Το βέτο ως… πιστόλι πάνω στο τραπέζι

Η επιθετική στάση πριν από μια διαπραγμάτευση, ειδικά όταν βρίσκεσαι σε θέση αδυναμίας, υποκρύπτει ανησυχία και αδιέξοδο. Επειδή ωστόσο οι απειλές αποδείχτηκαν διαχρονικά μοχλός πίεσης, ειδικότερα στη διεθνή διπλωματία και τις σχέσεις μεταξύ των λαών, είναι απολύτως κατανοητή η επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου να αλλάξει ρυθμό.

Ο Πρωθυπουργός είπε στη χθεσινή άτυπη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, ότι στην περίπτωση που στη Σύνοδο Κορυφής της 25^ης Μαρτίου, οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα καταφέρουν να συμφωνήσουν σε μια συνολική λύση για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους σε όλη την ευρωζώνη, με συγκεκριμένες ρυθμίσεις για την περίπτωση της Ελλάδας, ο ίδιος δεν θα διστάσει να ασκήσει βέτο, και να τα τινάξει όλα στον αέρα.

Είναι η δεύτερη φορά, μέσα σε έναν χρόνο, που ο Γιώργος Παπανδρέου εναποθέτει ένα «πιστόλι» πάνω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Το έκανε πέρσι την άνοιξη, τότε που οι Ευρωπαίοι δίσταζαν να αναλάβουν δράση υπέρ της Ελλάδας, με την απειλή ότι θα προσέφευγε μονομερώς στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Με ό, τι θα συνεπάγετο κάτι τέτοιο για την οικονομία της ευρωζώνης.

Η «απειλή» έπιασε τόπο, και στον μηχανισμό στήριξης προσήλθαν… αυθορμήτως ακόμη δυο συμβαλλόμενα μέρη: Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, προκειμένου να αμβλύνουν τις συνέπειες από τη μονοθεματική εισβολή του ΔΝΤ στην Ευρώπη.

Τώρα, ο Γιώργος Παπανδρέου χρησιμοποιεί και πάλι μια απειλή, αυτή τη φορά το βέτο κατά του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας, προκειμένου να επιταχύνει τη… βούληση του Βερολίνου και της υπόλοιπης Ευρώπης, στην κατεύθυνση της στήριξης της Ελλάδας.

Θα τα καταφέρει; Η προϊστορία είναι με το μέρος του. Μόνο που οι συνθήκες έχουν αλλάξει σε σχέση με τα όσα προηγήθηκαν της περσινής προσφυγής στον μηχανισμό στήριξης. Η Ελλάδα αποτελεί πρόβλημα για την ευρωζώνη. Αλλά δεν είναι η μόνη, ούτε και το μόνο πρόβλημα.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση