Σαν παραμύθι...

Στο ιστολόγιο TaXalia, γνωστό για την δυναμικότητά και την μαχητικότητά του σε θέματα υπέρ του Ελληνισμού, διάβασα σε σχόλιο αναγνώστη ένα... παραμύθι. Ένα παραμύθι που καμία σχέση δεν έχει με το πνεύμα των Χριστουγέννων, αλλά είναι απόλυτα συνδεδεμένο με τα επερχόμενα εις βάρος του Ελληνισμού.
Ευχόμενος, το ιστολόγιο TaXalia να ακολουθήσει και να πρωταγωνιστήσει στον αγώνα κατά της επικείμενης αλλοίωσης του πληθυσμιακού χάρτη της Ελλάδας, σας παραθέτω αυτό το... παραμύθι, για να γνωρίσουμε όλοι μαζί τις εικόνες που μας κρύβουν, το μέλλον που έχουν σχεδιάσει για εμάς, κάποιοι για μερικά αργύρια, κάποιοι για μερικές ψήφους και κάποιοι για τα μεγάλα συμφέροντά τους (ενεργειακό, ορυκτός πλούτος Ελλάδας κ.α.).
Κάποτε, στην γειτονιά πλουσίων αρχοντικών, στην επιλεγόμενη Κάκαλη, υπήρχε ένα φτωχικό σπίτι λίγων δωματίων. Το σπίτι αυτό ήταν αιώνες εκεί, φτωχικό μεν αλλά το οικόπεδό του ήταν καταπληκτικό! Το οικόπεδο αυτό, το εποφθαλμιούσαν οι αρχοντάνθρωποι των αρχοντικών.
Οι ιδιοκτήτες του σπιτιού ήταν ανάδελφοι (όπως τους είχε χαρακτηρίσει ένας συγκάτοικος) και αρκετά δεμένοι με το σπίτι ώστε να μην συζητούν ενδεχόμενα ενοικίασης ή πώλησης του οικοπέδου τους.
Τότε οι αρχοντάθρωποι άρχισαν να λειτουργούν δόλια, βάζοντας δικούς τους ανθρώπους στην διαχείριση του σπιτιού...
Ακόμη όμως και με αυτόν τον τρόπο το σπίτι "κρατούσε"...
Όταν οι διαχειριστές εκτελούσαν με τρόπο προκλητικό τις επιλογές των πλουσίων γειτόνων, ξεσπούσαν φασαρίες και άλλα διάφορα...
Τότε έκαναν το εξής: μάζεψαν όλους τους προοδευτικούς ενοίκους του φτωχικού σπιτιού, και τους είπαν, "Εμείς που αγαπάμε τους ανθρώπους, σκεφτόμαστε να σας φέρουμε μερικούς από την γειτονική Ασία όπου ο πόνος και η εξαθλίωση περισσεύουν... Σας παρακαλούμε να μας βοηθήσετε να απαλύνουμε τον πόνο τους...".
Επιμελώς τους έκρυψαν ότι θα έλθουν εκατομμύρια και ότι κάποια στιγμή όλα θα είναι ανεξέλεγκτα. Επίσης οι προοδευτικοί συγκάτοικοι επιμελώς απέφυγαν να ρωτήσουν...
Έτσι οι προοδευτικοί συγκάτοικοι του φτωχικού πλην τίμιου σπιτιού επιδόθηκαν με ενθουσιασμό στον ιστορικό ρόλο που τους ανατέθηκε.
Το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν η μεταστροφή της γνώμης των υπολοίπων ενοίκων, ώστε να δεχτούν την βοήθεια προς τον συνάνθρωπο...
Για την επιτυχία του στόχου τους, μετατρέψανε την διαφωνία σε ύβρη και αδίκημα... Κάποιες δειλές φωνές που ακούστηκαν στο φτωχικό σπίτι, ότι "Μα.. στην Ασία είναι δισεκατομμύρια... ακόμη και να έλθουν μερικά εκατομμύρια εδώ, πάλι δισεκατομμύρια θα είναι οι πονεμένοι και οι εξαθλιωμένοι!!", ή " Πόσοι θα έλθουν μέσα στο σπίτι;" κλπ κλπ, έπεσαν στο κενό, διότι προνοητικότατα οι προοδευτικοί συγκάτοικοι είχαν ονομάσει κάθε διαφωνία, με διάφορα επίθετα, όπως "φασισμός", "Ρατσισμός", "Ξενοφοβία" κλπ κλπ... Που να μιλήσει λοιπόν κάποιος ενάντια σε αυτήν την αναγκαστική φιλοξενία...
Έτσι κατάπιαν και κάποιες άλλες απορίες που είχαν, όπως πχ πόσοι θα έλθουν, πόσο θα μείνουν, ποιος θα τους ταΐζει και θα τους κοιμίζει, θα πληρώνουν κάτι, μέχρι πότε θα έρχονται, θα είναι ελεύθεροι να ζουν με τις συνήθειές τους, και αν δεν ταιριάζουν με τις δικές μας συνήθειες;...
Φυσικά μαζί με τους προοδευτικούς ανθρώπους συνέβαλαν και οι πλούσιοι συγκάτοικοι οι οποίοι το είδαν σαν μεγάλη ευκαιρία, να βγάλουν μερικά λεφτουδάκια που τόσο ανάγκη είχαν...
Στην αρχή ήρθαν μερικοί εξαθλιωμένοι βαλκάνιοι που ζήτησαν φιλοξενία στο φτωχικό, μετά κάποιοι εξαθλιωμένοι ασιάτες, μετά κάποιοι αφρικανοί. Οι μικρές ομάδες εξαθλιωμένων γρήγορα έγιναν ρυάκι ανθρώπων, μετά ποτάμι και έπειτα χείμαρρος...
Και το εκπληκτικό, ο αριθμός των εξαθλιωμένων δεν μειωνόταν στις χώρες τους διότι ό,τι χρήματα έβγαζαν στο φτωχικό σπίτι της Κάκαλης, τα έστελναν στο δικό τους φτωχικό, με αποτέλεσμα να γίνονται τα χρήματα αυτά νέες γεννήσεις παιδιών, μιας και το ύψιστο χρέος προς τον πλάστη τους, είναι η δημιουργία ανθρώπων...
Η πλούσιοι και προοδευτικοί άνθρωποι για να παρακάμψουν την ανησυχία που άρχισε να δημιουργείται, άρχισαν να μιλάνε για αριθμούς πολύ μικρότερους από τους πραγματικούς. Έβγαζαν από τον πραγματικό αριθμό των φτωχών και εξαθλιωμένων ανθρώπων, μερικά (όχι πολλά) μηδενικά, και όλα κυλούσαν μέσα σε μια ανήσυχη ήρεμα...
Με παρότρυνση των πλουσίων και των προοδευτικών συγκάτοικων, οι ένοικοι του σπιτιού εκαλούντο να στριμωχτούν όλο και περισσότερο, ώστε να δημιουργηθεί χώρος και για άλλους φτωχούς ανθρώπους που έρχονταν πλέον από όλες τις πλευρές του πλανήτη...
Κάποια στιγμή οι φτωχοί αυτοί άνθρωποι, οι οποίοι ονομάστηκαν οικονομικοί μετανάστες από τους πλούσιους και προοδευτικούς συγκάτοικους, ώστε να μην δημιουργείται σύγχυση με το "λαθρομετανάστες" που υπήρχε σαν λέξη στην καθομιλουμένη, αλλά παρέπεμπε σε παρανομίες και άλλα τέτοια, οι φτωχοί λοιπόν αυτοί άνθρωποι γίνανε πάρα πολλοί, και πήρανε και δικαιώματα στην διαχείριση του φτωχού πλην τιμίου σπιτιού.
Ήταν τόσοι πολλοί που πλέον δεν τους εμπόδιζε τίποτα να απαιτούν πράγματα που ήταν αδιανόητα για τους παλιούς ιδιοκτήτες του φτωχού σπιτιού...
Πέρασαν τα χρόνια και το φτωχικό σπίτι άλλαξε ιδιοκτήτες...
Οι φτωχοί άνθρωποι που είχαν έλθει κατάφεραν με την σκληρή και τίμια εργασία τους, να γίνουν οι νέοι διαχειριστές του φτωχικού σπιτιού...
Αυτοί οι νέοι ιδιοκτήτες δεν είχαν πλέον ανόητες αναστολές στην διαπραγμάτευση πώλησης στους αρχοντάνθρωπους της Κάκαλης...
Οι παλιοί ιδιοκτήτες ήταν πλέον μια μικρή μειοψηφία, δειλή και τρομαγμένη, καλά κρυμμένη για να μην ενοχλήσει με την παρουσία της τους νέους διαχειριστές...
Ο χαρακτηρισμός "προοδευτικός", δεν ξανακούστηκε στην τρομαγμένη και καλά κρυμμένη μειοψηφία των παλαιών ιδιοκτητών...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση