Ο «φωταδιστικός» νεοφιλελευθερισμός

Ο πυρήνας της «φωταδιστικής» σκέψης είναι ο αστικός φιλελευθερισμός στην παρακμιακή του μορφή: του ελιτίστικου μηδενισμού.
Γι’ αυτό και αυτοί οι «μποέμ» της «αριστεράς» και της «προόδου» υιοθετήθηκαν πλήρως και με το αζημίωτο από το νεοφιλελευθερισμό και τους μηχανισμούς της παγκοσμιοποίησης. Έχουν σχεδόν «αγιοποιηθεί» από τα «εγχειρίδια» της νεοταξικής προπαγάνδας και αποτελούν σήμερα την κυρίαρχη ιδεολογική δομή του καπιταλιστικού καθεστώτος. Το τι και ποιοι κυριαρχούν στις «Τέχνες και τα Γράμματα» είναι αποκαλυπτικό…
Το βασικό χαρακτηριστικό αυτών των «αριστερό-νεοφιλελεύθερων» ελίτ εξουσίας είναι: Η μηδενιστική καταφρόνηση της Ιστορίας, των πνευματικών και πολιτισμικών κληρονομιών και οτιδήποτε συγκροτεί κάποια μορφή συλλογικής συνείδησης.
Αυτός ο «φωταδιστικός» λόγος ασκεί μια θηριώδη τρομοκρατία στο όνομα της «προόδου» και του «αριστερού κύρους».
Ο τρομοκρατικός αυτός λόγος στηρίζεται σε ένα αντιεπιστημονικό τέχνασμα: στον τεμαχισμό της Ιστορίας, της πολιτισμικής κληρονομιάς και στην αντιδιαλεκτική απομόνωση των αντιδραστικών στοιχείων της.
Με πιο απλά λόγια: Η ιστορία και η πολιτισμική κληρονομιά δεν εξετάζονται ως ένα διαλεκτικό όλο, αλλά σαν αθροίσματα μερών. Απομονώνεται και διογκώνεται το «τεμάχιο» που μας ενδιαφέρει και μηδενίζεται το σύνολο…
Η ιστορική και πολιτισμική κληρονομιά, όμως, είναι μια ΣΥΝΘΕΣΗ διαμορφωμένων αντιθέσεων, δισυπόστατη: Βοήθησε τον άνθρωπο να αποκτήσει γνώσεις, ικανότητες και συλλογική συνείδηση και ταυτόχρονα χρησίμευσε και στη διαιώνιση της ταξικής κοινωνίας και στην εκμετάλλευση ανθρώπου από τον άνθρωπο.
Ακόμα όμως και τα στοιχεία της πνευματικής μας κληρονομιάς που καθρεφτίζουν την υποδούλωση του ανθρώπου και τη διαιώνισή της συνδυάζονται περίπλοκα με άλλα, που με αυτά ο άνθρωπος γνώρισε τον εαυτό του, όξυνε τη σκέψη του, μεγάλωσε τη νοημοσύνη του, συνειδητοποίησε τα συναισθήματά του, συνακόλουθα ξεπερνούσε, ως ένα βαθμό, τα όρια των κοινωνικών συνθηκών του.
Έτσι εξηγείται πώς έργα τέχνης, δημιουργημένα εκατοντάδες και χιλιάδες χρόνια πριν, συνεχίζουν να γοητεύουν και να αγγίζουν και σήμερα μια χορδή μέσα μας…
Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο άνθρωπος μέσα από την κοινωνική δράση πρέπει να αναθεωρήσει κριτικά όλες τις κληρονομημένες αξίες, αφού πρώτα τις υποβάλει σε έλεγχο και τις αφομοιώσει ολοκληρωτικά.
Αυτό, ωστόσο, δεν έχει καμιά σχέση με την κατηγορηματική απόρριψη ή τις ψευτο-αριστερές ανοησίες. Πολύ περισσότερο δεν έχει καμιά σχέση με τις «αναθεωρήσεις» των διαταγμάτων της εξουσίας, των «φωταδιστών» και της Νέας Τάξης, ερήμην των λαών.
Η «φωταδιστικοί» αφορισμοί και η υστερική «εκσυγχρονιστική» δημαγωγία, ξεχωρίζουν μηχανικά από την πολιτισμική μας κληρονομιά κάποια στοιχεία και μηδενίζουν τα πάντα.
Μηδενίζουν τη θρησκευτική παράδοση, την ιστορία και τις εθνικές μας παραδόσεις με σημαία τους λέξεις αρνητικά φορτισμένες: «Σκοταδισμός», «εθνικισμός» κ.λπ.
Αυτοί που είναι οι κήρυκες του σύγχρονου σκοταδισμού, που υποθάλπουν τους εθνικούς διχασμούς, κ.λπ, τρομοκρατούν με ιδεολογήματα κατά του σκοταδισμού της Εκκλησίας, κατά του «ρατσισμού» και του «εθνικισμού».
Επιχειρούν με τέτοιου είδους ιδεολογήματα να επιβάλλουν μια νέα ακόμα πιο μακάβρια υποδούλωση του ανθρώπου.
Γι’ αυτό βρίζουν το λαό που δεν καταλαβαίνει τα «προοδευτικά» διατάγματά τους που αποφασίζουν ερήμην του. Γι’ αυτό βρίζουν και αφορίζουν, χειρότερα από το θρησκευτικό φανατισμό, τους πάντες που αποκαλύπτουν το ρόλο τους και τους χορηγούς τους.
Γι’ αυτό τρέμουν τη λαϊκή κρίση και δράση, τη συλλογική λαϊκή συνείδηση: Τα μόνα ιστορικά «στοιχεία» που είναι «αρμόδια» να αποφασίζουν, να «αλέθουν», να απορρίπτουν, να επικυρώνουν και να εμπλουτίζουν τις παραδόσεις…
Γι’ αυτό ωρύονται σήμερα για τα 12 δευτερόλεπτα του Γαβρά που με πρόσχημα ένα επεισόδιο του 5ου αιώνα (τέτοια υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες μέσα στην ιστορία από παντού και όχι μόνο από υστερικούς παπάδες) επιχειρείται η προπαγανδιστική προώθηση των νεοταξικών σχεδιασμών εναντίον της Ορθόδοξης παράδοσης.
Επιχειρούν το διχασμό του ελληνικού λαού με κατασκευασμένα προπαγανδιστικά τρικ, με μισές και κακοποιημένες ιστορικές αλήθειες, με την ισοπέδωση της διαλεκτικής της Ιστορίας.
Οι «φωταδιστές» δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με την Αριστερά και τις επαναστατικές παραδόσεις, με τη θεωρία και πράξη του σοσιαλισμού. Τα γραπτά των ηγετών του σοσιαλισμού και οι αγωνιστικές παραδόσεις των λαϊκών κινημάτων το αποδείχνουν περίτρανα.
Οι «φωταδιστές» είναι οι σκοταδιστές της Νέας Εποχής: Οι επιδοτούμενοι του πλανητικού ιμπεριαλισμού και των ποικίλων μηχανισμών του…
Αυτή η πραγματικότητα βοά και δεν επικαλύπτεται με γαυγίσματα, στριγκλιές και «αριστερά» επιφωνήματα…
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση