Papadimos, the next practor
Αν δεν ήταν ο Παπαδήμος να τους ανοίξει ως κεντρικός τραπεζίτης τις «πόρτες», οι οποίες έπρεπε να παραμένουν «σφραγισμένες», για να μην γίνουν «κερκόπορτες», κανένας από αυτούς δεν θα βρισκόταν σήμερα εδώ...
Κανένας δεν θα μπορούσε να μας βασανίζει σήμερα, αν δεν υπήρχε η συμμορία των Σημίτιδων και των άλλων πρακτόρων των γερμανικών και άλλων μυστικών υπηρεσιών.
Αυτής της συμμορίας μέλος είναι και ο Παπαδήμος...
Ο δήθεν «πετυχημένος» με το «βαρύ» βιογραφικό...
Πολύ «βαρύ»...
Τόσο «βαρύ», που σου πιάνεται η «μέση» ακόμα και να το σκεφτείς... Τόσο «βαρύ», που, μετά την απόλυσή του από την ΕΚΤ, αν δεν μπλεκόταν στα σημερινά δρώμενα, θα ήταν «τα απομεινάρια μιας ημέρας» του Ψυχικού.
Γιατί το λέμε αυτό;
Γιατί πραγματικά αναρωτιόμαστε για το πόσο σημαντικός μπορεί να είναι ένας άνθρωπος, που το μόνο το οποίο έχει κάνει στη ζωή του είναι να μετράει κέρδη τοκογλύφων με μεθόδους που παραμένουν ίδιες μέσα στους αιώνες. Αναρωτιόμαστε τον λόγο για τον οποίο μπορεί να είναι σημαντικός ένας άνθρωπος με καριέρα οικονομολόγου ...
Ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν έσωσε ανθρώπους με κάποια δική του ιατρική επινόηση...
Ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν εφεύρε κάτι χρήσιμο, που να εξυπηρετεί την ανθρωπότητα...
Ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν έκανε τίποτε παραπάνω από το να υπολογίζει τα κέρδη των τοκογλύφων...
Καριερίστας σε έναν κλάδο, που δεν αποτελεί καν επιστήμη.
Όταν μιλάμε για καριέρα οικονομολόγου, μιλάμε για το απόλυτα «τίποτε» με πολύ «ξύγκι».
Μιλάμε για έναν χώρο όπου μπορεί να είναι «θεός» ακόμα ο γύφτος Ρουμπινί.
Όταν μιλάμε για «επιφανείς» οικονομολόγους, μιλάμε για δουλικά τοκογλύφων και τέτοιο δουλικό ήταν και ο Παπαδήμος.
Αποτυχημένος μηχανικός ήταν σε μια εποχή όπου οι λιγοστοί μηχανικοί που υπήρχαν στην Ελλάδα διέπρεπαν.
Αποτυχημένος μηχανικός ήταν ο Παπαδήμος, ο οποίος βολεύτηκε στην μη επιστήμη των οικονομικών και στον μισθό βρέξει-χιονίσει.
Απλά πράγματα.
Ο Παπαδήμος επιχείρησε να γίνει μηχανικός την εποχή όπου οι οικονομολόγοι ήταν απλοί λογιστές.
«Κουτσομηχανικός» των ΗΠΑ, εφόσον το πτυχίο του δεν είχε την αντίστοιχη αξία με αυτό ενός ευρωπαϊκού Πολυτεχνείου.
Εκείνη την εποχή αποφάσισε να κάνει το «άλμα» στις οικονομικές «επιστήμες».
Εκείνη την εποχή ένας μηχανικός θα μπορούσε να κάνει μεταπτυχιακό στα οικονομικά μόνον για δύο λόγους. Είτε γιατί ήταν πλουσιόβλακας και ήθελε να χασομεράει, έχοντας μια δικαιολογία να το κάνει, είτε γιατί ήταν φτωχόβλακας, που δεν ήθελε να εργαστεί ως μηχανικός και ήθελε να τρυπώσει σε κάποια τράπεζα.
Ο Παπαδήμος ήταν το δεύτερο.
Ήταν ένας φτωχόβλακας, που γνώριζε ότι στην επιστήμη της μηχανικής δεν είχε περιθώρια διάκρισης. Επιπλέον ήταν ένας μισθοθήρας. Ήθελε ν’ αποφύγει τις κακουχίες του ρίσκου της επιχειρηματικότητας, που συνεπαγόταν εκείνη την εποχή το «μηχανιλίκι» και επεδίωκε το «τρύπωμα» σε κάποιον μεγάλο οργανισμό. Ως παιδί δημοσίου υπαλλήλου, άλλωστε, δεν είχε ποτέ και κάποιες άλλες εικόνες. Η συνέχεια απλά τον δικαίωσε, όχι επειδή ήταν ικανός, αλλά επειδή ήταν τυχερός. Έγινε οικονομολόγος-δουλικό σε έναν κόσμο ο οποίος άλλαζε και οι οικονομολόγοι από τελευταίος «τροχός» της άμαξας θα γίνονταν «επιστήμονες».
Αυτή είναι πάνω-κάτω η ζωή του. Η τύχη του τον «σέρνει» και η νοοτροπία του τον ανταμείβει.
Από τότε που υπάρχει ως άτομο είναι υπάλληλος του γλειψίματος...
Υπάλληλος, από αυτούς που σέρνονται σαν τα «σαλιγκάρια», κάνοντας καριέρες ανάμεσα σε γραφεία και φωτοτυπικά...
Υπάλληλος με το αφηρημένο αντικείμενο της οικονομικής «επιστήμης»...
Υπάλληλος, από αυτούς που, όταν βλέπουν τα αφεντικά τους, δεν γνωρίζουν αν θα τους προάγουν ή αν θα τους απολύσουν...
Υπάλληλος, από αυτούς που, όταν τους απολύεις, «χωράνε» όλη τους τη ζωή σε ένα χαρτόκουτο...
Συνάδελφος των απολυμένων της Λίμαν Μπρόδερς, εφόσον είχαν τα ίδια αφεντικά και τους ίδιους στόχους.
Πότε λοιπόν έγινε σημαντικός ένας τέτοιος άνθρωπος;
Εκτός αν σημαντικοί σε αυτόν τον κόσμο είναι μόνον οι χρήσιμοι για τους Ρότσιλντ και τους Ροκφέλερ.
Αυτός είναι ο Παπαδήμος με το «βαρύ» βιογραφικό, που εντυπωσίασε μόνον τον αγράμματο Βερύκιο και τον γαλατά του ΛΑΟΣ...
Απόσπασμα από το άρθρο "11-11-11"
Κανένας δεν θα μπορούσε να μας βασανίζει σήμερα, αν δεν υπήρχε η συμμορία των Σημίτιδων και των άλλων πρακτόρων των γερμανικών και άλλων μυστικών υπηρεσιών.
Αυτής της συμμορίας μέλος είναι και ο Παπαδήμος...
Ο δήθεν «πετυχημένος» με το «βαρύ» βιογραφικό...
Πολύ «βαρύ»...
Τόσο «βαρύ», που σου πιάνεται η «μέση» ακόμα και να το σκεφτείς... Τόσο «βαρύ», που, μετά την απόλυσή του από την ΕΚΤ, αν δεν μπλεκόταν στα σημερινά δρώμενα, θα ήταν «τα απομεινάρια μιας ημέρας» του Ψυχικού.
Γιατί το λέμε αυτό;
Γιατί πραγματικά αναρωτιόμαστε για το πόσο σημαντικός μπορεί να είναι ένας άνθρωπος, που το μόνο το οποίο έχει κάνει στη ζωή του είναι να μετράει κέρδη τοκογλύφων με μεθόδους που παραμένουν ίδιες μέσα στους αιώνες. Αναρωτιόμαστε τον λόγο για τον οποίο μπορεί να είναι σημαντικός ένας άνθρωπος με καριέρα οικονομολόγου ...
Ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν έσωσε ανθρώπους με κάποια δική του ιατρική επινόηση...
Ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν εφεύρε κάτι χρήσιμο, που να εξυπηρετεί την ανθρωπότητα...
Ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν έκανε τίποτε παραπάνω από το να υπολογίζει τα κέρδη των τοκογλύφων...
Καριερίστας σε έναν κλάδο, που δεν αποτελεί καν επιστήμη.
Όταν μιλάμε για καριέρα οικονομολόγου, μιλάμε για το απόλυτα «τίποτε» με πολύ «ξύγκι».
Μιλάμε για έναν χώρο όπου μπορεί να είναι «θεός» ακόμα ο γύφτος Ρουμπινί.
Όταν μιλάμε για «επιφανείς» οικονομολόγους, μιλάμε για δουλικά τοκογλύφων και τέτοιο δουλικό ήταν και ο Παπαδήμος.
Αποτυχημένος μηχανικός ήταν σε μια εποχή όπου οι λιγοστοί μηχανικοί που υπήρχαν στην Ελλάδα διέπρεπαν.
Αποτυχημένος μηχανικός ήταν ο Παπαδήμος, ο οποίος βολεύτηκε στην μη επιστήμη των οικονομικών και στον μισθό βρέξει-χιονίσει.
Απλά πράγματα.
Ο Παπαδήμος επιχείρησε να γίνει μηχανικός την εποχή όπου οι οικονομολόγοι ήταν απλοί λογιστές.
«Κουτσομηχανικός» των ΗΠΑ, εφόσον το πτυχίο του δεν είχε την αντίστοιχη αξία με αυτό ενός ευρωπαϊκού Πολυτεχνείου.
Εκείνη την εποχή αποφάσισε να κάνει το «άλμα» στις οικονομικές «επιστήμες».
Εκείνη την εποχή ένας μηχανικός θα μπορούσε να κάνει μεταπτυχιακό στα οικονομικά μόνον για δύο λόγους. Είτε γιατί ήταν πλουσιόβλακας και ήθελε να χασομεράει, έχοντας μια δικαιολογία να το κάνει, είτε γιατί ήταν φτωχόβλακας, που δεν ήθελε να εργαστεί ως μηχανικός και ήθελε να τρυπώσει σε κάποια τράπεζα.
Ο Παπαδήμος ήταν το δεύτερο.
Ήταν ένας φτωχόβλακας, που γνώριζε ότι στην επιστήμη της μηχανικής δεν είχε περιθώρια διάκρισης. Επιπλέον ήταν ένας μισθοθήρας. Ήθελε ν’ αποφύγει τις κακουχίες του ρίσκου της επιχειρηματικότητας, που συνεπαγόταν εκείνη την εποχή το «μηχανιλίκι» και επεδίωκε το «τρύπωμα» σε κάποιον μεγάλο οργανισμό. Ως παιδί δημοσίου υπαλλήλου, άλλωστε, δεν είχε ποτέ και κάποιες άλλες εικόνες. Η συνέχεια απλά τον δικαίωσε, όχι επειδή ήταν ικανός, αλλά επειδή ήταν τυχερός. Έγινε οικονομολόγος-δουλικό σε έναν κόσμο ο οποίος άλλαζε και οι οικονομολόγοι από τελευταίος «τροχός» της άμαξας θα γίνονταν «επιστήμονες».
Αυτή είναι πάνω-κάτω η ζωή του. Η τύχη του τον «σέρνει» και η νοοτροπία του τον ανταμείβει.
Από τότε που υπάρχει ως άτομο είναι υπάλληλος του γλειψίματος...
Υπάλληλος, από αυτούς που σέρνονται σαν τα «σαλιγκάρια», κάνοντας καριέρες ανάμεσα σε γραφεία και φωτοτυπικά...
Υπάλληλος με το αφηρημένο αντικείμενο της οικονομικής «επιστήμης»...
Υπάλληλος, από αυτούς που, όταν βλέπουν τα αφεντικά τους, δεν γνωρίζουν αν θα τους προάγουν ή αν θα τους απολύσουν...
Υπάλληλος, από αυτούς που, όταν τους απολύεις, «χωράνε» όλη τους τη ζωή σε ένα χαρτόκουτο...
Συνάδελφος των απολυμένων της Λίμαν Μπρόδερς, εφόσον είχαν τα ίδια αφεντικά και τους ίδιους στόχους.
Πότε λοιπόν έγινε σημαντικός ένας τέτοιος άνθρωπος;
Εκτός αν σημαντικοί σε αυτόν τον κόσμο είναι μόνον οι χρήσιμοι για τους Ρότσιλντ και τους Ροκφέλερ.
Αυτός είναι ο Παπαδήμος με το «βαρύ» βιογραφικό, που εντυπωσίασε μόνον τον αγράμματο Βερύκιο και τον γαλατά του ΛΑΟΣ...
Απόσπασμα από το άρθρο "11-11-11"
Αναρτήσεις
Το πονηρό του το ματάκι εγώ φοβάμαι, που έχει δει κι έχει ακούσει πολλά μέσα σε μυστικές συνεδριακές αίθουσες από ξύλο μαόνι.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Papadimos, the next practor"
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΑΘΟΣ"!!!
"Papadimos, the next proctor"
Practor... Καλά τα λέει. Practor και chiropractor - δύο σε ένα. Σας κάνουμε κεφαλοκλείδωμα στο λεπτό, σας αναποδογυρίζουμε τον άτλαντα άμα θέλετε, και οι μαλάξεις κέρασμα του ιατρείου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως τα λες κ Τραιανού! Συμφωνώ απόλυτα! Οι χοντροκέφαλοι των γυμνασίων της εποχής μας, που δεν μπορούσαν να περάσουν σε καμιά σχολή της προκοπής και τελικά περνούσαν σε καμιά Οικονομική Σχολή ( συνήθως με βαθμούς κάτω από την βάση) μας το παίζουν τώρα και ...Επιστήμονες! Από που κιως που ρε Λογιστές γίνατε και επιστήμονες? Από πότε το να μετράς τα κλεμμένα εκατομμύρια του Αφεντικού σου λέγεται ...Επιστήμη?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεινο που δεν καταλαβα, ειναι πως διδασκε στο Κολουμπια (γνωστή σφηκοφωλιά περιουσιων) χωρίς να εχει διδακτορικό? Υπολογιστε τα χρονια απο το βιογραφικό του και θα μπειτε σε σκέψεις. Προσκυνησε, τον εκαναν άνθρωπο, τους χρωστάει και τωρα εισπραττουν....Από τον Ελληνοφωνο προτεσταντιζοντα, ο οποίος ουδέποτε εγενετο κοινωνός της Ελληνικής παιδείας (κολλεγιόπαις γαρ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΖ
Καμιά διαφωνία με την ουσία της κριτικής του άρθρου. Απλά, ως απόφοιτος οικονομικού τμήματος ελληνικού πανεπιστημίου, ενοχλούμαι όποτε βλέπω "αποφθέγματα" του στυλ "σε έναν κλάδο, που δεν αποτελεί καν επιστήμη", "οικονομολόγος-δουλικό σε έναν κόσμο ο οποίος άλλαζε και οι οικονομολόγοι από τελευταίος «τροχός» της άμαξας θα γίνονταν «επιστήμονες»" κτλ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ οικονομική είναι επιστήμη και υπάρχουν ένα σωρό καθωσπρέπει επιστήμονες οικονομολόγοι, χωρίς εισαγωγικά. Και φυσικά υπάρχουν και ένα σωρό θέματα, που ακόμα δεν προχώρησε η ανθρώπινη σκέψη και γνώση αρκετά, όπως υπάρχουν και σε κάθε επιστήμη.
Εννοείται ότι δουλικά (και "άσχετοι" και "ανεπαρκείς") υπάρχουν παντού και θα βρει κανείς εκπροσώπους σε κάθε επιστήμη. Αυτό τι θα πει; Ότι πρέπει να κατηγορούμε την ιατρική ως επιστήμη, επειδή ένας γιατρός είναι αλμπάνης; Όλους τους μηχανικούς αν έφτιαξε ένας μια γέφυρα που έπεσε; Ή να θεωρούμε ότι δεν υφίσταται καν τέτοια επιστήμη; Ένας μηχανικός "δουλικό" στον εργολάβο κι ένας οικονομολόγος "δουλικό" στον πολιτικό ή στον τραπεζίτη λειτουργούν αντιεπιστημονικά και οι δύο.
Άλλο πράγμα η επιστήμη και άλλο τα δουλικά, που σωστά λέτε. Εκείνοι δηλαδή που επειδή πήραν ένα πτυχίο και είναι διατεθειμένοι να "πουλάνε" τη "σφραγίδα" τους, λένε τα πράγματα όπως συμφέρει την εκάστοτε εξουσία, που τους περιβάλλει με το μανδύα της σοβαροφάνειας και της εγκυρότητας. Αλλά μη νομίζετε ότι για κάθε κόλακα που πάει με το ρεύμα (σε κάθε επιστήμη/κλάδο/επάγγελμα/χώρο) δεν υπάρχουν πολύ περισσότεροι, που δε φαίνονται και δεν ακούγονται επειδή δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κατεστημένου.
Να προσθέσω επίσης ότι άλλο πράγμα είναι ο οικονομολόγος, άλλο ο λογιστής, άλλο ο τραπεζίτης. Γιατί νομίζω ότι διακρίνω μια σύγχυση στις έννοιες...
Γράφω τα παραπάνω όχι μόνο γιατί δε μ' αρέσει το τσουβάλιασμα, αλλά και γιατί θεωρώ ότι μια σωστή άποψη πρέπει να στηρίζεται σε σωστά επιχειρήματα, αλλιώς ακυρώνεται η αξία της. Κατηγορήστε το "δουλικό" ως "δουλικό", όχι όλο το κομμάτι της ανθρώπινης γνώσης που (υποτίθεται ότι) διδάχτηκε...
Μετέτρεψαν σε κυρίαρχη επιστήμη την παπαρολογία των τοκογλύφων και έδωσαν στα παιδιά τους τα κορυφαία πτυχία …
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πτυχία, τα οποία αγόρασαν από τα διάφορα LSE και Χάρβαρντ οι Παπανδρέου, οι Καντάφηδες και οι Παπακωνσταντίνου.
Αυτοί οι διάσημοι τενεκέδες και οι συμμαθητές τους απέτυχαν με ό,τι κι αν καταπιάστηκαν και αυτοί θα παρασύρουν τα πάντα στην κατάρρευση.
Όπου τους έβαλαν, έκαναν τα ίδια και απειλούν τα πάντα με ιαπωνικές και λιβυκές καταστάσεις.
Έχοντας υιοθετήσει άκριτα τη λογική των τοκογλύφων "δασκάλων" τους και αναζητώντας τα μέγιστα κέρδη, για ν' αρπάξουν τα μέγιστα μπόνους, λειτούργησαν σαν τις "ακρίδες".
Όπου μπήκαν, "αφυδάτωσαν" και τελικά νέκρωσαν τα πάντα. Πουθενά δεν άφησαν έργο, γιατί δεν είχαν γνώσεις για ν' αφήσουν έργο.
Άχρηστοι τοκογλύφοι αποδείχθηκαν, οι οποίοι πούλησαν, διέλυσαν και επινοικίασαν τα έργα όλων των άλλων …
Κουτορνίθια, που όμοιά τους δεν έχει "ξαναδεί" η ανθρώπινη ιστορία.
------------------------------
Λιβύη και Ιαπωνία είναι οι διαφορετικές όψεις του ιδίου νομίσματος.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΙΑΝΟΥ.
ΕΑΜ Β