Διέξοδος ή έξοδος

(θέλω μουσική υπόκρουση. Πάτα το να παίζει και διάβασε)

Τους ακούω που αλυχτάνε. Σαν τα σκυλιά μέσα στη νύχτα. Τους ακούω που “τρίζουν κι ακονίζουν τα σαγόνια” τους. Ερεθισμένοι από το φαγοπότι που ξεκίνησε. Και που θα συνεχιστεί. Θα συνεχιστεί.

Θα συνεχιστεί μέχρι να τεμαχίσουν και τον τελευταίο από μας. Μικρά-μικρά κομμάτια. Μέχρι να στραγγίξουν κάθε χαμόγελο δικό μας ή των παιδιών μας. Μέχρι να γίνουν οι ζωές ολονών μας σμπαράλια. Κομμάτια και θρύψαλα. Και των διπλανών μας. Και των μακρινών μας. Μέχρι να γίνει μικρά κομμάτια η πατρίδα μας όλη. Τρίμματα. Για να πουληθεί. Για κέρδος. Μέχρι να πουληθεί η πατρίδα μας για κέρδος.

“Κάπου έξω μακριά, ο άνεμος βογκά. Ζυγώνουν καβαλάρηδες, με όπλα και σκυλιά”

Θα μας πατάνε για μείωση μισθών και θα μας λιώνουν με την μπότα του Γερμανικού ευρώ. Την μπότα της κατοχής. Την μπότα της χρηματοπιστωτικής Βέρμαχτ. Θα μας βάλουν ότι φόρο μπορεί να κατεβάσει το σατανικό τους κεφάλι. Το δικό τους και των αφεντικών τους.

Ωστε να καταλήγει πάντα ο ιδρώτας μας στους “δανειστές” μας. Δηλαδή στις τράπεζες. Ντόπιες και ξένες. Εκεί που καταλήγει ο μόχθος κάθε έθνους πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη. Πάνω σ’ αυτό τον ωκεανό των δακρύων. Στην μπάνκα καταλήγει. Στην μπάνκα του ανθρώπινου πόνου. Στην ανελέητη μπάνκα. Την χωρίς έλεος. Την μπάνκα που είναι η κατάληξη του μόχθου και της ζωής κάθε έθνους και κάθε πατρίδας. Δικιάς μας και ξένης.

“Εμπόροι πίνουν το κρασί μας, και κλέβουνε τη γη…”.

Μας στέλνουν περαιώσεις σαν επιλαρχίες μέσων αρμάτων. Σαν σμήνη βομβαρδιστικών. Και μας ετοιμάζουν μέσα από “διαπραγματεύσεις” με τους “κοινωνικούς εταίρους”, μέσα από “μετατάξεις”, τις επόμενες πληγές του Φαραώ που θα εξαπολύσουν καταπάνω μας. Μας αφαιρούν τον αέρα με αντλίες. Μας κλέβουν τον αέρα. Μας σκεπάζουν τον ουρανό με πίσσα και κάρβουνο. Με φόβο για το αύριο. Μας σκεπάζουν τον ουρανό μας με κέρδος.

“Θα υπάρχει μια διέξοδος…”

Δεν υπάρχει. Δεν είναι διέξοδος “η δυνατότητα διαπραγμάτευσης του κάθε εργαζόμενου με τον εργοδότη του” που μας λένε κάποιοι σπουδαγμένοι της αντιπολίτευσης.

Δεν είναι διέξοδος “η τήρηση της υπογραφής του κράτους”.

Δεν είναι διέξοδος τα παρακάλια του προέδρου της δημοκρατίας “να πληρώσουν και οι έχοντες”.

Δεν είναι διέξοδος οι υποσχέσεις της κυβέρνησης για “ανάπτυξη”, για “επενδύσεις”, για “νοικοκύρεμα” του κράτους.

Ολα αυτά πάντα γίνονταν και γίνονται για να καταλήγει ο μόχθος μας, οι ζωές μας, στην μπάνκα. Σε κείνη την μαύρη τρύπα. Πάντα στην ίδια άπατη τρύπα. Την ανεχόρταγη. Την καταβόθρα. Την μεγάλη μαύρη ρουφήχτρα. Που ρουφάει κάθε σταγόνα του ιδρώτα μας. Κάθε χαμόγελό μας. Κάθε όνειρό μας. Κάθε όνειρό μας γμτ μου.

Ρουφάει τη ζωή μας Και την κάνει κέρδος. Για να τρίβει τα χέρια της από χαρά και αγαλλίαση. Κάνουν τις ζωές μας κέρδος. Μόνο έτσι λογαριάζουν τις ζωές μας. Τις οικογένειές μας. Τις πατρίδες μας. Σαν κέρδος. Κέρδος. Ολα κέρδος.

Δεν υπάρχουν άνθρωποι. Μόνο κέρδος. Δεν υπάρχουν πατρίδες. Μόνο κέρδος. Δεν υπάρχουν γέροντες, άρρωστοι, παιδιά. Μόνο κέρδος. Δεν υπάρχουν νοσοκομεία. Μόνο κέρδος. Δεν υπάρχουν δρόμοι. Μόνο κέρδος. Δεν υπάρχουν μέρες. Μόνο κέρδος. Δεν υπάρχει φως. Μόνο κέρδος. Μόνο κέρδος. Κέρδος, κέρδος, κέρδος…

Εξόν από το κέρδος ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.

Οχι. Δεν υπάρχει διέξοδος. Δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει σου λέω.

Αλλά υπάρχει έξοδος. Ναι έξοδος.
ΕΞΟΔΟΣ.

Εξοδος έλληνες. Εξοδος των πατέρων μας.
Αέρα.
Την πολεμική μας κραυγή.
Φωνάχτε την. Κάντε την πρόβα. Βγείτε στο μπαλκόνι και φωνάξτε “ΑΕΡΑ”…

Την κραυγή της εφόδου.
Αυτήν που μας έμαθε ο λοχίας στο στρατό.
Αυτήν που μας έμαθε ο δόκιμος στο στρατό.
Αυτήν που φώναζαν οι παπούδες μας στα χιόνια, το κέρατό μου.
ΑΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ….

“Πάνω απ’ του κάστρου τη σκοπιά, οι πρίγκιπες κοιτούν, Καθώς γυναίκες και παιδιά, τρέχουν για να σωθούν”.

Θραξ ο Αναρμόδιος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση