Η συμμετοχή στην απεργία

Τέρμα στην εξόντωση του εργαζόμενου

Κι εγώ απεργός χθες, όπως πάντα, σε κάθε απεργία, πολλά χρόνια τώρα. Δεν πήγα στη δουλειά μου και στέρησα από την οικογένειά μου αρκετά Ευρώ, όπως επίσης, πρόσθεσα στο χρόνο εργασίας μου, (μέχρι τη σύνταξη), μια μέρα παραπάνω…
Γιατί; Για να ενισχύσω το λαϊκό κίνημα ενάντια σε μια πολιτική, που φθείρει τη χώρα και εξοντώνει το λαό της, κύρια τους εργαζόμενους!...

Με τη συμμετοχή μου θέλησα να κλείσω τα στόματα, των εξουσια-ζόντων, (για να μην καταβροχθίζουν άλλο) και να κόψω τα χέρια τους, (για να μη συνεχίσουν να κλέβουν). Ταυτόχρονα, επεδίωξα ν΄ ανοίξω τα μάτια των συμπολιτών μου, για να δουν κατάφατσα την πραγματικότητα και να συνειδητοποιήσουν, ακόμα περισσότερο, την ανάγκη για την ένταση της πάλης, ενάντια σ΄ ένα διεφθαρμένο και επικίνδυνο πολιτικοοικονομκό κατεστημένο.
Αυτός ήταν ο βασικός και ουσιαστικός λόγος, της συμμετοχής, του καθένα μας, στη χθεσινή (και σε κάθε) πανελλαδική, γενική Απεργία ! Όλα τάλλα, κριτικές, γκρίνιες, κατηγορίες, είναι δευτερεύουσας σημασίας και το μόνο που κάνουν, όταν περνάνε σε πρώτο πλάνο και διογκώνονται, είναι ν΄ αδυνατίζουν το λαϊκό μέτωπο.
Φυσικά το ίδιο αποτέλεσμα, του κατακερματισμού των δυνάμεων και του αδυνατίσματος του μετώπου, έχουν και οι κομπλεξικές πρακτικές της διάσπασης, από τους ανίατους εραστές της… μοναδικότητάς τους !
Στο κοινωνικό γίγνεσθαι, ο ταξικός αγώνας ήταν, πάντα, ο καταλύτης των εξελίξεων και σε πείσμα όσων τον αρνήθηκαν και τον υποτίμησαν, (μέχρι… καταργήσεώς του!...), εξακολουθεί νά 'χει τον κυρίαρχο ρόλο του!...
Από Λογοπλοκίες

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση