Τελικά, θέλουμε να είμαστε ή απλά να λεγόμαστε πολίτες;

Η πρώτη αντίδραση ενός ανθρώπου μπροστά στον τρόμο είναι το σοκ…η άρνηση.

Κατόπιν αυτού αρχίζει ο εγκέφαλος και αναλύει πληροφορίες ανάλογα με τον βαθμό του κινδύνου.

Είμαστε ακόμα σε κατάσταση σοκ.

Οι πολιτικοί μας έχουν υπογράψει ένα χαρτί που λέει ότι παραιτείται η Ελλάδα από την ασυλία της Εθνικής Γης και ότι αρμόδια δικαστήρια για την επίλυση διαφορών είναι τα ξένα (αγγλικό δίκαιο).

Αυτό από μόνο του θα ‘πρεπε να μας βγάλει όλους με μιας στο δρόμο.

Τι έχουμε όμως;

Έχουμε απόκρυψη πληροφορίας από παντού (εκτός διαδικτύου), έχουμε αστυνομοκρατία στς πορείες, έχουμε προβοκάτσιες, έχουμε καταιγισμό αντικοινωνικών και απάνθρωπων “νομοσχεδίων” και συνεχή προπαγάνδα του συστήματος.

Θέλει καιρό για να επεξεργαστεί ο εγκέφαλος τις πληροφορίες.

Και κάποιος πρέπει να τον βοηθήσει να καταλάβει ΤΙ ΕΓΙΝΕ και ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ.

Αν μιλήσουμε ανοιχτά για άμεση δημοκρατία οι περισσότεροι από εμάς θα χ*στούμε πάνω μας.

Γιατί;

Γιατί έχουμε αποκτήσει “αλλεργία” σε οτιδήποτε απαιτεί από εμάς ΓΝΩΣΗ και ΕΥΘΥΝΗ και ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ.

Πρέπει να γίνει μια διαδικασία που σιγά-σιγά θα εισάγει έννοιες δημοκρατικές ώστε να αρχίσει ο “οργανισμός” μας να γίνεται πιο δεκτικός.

Άντε και του είπαμε για Κανονιστικό Πλαίσιο… και τι έγινε;

Άντε και είπαμε να αλλάξει αυτό που έχουμε… και τι έγινε;

Οι μισοί θα λένε “ναι ναι ‘ναι” από οργή κι οι άλλοι μισοί θα κουνάνε τα κεφάλια τους ακαταλαβίστικα.

Αν όμως εξηγήσεις τι είναι το Glass Steagal Act (για παράδειγμα) και τι έλεγε ο “βασικός μέτοχος” και πως συνδέεται η διαφθορά με την μη-ανάπτυξη θα αρχίσει να καταλαβαίνει ο κόσμος ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ το ολιγαρχικό σύστημα που μας διαφεντεύει…

Πως παλαιότερες κοινωνίες προσπάθησαν να διαφυλάξουν δημοκρατικές προθέσεις μέσα στον κοινοβουλευτισμό και πως οι ολιγάρχες ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΔΟ ΕΤΩΝ κατάφεραν να ακυρώσουν τέτοια νομοθετήματα που λειτουργούσαν ΑΝΑΣΤΑΛΤΙΚΑ απέναντι στις προθέσεις των “εχόντων”.

Θέλει πολύ δουλειά το πράγμα…

Πολύ υπομονή.

Κι όπως λέει ένας καλός φίλος, ούτε τα ξέρουμε όλα ούτε τα μπορούμε όλα.

Ο καθένας λέει την γνώμη του και μοιράζεται ιδέες.

Ο πολίτης είναι κάτι σαν εργασία “πλήρους απασχόλησης”.

Δεν είναι αστείο πράγμα να είσαι πολίτης.

Αλλά κι αν δεν είσαι πολίτης και δεν θες να γίνεις πολίτης, ούτε ελεύθερος θα είσαι.

Κι αν δεν είσαι και τυχερός ή βρωμιάρης, δεν θα περάσεις και πολύ καλά σ’ αυτή τη ζωή. Θα σε διαφεντεύουν άλλοι και θα ζεις στην απέξω. Κι όποτε θέλουν θα σου ρίχνουν μια και θα πηγαίνεις στην κόλαση, όπως τώρα.

Εκτός κι αν είσαι από κείνους που πίστεψαν στις σειρήνες του καπιταλισμού ότι όλοι μπορούν να γίνουν πλούσιοι. Ή από κείνους που πίστεψαν πως αρκεί να βρεις έναν γενναίο και έντιμο επαναστάτη για αρχηγό και να τον κάνεις Γενικό Γραμματέα για 100 χρόνια.

Πολίτης είναι παίρνω μαζί με τους συμπατριώτες μου, την μοίρα ΜΑΣ, στα χέρια ΜΟΥ.

Και το ζήτημα είναι εάν θέλουμε να είμαστε ή να λεγόμαστε πολίτες…!

Tsilivithras & Θραξ ο Αναρμόδιος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση