Λογοδοσία...

• Γράφει ο Στάθης

Παλιά στην πολιτική, όταν ακόμα δεν είχε υποταχτεί σύνολη στους τοκογλύφους όποτε γινόταν μια καταστροφή, έλεγαν ότι:
«Αυτό δεν ήταν έγκλημα, ήταν λάθος».

Εννοώντας με αυτήν την απόφανση πως για έναν πολιτικό το σημαντικό λάθος είναι κάτι χειρότερο κι από έγκλημα.

Σήμερα η πολιτική έχει εκπέσει από καιρό σε επίπεδο Μέρκελ ή Γιωργάκη. Ομως οι πολιτικές ευθύνες ενός πολιτικού για μια καταστροφή παραμένουν πολύ σοβαρότερες από τα τυχόν ποινικά αδικήματα που αυτή η καταστροφική πολιτική προϋποθέτει ή συνεπάγεται.

Οχι πως τα τυχόν ποινικά αδικήματα πολιτικών προσώπων είναι για πέταμα (ή για παραγραφή), όμως είναι αρμοδιότητα του φυσικού τους δικαστή. Τουλάχιστον όταν υπάρχει η διάκριση των εξουσιών, χωρίς αυτή να συσκοτίζεται από τη Διαπλοκή, τις Ανεξάρτητες Αρχές, τις ΜΚΟ και τα συναφή.

Οι εκάστοτε πολιτικές ευθύνες όμως είναι αρμοδιότητες του λαού.

Και οι λαοί πολλά συγχωρούν, ποτέ όμως την προδοσία.

Οταν τίθεται εν κινδύνω το αυτεξούσιον ενός λαού, ξυπνάει το έθνος.

Δηλαδή το πολιτικό αυτονόητο του συνανήκειν.

Οπως έγινε στην Κύπρο με το Σχέδιο Ανάν, κι όπως γίνεται τώρα στην Ελλάδα με το Μνημόνιο.

Κι όταν λέμε έθνος δεν εννοούμε ούτε τους εθνικιστές, ούτε τους εθνικόφρονες ούτε τους πολεμοκάπηλους ούτε τους ραγιάδες όπως οι δωσίλογοι της Κατοχής ή οι Γενίτσαροι της Τουρκοκρατίας.

Εννοούμε τους ποιητές μας, την ευχή της μάνας μας κι ότι δεν θα παραδώσουμε την πατρίδα μικρότερη απ’ όσην την παραλάβαμε, ή σκλάβα.

Στην ιστορία οι γραικύλοι κουμάντο έκαναν προσωρινώς.

Οσο κι αν άνοιγαν κουβέντα με τον Διάολο, κουβέντα με τον Θεό ανοίγουν πάντα οι ήρωες και οι άγιοι - με έναν λόγο οι αντάρτες και οι τίμιοι…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση