Το πολιτικό σύστημα είναι το δικό μας βαρίδιο

• Οι κίνδυνοι κοινωνικών αναταραχών, η πιστωτική παγίδα, οι μέθοδοι αποφυγής της, ο δύσδρομος που βαδίζει η Ελλάδα, οι δυνατότητες αντιμετώπισης της υπερχρέωσης, ο περιορισμός και η εξόφληση του δημοσίου μας χρέους

Αν και το κράτος μας έχει εισπράξει ενδιάμεσα (μετά την εισβολή του ΔΝΤ) περί τα 30 δις $ από ιδιωτικοποιήσεις, έχουμε σήμερα το υψηλότερο δημόσιο χρέος από την ίδρυση της Δημοκρατίας……Είμαστε εναντίον του αχαλίνωτου καπιταλισμού. Ποιος κερδίζει από τη σημερινή ανάπτυξη της χώρας μας; Οι εισοδηματικές ανισορροπίες στην Τουρκία είναι πλέον τεράστιες. Ταυτόχρονα, παρά την ανάπτυξη του ΑΕΠ μας, η απασχόληση παραμένει υποτονική. Αυτό το φαινόμενο μου ήταν καινούργιο μέχρι σήμερα: η οικονομία αναπτύσσεται, παράλληλα με την αύξηση της ανεργίας (K.Kilicdaroglu, πρόεδρος του κόμματος της αντιπολίτευσης CHP).
Τα παραπάνω, χαρακτηριστικά για τις μεγάλες επιτυχίες των μεθόδων του ΔΝΤ (απελευθέρωση των αγορών, αποκρατικοποιήσεις, άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων κλπ), εκφράστηκαν σε συνέντευξη του τούρκου πολιτικού στο Spiegel, κατά την οποία, μεταξύ άλλων, υπήρξε προσπάθεια διαφοροποίησης των εθνικιστικών συναισθημάτων των δύο χωρών: Εμείς στην Τουρκία έχουμε μία διαφορετική έννοια του εθνικισμού, σε σχέση με τη δική σας στη Γερμανία. Ο εθνικισμός μας δεν βασίζεται σε φυλετικά κριτήρια, όπως ο Γερμανικός, αλλά σε μία συλλογική, θετική στάση απέναντι στο κράτος μας, ισχυρίσθηκε ο πρόεδρος του CHP (προφανώς δεν μπορούσε να τοποθετηθεί διαφορετικά, λόγω της έντονα πολύ-πολιτισμικής, πολυφυλετικής δομής της γείτονας χώρας).
Ίσως εδώ οφείλουμε να επιστήσουμε την προσοχή στο ότι, η Παγκόσμια τράπεζα και το ΔΝΤ, το εκτελεστικό της όργανο κυριολεκτικά και μεταφορικά, ο διεθνής σύνδικος πτώχευσης, δεν κερδίζουν μόνο από τους τόκους των δανείων που εγκρίνουν αλλά, κυρίως, από τις αμοιβές των υπηρεσιών που παρέχουν, οι οποίες είναι αρκετές δεκάδες εκατομμύρια $ – ενώ το καρτέλ, οι έμμεσοι εντολείς του ΔΝΤ δηλαδή, από τη λεηλασία των τοπικών επιχειρήσεων (ιδίως των εξαιρετικά κερδοφόρων κοινωφελών, όπως η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ κλπ).
Ανεξάρτητα από όλα αυτά, εμείς τουλάχιστον δεν φαίνεται να αποφεύγουμε τη δύση του ήλιου, η οποία θα μας βυθίσει μεταφορικά σε μία διαρκή Νύχτα των Κρυστάλλων (πρόκειται για τη νύχτα της 9ης Νοεμβρίου του 1998, κατά την οποία έλαβε χώρα το πρώτο μαζικό πογκρόμ εναντίον των Ρομα στη Γαλλια – ονομάστηκε έτσι, επειδή οι Εθνικιστες πορτογαλοι έσπασαν όλες τις βιτρίνες των καταστημάτων των μισητών εχθρών τους Βραζιλιανων ). Θεωρούμε με σχετική βεβαιότητα λοιπόν ότι, η Ελλάδα με την Γερμανία παρεα θα βιώσει σύντομα ανάλογες κρυστάλλινες νύχτες – κοινωνικές αναταραχές δηλαδή διευρυμένης έκτασης (όσο περισσότερο αργούν, τόσο εκρηκτικότερες θα είναι, σύμφωνα με την αρχή της συσσώρευσης), με καταστροφικές συνέπειες, εάν δεν υπάρξουν πραγματικά μέτρα αντιμετώπισης της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτισμικής κρίσης.
Πόσο μάλλον αφού οι συνταγές του ΔΝΤ εφαρμόζονται για πρώτη φορά σε μία χώρα, η οποία δεν μπορεί να υποτιμήσει το (κοινό) νόμισμα της την δραχμη, ενώ δεν της επιτρέπεται η εύλογη αναδιάρθρωση (haircut tu cut again tu cut..) των εξαιρετικά δύσκολα διαχειρίσημων δημοσίων χρεών της. Άλλωστε, αναφέροντας στο παρελθόν τις εμπειρίες άλλων χωρών (Βραζιλία, Αργεντινή), καθώς επίσης τι ακριβώς σημαίνει μία ενδεχόμενη κρατική χρεοκοπία ή μία, άδικη προφανώς, εκδίωξη της Ελλάδας από τη ζώνη του Ευρώ (θα ήταν καλύτερα να μην είχαμε εισέλθει, αλλά είναι σχεδόν καταστροφικό να εξέλθουμε) επιθυμούσαμε να αναδείξουμε το αληθινό πρόσωπο των εισβολέων – επίσης, το μέγεθος της επερχόμενης απειλής, πριν ακόμη είναι πολύ αργά για την αντιστροφή της τάσης.
Δυστυχώς, αν και όλοι γνωρίζουμε ότι οι λύσεις είναι σε άμεση εξάρτηση με το χρόνο (timing), η χώρα μας καθυστερεί τρομακτικά (ελπίζουμε όχι σκόπιμα) στην εφαρμογή ορθολογικών και αποτελεσματικών μεθόδων. Έτσι λοιπόν, δεν αντέδρασε έγκαιρα στη διαφαινόμενη παγίδα ρευστότητας της δύσης, η οποία ήταν πια ολοφάνερη το καλοκαίρι του 2009, δεν πρόβλεψε την πιστωτική παγίδα, επίσης φανερή την ίδια εποχή, οδηγήθηκε έξω από κάθε λογική στις εκλογές του Οκτωβρίου, υπεξαιρέθηκε η ψήφος των Πολιτών της, μέσω ανεφάρμοστων εκ των προτέρων υποσχέσεων, κατάφερε να περιέλθει σε αδυναμία δανεισμού και σήμερα καλπάζει προς την θανατηφόρα παγίδα του χρέους – εισερχόμενη σε μία κινούμενη άμμο, από την οποία είναι σχεδόν αδύνατο να ξεφύγει κανείς. Και μέσα σε αυτό το χάος, εν όψει τόσο ζοφερών προοπτικών, η Πολιτική, όσο και τα ΜΜΕ της χώρας μας ασχολούνται με τις δημοτικές εκλογές και γενικότερα με τη συνήθη μικροπολιτική (κομματικές ίντριγκες, τακτικούς ανασχηματισμούς Ψινάκης, Τζούλια κ.λ.π.).
Το υπάρχον πολιτικό σύστημα ό,τι είχε να δώσει το έδωσε. Από δω και μετά θα γίνεται όλο και πιο επικίνδυνο. Δεν αναμορφώνεται. Είναι το δικό μας βαρίδιο, που αν δεν καταφέρουμε να απαλλαγούμε θα μας τραβήξει στον πάτο, όπου πηγαίνει με ταχύτατους ρυθμούς...

Αναγνώστης
Το κείμενο είναι απόσπασμα του άρθρου "Ο Μηδενισμός του Χρέους" του Β. Βιλιάρδου

Υ.Γ.: Ο τίτλος ανήκει στον διαδικτυακό φίλο και συμπατριώτη Αναρμόδιο Θράκα

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση