Οι καιροί έγιναν πιό πονηροί από τους πολιτικούς

Οι εταίροι μας (ο θεός να τους το ξεπληρώσει) κι εμείς έχουμε υπογράψει συμφωνίες. Τις οποίες ομολογούν ότι πρώτοι αυτοί ΔΕΝ ΤΗΡΗΣΑΝ. Γιατί κέρδιζαν “τεράστια ποσά”. (Κάνας εισαγγελέας δεν διαβλέπει εδώ κάποιο χώρο να ασκήσει τα καθήκοντά του, μήπως, λέω…)
Τελικά αυτοί οι διεθνείς οργανισμοί, Ευρωπαϊκή Ενωση, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, για τίνος τα συμφέροντα δουλεύουν;
Αν τους ζημιώσαμε, ας μας πουν πόσο;
Αν κέρδισαν από μας, ας μας πουν πόσο;
Εν τέλει από αυτή τη συμμετοχή μας στην ροκ μπάντα ΕΕ+ΕΚΤ, ποιος τα κονόμησε;
Αυτοί οι εμείς;
Ποιος έχασε;
Αυτοί ή εμείς;
Και να με συγχωράτε που θα προβώ σε ωμότητα πάλι, αλλά όλα τα άλλα είναι πα-πα-ριές.
Οσο για τη ΝΔ, ή να σταματήσει το τροπάρι περί “κυβέρνησης του Μνημονίου” ή να αρχίσει να περιλαβαίνει και την ΕΕ και την ΕΚΤ, και να τους λούζει, ως απατεώνες με δική τους ομολογία, όπως λούζει και τον ΓΑΠ, όπως τον λέτε.
Αλλιώς, ας μη μας ζαλίζει και η ΝΔ ότι κόπτεται για το εθνικό συμφερον.
Το εθνικό συμφερον ΔΕΝ το ζημίωσε μόνο ο “ΓΑΠ” ο καταστροφικότατος, και η παρέα του.
Το εθνικό συμφέρον το ζημίωσε και η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ.
Ας πει η ΝΔ κάτι εναντίον του ΔΝΤ έστω.
Τι ηρωϊσμοί εκ του ασφαλούς είναι αυτοί;
Και μου θέλουν και ποσοστά στις εκλογές.
Και μας καλούν να τους υπερψηφίσουμε για να μην πάρει ο “ΓΑΠ” κι άλλα μέτρα.
Υπέρ τίνος θα τα πάρει ο “ΓΑΠ” τα άλλα μέτρα;
Του Φούφουτου;
Αϊντε ρε πατριώτες, κόφτε το δούλεμα.
Αϊντε και σεις οπαδοί πια, αμάν, θα κόψω τις φλέβες μου.
Αμάν αδέρφια. Αμάν.
Το να απαιτείς από τους αντιπάλους ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ.
Από ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΣΑΣ απαιτείστε ο καθένας.
Μόνο εγώ φαίνεται βλέπω πως η ΝΔ πρέπει να ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ την πολιτική της.
Κι αν δεν την διορθώσει, θα χρειαστεί να περιμένουμε πολύ, πατριώτες…
Για άλλα τριάντα χρόνια θα κερδίζουν οι διεθνείς απατεώνες “τεράστια ποσά”.
Οσο δεν τους καταγγέλουμε ΟΛΟΙ.
Και η πρώτη καταγγελία πρέπει να έλθει από την τωρινή μας μοναδική ελπίδα: Την αξιωματική αντιπολίτευση.
Πρέπει κάτι να κάνουμε να φύγει αυτό το κακό από πάνω μας. Και να μπούμε σε ένα δρόμο που να μπορούμε να ελπίζουμε. Κι εμείς κι οι γέροι μας και τα παιδάκια μας.
Και μη θαρρούμε ότι και πριν από αυτά τα τριάντα χρόνια, είχαμε τίποτε εντιμώτατους και πατριωτικότατους και τέτοιους.
Η διαφθορά, η κλεψιά, η ανεντιμότητα, το κομματικό κράτος, η φαυλοκρατία και η αναξιοκρατία, έχουν μία ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ιστορική συνέχεια, και η οποία δεν είναι καθόλου κρυμμένη. Είναι εκεί στα ιστορικά βιβλία και περιμένει να την πληροφορηθούμε.
Δεν είναι καινούριο φρούτο όλα αυτά.
Απλώς τώρα έφτασε, για άλλη μια φορά, ο κόμπος στο χτένι.
Οταν σκεφτόμαστε πολιτικά συνήθως παίρνουμε υπόψη την οικονομία και τους πολιτικούς συσχετισμούς. Θεωρώ, μετά και από όλη την εμπειρία των προηγούμενων αιώνων κοινοβουλευτισμού, καθώς και την πικρή πρόσφατη δική μας, πως θα πρέπει να βάζουμε και μία ακόμη σημαντική παράμετρο στην σκέψη μας: το έγκλημα.
Και εξηγούμαι. Φαίνεται να συνδέεται η πολιτική των καιρών μας, πολύ συχνά, με εγκληματικά στοιχεία. Πολλές “δυσεξήγητες” πολιτικές και οικονομικές επιλογές, δεν φαίνεται να μπορούν να ερμηνευθούν διαφορετικά. Οι πολιτικές επιλογές μια κοινοβουλευτικής κυβέρνησης πρέπει να εξετάζονται και από αυτό το πρίσμα μέσα. Και όχι μόνο με οικονομικούς ή εθνικούς όρους, πολιτικές ισορροπίες και συσχετισμούς. Στην Ιταλία, ίσως είναι πιο ορατό αυτό. Αλλά πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε δεκτό στην σκέψη μας πως ένα ΠΟΛΥ μεγάλο κομμάτι του πολιτικού προσωπικού, στον δυτικό κόσμο, έχει διαβρωθεί από το διεθνές έγκλημα, το οποίο πλέον δρα με πολιτική κάλυψη.
Δηλαδή, ας αρχίσουν να λαμβάνουν υπόψη τους και οι πολιτικοί αναλυτές, αυτό που οι λαοί της ευρώπης και της αμερικής το έχουν καταλάβει εδώ και καιρό. Το έγκλημα έχει διεισδύσει στην πολιτική.

Η “Ενωμένη Ευρώπη” ήταν χοντρό κόλπο από την αρχή.
Και το ΠαΣοΚ και το ΚΚΕ το έλεγαν αυτό στη δεκαετία του 1980. Το ΚΚΕ ακόμη το λέει.
Ο απλός άνθρωπος δέχτηκε την ένωση γιατί πείστηκε ότι θα έδινε μια δυναμική στη χώρα, να ξεφύγει από την υπανάπτυξη.
Το σχέδιο όμως δεν προέβλεπε τέτοιο πράγμα. Καταστατικά.
Θυμάται κανείς το 1978 νομίζω το κείμενο που δημοσίευσαν οι εφημερίδες τότε που υπογράφτηκε νομίζω στο Ζάππειο; Ελεγε πράματα και θάματα. Ισχύει ακόμη. Τα αποτελέσματά του είναι εύκολο να τα ανιχνεύσει κανείς (Γελάδια μπορεί να έχεις, γάλα να παράγεις, αλλά αν δεν έχεις “άδεια”, δεν θα βρεις αγοραστή για τον κόπο σου, γιατί πρέπει να πουλήσει και ο Γάλλος το γαλατάκι του).
Η ΕΕ, νόμιμα και παράνομα (με διαφθορές), ανέκοψε την αυτόνομη ανάπτυξη της χώρας. Το ευρώ μας έδωσε το ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΟ χτύπημα.
Η Ενωμένη Ευρώπη μας ήθελε μόνο για καταναλωτές προϊόντων και δανείων. Και παραγωγούς ΦΟΡΩΝ για να πληρώνονται τα δάνεια.
Το κόλπο είναι τόσο χοντροκομμένο, ΤΟΣΟ ΧΟΝΤΡΟΚΟΜΜΕΝΟ, που είναι απίστευτο το πως κατάφερε και εφαρμόστηκε χωρίς αντιδράσεις. Οι επιδοτήσεις προφανώς οι αποκοιμιστικές έπαιξαν τον ρόλο τους.
Μόνοι μας ως χώρα, είμαστε μικροί. Εχουμε ανάγκη από “προσδέσεις”.
Τι τύπου προσδέσεις όμως;
Δεν συνηθίζω σχόλια επί μικρο-πολιτικών αλλά θα κάνω τώρα ένα: Οταν είδα τον προηγούμενο πρωθυπουργό να ανοίγει πόρτες με τους Ρώσους και τους Κινέζους, πίστεψα σχεδόν, ότι η εξωτερική πολιτική της χώρας, ετοιμαζόταν για “μεγάλο σκάκι”, επιτέλους.
Επιτέλους αναζητούσαμε “προσδέσεις ισορροπίας”, πως να το πω.
Τι πήγε στραβά μετά, δεν κατάλαβα καλά.
Πάντως όταν δενόμαστε, εμείς οι μικροί, μονομερώς σε έναν “προστάτη”, αυτός αρχίζει και εμφανίζει συμπτώματα νταβατζή.
Πρέπει να αναζητούμε και τα αντίρροπα στηρίγματα που θα εξισορροπούν το “κεντρικό νονιλίκι” του κυρίαρχου “προστάτη” μας.

Θραξ ο Αναρμόδιος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση