Προς νέο διεθνές νόμισμα

• Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας

Το μεγαλύτερο μέρος του ανεπτυγμένου πλανήτη κυρίως βρίσκεται σε οικονομικό και κοινωνικό «βέρτιγκο». Τα δίδυμα χρέη των κρατών και τα ελλείμματά τους έχουν κάνει πολλά από τα ισχυρότερα κράτη και τους ηγέτες τους να έχουν χάσει τον ύπνο τους. Τα νέα χρηματοοικονομικά προϊόντα, ο επιδεικτικός καπιταλισμός και ο λογιστικός μονόδρομος των πράξεων των λεγόμενων «golden boys», έκαναν τη ζωή ανυπόφορη για πολλούς ανθρώπους. Κατά συνέπεια, η υφήλιός μας βρίσκεται σε μια μεγάλη σύγχυση, σε ένα μεγάλο κενό, ή σε κάποιο σημείο καμπής. Κατ’ ανάγκη σήμερα βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός παγκόσμιου μετασχηματισμού και μετάλλαξης.

Αυτή η πρωτόγνωρη, σύνθετη και η ταυτόχρονα βαθιά διεθνής οικονομική κρίση φέρνει μαζί της και μια νέο-αναδυόμενη παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Αυτή η νέα διεθνής τάξη θα φέρει μαζί της, ή ήδη μας φέρνει, και ένα διεθνές ισχυρό εναλλακτικό νόμισμα: τον χρυσό. Ναι όντως ο χρυσός επιστρέφει. Το βλέπουμε όλοι. Το δείχνουν οι τιμές του ίδιου του μετάλλου που ανεβαίνουν, οι αποτιμήσεις των εταιρειών χρυσού, οι συζητήσεις για την επάνοδο στον κανόνα χρυσού, τα ομόλογα χρυσού που διαπραγματεύονται διεθνώς (παρά το γεγονός ότι αυτά είναι αέρας και δεν καλύπτονται από το φυσικό μέταλλο), και ούτω καθεξής. Ειδικά δε για τις ΗΠΑ, κατά το παρελθόν, όποτε τα πραγματικά της επιτόκιά της ήταν αρνητικά, όπως δηλαδή συμβαίνει τα τελευταία χρόνια (-1.5% έως -1,8%), ο χρυσός κατέγραφε πολύ μεγάλες ετήσιες αυξήσεις (πάνω από 20%).

Μετά την κρίση στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, είναι ήδη μια πραγματικότητα το γεγονός ότι ο χρυσός επιστρέφει σε ρόλο ενός έμμεσου διεθνούς εναλλακτικού νομίσματος. Ο κύριος λόγος που αυτό συμβαίνει είναι για κάποιους, ή θεωρείται ότι, λόγω του εκάστοτε κρατικού ρίσκου και της υποβάθμισής των δικών τους νομισμάτων, ο χρυσός είναι χρήμα και επένδυση μαζί. Για κάποιους άλλους, η λύση βρίσκεται στην ιδιωτικοποίηση του χρηματο-πιστωτικού συστήματος: ιδιαίτερα δε, στην διασύνδεση των σημερινών υποχρεώσεων των τραπεζών με τον χρυσό, ή έστω με ένα διμεταλλικό σύστημα. Για παράδειγμα, στην Πολιτεία Γιούτα των ΗΠΑ, καθώς και σε άλλες 12 Πολιτείες της Αμερικής, επιτρέπονται οι συναλλαγές με χρυσά και με ασημένια κέρματα. Σας θυμίζω επίσης ότι οι ΗΠΑ, το 1953 (έως το 1975), σταθεροποίησαν την ισοτιμία του δολαρίου έναντι του χρυσού στα 35 δολάρια η ουγγιά.

Ποιος μπορεί να ισχυρισθεί ότι ήταν τυχαία, λόγου χάρη, η αγορά 200 τόνων χρυσού (έναντι 6.7 δισ. δολαρίων), το 2009, από την Ινδία; Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του World Gold Council, η Ινδία αύξησε, με εκείνη την αγορά χρυσού, τα αποθέματά της σε χρυσό από το 4% στο 6%. Επιπροσθέτως, η Κίνα, ενώ έχει περίπου 3,2 τρισ. δολάρια σε συναλλαγματικά αποθέματα, μόνο το 2% από αυτό είναι σε χρυσό. Εάν δε, αυξηθεί, λόγω διάχυσης της κρίσης, έστω κατά 1% το ύψος των συνολικών αποθεμάτων σε χρυσό, τότε οι προβλέψεις για την τιμή του θα είναι δυσθεώρητες (θα φύγουν πάνω από τα 2.700 δολάρια, η ουγγιά). Αναλογιστείτε δε ότι, μέχρι το 2001, η τιμή του χρυσού ήταν κάτω από τα 300 δολάρια, η ουγγιά. Μήπως, εν τέλει, βρισκόμαστε μπροστά στην πόρτα ενός νέου Μπρέτον Γουντς, ή μήπως μπροστά σε έναν νέο κανόνα χρυσού; Και αφού, όπως κάποιοι διατείνονται, ότι λίγες μόνο χώρες είναι ευχαριστημένες με το υφιστάμενο νομισματικό σύστημα, μήπως κάποιοι ήδη χαίρονται, αφού οι ίδιοι βρίσκονται πίσω και κατευθύνουν αυτό το διεθνές παιχνίδι των κρίσεων, προς δικό τους πρώτα όφελος; Έλεγχος του νέου εναλλακτικού νομίσματος, σημαίνει ταυτόχρονα και έλεγχο πολλών άλλων παραμέτρων, κερδοσκοπιών, ωφελειών και όχι μόνο.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση