Τα τύμπανα του πολέμου και ο εφιάλτης του διαμελισμού της Τουρκίας

Ο εφιάλτης πλησιάζει όσο ποτέ...

Tης Μ. Χαρισιάδου

Η ανησυχία της Τουρκίας όσον αφορά στη δημιουργία Κουρδικού κράτους στο βόρειο Ιράκ, μετά την επικείμενη αμερικανική επίθεση είναι απερίγραπτη. Ο λόγος για τον έλεγχο των πετρελαίων του Κερκούκ και της Μουσούλης, το ζήτημα όμως έχει και άλλη διάσταση.
Ο διαμελισμός της Τουρκίας, είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης της Τουρκικής δημοκρατίας, τα τελευταία ογδόντα χρόνια. Boluculuk, δηλαδή υποκίνηση διαμελισμού είναι επίσης το βαρύτερο πολιτικό έγκλημα στον Τουρκικό Ποινικό Κώδικα, η εσχάτη προδοσία δηλαδή. Με αυτή την κατηγορία, βασανίστηκαν και καταδικάστηκαν σε πολυετή φυλάκιση, αμέτρητοι Κούρδοι και Τούρκοι αγωνιστές, διανοούμενοι και δημοσιογράφοι.
Απ' τον Αμπντουλλάχ Οτζαλάν και τα μέλη του ΡΚΚ, έως τους Ναζίμ Χικμέτ και Αζίζ Νεσίν, αλλά και τους Μουράτ Μποζλάκ και Ακιν Μπιρντάλ που πρόσφατα απαγορεύτηκε να υποβάλουν υποψηφιότητα στις επερχόμενες εκλογές. Όποιος μιλάει δημόσια ή γράφει υπέρ των στοιχειωδών δικαιωμάτων των εθνοτήτων που ζουν στην Τουρκία, όποιος διεκδικεί ατομικά δικαιώματα ή πολιτικές ελευθερίες, θεωρείται a priori εθνοπροδότης/διαμελιστής.
Το γεγονός ότι η Τουρκία "υποχρεώθηκε" να ψηφίσει τον Ιούνιο, την εκπαίδευση στη μητρική γλώσσα, σαν εκπλήρωση των κριτηρίων της Κοπεγχάγης, είναι βέβαια ένα σημαντικό βήμα στη χώρα αυτή των διώξεων και της πολιτικής καταπίεσης, όμως ο στρατός αντιμετωπίζει το θέμα με απαρέσκεια. Είναι δε βέβαιο, πως στην πράξη θα προβληθούν αμέτρητα εμπόδια στην υλοποίηση του ευνοϊκού αυτού μέτρου, ανεξάρτητα από το ποιος θα κυβερνήσει την Τουρκία μετά τις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου.
Το δόγμα του Τουρκισμού
Η Τουρκία φοβάται, πως στην παρούσα συγκυρία θα δημιουργηθούν οι συνθήκες εκείνες, που θα οδηγήσουν τα περίπου 17 εκατομμύρια Κούρδους που ζουν στη νοτιοανατολική χώρα σε αυτονομία. Και τούτο ενδέχεται να είναι η αρχή του τέλους της "μιας και ενιαίας Τουρκίας".
Το ιδεολόγημα αυτό του Τουρκισμού, έχει τις ρίζες του στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν το 1908 η οργάνωση Ένωση και Πρόοδος (Ittihat ve Terakki), εγκαθίδρυσε Συνταγματική Μοναρχία, επί σουλτάνου Αμπντουλχαμίτ. Ήταν τότε, που λίγο πριν τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η πρωτοπορία του στρατού, στην οποία ανήκε και ο Κεμάλ, προωθούσε με ιδεολογικούς και όχι μόνο τρόπους, το δόγμα πως όλοι όσοι ζουν μέσα στα σύνορα της Αυτοκρατορίας είναι Τούρκοι. Όλες οι εθνότητες, δηλαδή οι Κούρδοι, οι Αρμένιοι, οι Τσερκέζοι, οι Λαζοί, οι Έλληνες κ. α., έκτοτε ονομάστηκαν Τούρκοι...
Οι Κούρδοι, η μεγαλύτερη πληθυσμιακά εθνότητα, υπέστη ήδη από τότε, απίστευτες διώξεις. Χωρίς φυσικά, να ξεχνάμε τους Αρμένιους και τους Έλληνες... Το δόγμα του Τουρκισμού, μαζί μ' αυτό του λαϊκού κράτους, έγιναν στη συνέχεια οι βασικές αρχές του Κεμαλισμού.
Ο εφιάλτης λοιπόν, του διαμελισμού ήταν που έκανε την Τουρκία να ξοδέψει εκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς εναντίον των Κούρδων. Εξαιτίας του ίδιου εφιάλτη, ένας ακήρυχτος πόλεμος στις νοτιοανατολικές περιοχές της χώρας, συνεχίζεται αμείωτος τα τελευταία ογδόντα χρόνια Σημειωτέον, οι Κούρδοι είναι στην πλειοψηφία τους αλεβίδες μουσουλμάνοι, οπαδοί δηλαδή, του χαλίφη Αλί και όχι σουνίτες, πιστοί του προφήτη Μωάμεθ, όπως είναι οι περισσότεροι κάτοικοι της Τουρκίας.
Ο ρόλος του ρυθμιστή στην περιοχή
Τώρα λοιπόν, με τον άνεμο του πολέμου να φυσάει στη γειτονιά της, η Τουρκία φοβάται πως κινδυνεύουν να γκρεμιστούν οι "ισορροπίες" ενός και πλέον αιώνα. Οι Κούρδοι του βορείου Ιράκ απ' τη μεριά τους φοβούνται πιθανή εισβολή της Τουρκίας στα εδάφη τους και τη δημιουργία ενός status quo τύπου βόρειας Κύπρου.
Όταν στη διάρκεια της επίσκεψης του αντιπροέδρου της Ιρακινής κυβέρνησης Ταρίκ Αζίζ, στην Άγκυρα, ο έγκριτος δημοσιογράφος Μεχμέτ Αλί Μπιράντ τον ρώτησε τι σκοπεύουν να κάνουν με την κινητοποίηση των Κούρδων του βορείου Ιράκ, - αφού οι Μπαρζανί και Ταλαμπανί βρίσκονται πλέον σε στενή συνεργασία και το Κοινοβούλιο των Κούρδων του Ιράκ ενεργοποιήθηκε, για πρώτη φορά μετά το 1996 - έλαβε την εξής απάντηση: "εμείς δεν ασχολούμαστε με τους εκατομμύρια Άραβες που ζουν στην Τουρκία, εσάς τι σας νοιάζει για τους Κούρδους του Ιράκ;".
Απάντηση που πυροδοτεί τον Τουρκικό εφιάλτη, αφού η Τουρκία θέλει να έχει καλές σχέσεις και με τις Ηνωμένες Πολιτείες, στις οποίες παραχωρεί τη χρήση των βάσεων για εκτόξευση πυραύλων και με την κυβέρνηση της Βαγδάτης, όποια κι αν θα είναι αυτή στο μέλλον, αλλά και τον έλεγχο των Κούρδων του βορείου Ιράκ.
Με δεδομένη την τεράστια πολιτική αστάθεια στο εσωτερικό της, οι αμέσως επόμενοι μήνες πρόκειται να μας δείξουν πολλά, για το ρόλο του ρυθμιστή στην περιοχή, τον οποίο η Τουρκία παλαιόθεν διεκδικούσε και με τις ευλογίες των Ηνωμένων Πολιτειών ενίοτε έπαιζε...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση