Η Ευρώπη τιμωρεί την αλαζονεία της Τουρκίας

Ο Γκιουλ προειδοποιεί για τον κίνδυνο

των επικρίσεων κατά της Τουρκίας

Ο Τούρκος πρόεδρος, έχοντας συνειδητοποιήσει λόγω και της προηγούμενης πείρας του ως υπουργού Εξωτερικών την έκταση της πολιτικής ζημιάς που έχει υποστεί η Άγκυρα από την απόπειρά της να εμποδίσει την εκλογή του Δανού Αντερς Φογκ Ράσμουσεν ως γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, επιχειρεί με τη βοήθεια των Αγγλων να δώσει εξηγήσεις και να περιορίσει τις απώλειες για τη χώρα του.
Οι ευρωπαϊκές επικρίσεις «είναι πολύ επικίνδυνες και μας ενοχλούν» δήλωσε ο Γκιουλ και προσπάθησε με κωμικό τρόπο να δικαιολογήσει την τουρκική στάση στο θέμα του Ράσμουσεν: «Δεν επιδοθήκαμε σε εκβιασμό ούτε είχαμε κάποιο παράλογο αίτημα. Δράσαμε με λογικό και σύγχρονο τρόπο, με τον συμβιβασμό που είναι ευρωπαϊκή κουλτούρα» ισχυρίστηκε, μη πείθοντας προφανώς κανέναν.

Η αλήθεια φυσικά είναι διαφορετική. Η Άγκυρα πληρώνει τώρα την αλαζονεία της που ενισχύθηκε από τη θεαματική αναβάθμισή της στον στρατηγικό σχεδιασμό του νέου Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα.
Ο Ράσμουσεν είναι επιλογή της Γερμανίας, η οποία επέβαλε στη Γαλλία και την Αγγλία όχι απλώς να τον ανεχθούν, αλλά να μην υποβάλουν απολύτως κανένα άλλο όνομα υποψηφίου για να διασφαλιστεί η επιλογή του. Οι Αμερικανοί δεν ήταν καθόλου ενθουσιασμένοι με την επιλογή του Ράσμουσεν, αλλά δεν ήθελε ο Ομπάμα να έρθει σε κόντρα με τη Γερμανία, στην πρώτη του επίσκεψη στην Ευρώπη και εν μέσω οικονομικής κρίσης, για ένα τέτοιο θέμα. Ο Ερντογάν ήξερε φυσικά την αμερικανική αντιπάθεια προς τον Ράσμουσεν και αποφάσισε να παίξει αυτός το παιχνίδι της απόρριψης του Δανού, γνωρίζοντας ότι θα είχε τη διακριτική στήριξη των ΗΠΑ. Υποτίμησε τη σφοδρότητα της γερμανικής αντίδρασης και το γεγονός ότι ο Ομπάμα δεν μπορούσε να αφήσει την πρώτη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ που συμμετείχε να καταλήξει σε τόσο ορατό φιάσκο.
Έτσι η Άγκυρα υποχρεώθηκε τελικά να υποχωρήσει. Τα περί ανταλλαγμάτων που πήρε είναι προσχήματα. Το ΝΑΤΟ έχει όχι έναν ή δύο, αλλά έξι αναπληρωτές του γενικού γραμματέα και η Τουρκία σαφέστατα και δικαιούται έναν από αυτούς, χωρίς να χρειάζεται να κάνει καμιά εκβιαστική κόντρα για τον Ράσμουσεν.
Οσο για τη δήθεν «συγνώμη» που θα ζητούσε ο Ράσμουσεν, αυτό το είχε διαψεύσει μιλώντας στους Σκανδιναβούς δημοσιογράφους που βρίσκονταν στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, λίγα λεπτά αφότου η τουρκική αντιπροσωπεία έθεσε σε κυκλοφορία τη φήμη αυτή. «Στη Δανία, δεν ζητούμε ποτέ συγνώμη για την ελευθερία έκφρασης» δήλωσε ο Ράσμουσεν προτού αναχωρήσει για την Κωνσταντινούπολη, στη δανέζικη εφημερίδα «Πολιτίκεν» και η δήλωσή του αναδημοσιεύθηκε στην πρώτη σελίδα της γερμανικής «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».
Αυτή η στάση του Ερντογάν ανταμείφθηκε βεβαίως με τη θερμότατη υποστήριξη του Ομπάμα στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, αλλά ταυτόχρονα προκάλεσε βαθύτατη δυσαρέσκεια στη Γερμανία, η οποία θεωρεί πλέον την Άγκυρα αναξιόπιστο σύμμαχο, αν όχι εχθρό.
«Ακόμη και εκείνοι στη χώρα μας και αλλού που έβλεπαν με συμπάθεια τις φιλοδοξίες της Τουρκίας για ένταξη στην ΕΕ -και από στρατηγικούς υπολογισμούς- τώρα ίσως θα δουν την επιθυμία εισόδου της με άλλο μάτι» προειδοποιεί με κύριο άρθρο της η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» και γυρίζει εναντίον της Αγκυρας την προσπάθειά της να εμφανιστεί ως φορέας της οργής των μουσουλμάνων εναντίον του Ράσμουσεν για τη γνωστή υπόθεση των γελοιογραφιών για τον Μωάμεθ: «Αν η Τουρκία θέλει να μεταφέρει τη σύγκρουση των πολιτισμών ήδη μέσα στο ΝΑΤΟ, τότε θα το κάνει και στην Ευρωπαϊκή Ένωση... όπου με τους εκβιασμούς όλο και κάτι πετυχαίνει ο καθένας» τονίζει.
Η άμεση ευθυγράμμιση με την επικριτική γραμμή του Βερολίνου απέναντι στην Άγκυρα τόσο του φιλότουρκου επιτρόπου της ΕΕ για τη διεύρυνση Ολι Ρεν, όσο και του επίσης φιλότουρκου Γάλλου υπουργού Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ, δείχνει τη σημασία που αποδίδει στο θέμα η Γερμανία και σίγουρα η ριζική αλλαγή στάσης αυτών των δύο πρέπει να αναστάτωσε την τουρκική ηγεσία.
ΕΚΟΝΟΜΙΣΤ: «Όχι ένταξη χωρίς λύση Κυπριακού»
Πρωτοφανή, αρνητικά για την Τουρκία, άρθρα και σχόλια γράφονται ακόμη και στον αγγλικό Τύπο, μετά τη σύγκρουση της Αγκυρας με το Βερολίνο για τον γγ του ΝΑΤΟ.
Το περιοδικό «Εκόνομιστ» αυτής της εβδομάδας είναι καταλυτικό: «Μια διευθέτηση της διαφωνίας για την Κύπρο που έχει παρατραβήξει αποτελεί οπωσδήποτε ουσιώδη προϋπόθεση για την τουρκική ένταξη στην ΕΕ» τονίζει χωρίς περιστροφές, χωρίς να παραλείψει να προσθέσει ότι «η τουρκική ένταξη στην ΕΕ βρίσκεται πολλά χρόνια μακριά, στην καλύτερη περίπτωση».
Τα διαβάζει άραγε κανείς αυτά στο πρωθυπουργικό γραφείο ή στο υπουργείο Εξωτερικών, για να συνειδητοποιήσει και η κυβέρνηση Καραμανλή ότι πρέπει να χαράξει νέα πολιτική στις νέες συνθήκες απέναντι στην Τουρκία ή ασχολούνται αποκλειστικά με τον Παυλίδη;

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση