εφαρμοστεί στο παρελθόν. Αυτός είναι και ο λόγος για τις ταραχές που έχουν ξεσπάσει στη χώρα.

Η Γερμανία θα χρησιμοποιήσει την παρούσα κρίση σαν μάθημα για όλες τις άλλες αδύναμες οικονομίες της Ευρωζώνης. Σε αντάλλαγμα για μια τεράστια ενισχυτική δόση ευρώ γερμανικής προέλευσης, η Γερμανία θα απαιτήσει την άσκηση μεγαλύτερου ελέγχου πάνω στα οικονομικά αυτών των χωρών.

Και μια και αναφέραμε τον μηχανισμό στήριξης και το μνημόνιο που υπέγραψε η Ελλάδα, η εφημερίδα Washington Post ανέφερε σε δημοσίευμά της:

"Στην περίπτωση αυτή [ενν. της Ελλάδας] δεν μιλάμε για ένα συνηθισμένο δείγμα ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας. Εδώ μιλάμε για ένα έγγραφο παράδοσης της χώρας του που υπογράφει ένας στρατάρχης μέσα σε σιδηροδρομικό βαγόνι σε ένα δάσος, στο τέλος ενός αιματηρού πολέμου".

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα έχει ουσιαστικά γίνει κράτος υποτελές. Και το ίδιο θα ισχύει και για τα άλλα ασθενέστερα μέλη της Ευρώπης.

Τα σκληρά και πρωτόγνωρα μέτρα λιτότητας περιλαμβάνουν αύξηση της φορολογίας, αλλαγές στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, απάνθρωπες περικοπές στους τομείς της υγείας και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ακόμη και νέες νομοθεσίες που θα διέπουν την λειτουργία των μικρών επιχειρήσεων.

Η Washington Post αναφέρει χαρακτηριστικά ότι "η "απόφαση" του Συμβουλίου της Ευρώπης αποτελεί κάτι πρωτόγνωρο στα χρονικά"… Και όντως, δεν έχουν προηγούμενο αυτά τα μέτρα. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (και όταν λέμε ΕΚΤ, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εννούμε την Γερμανία κατά κύριο λόγο) υπαγορεύει πλέον τους όρους επιβίωσης στην Ελλάδα. Αυτό δεν μένει, πιστεύω, απαρατήρητο και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, ιδιαίτερα στην Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ιρλανδία και την Ισπανία. Οι χώρες αυτές δεν να αργήσουν να βρεθούν στην ίδια δεινή θέση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα. Όσο για την Βρετανία, αν και δεν την χωρίζει μεγάλη απόσταση από αυτές τις χώρες, το γεγονός ότι δεν ανήκει στην ευρωζώνη σημαίνει ότι είναι σε θέση να αποφασίζει για τη δική της οικονομική πολιτική, ασκώντας η ίδια έλεγχο στους πόρους της.

Αλλά το βαθύτερο δίδαγμα είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει παραδώσει σχεδόν όλη την κυριαρχία της στις Βρυξέλλες, με το σκεπτικό ότι θα παραλάβει σε δόσεις κάποια δήθεν απαραίτητα ποσά για να "διασωθεί". Η Washington Post δεν παρέλειψε να το αναφέρει αυτό στο δημοσίευμά της:

"Αν και η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω των συνθηκών Μάαστριχτ και Λισσαβώνας, έχει ήδη απαιτήσει την εν μέρει παράδοση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών μελών της, στην περίπτωση της Ελλάδας μιλάμε για κάτι εντελώς διαφορετικό, αφού στην Ελλάδα δεν έχει απομείνει παρά ελάχιστη εθνική κυριαρχία", αναφέρει ο αρθρογράφος. "Δεν νομίζω ότι κανείς (πόσο μάλλον οι Έλληνες) ήταν σε θέση να γνωρίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ασκούσε κάποτε τόση εξουσία πάνω στα κράτη μέλη της".

Η Ελλάδα δεν έχει πλέον άλλη επιλογή εκτός από το να εγκαταλείψει την ευρωζώνη. Φυσικά, αυτό δεν θα είναι μια ανώδυνη διαδικασία, αφού μια αποσύνδεση από το ευρώ θα σημάνει την ανάγκη να δημιουργήσει η Ελλάδα ένα δικό της πιστοληπτικό κύρος στις αγορές ομολόγων, κάτι που είναι σχεδόν αδύνατο. Είναι γεγονός, ωστόσο, ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Ούτε για την Ελλάδα, ούτε για οποιαδήποτε άλλη χώρα της ευρωζώνης, ή ακόμη και για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και είναι ήδη πολύ αργά.

Τα ίδια αυτά κριτήρια και τεχνάσματα είναι πολύ πιθανόν να χρησιμοποιηθούν και σε άλλες χώρες με σοβαρό πρόβλημα χρέους. Οι χώρες αυτές ήδη το γνωρίζουν αυτό και, χωρίς αμφιβολία, τρέμουν στην σκέψη αυτή. Δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν ξαφνικά ξεσπάσει μια κρίση διαχείρισης των δημοσιονομικών και σαρώσει όλη την Ευρώπη. Το σχέδιο είναι γνωστό. Τα νέα δημοσιονομικά μέτρα περιλαμβάνουν περικοπές και άλλα σκληρά μέτρα λιτότητας που απαιτούν μεγάλη δημοσιονομική πειθαρχία. Ίσως να έχουν και άλλοι λαοί αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι έχουν ήδη μπει στην ίδια διαδικασία απώλειας σχεδόν όλης της εθνικής κυριαρχίας τους και της ένταξής τους σε μια διαρκώς διευρυνόμενη περιφερειακή δύναμη που από εδώ και πέρα θα υπαγορεύει ό,τι κάνουν. Είναι σαν το ψάρι που πιάστηκε στα πλοκάμια ενός χταποδιού. Όσο περισσότερο παλεύει να ελευθερωθεί και να γλυτώσει, τόσο περισσότερο νιώθει τα πλοκάμια να το σφίγγουν.

Το σχέδιο των ευρωφεντεραλιστών εφαρμόζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το συνέλαβαν οι εγκέφαλοι της δημιουργίας του υπερκράτους της ΕΕ. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ως επί το πλείστον, δεν μοιάζουν να το έχουν αντιληφθεί αυτό. Εστιάζουν στις καθημερινές δηλώσεις, τις λεπτομέρειες των προβλημάτων και τις συγκρούσεις που προκύπτουν, αλλά δεν είναι σε θέση να δουν ούτε την ευρύτερη εικόνα και το πώς αυτή χρησιμοποιείται για να αυξήσει όλο και περισσότερο την εξουσία των γραφειοκρατών των Βρυξελλών, ούτε το κρυφό χέρι που βρίσκεται πίσω από όλες αυτές τις κινήσεις.

TEΛΟΣ 2ου ΜΕΡΟΥΣ

Η συνέχεια του άρθρου:
Το μυστικό σχέδιο εναντίον της Ελλάδας (Μέρος Γ')

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση