Η φιλοδοξία ενός ανθρώπου και το... Γουδί

• «Η φιλοδοξία ενός προσώπου γίνεται η φιλοδοξία μιας οικογένειας και η φιλοδοξία μιας οικογένειας γίνεται η φιλοδοξία των πολλών»

Του Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Σ’ αυτό το κοινωνιολογικό και πολιτικό συμπέρασμα κατέληξε ο περίφημος Γάλλος πολιτικός φιλόσοφος Μοντεσκιέ (1687-1755) στο έργο του: «Το πνεύμα των νόμων», εκδ. «Αναγνωστίδη», Αθήνα, χ.χ., σελ. 46). Όμως καλή και θεμιτή η φιλοδοξία του Giorgos να γίνει πρωθυπουργός και καλά κάνουν και όσοι τρέχουν πίσω του ψηφίζοντας και χειροκροτώντας για ν’ αρπάξουν κάτι, αλλά οι υπόλοιποι Έλληνες τι φταίνε να πληρώνουμε τόσο ακριβά αυτή του τη φιλοδοξία; Πόσα θα γλίτωνε η Ελλάδα αν το paindi είχε την ευγενή φιλοδοξία να βγει πρωταθλητής σε ποδηλατοδρομία.
Το θέμα είναι πολύ σοβαρό, θα έλεγα ότι αγγίζει την εθνική μας υπόσταση, η οποία ενδέχεται να βρεθεί προ απρόβλεπτων αδιεξόδων, όπως αυτό συνέβη και με τις προσωπικές φιλοδοξίες του Στάλιν στη Σοβιετική Ένωση.
Χωρίς να θέλω να συγκρίνω και να συσχετίσω ιστορικές, καθεστω­τικές και προσωπικές καταστάσεις, μεταφέρω εδώ τις συμπερασματικές μου αναλύσεις, από πρόσφατο έργο μου, στο οποίο γράφω και τα εξής σχετικά: «Στην πρακτική της εφαρμογή, η Κομμουνιστική Ουτοπία, εκδηλώθηκε με φορέα έναν «αναμφισβήτητο» Στάλιν, τα σχέδια και τα οράματα του οποίου έγιναν σχέδια και επιδιώξεις των σοβιετικών μαζών... αποδεχόμενες την πραγματικότητα που έπλαθε ο αρχηγός, ο οποίος στη συνέχεια, την υπέτασσε στις δικές του επιδιώξεις, αρνούμενος να την αντιμετωπίσει όπως αληθινά ήταν...» (βλ. το έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία», εκδ. «Κάδμος», 2010, σελ. 507).
Το γεγονός αυτό και αυτή η συμπεριφορά της Σοβιετικής Κοινωνίας, είχε τη γνωστή κατάληξη. Το ναυάγιο.
Όταν ένας λαός επιτρέπει στον ηγέτη ν’ αυθαιρετεί και να κάνει ό,τι θέλει με τα χειροκροτήματα των μαζών, το αποτέλεσμα είναι: Ναυάγια: Γαλάζια – Πράσινα – Κόκκινα.
Αν ο «κυρίαρχος» ελληνικός λαός – ο τόσο σαπισμένος – δεν αποφασίσει να κόψει τον ομφάλιο λώρο με τους πολιτικούς Μεσσίες και να δραπετεύσει από την ταριχευμένη σκέψη του, θα βολοδέρνει ανάμεσα στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη. Στην πείνα και την αθλιότητα.
Όσο για τον Στάλιν, γράφει η Ιστορία «φρόντιζε πάντα να λέει το αντίθετο απ’ ό,τι κάνει και να κάνει το αντίθετο απ’ ό,τι λέει» (βλ. Η Arend: «Το ολοκληρωτικό σύστημα», Αθήνα, 1988, σελ. 113).
Θα νόμιζε κανείς ότι αυτά τα έγραφε η διανοούμενη Arend και καθηγήτρια της πολιτικής επιστήμης για τον Γ.Α.Π., που ενώ μας διαβεβαίωνε ότι «υπάρχουν λεφτά» (προεκλογικά), όταν ανέβηκε στην εξουσία μας είπε «δεν υπάρχουν λεφτά» και μας έμπασε το Δ.Ν.Τ., το οποίο απέκρουε και ως ιδέα! Αρκεί που πραγματοποίησε τη φιλοδοξία του να γίνει πρωθυπουργός, έστω και πατώντας στο πτώμα της Ελλάδας! Ο Στάλιν καταδικάστηκε τόσο από τους συντρόφους του όσο και από την Ιστορία. Τον Γ.Α.Π. ποιος και πώς θα τον δικάσει;
Ο Γερμανός υπουργός και «σύντροφός» του αποκαλύπτει ότι τον ενημέρωσε, από τον Ιανουάριο του 2009, για τα χάλια της ελληνικής οικονομίας και τα αστρονομικά χρέη της.
Το αποδέχθηκε να θάψει την Ελλάδα και «νίκησε» στις εκλογές!!! Στο Γουδί προς παραδειγματισμό!

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση