Οικονομική κρίση στην Ελλάδα: Ποιοί ωφελούνται;

• Ποιοί επωφελούνται από όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες και με ποιό τρόπο; Γιατί συνέβησαν, εάν ήταν σκηνοθετημένα γεγονότα;

Η απάντηση στο ερώτημα "Ποιοί ωφελούνται;" είναι: οι παγκοσμιοποιητές, δηλ. κέντρα που δεν βρίσκονται σε συγκεκριμένες χώρες, τα οποία επιδιώκουν τη εδραίωση παγκόσμιας διακυβέρνησης, προκειμένου να εξασφαλιστεί η διεθνής σταθερότητα, καθώς και τα συμφέροντά τους.

Η απάντηση στο ερώτημα "Γιατί συνέβησαν όλα αυτά;" απέχει πολύ από το να είναι απλή και ίσως μάλιστα να είναι υπερβολικά περίπλοκη. Η ενορχηστρωτές της παγκοσμιοποίησης έχουν πολύ ευρύ ορίζοντα σχεδιασμού και τα σχέδιά τους συνήθως πετυχαίνουν πολλαπλούς στόχους ταυτόχρονα, σε διαφορετικά επίπεδα (τοπικό, περιφερειακό, παγκόσμιο). Δεν υπάρχει μόνο ένας λόγος για τον οποίο συμβαίνουν όσα συμβαίνουν. Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να εξεταστούν οι λόγοι για τους οποίους έχουμε αυτά τα τεκταινόμενα, στο βαθμό που η λογική, τα δεδομένα και η διαίσθηση το επιτρέπουν.

Επιγραμματικά, οι στόχοι των παγκοσμιοποιητών είναι οι εξής:

α. Σε εθνικό επίπεδο, στόχος τους είναι:

1) Να αποκτήσουν τον έλεγχο των πόρων στρατηγικής σημασίας που διαθέτει η Ελλάδα.
2) Να εξασφαλιστεί ότι οι Έλληνες δεν θα είναι πάνω από το σύστημα ελέγχου.
3) Να διασφαλιστεί ο μακροπολιτικός έλεγχος, μέσω του χρέους.
4) Να διασφαλιστεί ο έλεγχος του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.

β. Σε περιφερειακό επίπεδο, στόχος τους είναι:

Να "παγκοσμιοποιηθεί" η Τουρκία, δηλ. να μετατραπεί σε προτεκτοράτο: έτσι θα έχουν εξασφαλίσει τον έλεγχο και την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή, καθώς και τον έλεγχο των "περιουσιακών στοιχείων" της Τουρκίας, στρατηγικής ή άλλης φύσεως.

γ. Σε παγκόσμιο επίπεδο, στόχος τους είναι:

1) Να επιβάλουν καθολική τρομοκρατία ώστε να εδραιωθεί η εξουσία τους στα επίπεδα του σχεδιασμού, της διαχείρισης και της αντίδρασης.
2) Να εξασφαλιστεί ότι οι ΗΠΑ θα παραμείνουν ο υπ' αριθμόν 1 παίκτης και το "εκτελεστικό σώμα" της παγκοσμιοποίησης, βοηθώντας το δολάριο να διατηρήσει την υπεροχή του ως νομισματικό πρότυπο συναλλαγών, έναντι του ευρώ.
3) Να μετατρέψουν την Ελλάδα σε δοκιμαστικό σωλήνα για την εφαρμογή νέων μεθόδων ελέγχου.

Ακολουθεί μια λεπτομερής ανάλυση:

α. Σε εθνικό επίπεδο οι παγκοσμιοποιητές θα επιδιώξουν:

α1) Την απόκτηση του ελέγχου των πόρων στρατηγικής σημασίας που διαθέτει η Ελλάδα:

Η Ελλάδα έχει σημαντικά αποθέματα ορυκτών και πόρων ενέργειας, για τα οποία οι αρχές της χώρας συστηματικά αποφεύγουν να κάνουν λόγο. Οι παγκοσμιοποιητές θα επιδιώξουν να εξασφαλίσουν τον έλεγχο όλων αυτών των ενεργειακών πόρων, διότι είναι στρατηγικής σημασίας για τα διεθνή σχέδιά τους. Ο παγκόσμιος έλεγχος των φυσικών πόρων είναι ουσιαστικά ένα σενάριο-τέλος παιχνιδιού, όπου μπορεί κανείς να επικρατήσει και να ασκήσει πλήρη έλεγχο. Στην περίπτωση της Ελλάδας, αυτοί οι φυσικοί πόροι περιλαμβάνουν το πετρέλαιο και τον άνθρακα, καθώς και ορυκτά, πολύτιμα μέταλλα, μάρμαρα κλπ.

Στο παρόν κλίμα, η "υποτιμημένη" χρηματιστηριακή αγορά χρησιμεύει επίσης για να εξαγοραστούν κάποιες πολύ κερδοφόρες ελληνικές εταιρείες σε πολύ χαμηλές τιμές.

α2) Τη διασφάλιση ότι οι Έλληνες δεν θα είναι πάνω από το σύστημα ελέγχου:

Οι Έλληνες έχουν μια τάση αυτοσυντήρησης και βάζουν συχνά τον εαυτό τους πάνω από το συλλογικό καλό. Αυτό τους οδηγεί στο να φοροδιαφεύγουν και υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου Έλληνες πολίτες κάνουν κέρδη από τη διαφθορά στο δημόσιο τομέα.

Σε ένα κράτος δίκαιο και με αγαθές προθέσεις (κράτος που επιθυμεί το καλύτερο για τους πολίτες του), η τάση αυτή είναι καταστροφική για το ίδιο το κράτος. Για παράδειγμα, αν οι άνθρωποι καταστρέφουν το σύστημα ή φοροδιαφεύγουν, πώς μπορεί να λειτουργεί αυτό το σύστημα; Απλά δεν θα λειτουργεί και όλοι θα χάσουν. Αντίθετα, σε ένα κράτος άδικο και με κακές προθέσεις (κράτος που επιθυμεί λιγότερο από το καλύτερο για τους πολίτες του), η στάση αυτή είναι χρήσιμη για το λαό και λειτουργεί ως μηχανισμός άμυνας.

Το πρόβλημα για τους παγκοσμιοποιητές, στα πλαίσια αυτού του σεναρίου, είναι ότι με αυτόν τον τρόπο οι πολίτες παρακάμπτουν τα συστήματα ελέγχου που απαιτούν από τις μάζες των πολιτών να νοιώθουν φόβο και ευθύνη για το μέλλον τους (και συνεπώς να γίνονται επιρρεπείς στην χειραγώγηση), ενώ παράλληλα υποδουλώνονται με το να είναι χρεωμένες, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια για προβληματισμό και δράση. Είναι παράδοξο το γεγονός ότι η διαφθορά και η φοροδιαφυγή επιτρέπουν σε ορισμένους να αυξάνουν τα εισοδήματά τους πάνω από το μέσο επίπεδο και έτσι να ζουν μια καλύτερη ζωή από τον μέσο πολίτη. Κανείς λογικός δεν τάσσεται ούτε υπέρ της διαφθοράς ούτε υπέρ της φοροδιαφυγής, ωστόσο είναι κοινώς γνωστό στην ελληνική κοινωνία ότι, ακόμη και τώρα, σε περίοδο κρίσης, πολλοί από αυτούς που δημιουργούν "μαύρο χρήμα", δεν περνάνε μόνο "ζωή και κότα", αλλά φροντίζουν να επανακυκλοφορεί χρήμα στην αγορά, με θετικά αποτελέσματα.

Έτσι, είναι καιρός τα "παραθυράκια" αυτά να κλείσουν: Όλα πρέπει να φορολογούνται --ακόμη και αν τα έσοδα από τους φόρους των πολιτών στη συνέχεια σπαταλώνται ανεύθυνα-- και οι κρατικές δαπάνες πρέπει να μειωθούν, έτσι ώστε οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα να βγάζουν τελικά λιγότερα από τη διαφθορά ή ακόμη, σε ορισμένες περιπτώσεις, από τους υπερβολικά υψηλούς μισθούς τους. Με αυτόν τον τρόπο, οι παγκοσμιοποιητές θα έχουν αργότερα καλύτερο έλεγχο κάποιων στοιχείων που θα μπορούσαν αργότερα να αποδειχθούν "παρίες".

α3) Τη διασφάλιση του μακροπολιτικού ελέγχου μέσω του χρέους:

Εδώ πρόκειται για κάτι σχεδόν αυτονόητο. Ενώ η Ελλάδα έχει γίνει αντικείμενο ελέγχου μέσω κυβερνήσεων ανδρείκελων για υπερβολικά μεγάλο χρονικό διάστημα, το χρέος εξασφαλίζει, ακόμη και όταν θα υπάρξει μια κυβέρνηση μη-ανδρείκελων, το ότι θα είναι η Ελλάδα οικονομικά εξαρτώμενη από το διεθνές κεφάλαιο, το οποίο θα έχει πάντα δυνατότητες άσκησης επιρροής ώστε να μπορεί να δανείζει. Έτσι, ακόμη και αν συμβεί μια εξέγερση αύριο το πρωί και ένας νέος πρωθυπουργός αναλάβει καθήκοντα με τις καλύτερες προθέσεις για το συμφέρον του τόπου, η χώρα θα συνεχίσει να υποκύπτει στις απαιτήσεις ξένων δυνάμεων. Διαφορετικά θα πτωχεύσει. Και η πτώχευση είναι μια ολέθρια επιλογή για την ποιότητα ζωής, η οποία θα μπορούσε τότε εύκολα να αποδοθεί στον ηγέτη μη-ανδρείκελο ("…γιατί οδήγησε τη χώρα σε χρεοκοπία").

Από άποψη κοινωνικής λειτουργίας, πολλοί Έλληνες προτιμούν μια ποιότητα της ζωής όπως έχει (ακόμη και με μείωση -20%-30%) από την πτώχευση. Και αυτό το δίλημμα τέθηκε στους πολίτες αριστοτεχνικά από τη σημερινή ελληνική κυβέρνηση. Αυτοί που υποστηρίζουν την ανάσχεση των πληρωμών είναι λιγότεροι από εκείνους που ισχυρίζονται ότι ο διεθνής δανεισμός ήταν η λογική επιλογή. Η ελευθερία έχει ένα τίμημα και δεν είναι όλοι πρόθυμοι να το πληρώσουν. Η δε τάση των πολιτών να αντιστέκονται στις αλλαγές και να επιμένουν σε παλιά πρότυπα συμπεριφοράς είναι κάπως εντονότερη στη συγκεκριμένη περίπτωση.

α4) Τη διασφάλιση του ελέγχου του ελληνικού τραπεζικού συστήματος:

Οι ελληνικές τράπεζες, που απέδειξαν ότι είναι αρκετά σταθερές και εξαιρετικά ισχυρές και κερδοφόρες κατά τη διάρκεια των τελευταίων 15 ετών, δέχονται θανάσιμο πλήγμα μέσω αυτής της κρίσης (βλέπε ρευστότητα, δείκτες αποπληρωμής δανείων κλπ). Η αξία τους στην αγορά έκανε βουτιά, πράγμα που τις καθιστά πολύ "ελκυστικές" για εξαγορές και θα διευκολύνει την ένταξή τους στο παγκοσμιοποιημένο τραπεζικό σύστημα. Για παράδειγμα, σήμερα οι δείκτες για τις περισσότερες τράπεζες έκαναν βουτιά 11% έως 13% στη χρηματιστηριακή αγορά της Αθήνας. Το σχέδιο της παγκοσμιοποίησης είναι δύσκολο να εκτελεστεί με ένα πλήθος τραπεζών που εξυπηρετούν πολλαπλά αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Επομένως, οι περιφερειακές τράπεζες θα πρέπει είτε να κλείσουν (όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ, μαζικά), είτε να συγχωνευθούν με τις μεγαλύτερες τράπεζες, οι οποίες είναι ήδη ευθυγραμμισμένες με τους στόχους των παγκοσμιοποιητών. Θα παρακολουθούμε πώς θα εξελίσσονται τα πράγματα για τις ελληνικές τράπεζες. Έχουν γίνει ήδη συζητήσεις για συγχωνεύσεις (που ίσως να εξυπηρετούσαν ως μηχανισμοί άμυνας).

β. Σε περιφερειακό επίπεδο, οι παγκοσμιοποιητές θα επιδιώξουν:

β1) Την "παγκοσμιοποίηση" της Τουρκίας, δηλ. την μετατροπή της σε προτεκτοράτο, με σκοπό τον έλεγχο και την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή, καθώς και τον έλεγχο των "περιουσιακών στοιχείων" της Τουρκίας, στρατηγικής ή άλλης φύσεως.

Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η οποία ελέγχεται από τους παγκοσμιοποιητές μέσω μιας δυτικού τύπου δημοκρατίας, η Τουρκία έχει μια κυβέρνηση που λειτουργεί σε δύο επίπεδα, πράγμα που διασφαλίζει τα συμφέροντά της με κάθε κόστος. Στο πρώτο επίπεδο βρίσκονται οι ένοπλες δυνάμεις και στη δεύτερο οι πολιτικοί. Υπάρχει εδώ μια αναλογία με το Ιράν, όπου στο πρώτο επίπεδο έχουμε τους ισλαμιστές ηγέτες και στο δεύτερο επίπεδο τους πολιτικούς. Οι χώρες που έχουν τέτοια συστήματα, όπως ακριβώς και οι δικτατορίες/ολιγαρχίες, είναι δύσκολο να ελεγχθούν και συνεπώς το πολιτικό τους σύστημα πρέπει να ευθυγραμμιστεί με δυτικού τύπου δημοκρατίες, δηλαδή κυβερνήσεις ανδρείκελων.

Το σχέδιο της παγκοσμιοποίησης προβλέπει την μετατροπή της Τουρκίας σε προτεκτοράτο, είτε με ειρηνικά μέσα, είτε με τη βία.

Σύμφωνα με την ειρηνική εκδοχή, η Ευρώπη θα κάνει τα στραβά μάτια στις περισσότερες αναχρονιστικές πολιτικές της Τουρκίας και θα της ζητήσει να υιοθετήσει δυτικού τύπου "μεταρρυθμίσεις", προκειμένου να μπει στην ΕΕ ή να συνάψει μια ειδική σχέση με αυτήν. Αυτό θα είναι το αναγκαίο βήμα για την εξάλειψη της πρώτης βαθμίδας της κυβέρνησης, τις ένοπλες δυνάμεις. Αφού θα επιτευχθεί αυτό, οι πολιτικοί θα είναι εύκολο να ελεγχθούν. Αυτή τη στιγμή, η ελληνική κυβέρνηση εφαρμόζει μια προσέγγιση πολύ χαμηλών τόνων με την Τουρκία, του τύπου "ας τα θέσουμε όλα επί τάπητος και να βρούμε λύσεις", ακόμη και αν αυτό σημαίνει την παραχώρηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Τουρκία.

Σύμφωνα με τη λιγότερο ειρηνική εκδοχή, μια "ασθενής" Ελλάδα θα παίξει το ρόλο του "δολώματος" για τους υπερεθνικιστές στρατηγούς της Τουρκίας, για να την προκαλέσει να επιτεθεί στην Ελλάδα. Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, οι ΗΠΑ να πουν στους Τούρκους στρατηγούς: "Θέλουμε ένα κοσμικό κράτος και όχι ισλαμικό και θα υπάρξει πρόβλημα με τα ζωτικά μας συμφέροντα αν εσείς αναλάβετε την ηγεμονία της περιοχής". Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να παραπλανήσουν τότε τους στρατηγούς δίνοντάς τους την εντύπωση ότι θα έχουν την υποστήριξή τους σε μια επίθεση κατά της Ελλάδας (όπως έγινε και στην περίπτωση της εισβολής στην Κύπρο το '74), διαβεβαιώνοντάς τους ότι η Ευρώπη δεν θα εγγυηθεί την ασφάλεια της Ελλάδας επειδή δεν υπάρχει τέτοια συμφωνία με την ΕΕ. Εξάλλου, η ΕΕ με το ζόρι βοήθησε την Ελλάδα στην παρούσα οικονομική κρίση, και το έκανε μόνο όταν είδε ότι η κρίση θα μπορούσε να προκαλέσει ένα φαινόμενο ντόμινο, που τελικά θα επηρέαζε και τις υπόλοιπες χώρες. Στη συνέχεια, αφού οι Τούρκοι στρατηγοί δαγκώσουν το δόλωμα και επιτεθούν, η Δύση θα πάρει το μέρος της "φτωχής Ελλάδας" και θα αποκρούσει την Τουρκία, επιβάλλοντας στην τελευταία εξευτελιστικούς και ταπεινωτικούς όρους παράδοσης. Οι στρατηγοί θα κριθούν για τα κίνητρά τους και στη συνέχεια οι ίδιοι και οι "υπερεθνικιστικές" τους ιδέες θα θεωρηθούν τα αίτια για την πτώση της Τουρκίας. Στο σημείο αυτό ίσως ακολουθήσει μια πολιτική μεταρρύθμιση και από τότε και στο εξής η Τουρκία αναγκαστικά θα ελέγχεται από αυτούς που θα θελήσουν να γεφυρώσουν το χάσμα της με τη Δύση, δηλ. από κυβερνήσεις-ανδρείκελα.

Ας σημειωθεί εδώ ότι πρόσφατα διέρρευσαν λεπτομέρειες σχετικά με ένα μυστικό σχέδιο ("Σχέδιο Βαριοπούλα") υψηλόβαθμων αξιωματούχων του τουρκικού στρατού που προωθούσε στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία. Αυτό θα συμπεριελάμβανε εισβολή στην Ελλάδα, κάποιες μυστικές επιχειρήσεις σε τουρκικό έδαφος και την απομάκρυνση από την εξουσία των ηγετών του Ισλάμ στην Τουρκία. Φαίνεται πως αυτοί που συνομωτούσαν με στόχο την εκπλήρωση αυτών των στόχων ήταν μάλλον πεπεισμένοι από τις ΗΠΑ μέσω της προσέγγισης των "αντικρουόμενων συμφερόντων". Δυστυχώς γι' αυτούς, το όλο σχέδιο να κάνουν στρατιωτικό πραξικόπημα αποκαλύφθηκε, με αποτέλεσμα να συλληφθούν δεκάδες υψηλόβαθμοι αξιωματικοί.

γ. Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι παγκοσμιοποιητές θα επιδιώξουν:

γ1) Την επιβολή καθολικής τρομοκρατίας, με σκοπό την εδραίωση της εξουσίας τους στα επίπεδα του σχεδιασμού, της διαχείρισης και της αντίδρασης.

Εδώ πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν ότι η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα φέρει σε όλα τα επίπεδα τη σφραγίδα της παγκοσμιοποίησης. Τα πράγματα εξελίσσονται προς την κατεύθυνση της επίτευξης μιας συναίνεσης μεταξύ διαφορετικών χωρών, οι οποίες θα έχουν πειστεί για το ότι τα μεμονωμένα έθνη-κράτη αργούν να αντιδράσουν, να επικοινωνήσουν και να συντονιστούν μεταξύ τους για την αντιμετώπιση απειλών οικονομικής ή άλλης φύσεως. Διαβάστε την ομιλία του κ. Παπανδρέου υπέρ της παγκοσμιοποίησης σε συνέδριο του Economist στις 29/04/2010, όπου υπογραμμίζει την ανάγκη να παγκοσμιοποιηθούν τα συστήματα διαχείρισης κρίσεων σε όλες τις χώρες, εδώ και τώρα, ενώ παράλληλα τονίζει ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ταυτόχρονα μια ευκαιρία ώστε όλες οι χώρες να θεσπίσουν μεταρρυθμίσεις προς την δημιουργία ενός ενιαίου, παγκοσμιοποιημένου κράτους. Διαφορετικά, υπονοεί, ποιός ξέρει τι μας μας περιμένει; Αν οι κυβερνήσεις δεν φροντίσουν να το κάνουν, ίσως η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία να γίνουν οι επόμενες εστίες κρίσης. Είναι σαν να τους λέει: "Ή θα φροντίσετε να εδραιωθεί το νέο καθεστώς ή θα αφανιστείτε από το φαινόμενο του ντόμινο". Διαβάστε επίσης την ομιλία του κ. Τρισέ (του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) προς το Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων.

Όσον αφορά την ευρωπαϊκή πολιτική, η όλη διαδικασία της διαπραγμάτευσης για να χορηγηθεί δάνειο στην Ελλάδα πήρε πάνω από δύο μήνες, ένα απίστευτα μεγάλο διάστημα. Επιπλέον, δεν υπήρξε ταύτιση στις πολιτικές, με τη Γερμανία να διαφωνεί με τη Γαλλία σε διάφορα σημεία, πράγμα που έκανε για άλλη μια φορά τον παγκόσμιο τύπο να γράψει ότι "μια ευρωπαϊκή νομισματική ένωση δίχως πολιτική ένωση είναι καταδικασμένη", δήλωση που υπονοεί ότι αυτό που χρειάζεται η Ευρώπη είναι μια ενιαία εξουσία, ένα είδος πολιτικής ένωσης. Κι όμως, η Ελλάδα αποτελεί μόλις το 2% του ΑΕΠ της Ευρώπης, με οικονομικά προβλήματα που θα έπρεπε να λύνονται με το πάτημα ενός κουμπιού της ΕΚΤ. Το θέμα της οικονομικής της κρίσης είναι στην ουσία αμελητέο, αν λάβει κανείς υπ' όψιν τον τρόπο με τον οποίο κάποτε επέτρεψε η εν λόγω τράπεζα στην Ελλάδα να αναπτυχθεί και να γίνει αυτό που έγινε. Όλα αυτά τα προβλήματα που τώρα προέκυψαν είναι απλώς πρόσχημα και ευκαιρία για τους παγκοσμιοποιητές για μια βαθύτερη προώθηση της ευρωπαϊκής "ολοκλήρωσης".

Ακόμα και αν το εγχείρημά τους αποτύχει από ένα σημείο και μετά, το όλο σκηνικό που έχει στηθεί θα διαθέτει ήδη όλα τα φόντα για "αποδείξεις" ως προς το τι προκάλεσε την καταστροφή (έλλειψη συντονισμού, έλλειψη πολιτικής "ολοκλήρωσης", πόλεμοι των αγορών, κλπ). Επομένως, αν πρόκειται να προκύψει ένα νέο σύστημα μετά την πτώση του παρόντος, θα είναι παγκοσμιοποιημένο, δηλαδή θα βασίζεται στην "ολοκλήρωση". Τα νομίσματα και οι πόλεμοι των αγορών επίσης θα παίξουν ρόλο, δεδομένου ότι αποτελούν μια "προβληματική αντίθεση" που θα γίνει αφορμή για την εισαγωγή ενός παγκόσμιου νομίσματος.

Σε περίπτωση που οι Έλληνες εξεγερθούν εναντίον του ΔΝΤ και της εξόφλησης του χρέους της χώρας, τότε η κίνηση αυτή θα χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα προς αποφυγή για άλλες χώρες. Θα είναι σαν να λένε στους πολίτες των άλλων χωρών: "Κοιτάξτε τι συμβαίνει στην Ελλάδα! Δεν είναι καλύτερα να είστε αραγμένοι στον καναπέ σας και να μην αντιδράτε παρά να ζείτε μέσα σ' ένα χάος;" Παράλληλα, στην Ελλάδα έχει κανείς την αίσθηση ότι η κυβέρνηση ασκεί όλο και περισσότερες πιέσεις στους πολίτες, προκειμένου να τους φέρει στα όρια της ανοχής τους και να εξεγερθούν. Η πίεση αυτή ασκείται με προσεκτικά ελεγχόμενες δόσεις, έτσι ώστε να μην μοιάζει υπερβολική. Προς το παρόν, αυτοί που έχουν διαθέσεις για εξέγερση είναι μια μειονότητα, αλλά αυτό ίσως αλλάξει, μόλις ανακοινωθεί μια νέα δέσμη μέτρων λιτότητας.

γ2) Την διασφάλιση ότι οι ΗΠΑ θα παραμείνουν ο υπ' αριθμόν 1 παίκτης και το "εκτελεστικό σώμα" της παγκοσμιοποίησης, βοηθώντας το δολάριο να διατηρήσει την υπεροχή του ως νομισματικό πρότυπο συναλλαγών έναντι του ευρώ.

Οι μηχανισμοί της παγκοσμιοποίησης που φροντίζουν πάντα να "διασώζεται" το δολάριο στις εκάστοτε κρίσεις είναι ήδη γνωστοί και θα ήταν ανώφελο να κατονομαστούν εδώ για άλλη μια φορά. Η δράση τους απλώνεται σε ευρύ πεδίο, από το χειρισμό της τιμής του χρυσού μέχρι την κατασκευή σεναρίων αβεβαιότητας για το μέλλον του ευρώ. Η ελληνική κρίση ήταν ακριβώς ένα τέτοιο σενάριο, στο οποίο τον κύριο ρόλο κλήθηκε να παίξει ο κ. Παπανδρέου.

Ας σημειωθεί ότι ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, νυν πρωθυπουργός της Ελλάδας, είναι Αμερικανός πολίτης, γεννημένος στις ΗΠΑ από Αμερικανίδα μητέρα και πατέρα. Ο πατέρας του, Ανδρέας Παπανδρέου, ήταν κατά το ήμισυ Έλληνας και είχε λάβει ιθαγένεια ΗΠΑ από το 1942. Ο Γιώργος, ή Jeffrey όπως ονομαζόταν στην Αμερική, μεγάλωσε ως επί το πλείστον εκτός Ελλάδας, όπου και μορφώθηκε. Είναι απόφοιτος του Harvard. O κ. Jeffrey-Γιώργος Παπανδρέου έχει ελληνική ιθαγένεια λόγω της καταγωγής του πατέρα του, αλλά σημειώστε το εξής: όταν ένας Αμερικανός εκλέγεται σε δημόσιο αξίωμα σε άλλη χώρα -- στην προκείμενη περίπτωση στην Ελλάδα -- τότε οφείλει να υποβάλει το έντυπο DS-82 μαζί με την αίτηση ανανέωσης του διαβατηρίου του. Το έντυπο DS-82 πρέπει να συνοδεύτεται από ειδική υπεύθυνη δήλωση, όπου θα δίνει εξηγήσεις ενόρκως, μια δήλωση του τύπου: "Ναι μεν έχω ορκιστεί πρωθυπουργός της Ελλάδας, αλλά υπόσχομαι να παραμένω πιστός στο σύνταγμα και τους νόμους των ΗΠΑ". Αν δεν υποβάλει το έντυπο με την υπεύθυνη δήλωση, τότε είναι πιθανόν να θεωρηθεί εχθρός των ΗΠΑ. Κανονικά, ο κ. Παπανδρέου θα έπρεπε να είχε αποποιηθεί την αμερικανική του υπηκοότητα λόγω αντικρουόμενων συμφερόντων με τα υπό όρκον ανειλημμένα καθήκοντά του ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, αλλά δεν το έπραξε. Ο πατέρας του, αντίθετα, είχε αποποιηθεί την αμερικανική υπηκοότητά του πριν αναλάβει καθήκοντα πρωθυπουργού στην Ελλάδα.

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο κ. Παπανδρέου ήταν απλά η μαριονέτα για την υλοποίηση όλων αυτών των πολιτικών. Η εκ των έσω προκατασκευασμένη κρίση δανεισμού είχε ως αποτέλεσμα η ισοτιμία ευρώ-δολαρίου να σημειώσει πτώση (από 1,55 - € 1 σε 1.25 - € 1), γεγονός τεράστιας σημασίας, αφού η ευρωζώνη δεν εκτυπώνει τεράστιες ποσότητες τραπεζογραμματίων εκ του μηδενός, ακολουθώντας την πολιτική του "σκληρού ευρώ". Ας μην ξεχνάμε ότι η Ευρώπη δεν έχει τα συστημικά προβλήματα στο εμπόριο και το δημοσιονομικό έλλειμμα που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ. Σε γενικές γραμμές, η Ευρώπη είναι οικονομικά ασύγκριτα πιο ισχυρή απ' ό,τι οι ΗΠΑ, αλλά με τους χειρισμούς της αγοράς, την εκμετάλλευση του ψυχολογικού παράγοντα και την χειραγώγηση των ΜΜΕ, που προέβλεπε π.χ. την καταστροφή του ευρώ, ήταν θέμα χρόνου να επιστρέψουν οι αγορές στα ζεστά, φρεσκοτυπωμένα δολάρια.

γ3) Τη μετατροπή της Ελλάδας σε δοκιμαστικό σωλήνα για την εφαρμογή νέων μεθόδων ελέγχου.

Λόγω της ανάγκης για καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η Ελλάδα είναι ιδανικός χώρος για την εφαρμογή των πειραματικών πολιτικών που θα μπορούσαν υπό άλλες συνθήκες να συναντήσουν σθεναρή αντίσταση από τους πολίτες. Μεταξύ των πολιτικών αυτών που θα εφαρμοστούν είναι:

1) Η απαγόρευση συναλλαγών σε σκληρό νόμισμα που θα υπερβαίνουν τα 1500 €. Όλες οι συναλλαγές θα πρέπει να γίνονται είτε μέσω των τραπεζών είτε σε ηλεκτρονική μορφή (πιστωτικές κάρτες), ώστε να παρακολουθούνται. Οι συναλλαγές που δεν θα τηρούν αυτό τον κανόνα θα θεωρούνται άκυρες. Αυτό θα είναι το πρώτο βήμα για την εισαγωγή ενιαίου ηλεκτρονικού νομίσματος.

2) Η κάρτα γραμμωτού κώδικα (barcode). Μέχρι στιγμής οι πολίτες χρησιμοποιούν χάρτινες αποδείξεις αλλά αυτό θα αλλάξει. "Για την καλύτερη παρακολούθηση και καταγραφή των συναλλαγών", οι πολίτες θα πρέπει να είναι εφοδιασμένοι με μια μοναδική κάρτα γραμμωτού κώδικα, που θα χρησιμοποιείται για την πραγματοποίηση οποιασδήποτε εμπορικής συναλλαγής. Η κάρτα γραμμωτού κώδικα θα ενημερώνεται αυτόματα με κάθε συναλλαγή και θα κοινοποιούνται στο υπουργείο οικονομικών όλα τα στοιχεία της συναλλαγής: ποιός αγόρασε τι, πότε, από ποιόν και πόσο πλήρωσε. Χωρίς αυτή την κάρτα οι πολίτες δεν θα μπορούν να κάνουν οποιαδήποτε αγορά, ακόμα και τρόφιμα. Το σχέδιο αυτό δεν μπορεί παρά να μας φέρνει στο νου το κείμενο της "Αποκάλυψης" που κάνει λόγο για το "σημάδι του θηρίου".

Το πιθανότερο είναι να υπάρχουν και άλλες πολλές πτυχές σε αυτή την προμελετημένη κρίση που δεν έχουν παρουσιαστεί σε αυτή την ανάλυση. Θα πρέπει να τις παρακολουθούμε και να ενημερωνόμαστε καθώς οι εξελίξεις θα τρέχουν.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση