Οι ισορροπίες της Τουρκίας
Πού το πάει η Τουρκία στην εξωτερική πολιτική της; Πολλές φορές οι αναλύσεις για την Τουρκία είναι μονοδιάστατες και αγνοούν τον πολυσύνθετο πολιτικο-κοινωνικό χαρακτήρα της χώρας. Το τουρκικό πολιτικό σύστημα παρουσιάζεται μονολιθικά.Η, δε, εξωτερική πολιτική θεωρείται αναλλοίωτη. Και όμως. Η Τουρκία του 2009 είναι πολύ διαφορετική από την Τουρκία της δεκαετίας του 1980. Η σύγχρονη εξωτερική πολιτική της Τουρκίας φαίνεται να έχει προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως είναι:
(α) Η εκλογή στην προεδρία των ΗΠΑ του Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος έστειλε σαφή μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις, προτάσσοντας την τακτική του διαλόγου (engagement) και όχι της ανάσχεσης (containment).
(β) Η θεσμική και πολιτική κρίση που αντιμετωπίζει η ΕΕ και πώς αυτή επηρεάζει την πολιτική τής Διεύρυνσης.
(γ) Ο ρόλος της Ρωσίας και οι εξελίξεις στο μέτωπο της ενέργειας.
(δ) Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, ειδικότερα σε σχέση με το Ιράν και το Ιράκ αλλά και την αμερικανική πρωτοβουλία για επανέναρξη του διαλόγου προς επίλυση του Παλαιστινιακού. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έχει εφαρμοστεί το δόγμα «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες» σε συνδυασμό με το «ένα βήμα μπροστά», έτσι ώστε η Αγκυρα να διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Ταυτόχρονα, σταθερές στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας παραμένουν, πρώτον, η σχέση με τις ΗΠΑ η οποία, ύστερα από μια δύσκολη περίοδο, φαίνεται να έχει βρει νέα δυναμική και, δεύτερον, ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός προσαρμοσμένος στα νέα δεδομένα και ανάγκες. Ολα αυτά συνθέτουν το περιβάλλον μέσα στο οποίο η Αγκυρα έχει προχωρήσει σε διάφορες πρωτοβουλίες που δίνουν την εντύπωση ότι επιθυμεί να κλείσει μέτωπα τα οποία ταλανίζουν την εξωτερική πολιτική της για χρόνια.
Τον τελευταίο χρόνο η κυβέρνηση Ερντογάν επανήλθε δυναμικά στο Κουρδικό, ανακοινώνοντας ότι θα αναλάβει νέες πρωτοβουλίες για τη διευθέτησή του. Το ερώτημα παραμένει αν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τις εσωτερικές αντιδράσεις και να εφαρμόσει όλα όσα διακηρύσσει. Ιδιαίτερης σημασίας αποτελεί η πρόσφατη υπογραφή μεταξύ Τουρκίας και Αρμενίας των δύο πρωτοκόλλων για την εγκατάσταση διπλωματικών σχέσεων και για άνοιγμα των συνόρων. Αγκάθι στην πορεία εξομάλυνσης των σχέσεων των δύο κρατών παραμένει το θέμα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Η «σκιά» του ζητήματος αυτού θα ακολουθεί τη συμφωνία των δύο χωρών η οποία επηρεάζεται άμεσα από την πορεία εκδημοκρατισμού του Αζερμπαϊτζάν.
Αξιοσημείωτα είναι, επίσης, τα ανοίγματα της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή και ιδιαίτερα οι σχέσεις με τη Συρία και το Ιράκ, χώρες με τις οποίες η Τουρκία είχε ένα δύσκολο παρελθόν. Από την άλλη, όμως, η πρόσφατη κρίση στις σχέσεις Τουρκίας- Ισραήλ ενδεχομένως να περιπλέξει τις προσπάθειες της Αγκυρας να παίξει τον ρόλο του μεσολαβητή στην περιοχή.
Oλα τα πιο πάνω διαμορφώνουν νέες ισορροπίες και η Τουρκία φαίνεται να έχει κεντρικό γεωπολιτικό ρόλο. Ρόλο τον οποίο θέλει να ενισχύσει με πολυδιάστατη πολιτική. Μένει να δούμε τελικά αν αυτή η πολιτική θα αποδώσει και αν περιλαμβάνει την επίλυση του Κυπριακού και την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Θα «σαμποτάρει» η Τουρκία τον περιφερειακό ρόλο της με μια αδιάλλακτη στάση στα θέματα αυτά ή θα συνεργαστεί για τη διευθέτησή τους;
Φίλιππος Σαββίδης
Ο κ. Φ. Σαββίδης είναι πολιτικός επιστήμονας - διεθνολόγος
Πηγή
Αναρτήσεις
Το δόγμα τις εξωτερικής πολιτικής τις Τουρκίας βασίστηκε στις προσδοκίες των Η.Π.Α.& Ισραήλ για ένα κράτος μπαμπούλα στην ανατολική Μεσόγειο που θα διεκδικήσει από όλους κάτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ρόλος πηγαίνει στη σύμμαχο.... Τουρκία γάντι,οι λόγοι είναι ξεκάθαροι και ρεαλιστικοί και τους αναφέρω πιο κάτω.
1ος Είναι μία χώρα που την οικονομία τις την ελέγχουν οι Ντοτμέ (εξισλαμισμένη Εβραίοι).
2ος Είναι μία χώρα με τον δεύτερο στρατό στο Ν.Α.Τ.Ο. μετά τις Η.Π.Α.
3ος Είναι μία χώρα που οποιαδήποτε τυχοδιωκτικά επιθετική πολιτική και εάν εκτελέσει μετά από παραγγελία των Η.Π.Α.& Ισραήλ δεν θα έχει αντίδραση στο εσωτερικό τις.
4ος Έχει διαχρονικές διαφορές με όλους τους γείτονες τις,έως και με την Κίνα στο Ουζμπεκιστάν και Οιγούρων.
Είναι τρομερό αυτό που συμβαίνει,εάν αναλογισθούμε ότι ο μοναδικός αξιόλογος αντίπαλος σε τελική ανάλυση για να καθιερωθεί σε αυτό τον ρόλο η Τουρκία είναι η πατρίδα μας .
Η μοναδική μας ελπίδα είναι ο αστάθμητος παράγοντας που επανειλημμένος η ιστορία έχει αποδείξει τον ανατρεπτικό τις αποτέλεσμα σε μεγαλεπήβολους σχεδιασμούς.
Ας ελπίσουμε σε αυτόν,διότι αλλιώς πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε ως μία νέα Γιουγκοσλαβία που ήταν η αρχή του σχεδίου τους και συνεχίζει μετά από μία μικρή καθυστέρηση στο Κοσσυφοπέδιο.
Η δε αντιπαράθεση..... τις Τουρκίας με το Ισραήλ είναι καθαρά τεχνική έτσι που να είναι πειστικότερος ο ρόλος μίας ανεξάρτητης και ισχυρής Τουρκίας.
Το παιχνίδι έχει γίνει χοντρό έως επικίνδυνο για την πατρίδα μας,δεν έχουμε τους ηγέτες που να μπορέσουμε άμεσα να αντεπεξέλθουμε στο αυριανό γίγνεσθαι,πέσανε στην ίδια παγίδα που διαχρονικά έπεφταν.
Αυτοκίνητο για τον ψήφο,και κατάθεση στην Ελβετία για αυτούς.
Τώρα πια κατάλαβαν την ανοησία τους αλλά είναι ίσως πολλή αργά για να ανατρέψουν τη διαμορφωμένη πλέον κατάσταση.
Το οικονομικό έγκλημα των Ολυμπιακών αγώνων του 2004 που ανέλαβε από το 2000 η Ελλάδα είναι ένα κομβικό σημείο και αποδεικνύει τον τρόπο σκέψης τους.
Αυτή την στιγμή γλείφουμε τον κύριο Αλμούνια, ενώ έπρεπε να αντιμετωπίζουμε στα ίσια τη κατάσταση.
Φθάσαμε ως λαός να περιμένουμε μια πιο δίκαιη αντιμετώπιση στα χρόνια κοινωνικά μας προβλήματα να μας τα λύση η Ε.Ε.,αντί τις κυβέρνησης μας.
αλ-τσαντιρι νιουζ