Πολλοί τοπικοί δικτατορίσκοι τρίβουν τα χέρια τους με τον Καλλικράτη

Ο Δημητράκης μικρός είχε μαχαιρώσει κάποιον με το προσκοπικό μαχαίρι που του είχε χαρίσει ο μπαμπάς του. Ήταν όμως παιδί και τον συγχώρησαν. Δεν μπήκαν καν στο κόπο να τον συνετίσουν με κάποιον τρόπο. Χρόνια πριν από αυτό το μαχαίρωμα, είχε προφτάσει να σπρώξει τη γιαγιά του στη σκάλα και η ανυπεράσπιστη γυναίκα πήγε να συναντήσει τον Δημιουργό της ενωρίτερα απ’ ότι Αυτός είχε σχεδιάσει. Όμως και τότε ο Δημητράκης δεν τιμωρήθηκε. Ήταν… ακόμα παιδί!
Μετά, ο μπαμπάς του τού χάρισε μια καραμπίνα, γιατί είχε κλείσει τα 18 και έπρεπε όχι μόνο να είναι, αλλά και να δείχνει άντρας. Σε μερικούς μήνες πυροβόλησε κάποιον στη κοιλιά, αλλά στο δικαστήριο τα κουκούλωσαν και, αφού πλήρωσαν το θύμα που ευτυχώς επέζησε, είπαν πως το ντουφέκι το κρατούσε ο πατέρας του, ο οποίος γλίστρησε κτλ κτλ. Ο πατέρας του επίσης ήταν αυτός που δήθεν οδηγούσε το αυτοκίνητο, όταν ο γιός του σκότωσε, όντας μεθυσμένος, μια αλλοδαπή 17χρονη.
Το παιδί μάθαινε από μικρή ηλικία ότι στη ζωή αυτή θα μπορούσε να κάνει οτιδήποτε χωρίς τιμωρία. Αυτή η πεποίθηση οδηγούσε και τα ενήλικα βήματά του.
Ο Δημητράκης συνεχίζει να έχει κακό χαρακτήρα. Τώρα, μεγάλος πιά, έχει καταχραστεί μαζί με εκλεγμένους συμπολίτες του δεκάδες εκατομμύρια από τα ταμεία του Δήμου, έχει απειλήσει πολλούς συμπολίτες του με το «σιδερικό» που κουβαλάει πάντα πάνω του –αφού μόνο έτσι αισθάνεται ασφαλής- και λέγεται ότι είναι αυτός που σκότωσε έναν αστυνομικό. Λέω «λέγεται» γιατί ουδείς τον είδε να διαπράττει το φονικό, ουδείς άκουσε τίποτα, ουδείς τολμά να τον υποψιαστεί επίσημα. Κοντολογίς, ουδείς επιθυμεί να μιλήσει για να μη βρεθεί κι αυτός σκοτωμένος. Όμως, κάποιος είπε ότι τον είδε, λίγες ημέρες πριν, να απειλεί τον αστυνομικό με το εννιάσφαιρο μαραφέτι που τον κάνει να αισθάνεται άνδρας. Καμιά διερεύνηση όμως της καταγγελίας δεν έγινε. Αφού ο νεκρός δεν δύναται να το απαιτήσει και οι ζώντες φοβούνται ακόμα και να το σκεφτούν…

Ο μικρός δικτάτορας που όλοι θέλουν φίλο…
Ο Δημητράκης χρόνο με το χρόνο και με τη σιωπή των συμπολιτών του έχει γίνει δερβέναγας στο μικρό τόπο του. Όμως, η σιωπή των άλλων που τον στηρίζει συγκαλύπτοντας τη κολάσιμη συμπεριφορά του, έχει καταστήσει και τους ίδιους συνενόχους στα εγκλήματά του. Κάποιοι από αυτούς τους συνενόχους έχουν λαμβάνειν μερίδιο από τους καρπούς των δραστηριοτήτων του Δημητράκη. Ο Δημητράκης δεν πληρώνει εδώ και 14 χρόνια φόρο παρεπιδημούντων, για τη καφετέρια του, προσφέροντας για αντάλλαγμα στον επίσης διεφθαρμένο υπάλληλο του Δήμου μιά γκαρσονιέρα για να στεγάζει τις ερωτικές φίλες του. Ο Δημητράκης, με αυτούς τους τρόπους, κατάφερε, αντί για 20 μέτρα δημόσιας πλατείας, να καταλάβει 120, απλώνοντας τα τραπεζοκαθίσματά του, αλλά η δημοτική αστυνομία έρχεται να ελέγξει μόνο τον νομιμόφρονα ανταγωνιστή του. Ποτέ αυτόν!
Ο Δημητράκης έχει παράνομα προσθέσει ολόκληρο όροφο στο ξενοδοχείο του, αν και ο φέρων οργανισμός του κτιρίου μετά βίας κρατάει τους προϋπάρχοντες ορόφους: Βλέπετε ακόμα και στα «μπετά» είχε κλέψει, καταχρώμενος τις κοινοτικές επιδοτήσεις, ενώ τώρα οι υπάλληλοι της Πολεοδομίας δεν τον ελέγχουν γιατί «ταΐζονται» και οι ίδιοι και… «δεν έχουν αρκετούς υπαλλήλους για να πάνε για έλεγχο». Απεναντίας, για τους ανταγωνιστές του Δημητράκη βρίσκονται αμέσως οι υπάλληλοι αυτοί και υποβάλλουν σε εσπευσμένους ελέγχους όσους βάλει στο μάτι ο Δημητράκης. Αν δεν βρούν κάτι επιλήψιμο, δεν διστάζουν να δημιουργήσουν κάποιο: Αντί για 3,60 μέτρα, βρίσκουν π.χ. το πλάτος του υπογείου… 8,50 μέτρα, ρίχνουν πρόστιμο 30.000 ευρώ και, μέχρι να αποκαλυφθεί το λάθος τους, το θύμα της πράξης τους αυτής κυκλοφορεί με αναπηρικό καροτσάκι, γιατί το εγκεφαλικό που υπέστη ήταν πολύ βαρύ.
Την ίδια στιγμή ο Δημητράκης καλύπτει με γυψοσανίδες τις ρωγμές από τους (όποιους) σεισμούς, μη τυχόν και τις δεί ο εκπρόσωπος του tour operator και του σπάσει το συμβόλαιο με τους «φτηνούς» άγγλους τουρίστες. Ναι, αυτούς στους οποίους στο πρωϊνό προσφέρει μόνο χυμό κοκτέϊλ, αφού το κοκτέϊλ δημιουργείται από τα αποπήματα των χθεσινοβραδυνών πελατών! Όλα αυτά τα γνωρίζει ο Δήμος, η εφορία, το υγιειονομικό και οι υπόλοιποι αρμόδιοι φορείς, αλλά… έλα τώρα βρ’ αδερφέ….
Αν μιλήσει κάποιος κοινοτικός σύμβουλος για ότι συμβαίνει, τον βρίσκουν σκοτωμένο σε κάποιο χαντάκι – έτσι κλείνει το στόμα όχι μόνο αυτού, αλλά και όσων είχαν σκεφτεί ότι κάποτε θα έπρεπε να σταματήσει αυτή η δικτατορία της παρανομίας και του τρόμου.
Μιά εφοριακός, φίλη, συνεργάτις και ομοϊδεάτις του Δημητράκη, έδινε παρατάσεις στις εισπράξεις ΦΠΑ, φορολογικές ενημερότητες με ψευδές περιεχόμενο, εκπτώσεις οφειλών κ.ά. τέτοια χρήσιμα. Η καλή αυτή κυρία διατηρούσε δεσμό και με κάποιον 20 χρόνια νεώτερό της, στον οποίο «έστελνε» δουλειές και βοηθούσε ποικιλοτρόπως. Έως ότου ο νεαρός αυτός έμπλεξε με κάποια γυναίκα, πολύ νεώτερη της εφοριακού, με τα αυτονόητα αποτελέσματα: Καυγάδες, ξύλο, εκβιασμοί. Τέλος, η απερίσκεπτη, τον κατήγγειλε για κλοπή. Η υπόθεση έφτασε «ψηλά», αλλά όχι τόσο όσο θα έπρεπε: Εισέβαλλαν στο σπίτι της και βρήκαν κρυμμένα 300 χιλιάδες ευρώ και άλλα ενοχοποιητικά στοιχεία για την έκνομη δραστηριότητά της! Όμως αυτή τους προειδοποίησε πως «αν την εκθέσουν θα πάρει μαζί της άλλους 6 συναδέλφους της που ήταν στο κόλπο»! Και, ως εκ θαύματος, όλα ξεχάστηκαν! Μέχρι που βγήκε ανακοίνωση ότι όλα ήταν ψέματα, όλα ήταν πλεκτάνη…
Οι ανησυχίες του Δημητράκη για τη φίλη του σταμάτησαν. Βγήκαν για φαί. Γελούσαν ευτυχισμένοι σαν μικρά παιδιά.

Ο λαός σε πλήρη αφασία και ατολμία
Όταν μού μετέφεραν την ζοφερή αυτή ιστορία τους πρότεινα να την καταγγείλουν –έστω ανώνυμα- στον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λ. Ρακιντζή. Η αντίδραση των, πολύ κουρασμένων με τους δημοκρατικούς θεσμούς, αλλά… ξεκούραστων για οικτιρισμούς και κουτσομπολιά πληροφοριοδοτών μου, ήταν: «Έλα μωρέ, θα βγεί μήπως άκρη;».
Οι έντιμοι ανώνυμοι συμπολίτες του Δημητράκη έχουν τρομαγμένοι κλείσει πόρτες, παράθυρα και κουρτίνες γιατί θεωρούν ότι αυτό που κάνουν είναι αντίσταση στη διαφθορά – και αφήνουν αυτόν και τους φίλους του να αλωνίζουν. Ούτε σκέψη για ενασχόληση «με τα κοινά», για να μπεί ένα τέλος στον εφιάλτη. Προτιμούν να μηρυκάζουν τις πληροφορίες μεταξύ τους, αλλά να μη κάνουν τίποτα για το παρόν και το μέλλον τους! Ο Δημητράκης δεν γεννήθηκε Δημητράκης: Όλοι αυτοί τον έκαναν ότι έγινε, με τη σιωπή τους.
Το κράτος απόν. Οι δικαστές έχουν περάσει στο Σύνταγμα τη πρόβλεψη ότι δεν μπορούν να μετατεθούν παρά μόνο αν το ζητήσουν οι ίδιοι! Ποιός λοιπόν έμπειρος εισαγγελέας να πάει στο μικρό στάβλο του Αυγεία για να καθαρίσει τη κόπρο; Ουδείς. Στέλνονται λοιπόν νεαρές απόφοιτες της Σχολής Δικαστών, οι οποίες τρελαίνονται και φοβούνται με τα χάλια που βρίσκουν και ζητούν έντρομες την άρον άρον μετάθεσή τους μακριά από το βόρβορο.
Πριν λοιπόν συνετίσει τον Δημητράκη –και τον κάθε Δημητράκη- το κράτος, ανασχεδίασε τον διοικητικό χάρτη της χώρας για να περιστείλει τα έξοδα, τη γραφειοκρατία και τη… διαφθορά! Έτσι ο Καποδίστριας έτεκε τον Καλλικράτη. Ο Καλλικράτης όμως βλέπει τους Δημητράκηδες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και (κάποιων) μικρών κοινωνιών και… τρέμει, γιατί γνωρίζει καλά τι θα ακολουθήσει…

Έφτιαξαν τον Καλλικράτη χωρίς να «φτιάξουν» τους χειριστές τους!
Της αλλαγής αυτής έπρεπε να προηγηθεί αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου που διέπει τη διαχείριση δημοσίου χρήματος, τη δημιουργία –ίσως- ειδικών δικαστηρίων για επίσπευση της εκδίκασης τέτοιων υποθέσεων (κάτι που η κυβέρνησηλέει ότι σκοπεύει να δρομολογήσει…), αποτελεσματικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς της λειτουργίας των φορέων Τοπικής Αυτοδιοίκησης και, πάνω και πέρα απ’ όλα, την εμπέδωση κουλτούρας διαφάνειας, αξιοκρατίας και ισονομίας στο χειρισμό των μυριάδων υποθέσεων που απασχολούν καθημερινά τους πολίτες. Το τελευταίο θα γινόταν αποκλειστικά και μόνο με τη παραδειγματική τιμωρία του Δημητράκη και των ομοίων του: Πολιτών και υπαλλήλων. Όμως ουδείς τιμωρείται! Ουδείς στιγματίζεται! Ουδείς ψέγεται!
Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει ακόμα γίνει! Αποτέλεσμα: Τα ίδια εκείνα άτομα που είχαν καταστήσει πολλούς Δήμους της χώρας άντρα σήψης και διαφθοράς, υπεξαίρεσης πόρων, άνομων διακρίσεων, πολιτικών και φιλικών εκδουλεύσεων και έκνομων χειρισμών… τρίβουν τα χέρια τους με τις νέες, διευρυμένες εξουσίες που τους προσφέρει ο Καλλικράτης! Οι ευκαιρίες παράνομου πλουτισμού που (νομίζουν πως) θα τους προσφερθούν άπειρες! Οι ορίζοντες για καταξίωση ανοιχτοί!

Ενισχυμένες εξουσίες σε ποιά χέρια;
Είναι γνωστό ότι οι (νέοι) Δήμαρχοι θα έχουν μεγαλύτερη εξουσία από τους κατά τόπους βουλευτές, αφού οι τελευταίοι, από χρόνια τώρα, έχουν συρρικνώσει το ρόλο τους στη Συνταγματική δυνατότητα ή αδυναμία ενός κόμματος να σχηματίζει κυβέρνηση. Οι περισσότεροι βουλευτές δεν είναι παρά βουβά νούμερα που περιορίζονται στο ρόλο χειροκροτητή των επιλογών των κομμάτων τους (ή της κυβέρνησης, αν ανήκουν στη πλειοψηφία) και δεν τολμούν ούτε το επουσιωδέστερο πρόβλημα της εκλογικής τους περιφέρειας να «φέρουν» στη Βουλή, χωρίς την πρωθύστερη συγκατάθεση των πολιτικών προϊσταμένων τους. Οι Δήμαρχοι λοιπόν θα είναι αυτοί που θα χαράζουν πολιτική και θα λαμβάνουν τις σημαντικότερες αποφάσεις που θα αφορούν τη ζωή των πολιτών. Όμως, όπως πολλές επιλογές σ’ αυτή τη χώρα, δεν κρατήθηκε η σωστή σειρά ωρίμανσης των ενεργειών που θα έπρεπε να γίνουν: Ο Δημητράκης συνεχίζει να οπλοφορεί –ενίοτε οπλοφορώντας- οι «συνεργάτες» του στον Δήμο, τη Πολεοδομία ή την Εφορία συνεχίζουν να δρούν, δίχως να έχουν υποστεί αυτά που προβλέπει ο νόμος, αφού αυτός ο τελευταίος μόνο ως κουρελόχαρτο αντιμετωπίζεται από τους κατά τόπους εγκληματίες όπως ο Δημητράκης.

«Εμείς κάνουμε κουμάντο εδώ»!
Προχθές, κάποιος παιδικός φίλος του Δημητράκη, καλυπτόμενος πίσω από τη μακρόχρονη σχέση τους, του είπε πως… τελειώνει η ανομία και η αυθαιρεσία. Ο Δημητράκης όμως, δίχως εκνευρισμό προς τον στενό του φίλο, έτριψε τα χέρια του και γεμάτος αυτοπεποίθηση απάντησε: «Τρεχάτε εσείς κορόϊδα και θα δούμε στο τέλος ποιός απ’ όλους μας θα διαψευστεί: Εγώ ή εσείς! Θα δείτε ποιός θα κάνει κουμάντο εδώ μια ζωή»!
Η κυβέρνηση θα έπρεπε να σκύψει περισσότερο στο πρόβλημα της διαφθοράς σε κάποιες επαρχίες, πριν προχωρήσει στην αύξηση των εξουσιών που έχουν οι φορείς Τ.Α. Δεν δίνεις ένα όπλο και μάλιστα γεμάτο σε χέρια που έχουν δείξει ότι είναι πιθανόν να το χρησιμοποιήσουν εναντίον των διπλανών τους.
Για τους κατοίκους μεγάλων –δηλαδή «ανώνυμων»- αστικών κέντρων οι μικρές επαρχίες είναι μόνο ειδυλιακές φωτογραφίες και όμορφες στιγμές. Κάτω από την επιφανειακή κρούστα δεν μπορούν να φανταστούν τη βρωμιά που επισταμένως κρύβεται σε αρκετές από αυτές! Ακούμε μόνο για φωτεινές εξαιρέσεις, όπως (θα πρέπει να τον μνημονεύσουμε) ο Δήμος Συκεών, στη Θεσσαλονίκη, όπου υπάρχει χρηστή διοίκηση από έντιμους ανθρώπους, με αποτέλεσμα την εξασφάλιση πλεονασμάτων –σε χρήμα και ήθος- και δεν ακούμε για Δήμους που λειτουργούν μόνο για να κλέβουν οι επιτήδιοι δημόσιο χρήμα. Δεν ακούμε για Δήμους στους οποίους οι δημότες έχουν περιέλθει σε φάση απραξίας και πλήρους αφασίας γιατί βλέπεουν ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει!
Δεν φταίει λοιπόν ο Δημητράκης και ο κάθε Δημητράκης, όπως δεν φταίει και ο παράφρων που αρπάζει ένα όπλο και σκοτώνει τους γείτονές του: Φταίνε οι γείτονες που, μετά το κακό, λένε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες: «Ναι, ξέραμε ότι είναι τρελός, ξέραμε ότι απειλούσε με όπλα, ξέραμε ότι βίαζε τα παιδιά του, ξέραμε ότι δεν έπαιρνε τα χάπια του, ξέραμε ότι η αστυνομία δεν έκανε τίποτα, αλλά… πέσαμε από τα σύννεφα με το έγκλημα που έκανε»!
Το κράτος γνωρίζει και οφείλει να δράσει! Εύστοχα και αποτελεσματικά. Όχι μόνο για να εξοικονομήσει κάποια 800 εκατομμύρια ευρώ για τα ελλειμματικά ταμεία και να δείξει στην Ε.Ε. τον αυτοδιοκητικό επιφανειακό «εκσυγχρονισμό» μας, αλλά να βελτιώσει πραγματικά τις ζωές των πολιτών του.

Παν. Λάτας

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση