Le Monde: «Ένα τζακπότ ύψους 600 εκατ - το κόλπο της Goldman Sachs»

Το εγχείρημα διοργανώθηκε το 2001 από την Goldman Sachs με σκοπό να επιτρέψει στην Ελλάδα να μειώσει το χρέος της που ανέρχονταν στο ύψος των $ 600 εκατ. € στην τράπεζα των ΗΠΑ.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα μιας έρευνας των δύο δημοσιογράφων από την εταιρεία Bloomberg, του Nick Dunbar και της Elisa Martinuzzi.

Για πρώτη φορά, δύο από τους βασικούς πρωταγωνιστές, ο Χριστόφορος Σαρδέλης, επικεφαλής του γραφείου της διαχείρισης του χρέους στην Αθήνα, μεταξύ 1999 και 2004, και ο Σπύρος Παπανικολάου, ο διάδοχός του μέχρι το 2010, αναφέρουν δημοσίως την πράξη που επιτρέπει στην Ελλάδα να κρύψει την έκταση του χρέους της….

11 Σεπτέμβρη 2001

Η συναλλαγή συνίστατο στην ανταλλαγή του ελληνικού χρέους, από δολάρια και γιεν, που εκφράζονταν τότε, σε ευρώ με εικονική ισοτιμία για να μειώσει το χρέος της κατά 2%, παραδέχονται οι πρώην υπάλληλοι...

Αλλά, όπως αναγνωρίζει Σαρδέλης, οι υπηρεσίες του δεν διέθεταν τα μέσα να κατανοήσουν την πολυπλοκότητα της σύμβασης με την Goldman Sachs τον Ιούνιο του 2001. Και φανταστείτε ότι σε τέσσερα χρόνια, μέσω ενός υποπροϊόντος που αποσκοπούσε στη συγκάλυψη του δανείου, το χρέος που η Ελλάδα αποκτούσε στην Goldman Sachs θα έκανε άλμα στα 2,8 δισεκατομμύρια έως 5,1 δισεκατομμύρια ευρώ.

Κατά τη στιγμή της υπογραφής, αναγνωρίζει ο Σαρδέλης, η ανταλλαγή είχε εμφανιστεί ευεργετική για τη χώρα του καθώς και για την επενδυτική τράπεζα. Σύμφωνα με τον ίδιο, δύο πράγματα εκτίναξαν το κόστος της πράξης αυτής για την Ελλάδα.

Πρώτον, η πτώση της αγοράς ομολόγων μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, η οποία, λόγω του τύπου της σύμβασης που επιβάλλονται από την Goldman Sachs, είχε σαν αποτέλεσμα να επηρεάσει τις αποπληρωμές.

Στη συνέχεια, η επιλογή από την τράπεζα το 2002, ενός νέου δείκτη που βασίζονταν στον πληθωρισμό στη ζώνη του ευρώ αποδείχθηκε καταστροφική.

Σύμφωνα με όσα αποκαλύπτει η Addy Loudiadis, η τραπεζίτης της Goldman Sachs αρμόδια για αυτή την υπόθεση, λόγω της ελληνικής της καταγωγής, είχε προειδοποιήσει την Αθήνα για τον ενδεχόμενο κίνδυνο μιας παρόμοιας σύμβασης που προσφερόταν από ένα ανταγωνιστικό όμιλο το 1999,αλλά δεν εισακούστηκε!

«Οι ανταλλαγές (swaps) ήταν μία από τις τεχνικές που χρησιμοποιούνταν από πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προκειμένου να καταφέρουν να εκπληρώσουν τα κριτήρια της Συνθήκης του Μάαστριχτ», ισχυρίζεται η Goldman Sachs, η οποία υποστηρίζει ότι ο συνδυασμένος αντίκτυπος αυτής της ανταλλαγής περιορίστηκε σε πτώση 1, 6 του δημόσιου χρέους, πεφτοντας από το 105,3% στο 103,7% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ).

"Για πρώτη φορά, Έλληνες αξιωματούχοι που εμπλέκονται στην ανταλλαγή της Goldman αποκάλυψαν το κόστος της συναλλαγής αυτής. Η Goldman Sachs ποτέ δεν αμφισβήτησε το πλεονέκτημα στοιχεία-césparson πελάτη », όπως δήλωσε ο M. Dunbar. Το 2003, αποκάλυψε στο βρετανικό μηνιαίο περιοδικό Risk Magazine, τον ρόλο της Goldman Sachs για τη παραποίηση των λογαριασμών στην Ελλάδα.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση