Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια: τους πάτησε η τρόικα!

Οι παππούδες μας την μαγκιά την είχαν για κακό πράμα: ψευτοπαλληκαριά, νταηλίκι. Μετά, η πλαδαρή νεοελληνική κουλτούρα της έδωσε καλή έννοια: ικανότητα να πετυχαίνει κανείς αυτό που θέλει, καπατσοσύνη!

Το πως θα την πάρει κανείς εξαρτάται από το ειδικό βάρος αυτού που την εκφράζει. Έτσι, ενώ ο χαρισματικός Ανδρέας κερδίζει τις εκλογές του 1981 με σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», την ανακολουθία του, όταν είναι μέσα στην ΕΟΚ, να απαιτεί και να πετυχαίνει την εισροή κοινοτικών πόρων στην χώρα με τα ΜΟΠ το 1984 και στην συνέχεια με το πρώτο πακέτο Delors (Α’ ΚΠΣ), την θεωρήσαμε μαγκιά, με την καλή έννοια.

Όμως μια σύντομη αναδρομή στην τύχη αυτών των κοινοτικών πόρων και της κατάληξης των σκοπών για τους οποίους είχαν δοθεί θα δείξει, πως η μαγκιά του αείμνηστου μας τελείωσε ακριβώς εκεί: στην έγκρισή τους.

Και το χειρότερο: ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερθήκαμε έκτοτε στους κοινοτικούς εταίρους μας, μας κληροδότησε μια ηγεσία που επανέφερε στην πολιτική την μαγκιά με την κακή της έννοια. Τα τελευταία χαράτσια είναι, αλίμονο, αποτέλεσμα της ψευτοπαλληκαριάς της, απέναντι στην τρόικα!

Τα Μ.Ο.Π. έθεσαν για πρώτη φορά το στόχο υλοποίησης μίας ολοκληρωμένης μεσοπρόθεσμης προσπάθειας για την ανάπτυξη των λιγότερο ανεπτυγμένων περιφερειών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας μέσω πολυετών επιχειρησιακών προγραμμάτων. Δυστυχώς, εδώ, ξοδεύτηκαν σε πελατειακές σχέσεις, αφήνοντας πίσω το πρώτο κενό στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας.

Ακολούθησαν τα πακέτα Delors, το πρώτο των οποίων, παρόλο τον Ν1622/86 που καθόριζε με σαφήνεια τον τρόπο του επιχειρησιακού σχεδιασμού της χώρας, είχε λίγο πολύ την ίδια τύχη αφήνοντας πίσω του διάσπαρτες, ασύνδετες μεταξύ τους και κακότεχνες υποδομές, που ανάγκασαν τους Ευρωπαίους εταίρους μας να απαιτήσουν ύπαρξη ελεγκτικών μηχανισμών προκειμένου να προχωρήσουν στην εκταμίευση του δεύτερου πακέτου Delors (Β’ΚΠΣ).

Συστάθηκε λοιπόν η ΜΕΚ, που είχε στόχο την παρακολούθηση των εκτελούμενων δημόσιων έργων με βάση την σχετική Νομοθεσία, την τεχνική δεοντολογία, την δημιουργία εθνικών τεχνικών προδιαγραφών, τη πρόσληψη, κατόπιν διαγωνισμού, Ελλήνων Τεχνικών Συμβούλων (Τ.Σ.) και υποστήριξη του έργου τους.

Τα Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα τα οποία καλούνταν να ελέγξουν αυτοί οι Τ.Σ. είχαν στόχους που αν πετύχαιναν θα μπορούσαν να κάνουν από τότε την Ελλάδα, Δανία του Νότου: Δημιουργία αναπτυξιακών υποδομών για αειφόρο ανάπτυξη, διορθωτικές κινήσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας με ενθάρρυνση της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας, ψηφιακή σύγκλιση κ.λπ.

Αντί η τότε ηγεσία των εκσυγχρονιστών του ΠΑΣΟΚ να αδράξει την ευκαιρία για να ανακτήσει το χρόνο και τους πόρους, που χάθηκαν από τις πρακτικές του Ανδρέα για την εμπέδωση της εξουσίας του με εκμαυλισμό του λαού, εξακολούθησε την ίδια πελατειακή σχέση:

Τουλάχιστον οι μισοί Τ.Σ. που προσλήφθηκαν ήταν άσχετοι με το άθλημα. Απλώς ήταν κομματικοί φίλοι. Σε όλους όμως η Διοίκηση Σημίτη επιφύλασσε την ίδια μεταχείριση. Έλλειψη μέσων, για να κάνουν την δουλειά τους όσοι από αυτούς ήταν κατάλληλοι: γραφείο να καθίσουν, τηλέφωνο, Η/Υ και προγράμματα, γραμματειακή υποστήριξη, θέρμανση το χειμώνα κ.λπ. Τα ίδια που επιφύλαξε ο γιος του, στις ημέρες μας, για την Αρχή Αποκρατικοποιήσεων με επικεφαλής τον καθηγητή κ.Κουκιάδη…

Το χειρότερο όμως από όλα ήταν η υποδοχή την οποία επιφύλασσαν οι επικεφαλής των φορέων που είχαν χρηματοδοτηθεί με κοινοτικούς πόρους για την εκτέλεση κάποιου έργου. Κατ’ αρχήν αμφισβητούσαν την ιδιότητα του Τ.Σ. ως ελεγκτή και κατόπιν έκαναν ότι οι τωρινοί επικεφαλής οργανισμών που τους ζητούνται στοιχεία και κωλυσιεργούν μέχρι να σπάσουν τα νεύρα των ελεγκτών της τρόικας!

Ένα ενδεικτικό παράδειγμα για την «μαγκιά» με την οποία αντιμετώπιζε η τότε πολιτική ηγεσία τους τότε Έλληνες Τ.Σ. - ελεγκτές όταν επιχειρούσαν να κάνουν την δουλειά τους: Ο Περιφερειάρχης Αττικής καλεί στο γραφείο του έναν Τ.Σ. και του ζητάει, παρουσία του Προέδρου μεγάλου Γενικού Νοσοκομείου της Αττικής να εγκρίνει επειγόντως την διάθεση τριών επιπλέον δις δραχμών προκειμένου να εξοπλισθούν τα υπό μελέτη εξωτερικά ιατρεία του εν λόγω Νοσοκομείου. Ο Τ.Σ. ζητά να ολοκληρωθούν πρώτα οι μελέτες έτσι που, αν το ποσό προέκυπτε στο ύψος αυτό, να μπορέσει να το εγκρίνει. Όμως Περιφερειάρχης και Πρόεδρος του Νοσοκομείου απαιτούν από τον Τ.Σ. να εγκρίνει, για κοινωνικούς λόγους, το ποσό πριν ολοκληρωθούν οι μελέτες..Την άρνηση του Τ.Σ. να παρακάμψει την νομική και τεχνική δεοντολογία ακολουθούν ύβρεις από τον Περιφερειάρχη για την Κυβέρνηση (που σημειωτέον τον έχει διορίσει στη θέση του) «που κατέβασε τα βρακιά στην Ε.Ε!» και σε έβαλε να μας ελέγχεις!

Την άλλη μέρα καλεί στο γραφείο του τον «ανυπάκουο» Τ.Σ. ο Υπουργος Υγείας, ο οποίος περιστοιχισμένος από τον Περιφερειάρχη, τον Πρόεδρο του Νοσοκομείου, τους μελετητές του έργου και καμιά δεκαριά υπηρεσιακούς παράγοντες, τον καλεί να κάνει το πατριωτικό (!) του καθήκον και να εγκρίνει για κοινωνικούς λόγους τα τρία αίολα δις. Όταν ό Τ.Σ. αρνείται ο Υπουργός σηκώνεται όρθιος και με το χέρι να δείχνει το ταβάνι του λέει με στεντόρεια φωνή: «Θα σε καταγγείλω στα αφεντικά σου στις Βρυξέλλες!»

Μετά από λίγο καιρό αηδιασμένος από διάφορα, καθημερινά, τέτοια περιστατικά ο εν λόγω Τ.Σ. υπέβαλε την παραίτησή του, επιστρέφοντας στο κερδοφόρο ιδιωτικό του γραφείο…

Οι τότε μαγκιές, με την κακή έννοια ήταν μιά από τις αιτίες που προκάλεσαν την Νέμεση της τρόικας τώρα. Απτόητοι, αμετανόητοι οι επαγγελματίες υπουργοί αυτής της εξαιρετικά επικίνδυνης για το λαό και τον τόπο Κυβέρνησης νομίζουν ότι μπορούν να παίζουν με σοβαρούς επαγγελματίες όπως τα στελέχη της τρόικας. Ο ευένδοτος ΓΑΠ με τον πρώην υπάλληλο της Goldman Sacks, δοτό υπουργό Παπακωνσταντίνου, παίρνοντας την σκυτάλη από τον αραχτό της Ραφήνας έφεραν την χώρα στα χάλια που βρίσκεται τώρα.

Μαγκιά του Βενιζέλου θα ήταν να προσπαθήσει να απαλλάξει τον τόπο από την καταστροφική ηγετική ομάδα του ΓΑΠ με τους Ραγκούση, Παπακωνσταντίνου, Γερουλάνο, Πεταλωτή και Μόσιαλο. Προτίμησε να ταυτιστεί μαζί τους στην αδιέξοδη υφεσιακή πολιτική της τρόικας. Όμως ανάμεσα σε αυτά που υπέγραψε κι αυτός στα Μνημόνια υπάρχουν και θετικά πράγματα, που άλλωστε υπήρχαν και στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ.

Αν προχωρούσε μερικά από αυτά τότε, αν απορροφούσε κανένα ευρώ από το ΕΣΠΑ, θα είχε διαπραγματευτικό χαρτί για πολιτική διαπραγμάτευση. Οι εκπρόσωποι της τρόικας βλέποντας την μηδενική προσπάθεια να βγάζει αναιδείς δεκάρικους λόγους του αέρα για πολιτική διαπραγμάτευση, τα μάζεψαν και την "έκαναν" κανονικά. Από εκεί και πέρα ότι κάνει ο Βενιζέλος εκθέτει το ίδιο και όλους μας. Λέει και ξαναλέει, παρά τις διαψεύσεις του Σόιμπλε και της Μέρκελ, ότι προγραμματισμένα έφυγε η τρόικα. Η οργή που ξεσηκώνει η απύθμενη αναίδειά του τον αναγκάζει, για να την εξευμενίσει να πάρει, στο γόνατο κυριολεκτικά, βάναυσα μέτρα εναντίον μισθωτών και συνταξιούχων καθώς και να προχωρήσει στην έμμεση δήμευση της ακίνητης περιουσίας μας. Και έπεται συνέχεια…

Ως πότε, αδέλφια, θα πληρώνουμε την ανικανότητα, την έλλειψη επαγγελματισμού και πολιτικού ήθους αυτών των άθλιων πολιτικών που κυβερνούν τον τόπο χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση; Ως πότε θα ανεχόμαστε να το παίζουν τζάμπα μάγκες κι εμείς πληρώνουμε τις «μαγκιές» τους;

Δημήτρης Ματσικούδης

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση