Ιndependent Δουβλίνου: Γαλλογερμανική ενότητα; Βρε κακό που μας βρήκε...

Του Emmet Oliver
The Irish Independent 
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Είναι ψηλή, ενώ εκείνος μικροκαμωμένος. Εκείνη επιστήμονας, εκείνος δικηγόρος. Εκείνη μιλάει άνετα ξένες γλώσσες, ενώ εκείνος συνεννοείται άνετα μόνο στα Γαλλικά. Του αρέσουν τα ρίσκα, ενώ εκείνη είναι συγκρατημένη.

Δεν είναι λίγα εκείνα που χωρίζουν τη Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκέλα Μέρκελ από τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, και όμως χθες, σε μια κρίσιμη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, ήταν ενωμένοι όπως ποτέ πριν. Και η συμμαχία τους, αν και προσωρινή, είναι πιθανό να έχει διάφορες αρνητικές επιπτώσεις για την Ιρλανδία και τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ.

Και οι δύο ηγέτες είναι αποφασισμένοι να θέσουν τέλος στην 12μηνη σχεδόν κρίση χρέους στην ευρωζώνη, ενισχύοντας παράλληλα την ανταγωνιστικότητα της ΕΕ. Έλα όμως που κάποιες μικρότερες χώρες, όπως η Ιρλανδία και η Ελλάδα, στέκονται εμπόδιο στην πορεία τους. Η Γαλλία και η Γερμανία έχουν ρίξει το μπαλάκι στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, και ιδιαίτερα στην Ιρλανδία: "Επικυρώστε τις μεταρρυθμίσεις μας, αλλιώς ξεχάστε οποιαδήποτε συμφωνία για τη μείωση του τόκου που σας χρεώνει η Ευρωπαϊκή Ένωση στο πακέτο διάσωσης ΕΕ-ΔΝΤ".

Οι μεταρρυθμίσεις αυτές δεν έχουν ακόμη λάβει την τελική τους μορφή. Κάποια από τα μέτρα που ήδη αναγράφονται σε αυτό το δελεαστικό μενού είναι: Ανώτατα όρια για τα επίπεδα του χρέους της κάθε χώρας, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης σε όλη την ΕΕ, κατάργηση της αυτόματης τιμαριθμικής αναπροσαρμογής που υπάρχει σε κάποιες χώρες, εισαγωγή ενός ελάχιστου συντελεστή στη φορολογία των κερδών των επιχειρήσεων και εγγυημένες μειώσεις των συντάξεων.

Στην Ιρλανδία, όμως, δεν έχει απομείνει παρά ελάχιστη διαπραγματευτική ισχύς. Ενώ η μείωση του επιτοκίου του 5.8% φαντάζει δυνατή, δεν θα γίνει μόνο στην περίπτωση της Ιρλανδίας και δεν θα συμβεί χωρίς όρους.

Τα πάντα στις Βρυξέλλες διαπραγματεύονται, συχνά στα πλαίσια ατέλειωτων συνόδων κορυφής και γευμάτων εργασίας. Η παραχώρηση μιας μονομερούς συμφωνίας σε οποιοδήποτε κράτος-μέλος είναι σχεδόν αδιανόητη σε αυτή την βελγική πόλη, όπου σε όλα πρέπει ντε και καλά να υπάρχει ομοφωνία.

Ευάλωτοι

Αν η Ιρλανδία κερδίσει τελικά μια παραχώρηση, δεν θα την πάρει δίχως κάποιο συνημμένο κόστος. Στο πλαίσιο αυτό, ο φόρος επιχειρήσεων 12.5% παραμένει ευάλωτος. Οι Γάλλοι επιδιώκουν την θέσπιση ενός ελάχιστου συντελεστή φορολογίας των επιχειρήσεων, ενώ οι Γερμανοί φαίνεται να είναι περισσότερο πρόθυμοι για μια ξεχωριστή συμφωνία, σύμφωνα με την οποία για τις μεγάλες εταιρείες θα ισχύει ένας συντελεστής για οποιαδήποτε δραστηριότητά τους σε όλη την Ευρώπη.

Και ενώ Γάλλοι και Γερμανοί αρχίζουν να χάνουν την υπομονή τους με την Ιρλανδία, τα οικονομικά συμφέροντα αυτής της χώρας δεν παύουν να εκτείνονται πέρα από τα όρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι περισσότερες από τις επενδύσεις που η Ιρλανδία προσπαθεί να προστατέψει από την υψηλότερη φορολογία προέρχονται από τις ΗΠΑ και όχι από την Ευρώπη.

Το Αμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο στην Ιρλανδία, για παράδειγμα, έχει καταστήσει απολύτως σαφές ότι το ποσοστό 12,5 % είναι μη διαπραγματεύσιμο.

Παρ' όλα αυτά, η τρέχουσα στρατηγική της Ιρλανδίας για την αντιμετώπιση της εκστρατείας του άξονα Σαρκοζί-Μέρκελ είναι ουσιαστικά η καλλιέργεια ελπίδων ότι το όλο πρόβλημα κατά κάποιο τρόπο θα εξαφανιστεί. Έλα όμως που αυτό είναι εντελώς απίθανο να συμβεί.

Μια νέα κυβέρνηση συνασπισμού του κόμματος Φίνε Γκέιλ και του Εργατικού Κόμματος σύντομα θα αναλάβει τα ηνία της χώρας, αλλά θα είναι κυβέρνηση άπειρη. Και για κακή μας τύχη, η δυναμική που αναπτύχθηκε από τους Σαρκοζί και Μέρκελ ήδη μοιάζει ασυγκράτητη.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση