Λίγες συγκρίσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας

Ας κάνουμε μία σύγκριση για να δούμε ποιες είναι οι επιλογές των τουρκικών κυβερνήσεων εδώ και πολλά χρόνια και ποιες αυτές των αντίστοιχων ελλαδικών. Οι συγκρίσεις και οι στατιστικές τις περισσότερες φορές μας επιτρέπουν να βγάλουμε ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Στην περίπτωση Ελλάδος – Τουρκίας τα συμπεράσματα είναι όμως τραγικά…
Στην Ελλάδα έχουμε ακμάζουσα μουσουλμανική και συνεχώς αναπτυσσόμενη (οικονομικά – πληθυσμιακά) μειονότητα. Στην Τουρκία η ελληνική μειονότητα βρίσκεται συνεχώς σε συρρίκνωση και μαρασμό στην Πόλη – Ιμβρο – Τένεδο.
Στην Τουρκία έχουμε βεβήλωση τωνχριστιανικών / ελληνικών τόπων λατρείας, υφαρπαγή περιουσιών, κλείσιμο ιδρυμάτων κ.ο.κ. Οι ελληνικές κυβερνήσεις απαντούν με ανοχή για κτίσιμο περισσοτέρων τζαμιών – ανύψωση μιναρέδων πάνω από το επιτρεπτό όριο και πολλές φορές με αυθαίρετα κτίσματα, κατοχύρωση ασαφών βακουφίων, λειτουργία (ακόμα και παράνομων) ιδρυμάτων, συλλόγων, νηπιαγωγείων κλπ!
Οι Τούρκοι συνάπτουν λυκοφιλίες με τους «άλλους καλούς μας γείτονες» (Σκοπιανούς, Αλβανούς) με απώτερο στόχο την επιρροή τους στα πολιτικώς αδύναμα κράτη τους προς όφελός τους και εις βάρος μας (υιοθετώντας φυσικά και όλες τις ακραίες – εξωφρενικές ανθελληνικές θέσεις τους). Οι ελληνικές κυβερνήσεις απαντούν με το να συμπεριλάβουν το απελευθερωτικό κίνημα των Κούρδων, στις “τρομοκρατικές οργανώσεις”, να χαλαρώνουν συνεχώς τους ιστορικούς μας δεσμούς με άλλα γειτονικά της Τουρκίας κράτη (Ιράν, Συρία, Αρμενία) και να στέλνουμε συλλυπητήρια γράμματα στους Τούρκους για το χαμό στρατιωτών τους, εν ώρα εκκαθαριστικών επιχειρήσεων εναντίον των Κούρδων!
Οι Τούρκοι κατέχουν την μισή Κύπρο, αμφισβητούν τα νησιά μας, θέλουν το μισό Αιγαίο και την Θράκη, γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, δεν τηρούν τις δεσμεύσεις τους (…είτε αυτές λέγονται συνθήκες, είτε συμφωνίες, είτε όροι για την είσοδό τους στην Ε.Ε) Οι ελληνικές κυβερνήσεις κάθε χρώματος αντιπαρέρχονται με την επιμονή τους, παντί τρόπω, να καταστήσουν την Τουρκία πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας και ακολουθούν την «πετυχημένη» συνταγή του κατευνασμού.
Το τουρκικό προξενείο της Θράκης και τα φερέφωνά του όπου βρεθούν και όπου σταθούν (είτε είναι βουλευτές, είτε εκλεγμένοι της τοπικής αυτοδιοίκησης, είτε απλοί «έμμισθοι» υπάλληλοί τους), παραληρούν ανθελληνικά σε όλα τα διεθνή και τοπικά φόρα και καταγγέλλουν την Πατρίδα μας. Τα ελληνικά κόμματα όμως σκοτώνονται για το ποιος θα προλάβει να τους συμπεριλάβει στις εκλογικές λίστες του και ποιος θα τους εξυπηρετήσει γρηγορότερα σε ότι ζητήσουν.
Η Τουρκία προχωρά σε οικονομική διείσδυση στην Θράκη σε όλα τα επίπεδα, και αγορά γης. Η απάντησή μας είναι να συνωστιζόμαστε (εκτός των εδώ καταστημάτων τους) στα σύνορα για ταξίδι στην Τουρκία (ακόμα και σε Εθνικές επετείους) και για ψώνια από την αγορά της Κεσσάνης – Ανδριανούπολης (με την έτοιμη δικαιολογία πως είναι «κοντά και φθηνά»).
Οι Τούρκοι θεσπίζουν συνεχώς νόμους που αποτελούν την ταφόπλακα της εναπομείνασας Ελληνικής κοινότητας, η οποία ούτως ή άλλως είναι ήδη ανενεργή αλλά και για να σιγουρέψουν πως και στο μέλλον δεν θα ξαναγεννηθεί. Οι ελλαδικές κυβερνήσεις θεσπίζουν νόμους που καταργούν ακόμα και την ισονομία μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων, υπέρ των μουσουλμάνων φυσικά (βλ. ποσόστωση για διορισμό) αλλά αποτελούν και παγκόσμια πρωτοτυπία! (υπό συζήτηση είναι νομοσχέδιο για να εκλέγονται οι Μουφτήδες, πράγμα που δε συμβαίνει πουθενά στον κόσμο).
Οι Τούρκοι οικειοποιούνται την πολιτιστική μας κληρονομιά και διαστρεβλώνουν την ιστορική αλήθεια υπέρ τους. Οι ελλαδικές κυβερνήσεις συνεχίζουν να εκτουρκίζουν τα πάντα, ακόμα και εθνοτικές ομάδες ξένες προς τους Τούρκους (βλέπε Πομάκους-Τσιγγάνους).
Στην Τουρκία, η ανθελληνική λύσσα, διέπει σχεδόν όλον τον κρατικό-στρατιωτικό μηχανισμό, όπως και μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Στην Ελλάδα, όποιος πάει να ψελλίσει έστω και κάτι εναντίον αυτής της αδικίας, αυτομάτως θεωρείται ύποπτος για φασίζουσα – μισαλλόδοξη συμπεριφορά.
Ο κατάλογος θα μπορούσε να είναι ατελείωτος… Τα συμπεράσματα όμως θα μείνουν τα ίδια. Πως οι εκλεγμένοι (δυστυχώς) πολιτικάντηδες της Ελλάδας, εφόσον καταφέρουν και αρπάξουν τη “θεσούλα”, μετά γίνονται όργανα ενός μηχανισμού διάλυσης του ελληνικού κράτους για χάρη του τουρκικού.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση