Πάλι μας ζητάνε να υπογράψουμε λευκή επιταγή
Αυτές οι εκλογές, είναι η πρώτη καλή μας ευκαιρία ως λαός, μετά το Μνημόνιο που μας φόρτωσαν, να δείξουμε στο πολιτικό σύστημα, ότι έχουμε καταλάβει τον ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ρόλο που παίζει. Ολο το πολιτικό σύστημα.
Να τους δώσουμε να καταλάβουν ΟΛΟΙ, ότι ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξουν:
- - τα κόμματα και το πολιτικό σύστημα
- - οι κανόνες, οι θεσμοί και το Σύνταγμα
- - τα μέσα ενημέρωσης ηλεκτρονικά και έντυπα
- - την κακή τους συνήθεια να στέλνουν μόνο σε μας το λογαριασμό
Κι όχι εκείνο εμάς.
Η αλλάζετε ή εξαφανίζεστε.
Λευκή επιταγή ξανά ΔΕΝ παίρνετε.
Διότι λευκή επιταγή ζητάνε πάλι.
Σε τι δεσμεύτηκαν απέναντί μας;
Πείτε μου!
- - Πως θα βρούν τους κλέφτες; Με τι; Με τις εξεταστικές τους επιτροπές;
- Πως θα βρουν τα κλεμμένα; Τι βρήκαν μέχρι τώρα;
- Πως θα σταματήσουν να παίρνουν κρυφά δάνεια; Γιατί δεν μας δίνουν τότε από τώρα μια λίστα από αυτά τα δάνεια που έχουν πάρει;
- Πως θα καταργήσουν τον νόμο περί ευθύνης υπουργών που ψήφισαν όλοι μαζί (ούτε καν που τους πέρασε από το μυαλό πατριώτες);
Αλλά “το γαρμπίλι οδοποιίας” θα χοντρύνει.
ΥΓ. Την “πολιτική ευθύνη” την αναλαμβάνω κι εγώ. Δώστε μου κι εμένα όλοι τις περιουσίες σας να τις διαχειρίζομαι για 4 χρόνια, κι αν σας βάλω μέσα με τα τσαρούχια, “αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη”.
Δέσμευση λέμε. Που παίρνει κεφάλια.
Υπάρχει μια θεωρία στην ψυχολογία, σύμφωνα με την οποία η κάθε χώρα παρουσιάζει ένα τύπο προσωπικότητας, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Έτσι, π.χ., λένε οι ψυχολόγοι ότι οι ΗΠΑ είναι ένα χοντρό κακομαθημένο αγόρι στην εφηβεία, που είναι καθισμένο στη μέση ενός δωματίου, διαθέτει άπειρα ηλεκτρονικά γκάτζετς και γλυκασιές, συνεχώς μπουκώνεται και δεν αφήνει τα άλλα παιδιά τριγύρω να κρατάνε τίποτα δικό τους. Τους κλωτσάει, τους χαστουκίζει, τους ρίχνει γροθιές και στο τέλος ό,τι έχουν καταλήγει στη δική του τσέπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν έχουν δίκιο όσοι ψυχολόγοι υποστηρίζουν αυτή τη θεωρία, τότε εμείς ίσως να είμαστε μια γυναίκα ώριμη αλλά κούκλα, εξωστρεφής και γελαστή, που δίνει απλόχερα και θέλει όλοι να την θαυμάζουν γι' αυτό, αλλά η ίδια δεν κάνει και πολλά να εξασφαλίσει το αύριό της. Δανείζεται από συνήθεια, δεν ξέρει από κανόνες και έχει βραχυπρόθεσμη μνήμη. Διασχίζει το δρόμο μονίμως με κόκκινο. Μέχρι που την πατάει ένα φορτηγό. Και τώρα είναι στην εντατική, με τα οστά της λεκάνης στον γύψο. Και όταν τη ρωτάνε όσοι την επισκέπτονται με ανθοδέσμες "Λέγε μας τώρα, θα το ξανακάνεις ή έβαλες επιτέλους μυαλό;" εκείνη απαντά... Έλα ντε; Για να δούμε τι απαντά.
Μ.
...Kαι για του λόγου το αληθές, περισσότερα για τη θεωρία εδώ:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τhe Politics of Narcissism" του Peter Wolson, Ph. D., The Los Angeles Institute and Society for Psychoanalytic Studies:
http://www.counterpunch.org/wolson02142004.html
Μ.