Επιτέλους! Τί επιδιώκετε κύριοι;

• Γράφει ο Οδυσσέας Τηλιγάδας

Η παρούσα παρέμβασή μου στο σημερινό πολιτικό γίγνεσθαι, ως Έλληνος πολίτου, στηρίζεται επί της Διατάξεως του Άρθρου 1 και μάλιστα αφ’ ενός μεν της παραγράφου 3 του Συντάγματος κατά την οποίαν: «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους….», αφ’ ετέρου δε της παραγράφου 2 αυτού κατά την οποία: «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία».

Επειδή οι ανωτέρω θεμελιώδεις διατάξεις παραβιάζονται ασυστόλως και κατ’ εξακολούθηση, από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, θεμελιωτικό της βασιμότητος της παρούσης παρεμβάσεώς μου τυγχάνει όχι μόνο η υπερσυνταγματικής δυνάμεως αξιακή ρήτρα: «Υπέρ πάντων Νόμος είναι η σωτηρία του Έθνους και του Λαού», «salus populi suprema lex esto» αλλά και η, κατά τον αλήστου μνήμης συνταγματολόγο, Αλέξανδρο Σβώλο παρακαταθήκη: «Η εκτέλεσις του καθήκοντος απέναντι στον Λαό δεν πρέπει να έχει όρια.» Επίκαιρες οι ρήσεις και επιβεβλημένη η εφαρμογή τους. Γεννάται όμως το ερώτημα: «Θα αρθούν - έστω και αργά - στο ύψος των περιστάσεων εκείνοι που οφείλουν να το πράξουν;»

Η προσπάθεια της «ελληνικής» πολιτείας και των οργάνων της να καταστρατηγήσουν τις δημοκρατικές ελευθερίες των πολιτών μέχρις οριστικής καταργήσεώς των, είναι εμφανέστατη ειδικά σήμερα που προς την κατεύθυνση αυτή δρουν συνεργαζόμενες και οι τρεις «ανεξάρτητες» εξουσίες του ελληνικού πολιτεύματος: νομοθετική, δικαστική και εκτελεστική εξουσία, έχοντας μάλιστα επιδοθεί σε αλληλοδιαπλεκόμενη άμιλλα για την ταχύτερη απογύμνωση της ελληνικής «εννόμου τάξεως», από κάθε δημοκρατικό περιεχόμενο και βέβαια, από την προτεινόμενη ΔΗΘΕΝ αναθεώρηση του Συντάγματος στην δικαστική καταστολή των κοινωνικών αγώνων, τη συνεχή περιστολή των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων, με τον άθλιο και αντισυνταγματικό νόμο για τις κάμερες και την προώθηση της Ευρωπαϊκής Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης, έως την πρόσφατη αμείλικτη βία των δυνάμεων της τάξης, μεταπηδώντας έτσι από την κοινοβουλευτική δημοκρατία στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό, με απρόβλεπτες προς το παρόν διαστάσεις και διάρκεια.

Επειδή κατά καιρούς επικρίνομαι ή και πολλάκις υβρίζομαι για την σκληρότητα των γραφομένων μου, επιθυμώ να γνωρίσω στους επίδοξους τουλάχιστον επικριτές μου ότι ανήκω στην κατηγορία εκείνη των ανυπότακτων σε κομματικές ιδιοτέλειες πολιτών που δεν επιδεικνύουμε απάθεια προς τα τεκταινόμενα του πολιτικού και κοινωνικού γίγνεσθαι, που δεν έχουμε εθισθεί στη χυδαιότητα και τη διαφθορά. Ανήκω στην κατηγορία εκείνη των πολιτών που δεν εμφορείται από αεριτζίδικη μεταπρατική ιδεολογία μιάς τριτοκοσμικού τύπου ολιγαρχίας σαπρόφυτων, που δρά εντός της, ως είδος κοινοβουλίου, μήτρας του σάπιου κατεστημένου με χαρακτηριστικά την οικογενειοκρατία, την αναξιοκρατία, την ημετεροκρατία, την συναλλαγή και την ιδιοτέλεια που ως διαρρήκτες θεσμών κλέβουν τα όνειρα του Λαού. Ανήκω στην κατηγορία εκείνη των πολιτών που, γυμνοί από κάθε τίτλο, ορθώνουμε το ανάστημά μας και προτάσσουμε τα στήθη μας « ως χάλκεον τείχος» τιμώντας τους ήρωες προγόνους της Φυλής μας.

Πρωτίστως είμαι πεπεισμένος ότι τα γραφόμενά μου απηχούν τις σκέψεις και τα συναισθήματα μεγάλης μερίδας του ελληνικού Λαού η οποία, υπό τον εφιάλτη των καθεστωτικών εις βάρος της πεπραγμένων που την συνθλίβουν και υποβιβάζουν την ζωή της δημιουργώντας αβεβαιότητα για το παρόν και προπαντός γιά το μέλλον του τόπου μας, βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση ιδεών, έχει καταστεί υποχείριο μιας απαράδεκτης καθεστωτικής αντιλήψεως η οποία βρίσκεται στο απυρόβλητο «ποδοπατώντας» αγρίως και χωρίς ντροπή το περιβόητο άρθρο 4 του Συντάγματός μας ότι: «Όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου» και αποκαμωμένη απ' τους υποβιβασμούς της ζωής της με τις ατέρμονες λιτότητες βλέπει με απελπισία να ναυαγούν τα όνειρα και οι προσδοκίες της για ένα καλλίτερο αύριο και δεν έχει το θάρρος να αντιδράσει υψώνοντας το ανάστημα της. Και η κοινωνία πλέον, είτε ως συνένοχη είτε ως υφιστάμενη τις οδυνηρές συνέπειες του κοινωνικοποιημένου λαμογισμού, σαστισμένη, ανήμπορη, πολλαπλώς προδομένη και ανίκανη να βγεί από τον μύθο της εκσυγχρονιστικής ευρωευμάρειας, δεν έχει καν τα κότσια να δώσει τη μάχη της. Και υπομένει αποσβολωμένη μπροστά σ' αυτήν την αξιοθρήνητη πραγματικότητα της απαξίωσης των υπαρχόντων θεσμών.

Παρακολουθώντας τον δημόσιο λόγο όσων η επικαιρότητα φέρνει μπροστά και τις εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό, αντιλαμβανόμαστε την γέννηση μιάς βουής την οποία για την ώρα ακούν ελάχιστοι από τους ιθύνοντες του τόπου τούτου και από τους πολίτες, που ασκούν αδιάφοροι το «δικαίωμα των αγανακτισμένων», σχεδόν κανείς μια και η επιχειρούμενη «εξέγερση» ήδη δείχνει να έχει χρεοκοπήσει τόσο πολιτικά όσο και ηθικά.

Αποτυπώνοντας όμως το μέγεθος του φόβου που κρύβεται στην σκέψη μας για το αύριο του Έθνους, μας κυριεύει η απελπισία, που εντονοποιεί την αγωνία μας και την οδύνη μας αφού η αποδέσμευση της πολιτικής από την ηθική έχει πλέον συντελεστεί και βλέπουμε, αλλοίμονο, να έρχονται ημέρες κόλασης. Όλες οι αδίστακτες ληστρικές συμμορίες των αναίσχυντων πολιτικών που ξεφτίλισαν το έθνος επιφέροντας έναν κοινωνικό Αρμαγεδδώνα αποτελούν πλέον δεινή ΥΒΡΗ του ελληνικού Λαού που χλευάζεται από τριακόσιους μοιραίους που παίζουν το παιχνίδι της ενοχής για το ποιός από όλους αυτούς θα φταίει περισσότερο για την επερχόμενη καταστροφή. Δυστυχώς, διαπιστώνεται ότι, σε αυτό τον ρυπαρό «Στάβλο του Αυγεία», που λέγεται Βουλή, σε αυτό το άντρο του «πολιτικού υπόκοσμου», έχουν στήσει το χορό τους οι αηδιαστικότεροι εκπρόσωποι της τάξης των τρωκτικών που γλεντοκοπάνε ανερυθρίαστα στις κυρτωμένες πλάτες όλων εκείνων που κινούνται γύρω στο όριο της φτώχιας και κάτω από αυτό, χωρίς να νοιάζονται για το πόσες περιουσίες θα καταστραφούν, πόσα όνειρα θα σβήσουν, πόσα σπίτια θα βγούν στον πλειστηριασμό και πόσοι θα αυτοκτονήσουν οδηγούμενοι στην ανυποληψία και στην καταστροφή.

Για να υλοποιηθεί στα μουλωχτά, πίσω από την πλάτη του Λαού, η νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων διά του αφανισμού του έθνους, της κατάργησης της ταυτότητας και την εφαρμογή της μαζοποίησης με την τακτική της «σαλαμοποίησης» μετέτρεψαν την Ελλάδα σε ξέφραγο αμπέλι, χωματερή των λαθρομεταναστών, απέραντο οίκο ανοχής και υπαίθριο απόπατο…. επιφέροντας ανήκεστο βλάβη στην ελληνική κοινωνία αφού, με τις ανωτέρω επιχειρούμενες πρακτικές, επηρεάζεται ολόκληρος ο εθνικός οργανισμός και η κοινωνική συνοχή με σκοπό την περαιτέρω αποδόμηση της εθνολογικής, κοινωνικής και θρησκευτικής φυσιογνωμίας και συνοχής του Ελληνικού λαού με την φυλετική αλλοίωση ως μία εκ των παραμέτρων του σχεδίου αφανισμού του ελληνικού έθνους. Συντελείται έτσι ύπουλα η από πολλά χρόνια τώρα προδιαγεγραμμένη, μεθοδευμένη και επιβληθείσα διάβρωση του κοινωνικού ιστού που θα επιφέρει την εθνοκάθαρση του ελληνισμού εν καιρώ ειρήνης επιτυγχάνοντας, μέσα στα τριανταεπτά χρόνια της «μεταπολίτευσης», κάτι που δεν πέτυχαν οι Τούρκοι σε τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς του Έθνους μας. Αλλά, όπως έλεγε ο μέγιστος Κωστής Παλαμάς: «Δεν ζει χωρίς πατρίδα η ανθρώπινη ψυχή»!

Οπλισμένοι με το μακρύ χέρι των νόμων που οι ίδιοι επινόησαν για να υπηρετούν, μετατρέποντας την κοινωνία σε έρμαιο των σαρκοβόρων επιδιώξεών τους, μας αφαίρεσαν το δικαίωμα να ονειροπολούμε, μας απαγορεύουν να σχεδιάζουμε το δικό μας αύριο, το αύριο των παιδιών μας, μας έκλεψαν το χαμόγελο, μας σκότωσαν την ελπίδα και τώρα προσπαθούν να επιφέρουν το τελειωτικό χτύπημα αδειάζοντας το μυαλό και την ψυχή μας από σκέψεις και συναισθήματα αντικαθιστώντας τα με ένστικτα θηριώδη φέρνοντας στη σκέψη μας τα λόγια του Στρατηγού Μακρυγιάννη: «Όσοι έχουν την τύχη μας σήμερον εις τα χέρια τους, όσοι μας κυβερνούν, μεγάλοι και μικροί, και υπουργοί και βουλευταί, το 'χουν σε τιμή, το 'χουν σε ικανότη το να τους ειπής ότι έκλεψαν, ότι πρόδωσαν, ότι ήφεραν τόσα κακά εις την πατρίδα. Είναι άξιοι άνθρωποι και τιμώνται και βραβεύονται….Όσοι είναι τίμιοι κατατρέχονται ως ανάξιοι της κοινωνίας και της πολιτείας.»

Αναφορικά με τη λειτουργία της δημοκρατίας, η οποία ευρίσκεται σε χρονική περίοδο σήψεως, δεδομένης της επικρατούσης στους κόλπους της ακραίας και καθολικής διαφθοράς, αυτή ορίζεται περισσότερο ως καθεστωτισμός, παρά ως ένα κοινωνικό και οικονομικό σύστημα που σκοπό έχει την προαγωγή του συμφέροντος της ολότητας.

Τα Βατοπέδια, τα χαμένα 20 τρις των Κοινοτικών Πακέτων Στήριξης της τελευταίας εικοσαετίας, τα δομημένα και αδόμητα ομόλογα, οι μίζες των δημοσίων έργων, οι νταβατζήδες, παντός καιρού, που λυμαίνονται τον πλούτο της Χώρας, η κάθε SIEMENS, τα εκάστοτε TOR-M1, τα C4I, τα υποβρύχια, το μαύρο πολιτικό χρήμα, οι δήθεν εξεταστικές, η μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου που έγινε ποτέ με το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου και την αφαίμαξη ενός εκατομμυρίου λαουτζίκου, οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι και δήθεν «εργαζόμενοι», η κατάντια της δημόσιας υγείας και της παιδείας, η ανυπαρξία δικαστικής αρχής για την απονομή Δικαιοσύνης αφού ο χώρος της είναι διαβρωμένος από Δικαστικά και Παραδικαστικά Κυκλώματα, δεν αποτελούν στοιχεία Δημοκρατικού πολιτεύματος ενός ευνομούμενου κράτους.

Ποτέ δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι οι μέχρι σήμερα εκτρεφόμενοι από το υστέρημα του ελληνικού Λαού είναι «άνθη» της μεταπολίτευσης εκκολαπτόμενοι σε ομιχλώδη ιδεολογικά «επαναστατικά» άντρα, γαλουχημένοι με μπόλικο Γαλλικό Μάη γλιστρώντας σήμερα πάνω στο αμαρτωλό πολιτικό χρήμα που όλα τα λιπαίνει και τα εξωραΐζει, διαμόρφωσαν μια Ελλάδα κατ’ εικόνα τους ρευόμενοι τον Λένιν, τον Μάρξ, τον Τσε Γκεβάρα και τον Μάο με τους οποίους παραμύθιασαν τον «κυρίαρχο Λαό». Κοντεύει το μισό Κοινοβούλιο στην Ελλάδα σήμερα να απαρτίζεται από θλιβερά υποπροϊόντα τέτοιου εξευτελιστικού νεποτισμού. Και στο υπόλοιπο μισό να συνωστίζονται περιστασιακοί γανωμένοι τενεκέδες, αστέρες της τηλεόρασης, μπασκετμπολίστες, προπονητές, εκφωνητές ποδοσφαιρικών αγώνων, ηθοποιοί των «σίριαλ», παρουσιαστές ή συντονιστές αφελών συζητήσεων. Από αυτή την «πολιτική» ποιότητα περιμένουμε λύσεις για την παραπαίουσα οικονομία, για το ασφαλιστικό, για το σύστημα υγείας, για την παιδεία, για την άμυνα, για τα ακραίας κρισιμότητας προβλήματα εξωτερικής πολιτικής;

Ποιοί μας εκπροσωπούν σήμερα στο εθνικό Κοινοβούλιο; Οι ανεπαρκείς ηγέτες που καμώνονται τους μεγάλους και τους τρανούς. Πολιτικοί δυστυχώς, χωρίς να θέλουμε να κατηγορήσουμε κανέναν, απλώς διαπιστώνουμε, χωρίς τα αναστήματα εκείνα τα άξια των περιστάσεων. Πολιτικοί του «φαίνεσθε» και του «δήθεν», πολιτικοί τυχάρπαστοι και λαμόγια που αποδείχτηκαν άνθρωποι ελάχιστοι έχοντας ως θεό τους το χρήμα και που μια περιστρεφόμενη καρέκλα είναι γι’ αυτούς το παν. Οι ανεπάγγελτοι, στην πλειοψηφία τους, οι αστράτευτοι, οι γόνοι οικογενειών που έχουν μεταλλαχθεί σε δυναστείες, αυτοί που σε άλλες χώρες και άλλες χρονικές περιόδους θα ήταν άγνωστοι ακόμη και στον θυρωρό της πολυκατοικίας, κατ’ ομολογία του υπουργού του ΠΑΣΟΚ κύριου Γεώργιου Κατσιφάρα. Πολιτικοί κύμβαλα αλαλάζοντα που η παρουσία τους σπέρνει τον τρόμο. Πολιτικοί ανίκανοι, αδιάφοροι ή καιροσκόποι, ένα κατεστημένο ευρέος φάσματος που κατατρώει την Ελλάδα.

Το επίπεδο του πολιτικού λόγου έχει δυστυχώς εκφυλισθεί. Στις μέρες μας οι πραγματικές προσωπικότητες σπανίζουν στο Κοινοβούλιο και έχουν αντικατασταθεί από τις τηλε-προσωπικότητες, τους πολιτικούς που ανέδειξαν τα παράθυρα του ελληνικού τηλεοπτικού καφενείου μέσω της «τηλεοπτικής δικτατορίας των μετρίων». Ένα κοινοβούλιο για τα πανηγύρια. Ένα κοινοβούλιο που σκοτώνοντας την κοινή λογική θα επιφέρει το χάος και την αναρχία. Ένα κοινοβούλιο που, αφού κατασπάραξε τις σάρκες του ελληνισμού, βουλιάζει τώρα το κράτος στην θλίψη και την απογοήτευση με την θρασύτατη Παγκάλειο ρήση: «Μαζί τα φάγαμε», γεγονός που κατάφορα μας προσβάλει. Ανεδείχθη πλέον το κενό του κοινοβουλευτισμού. Οι ρωγμές του έχουν γίνει τεράστιες αγεφύρωτες τρύπες από τις οποίες αναδεικνύεται η γύμνια του, η ανυπαρξία του και περαιτέρω ο απόλυτος εξευτελισμός, η αλητοποίηση της πολιτικής ζωής και της κάθε είδους εξουσίας στη χώρα.

Η «Βουλή», αυτό το πεδίο των άκρατων συναλλαγών, έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο πεδίο διαφθοράς, χυδαιότητας και απανθρωπιάς, ιδανικό για τη δραστηριοποίηση μαφιόζικων κυκλωμάτων υπό καθεστώς ομερτά που, με χείρα βοηθείας τους νόμους που η ίδια απεργάζεται για να την προστατεύουν και να της εξασφαλίζουν την επαίσχυντη ασυλία, δρα ανεξέλεγκτα, αδυσώπητα και ξεδιάντροπα, εναντίον του Λαού και του Έθνους δίχως να κρύβει τις προθέσεις της. Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών εξασφαλίζει το ατιμώρητο των πολιτικών, καλλιεργεί το έδαφος για περισσότερα σκάνδαλα και επιφέρει τον «νομικό μηδενισμό». Πού βρίσκεται λοιπόν η κατά το Σύνταγμα ισότης των πολιτών;

Η «Βουλή», αυτό το μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ στο όνομα της ασυδοσίας, που εδώ και δεκαετίες λειτουργεί ως γιάφκα διαρρηκτών των θεσμών και προσβάλλει την νοημοσύνη μας. Δυσώδης η ατμόσφαιρα που αποπνέει η πολιτική αρένα. Η «Βουλή» των νταβατζήδων του Λαού που την ώρα που τα ελληνικά νοικοκυριά βιώνουν καθημερινά την οικονομική κρίση, οι εθνοπατέρες βουλευτές, προκαλούν τον κοσμάκη, που ζει στα όρια της φτώχειας, με την χλιδή που προβάλλουν αδειάζοντας την τσέπη του. Δεν υπάρχει άραγε υπεύθυνος σύμφωνα με το νόμο;

Θα συνεχίσουμε να επιδεικνύουμε την ίδια απάθεια, τον ίδιο εθισμό στη χυδαιότητα και τη διαφθορά μιάς φυλής αρπακτικών που επικάθεται στον εθνικό κορμό; Μιάς στρατιάς που δρουν ως στρατεύματα κατοχής στα σπλάχνα του ελληνικού Έθνους και ως «λύκοι βαρείς με ένδυμα προβάτου» επέπεσαν επί του ελλαδικού κορμού εκτρέφοντες το σαρκίο τους με τις σάρκες του ελληνισμού; Ενός κοινοβουλίου που αποτελεί το Καρτέλ των 300; Ενός κοινοβουλίου που κατάντησε το Κράτος ένα κράτος του απόλυτου τίποτα, ένα κράτος που φθάνει σε επίπεδα Μαφίας; Ενός κοινοβουλίου που το κάθε αποχρώσεως μέλος του βγαίνει παγανιά για συλλογή «σταυρών» τους οποίους σε λίγο θα αναζητά μόνο στα νεκροταφεία; Σε ένα Κράτος που έχει παραβιαστεί η ηθική νομιμότης και η πολιτική ένδεια έχει καταλύσει την συνταγματική και ηθική τάξη; Σε ένα Κράτος που οι υπόλογοι ταγοί κατάντησαν την «χλεύη των βαρβάρων»; Σε ένα Κράτος που ντρέπεσαι να πεις: «Είμαι Έλληνας»;

Παρόμοια αίσχη για την συμπεριφορά μελών του «Γένους» διαβάζει κανείς και στα Απομνημονεύματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη και του Γέρου του Μοριά και θλίβεται για την κατάντια αυτού του δύσμοιρου τόπου που εκτός από μήτρα ηρώων κατέστη και παραγωγός προδοτών τύπου προεστών, κυβερνείων, γραμματέων, οπλαρχηγών, Εφιάλτη, Νενέκου, Πήλιου Γούση, Κωλέτη και διαχρονικά προσκυνημένων Ταγών. Είμαστε ίσως ο μοναδικός λαός που άλλαξε ένα όνομα (Εφιάλτης) από ουσιαστικό σε επίθετο, από ντροπή. «Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν!» ΕΥΓΕ ΣΑΣ!! Και συμμεριζόμαστε, για την παρούσα όζουσα πραγματικότητα, κάτι που είχε γράψει ο Αισχύλος: «Δεν υπάρχει αρρώστια που να μου προκαλεί περισσότερη αηδία από την προδοσία». (Προμηθεύς Δεσμώτης)!!

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΕΤΕ ΚΥΡΙΟΙ; Την εξαφάνιση του ελληνικού Έθνους; Και απαξάπαντες οι εμπλεκόμενοι ΕΡΩΤΑΣΘΕ: «ΠΟΙΟΙ ΕΙΣΘΕ ΚΥΡΙΟΙ;» Είσθε οι σταυρωτές της Ελλάδος, οι λεηλάτες, οι λαφυραγωγοί, οι κλεπταποδόχοι; Είσθε οι διαμοιράζοντες εν εαυτοίς τα ιμάτιά της, τα εδάφη της, τις θάλασσές της, τον αέρα της, τις σάρκες της; ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΜΑΣ!!!!!!

Κατόπιν των όσων τεκταινομένων, έχοντας ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ να ζήσουμε σε έναν κόσμο δίκαιο, θεωρούμε επιτακτική την ανάγκη μιάς ιδεολογικής μάχης εναντίον του ανήθικου και διεφθαρμένου, απολυταρχικού πολιτικού κατεστημένου και των παραφυάδων του που χλευάζει εμάς και τα παιδιά μας και ταυτίζουμε την πορεία του ελληνικού Έθνους με την Επαναστατική προκήρυξη του Μεγάλου μας Ρήγα Φεραίου: «όταν η διοίκησης βιάζει, αθετεί, καταφρονεί τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα παράπονά του, το να κάμει τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζει τα άρματα και να τιμωρήσει τους τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητο από όλα τα χρέη του.»

Και η ώρα είναι ΤΩΡΑ! Υπάρχουν αυτοί που ξέρουν, που θέλουν και μπορούν να πουν: «Εμπρός να κάνουμε το όραμα πράξη!»

Το Έθνος μας αξίζει οποιαδήποτε θυσία! Θα την προσφέρουμε αυτή την θυσία υποσχόμενοι ότι: «Δεν θα αρνηθούμε το αγαπημένο μας Έθνος. Δεν θα προδώσουμε τους εαυτούς μας. Δεν θα απομακρυνθούμε από την μητέρα Ελλάδα μας. Εδώ γεννηθήκαμε, εδώ ζούμε, εδώ θα πεθάνουμε, κι αν το καλέσει ο καιρός και μύριες φορές για σένα να πεθάνουμε». Ας το κατανοήσουν οι πάντες πως εμείς βρισκόμαστε στις επάλξεις του κάστρου των ψυχών μας κι αν έλθει η ώρα η τρανή, θα ακουστεί και πάλι η ιαχή του αγώνα: «Ή ταν ή επί τας»!!!!

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση