Ο δρόμος της διάσωσής μας περνά από τη δημοκρατία

Οι επαγγελματίες τεχνικοί της εξουσίας δημιουργούν και στηρίζουν το ολιγαρχικό κράτος αφέντη, δυνάστη και εκμεταλλευτή της κοινωνίας

Με αφορμή μια είδηση για την επίσκεψη της Τρόϊκας στα δικαστήρια.

H δικαιοσύνη, στον δυτικό κόσμο τουλάχιστον, είναι στα χέρια ολιγαρχικών εξουσιών που εργάζονται για ολιγαρχικά οικονομικά συμφέροντα. Ο επαγγελματισμός των εργαζομένων στην δικαιοσύνη υποτίθεται πως αντιμετωπίζει το “τεχνικό” ζήτημα της απονομής της δικαιοσύνης, ενώ ουσιαστικά ο επαγγελματισμός αυτός είναι ο απαραίτητος όρος μέσω του οποίου η απονομή δικαιοσύνης υποτάσσεται στα ολιγαρχικά συμφέροντα.

Και το ίδιο συμβαίνει φυσικά και με τις δυο άλλες εξουσίες που επίσης αλώθηκαν από επαγγελματίες: την εκτελεστική και την νομοθετική.

Η σύγχρονη δυτική κοινοβουλευτική ψευδής δημοκρατία, έχοντάς μας πολλαπλά εξαπατήσει, μας “έπεισε” πως εμείς οι απλοί πολίτες είμαστε αναρμόδιοι για μια σειρά από πράγματα για τα οποία στην ουσία είμαστε οι καθύλην και οι μόνοι αρμόδιοι, ως πολίτες. (Αυτός είναι κι ο λόγος που επέλεξα αυτό το ψευδώνυμο, Αναρμόδιος, ώστε να μην ξεχνάω την βασική αυτή εξαπάτηση που έχουμε υποστεί, έχοντας αποδεχτεί την εξουσία, αλλά και την λατρεία, του ειδικού και του σοφού και γνώστη, σε ζητήματα που είναι καθαρά ζητήματα πολιτικών αποφάσεων, δηλαδή ζητήματα της αποκλειστικής αρμοδιότητας του κάθε πολίτη).

Μας έπεισε λοιπόν αυτή η ψευδής δημοκρατία πως απαιτούνται “ειδικές” γνώσεις για την άσκηση εξουσίας, την νομοθεσία και την δικαιοσύνη. Αποκρύβοντας έντεχνα τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζαν τα ζητήματα αυτά οι …εφευρέτες της δημοκρατίας. Οι και την περί δημοκρατίας πατέντα κατέχοντες.

Ομως, όπως η άσκηση της εξουσίας αλλά και η άσκηση της νομοθεσίας, έτσι και η απονομή της δικαιοσύνης είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ και όχι τεχνικό.

Τεχνικό ζήτημα είναι η οδήγηση αυτοκινήτου. Γι’ αυτό ζητάμε νάχει πάει κάποιος σε ειδικό σχολείο ώστε να μάθει να οδηγεί. Τεχνικό ζήτημα είναι η ιατρική.

Η άσκηση εξουσίας, της κάθε εξουσίας, της δικαιοσύνης συμπεριλαμβανομένης, είναι καθαρά ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ. Δηλαδή ζήτημα αποκλειστικής αρμοδιότητας του πολίτη. Και όχι του επαγγελματία τεχνικού της εξουσίας.

Και όπως με την παράδοση της εκτελεστικής εξουσίας στους “ειδικούς” και στους “επαγγελματίες” (πρωθυπουργούς, υπουργούς, δημάρχους, προέδρους και κεντρικές επιτροπές κομμάτων και προεδρεία συνδικαλιστικών ενώσεων και πολιτικών οργανώσεων), έτσι και με την απονομή της δικαιοσύνης, κάνουμε μεγάλο λάθος που επιτρέψαμε την παράδοση των εξουσιών αυτών στα χέρια των “αρμοδίων τεχνικών και σοφών”. Ουσιαστικά στα χέρια της κάθε ολιγαρχίας.

Διότι αυτός ο επαγγελματισμός της κάθε εξουσίας είναι που αλλοτρίωσε την εξουσία από την κοινωνία. Αυτή η ολιγαρχική λογική είναι που επιτρέπει στην εξουσία να αυτονομείται από το “πλήρωμα”, από το σύνολο δηλαδή εκείνο των ανθρώπων το οποίο υποτίθεται πως υπηρετεί.

Αυτή η μη-συμμετοχή του απλού ανθρώπου-πολίτη-μέλους στην εξουσία είναι ο λόγος που η εξουσία αλλοτριώνεται και που στέκεται σαν ξένο σώμα, απέναντι στην κοινωνία και την εξουσιάζει.

Αυτός είναι ο λόγος που η αλλοτριωμένη εξουσία γίνεται ΚΡΑΤΟΣ.

Ενα κράτος εχθρικό στην κοινωνία. Ενα κράτος που βλέπει την κοινωνία σαν υπόδουλη στις δικές του επιθυμίες και διαταγές. Ενα κράτος που ζει παρασιτικά και σε βάρος της κοινωνίας. Ενα κράτος απέναντι στην κοινωνία. Αυτονομημένο από την κοινωνία και τις ανάγκες της.

Ενα κράτος-αφέντης.
Και τελικά ένα κράτος-δυνάστης.

Και πρέπει να απελευθερωθούμε από αυτό το κράτος.
Κι αυτό μόνο η δημοκρατια μπορεί να το κάνει.

Θραξ ο Αναρμόδιος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση