Το Ερζερούμ, το Δίστομο και οι εκλογές

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μετρ της πολιτικής ανάλυσης για να αντιληφθεί, ακούγοντας τον Γιώργο Παπανδρέου να μιλά πότε για τις παραβιάσεις στο Αιγαίο και πότε για το Δίστομο, ότι… τον έχουν ζώσει τα φίδια.
Ο πρωθυπουργός, αφού διήνυσε ενάμιση χρόνο στην κυβέρνηση ταυτιζόμενος με την τρόικα και το μνημόνιο, ανακαλύπτει τώρα ότι το πολιτικό του κεφάλαιο εντός Ελλάδος εξαντλείται με ταχείς ρυθμούς και προσπαθεί να αμβλύνει το προσωπικό πολιτικό κόστος που πληρώνει από τις επιλογές του, καταφεύγοντας σε μια ρητορεία που θα ταίριαζε περισσότερο στον πατέρα του και λιγότερο στον ίδιον.
Το ξεκίνημα έγινε στο Ερζερούμ όπου ο Γιώργος είπε δημοσίως στον Ερντογάν τα αυτονόητα που λέει κάθε Ελληνας πολίτης, τα οποία όμως όταν εκφράσει ένας Ελληνας πολιτικός κάποιοι σπεύδουν να τον κατατάξουν στους «Τουρκοφάγους». Η επίθεση στην τουρκική προκλητικότητα ήταν η πρώτη παρέμβαση που έδειξε ότι ο πρωθυπουργός έχει αρχίσει να ανησυχεί για τη δημοτικότητά του και προσπαθεί να ξαναβρεί την επαφή του με το μέσα Ελληνα και το μέσο ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ.
Στη συνέχεια ήρθε η απόφαση της κυβέρνησης να παρέμβει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την υπόθεση των αποζημιώσεων που διεκδικούν οι συγγενείς των θυμάτων του Διστόμου.
Ο Γιώργος Παπανδρέου περνάει τον Ρουβίκωνα αποφασίζοντας να παρέμβει στη συγκεκριμένη δίκη το ελληνικό κράτος και δρομολογεί μία σύγκρουση με την Ανγκελα Μέρκελ, της οποίας την έκβαση δύσκολα μπορεί να προβλέψει κανείς. Μια σύγκρουση πάντως με θετική απήχηση στην ελληνική κοινή γνώμη.
Η πολιτική, διπλωματική πίεση στο γερμανικό παράγοντα θα είχε ίσως ουσιαστική σημασία και ενδιαφέρον αν ο Παπανδρέου την έκανε στην ώρα της, τη στιγμή δηλαδή που η Ελλάδα βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο και εκλήθη να υπογράψει ένα μνημόνιο απελπισίας με τα γνωστά αποτελέσματα.
Τότε θα μπορούσε πράγματι να ασκηθεί πίεση προς το Βερολίνο και με τις αποζημιώσεις και με το θέμα της Siemens, ο Παπανδρέου όμως επέλεξε να μείνει σιωπηλός και να μας ανακοινώσει από το Καστελλόριζο την εκχώρηση μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας και εν συνεχεία να συλλέγει βραβεία από τους Γερμανούς.
Τώρα είναι πια μάλλον αργά για την προάσπιση των συμφερόντων μας, ο πρωθυπουργός όμως θεωρεί ότι δεν είναι αργά και για την προάσπιση της δικής του δημόσιας εικόνας και της υστεροφημίας του.
Αυτό το ξαφνικό άγχος αναστήλωσης της εικόνας του «εθνικού ηγέτη» οδηγεί κάποιους στο συμπέρασμα ότι ο Παπανδρέου ετοιμάζεται για πρόωρες εκλογές την άνοιξη, το αργότερο μέχρι την πρώτη Κυριακή του Απρίλη, έτσι ώστε να προλάβει τη λίστα που θα του επιτρέψει τον έλεγχο της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας.
Αν συμβεί αυτό, θα αποδειχθεί ότι Ερζερούμ και Δίστομο είναι ένα ακόμη αναξιόπιστο επικοινωνιακό τέχνασμα με προφανή εκλογική, κομματική σκοπιμότητα.
Κάτι δηλαδή σαν το «λεφτά υπάρχουν» των περασμένων εκλογών…

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση