Το ζήτημα της Θράκης και οι πραγματικοί υπεύθυνοι

Η ελληνική δικαιοσύνη δεν φτάνει που "κοιμάται" εδώ και χρόνια, άρχισε τώρα και να "κλωτσάει" στον "ύπνο" της. Δεν φτάνει που δεν κάνει τη δουλειά της, αποφάσισε να "λύσει" από μόνη της το πρόβλημα με τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες χιλιάδων εγκλημάτων από την πλευρά της εξουσίας και κανείς από τους υπευθύνους δεν αντιδρά. Η διαφθορά τείνει να γίνει μάστιγα και ο κατ' εξοχήν αρμόδιος για την πάταξή της, που είναι το σύστημα δικαιοσύνης, ποιεί την "νήσσαν".
Η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις επιφανέστερες των "Μπανανιών" και η δικαστική εξουσία είναι ο μόνος φορέας της εξουσίας, που δεν γνωρίζει τα συμβαίνοντα. Περιμένει από τους πολίτες να καταγ­γείλουν τη διαφθορά με στοιχεία. Οι πολίτες θα γίνουν "ντετέκτιβ", γιατί η δικαστική εξουσία δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά της. Δεν μπορεί να διαλύσει τις συμμορίες των "τρωκτικών", που ροκανίζουν καθημερινά τη δημόσια περιουσία. Δεν μπορεί να εξετάσει το πόθεν έσχες του κάθε διεφθαρμένου υπαλλήλου και να τον στείλει στη φυλακή. Δεν μπορεί ν' ανοίξει τους λογαρια­σμούς του κάθε λαμόγιου και να τον τιμωρήσει. Δεν μπορεί να πάει ένα πρωί σε κάποια υπηρεσία και να δει με βάση τις πάντα έγκαιρα "χτυπημένες" κάρτες ποιοι υπάλληλοι πραγμα­τι­κά βρίσκονται στις θέσεις τους και άρα εργάζονται και ποιοι όχι. Δεν μπορεί να "τρομοκρατήσει" αυτούς που αδικούν τον λαό.

Ενώ δεν κάνει αυτά τα σημαντικά —και τα οποία αφορούν ολόκληρο τον λαό—, έρχεται σαν κεραυνός εν αιθρία να "λύσει" το μειονοτικό πρόβλημα της Θράκης. Στην πραγματικότητα έρχεται για να το δημιουργήσει και όχι για να το λύσει. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί απλούστατα το πρόβλημα της Θράκης και της μουσουλμανικής μειονότητας είναι "λυμένο" από τη συνθήκη της Λοζάνης. Με τις διεθνείς συνθήκες συμβαίνει το εξής: Οι διεθνείς συνθήκες ακολουθούν τις καταστάσεις και όχι το αντίθετο. Υπάρχει δηλαδή μια παλιά κατάσταση και η συνθήκη ακο­λούθως την περιγράφει, για να τη διασφαλίσει. Δημιουργείται μια νέα κατάσταση και η συνθήκη επίσης ακολούθως την περιγράφει, για να τη διασφαλίσει. Υπάρχει μια κατάσταση και η συνθήκη αναλαμβάνει να την "περιγράψει" με νόμους, ώστε να την εξασφαλίσει από την οποιαδήποτε απειλή.
Το γεγονός δηλαδή ότι η μειονότητα της Θράκης είναι θρησκευτική και όχι εθνική μειονότητα, δεν προέκυψε ως δια μαγείας ή εξαιτίας της πονηριάς κάποιας από τις διαπραγμα­τευόμενες πλευρές. Μαγείες και πονηριές στο επίπεδο αυτό δεν υπάρχουν. Ο νομικός ορισμός της μειο­νό­τητας είναι κάτι που έχει ένα τίμημα και το οποίο το έχει "πληρώσει" ο ελληνικός λαός. Δημιουργή­θηκε κάποτε μια νέα κατάσταση και η συνθήκη εκείνη τη διασφάλισε. Κάποιοι πλήρωσαν, κάποιοι εισέπραξαν και συμφώνησαν μεταξύ τους. Αυτή η συμφωνία αποτελεί συνθήκη. Το γεγονός ότι η μειονότητα αυτή αρνήθηκε κάποτε την εθνική της ταυτότητα, οφείλεται στο ότι αποδέχθηκε μια "αποζημίωση". Το έκανε, γιατί την συνέφερε περισσότερο από κάποια άλλη επιλογή. Αν σήμερα κάποιοι από τους μουσουλμάνους της Θράκης αισθάνονται Τούρκοι, δεν υπάρχει πρόβλημα. Ας επιστρέψουν την "αποζημίωση" που τους δόθηκε και ας θέσουν τους εαυτούς τους στην προ της συνθήκης της Λοζάνης κατάσταση.
Τι σημαίνει αυτό; Το εξής απλό. Ας μαζευτούν όποιοι αισθάνονται Τούρκοι και ας διαπραγμα­τευτούν εκ νέου με το ελληνικό κράτος. Ας παραδώσουν τα χωράφια τους και την περιουσία τους στο ελληνικό κράτος και ας επανεξετάσουν τους λόγους για τους οποίους μπορούν ή όχι να παραμείνουν στη χώρα και με ποια ιδιότητα. Απλά είναι τα πράγματα. Όποιος εκείνη την εποχή αισθανόταν Τούρκος, έμπαινε στη διαδικασία της ανταλλαγής των πλη­θυ­σμών. Όποιος, προκει­μέ­νου να σώσει την περιουσία του και τα χωράφια του, καταπίεζε αυτο­βούλως τα εθνικά του αισθή­ματα, παρέμενε στην Ελλάδα ως Έλληνας μουσουλμάνος. Κανένας Τούρκος δεν κάθισε με τη βία, εφόσον ο χώρος της Θράκης δεν κατακτήθηκε από τους Έλληνες. Δεν πήγαν στη Θράκη νέοι πληθυσμοί ως κατακτητές και οι οποίοι θα έπρεπε να συνυπάρξουν με κατακτημένους.
Η Θράκη, εξαιτίας της κατάρρευσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, έγινε ανταλλάξιμο κεφάλαιο. Όταν κατέρρεε η πολυεθνική αυτοκρατορία, μοιράστηκε το κεφάλαιό της στους λαούς που την συνέθεταν. Η Θράκη ανήκε στο κεφάλαιο αυτό. Παραδόθηκε στους Έλληνες, για να εγκαταλείψουν αυτοί τη Μικρά Ασία, η οποία με τη σειρά της παραδόθηκε με την ίδια λογική στους Τούρκους. Όσοι την κατοίκησαν μετά τη συνθήκη της Λοζάνης, την κατοίκησαν υπό συγκεκριμένους όρους. Την κατοίκησαν ως Έλληνες. Σήμερα —και μάλιστα χωρίς να προηγηθεί κάποιοι σοβαρό επεισόδιο καταπίεσης— δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε μουσουλμάνος της Θράκης να δηλώνει Τούρκος. Όποιος αισθάνεται Τούρκος, εγκαταλείπει τη χώρα και πηγαίνει στην Τουρκία να ζητήσει "αποζημίωση" από τις δεσμευμένες περιουσίες των Μικρα­σιατών Ελλήνων της εποχής της μικρασιατικής καταστροφής.
Απλά είναι τα πράγματα. Η εθνική ταυτότητα για έναν λαό είναι ό,τι το όνομα για τον κάθε άνθρωπο. Όλοι είμαστε άνθρωποι, αλλά δεν έχουμε όλοι το ίδιο όνομα. Το όνομα αυτήν τη διαφορετικότητα μεταξύ ομοίων περιγράφει. Είναι η ιστορία και το παρόν του ανθρώπου που το φέρει. Είναι ο κρίκος που τον συνδέει με την οικογένειά του και την ιστορία της. Κάτι ανάλογο γίνεται και με την εθνική ταυτότητα για έναν λαό. Η εθνική ταυτότητα περιγράφει και προσδιο­ρίζει τη διαφορετικότητα μεταξύ των λαών, που όμως είναι όμοια ανθρώπινα σύνολα. Είναι ο κρίκος που συνδέει τον ζώντα λαό με τους νεκρούς προγόνους του. Είναι ο κρίκος που συνδέει τα μέλη του λαού μεταξύ τους. Η σχέση αυτής της ιδιότητας με τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι λίγο ιδιόμορφη.
Η δυνατότητα του ανθρώπου να αυτοπροσδιορίζεται και να διατηρεί την κληρονομιά της οικογένειάς του είναι αναφαίρετο δικαίωμα. Είναι δικαίωμα, που συγκαταλέγεται ανάμεσα στα υπόλοιπα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι διαφορές όμως αρχίζουν από τη στιγμή που αυτό το δικαίωμα τίθεται σε ισχύ. Αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα να κατοχυρώσεις το όνομά σου. Από τη στιγμή όμως που το κατοχυρώνεις, μπορείς να το χειριστείς ως περιουσιακό στοιχείο. Είναι δηλαδή "διαπραγματεύσιμο" σε αντίθεση με άλλα δικαιώματα, που είναι "μη διαπραγματεύσιμα". Τι σημαίνουν αυτά που λέμε; Το εξής απλό. Επιτρέπεται, για παράδειγμα, σε κάποιον να "πουλήσει" το όνομά του, αλλά δεν του επιτρέπεται να "πουλήσει" την ελευθερία του. Ο νόμος δηλαδή μπορεί να σου αναγνωρίσει την αλλαγή του ονόματός σου, αλλά δεν μπορεί να σου αναγνωρίσει την ιδιότητα του σκλάβου. Τα ανθρώπινα δικαιώματα δηλαδή δεν διαπραγμα­τεύονται αυτά τα οποία θεωρούνται βάση και εκ των ουκ άνευ για τον άνθρωπο και τη φύση του.
Δεν επιτρέπεται δηλαδή σε κάποιον ν' "αγοράσει" δικαιώματα, που υποβιβάζουν τον συνάνθρωπό του σε διαφορετικό όν. Δεν επιτρέπεται σε κάποιον να "πουλάει" δικαιώματα, που είναι θεμελιώδη για την ύπαρξή του. Ακόμα και να βρεις κάποιον βλάκα ή απελπισμένο, που να δέχεται υπό πληρωμή να ονομάζεται αγελάδα και να ζει με τα δικαιώματά της, ο νόμος δεν το δέχεται. Αντίθετα, τις "αγοραπωλησίες" των ονομάτων τις δέχεται.
Γιατί να θέλει ν' "αγοράσει" κάποιος το όνομα κάποιου άλλου; Για πολλούς λόγους. Αν έχεις για παράδειγμα έναν καραγκιόζη συγγενή, που με τη δραστηριότητά του σου προκαλεί προβλήματα —λόγω της συνωνυμίας—, μπορείς να τον πληρώσεις, για ν' αλλάξει το όνομά του. Το ίδιο γίνεται και για λόγους κληρονομικούς. Μπορεί, "αγοράζοντας" ένα όνομα, να απο­κλείεις αυτόν που το κατείχε από μια κληρονομιά, η οποία έχει ως προϋπόθεση λήψης της το όνομα. Αν τον συμφέρει το πουλάει. Αν δεν τον συμφέρει δεν το πουλάει.
Σημασία έχει ότι μπορείς να διαπραγματευτείς το όνομά σου και ο νόμος ν' αναγνωρίσει την αλλαγή, χωρίς να ενδιαφερθεί για τα "πώς" και τα "γιατί" αυτής της αλλαγής. Δεν θα σου πει δηλαδή ο νόμος ότι εσύ είσαι ένας γνήσιος Παπαδόπουλος και δεν μπορείς να γίνεις Ελευθε­ρόπουλος. Οι λόγοι για τους οποίους άλλαξες το όνομά σου δεν αφορούν τον νόμο. Άλλωστε υπάρχει πιθανότητα να το άλλαξες όχι γιατί είχε αξία και κάποιος ενδιαφερόταν για την αγορά του, αλλά γιατί μπορεί να σου ήταν επιζήμιο. Αν είσαι γιος κάποιου διαβόητου ληστή ή ανώμαλου, σε συμφέρει να το αλλάξεις, για ν' απαλλαγείς από την ιστορία του πατέρα σου. Η οικογενειακή ιστορία δεν σημαίνει πάντα πλούτο και δόξα. Η οικογενειακή ιστορία μπορεί να είναι και κατάρα. Μπορεί να είναι "καρκίνος". Αλλάζοντας το όνομα, αρνείσαι την ιστορία σου και κάνεις μια καινούργια αρχή, όπως είναι δικαίωμά σου. Γιατί να σε αναγκάσει κάποιος να κουβαλάς ένα "βάρος", που μπορεί και να μην οφείλεται σε δικές σου επιλογές;
Τα ακριβώς ανάλογα συμβαίνουν και με την εθνική ταυτότητα. Ο κάθε λαός έχει το δικαίωμα του εθνικού αυτοπροσδιορισμού. Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα του εθνικού αυτο­προσδιο­ρισμού. Αυτός ο αυτοπροσδιορισμός έχει χαρακτηριστικά περιουσιακού στοιχείου και είναι δια­πραγμα­τεύσιμος καί για τους λαούς καί για τα μέλη τους. Υπάρχουν λαοί που "πούλησαν" την εθνική τους ταυτότητα για λόγους συμφέροντος. Γιατί να το έκαναν; Για να ενταχθούν σε ένα νέο σύστημα πολύ πιο πλούσιο και ισχυρό από αυτό που θα διέθεταν, αν προσκολλούνταν στην εθνική τους ταυτότητα. Οι Αγγλοσάξονες των ΗΠΑ είναι μια τέτοια εθνική ομάδα. Είναι Αμερικανοί χωρίς εθνικά μειονοτικά δικαιώματα. Υπάρχουν λαοί που πέταξαν στα "σκουπίδια" την εθνική τους ταυτότητα, γιατί δεν τους άρεσε. Τέτοιοι είναι οι Ούννοι για παράδειγμα. Πού είναι οι Ούννοι; Χάθηκαν; Όχι βέβαια. Άλλαξαν την εθνική τους ταυτότητα με άλλες ταυτότητες. Υπάρχουν λαοί που "κρύβουν" την εθνική τους ταυτότητα. Τέτοιοι είναι οι Εβραίοι.
Το ίδιο γίνεται και στο επίπεδο του ανθρώπου σ' ό,τι αφορά την εθνική ταυτότητα. Υπάρ­χουν άνθρωποι που "πούλησαν" την εθνική τους ταυτότητα. Προτίμησαν μια νέα για λόγους συμφέ­ροντος. Οι μετανάστες των ΗΠΑ προτίμησαν, για το αντίτιμο μιας "πράσινης κάρτας", να δηλώσουν Αμερικανοί. Για μια πιο εύκολη ζωή έπαψαν να είναι Πολωνοί, Γερμανοί, Έλληνες κλπ.. Υπάρχουν άνθρωποι που πέταξαν στα "σκουπίδια" την εθνική τους ταυτότητα ή την "κρύβουν", όπως ήταν οι Ούννοι και οι Εβραίοι —όπως είπαμε στο παράδειγμα που αφορούσε το επίπεδο των λαών—. Όλοι αυτοί εντελώς νόμιμα έκαναν αυτά τα οποία έκαναν. Είτε για το κέρδος είτε από ντροπή είτε από φόβο, παρουσιάζονται με άλλες εθνικές ταυτότητες από αυτές που περιγράφουν την πραγματική καταγωγή τους.
Από τη στιγμή λοιπόν που μπορείς να διαπραγματεύεσαι το όνομά σου ή την εθνική σου ταυτότητα, τελείς υπό τους νόμους που αφορούν το εμπόριο. Από τη στιγμή που αποδέχεσαι την πληρωμή για την αλλαγή, πρέπει να σεβαστείς τη συμφωνία. Ακόμα κι αν αποδεχθούμε το γεγονός ότι μετάνιωσες, δεν πρέπει να επανέλθουν τα δεδομένα στην προ της συμφωνίας εποχή; Δεν πρέπει να επιστρέψεις αυτά τα οποία πήρες, προκειμένου να το αλλάξεις; Αθετείς μια συμφωνία και όχι μόνον δεν πληρώνεις ρήτρα, αλλά έχεις την απαίτηση να διατηρήσεις και την αποζημίωση που έχεις ήδη λάβει; Επικαλείσαι τα ανθρώπινα δικαιώματα, για να ακυρώσεις μια απλή εμπορική πράξη, την οποία πραγματοποίησες συνειδητά και ήταν απόλυτα νόμιμη; Όταν δεν μας συμφέρει η νομιμότητα και το κόστος της επικαλούμαστε τα ανθρώπινα δικαι­ώματα;
Αυτό συμβαίνει σήμερα με μερικούς και βέβαια όχι με όλους τους μουσουλμάνους της Θράκης. Αθετούν τη συμφωνία που τους επέτρεψε να παραμείνουν στη Θράκη, αλλά για επιστροφή της αποζημίωσης δεν ακούσαμε κουβέντα. Το όλο πρόβλημα είναι με αυτήν την αποζημίωση και τον λόγο που τους δόθηκε. Ενώ οι εθνικοί κορμοί τόσο των Ελλήνων όσο και των Τούρκων διατήρησαν το όνομά τους στους νέους χώρους όπου θα κατοικούσαν, κάποιοι Έλληνες και κάποιοι Τούρκοι το "πούλησαν", με αντίτιμο να εξακολουθήσουν να κατοικούν στο χώρο όπου εξ αρχής κατοικούσαν και άρα μακριά από την νέα εθνική περιουσία. Αυτή η "πώληση" ήταν απόλυτα νόμιμη. Όταν κάποιος από αυτούς δηλώνει Τούρκος, είναι παράνομος. Τόσο παρά­νομος, που μπορεί να τιμωρηθεί άμεσα και χωρίς κανέναν ενδοιασμό από το κράτος στο οποίο ανήκει.
Είναι σαν κάποιος Έλληνας των ΗΠΑ, μόλις πάρει την "πράσινη κάρτα" για να παραμείνει στις ΗΠΑ, να παριστάνει τον εθνικιστή Έλληνα. Να προσπαθεί να ενώσει τους Ελληνο­αμερικανούς για την "απελευθέρωσή" τους. Να διεκδικούν μια δική τους πολιτεία, για να ζήσουν ελεύθεροι. Γίνονται αυτά τα πράγματα; Όχι βέβαια. Με τις κλωτσιές θα φύγουν από τις ΗΠΑ σε μια τέτοια περίπτωση. Γιατί; Γιατί αθετούν μια συμφωνία. Στις ΗΠΑ βρίσκονται υπό όρους. "Πούλησαν" το δικαίωμα που θα τους ένωνε μεταξύ τους και θα τους έδινε χαρακτη­ρι­στικά μειονότητας. "Πούλησαν" ως άτομα το δικαίωμα να συνθέτουν λαό, ανεξάρτητα με τον αριθμό τους. Από τη στιγμή που το "πούλησαν", είναι Αμερικανοί. Μέσα στις ΗΠΑ έχουν δικαιώματα ως Αμερικανοί και όχι ως Έλληνες. Ο αμερικανικός νόμος δεν "γνωρίζει" ότι μέσα στις ΗΠΑ υπάρχουν Έλληνες. Οι Έλληνες για τον νόμο έφταναν μέχρι το νησί Έλλις. Μετά "χάνονταν" μυστηριωδώς, αλλά αυτό δεν τον απασχολεί καθόλου. Πνίγηκαν, εξαφανίστηκαν ή γύρισαν πίσω; Who cares; Για τον νόμο όσοι έμπαιναν στις ΗΠΑ δια μέσω αυτού του νησιού ήταν απεθνικοποιημένοι υποψήφιοι Αμερικανοί. Υπέγραφαν ότι δεν ήταν τίποτε άλλο. Υπέ­γραφαν ότι έμπαιναν υπό δοκιμή στη χώρα και ότι η εθνικότητά τους ήταν "λευκή". Αν αυτοί οι Αμερικανοί κινηθούν εναντίον του κράτους, θα το βρουν μπροστά τους με όλα του τα "όπλα", κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Αυτό συμβαίνει σήμερα στη Θράκη. Οι άνθρωποι, που κάποτε "πούλησαν" ως άτομα την όποια εθνική τους ταυτότητα, σήμερα θέλουν να συνθέσουν μειονότητα με εθνικά χαρακτηριστικά. Αυτό είναι παράνομο και δεν γίνεται. Το κακό γι' αυτούς τους όψιμους Τούρκους είναι ότι βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση από εκείνη που βρέθηκαν κάποτε οι πρόγονοί τους και η οποία οδήγησε στη συνθήκη της Λοζάνης. Γιατί; Γιατί τότε εκείνοι οι άνθρωποι παρέμειναν στην Ελλάδα ως Έλληνες πολίτες, διατηρώντας την περιουσία τους ως "αντιστάθμισμα" στη θρησκευ­τική μειονότητα των χριστιανών της Κωνσταντινούπολης, οι οποίοι επίσης διατήρησαν τις περι­ουσίες τους ως Τούρκοι πολίτες. Παρέμειναν στην Ελλάδα ως "αντιστάθμισμα" μιας μειο­νό­τητας, που πλέον δεν υπάρχει.
Οι μουσουλμάνοι της Θράκης αποζημιώθηκαν, για να μην αναγνωρίζονται από τον ελλη­νικό νόμο σαν Τούρκοι και ό,τι αυτό συνεπάγεται για το κράτος, όπως αποζημιώθηκαν και οι χριστιανοί της Κωνσταντινούπολης, για να μην αναγνωρίζονται από τον τουρκικό νόμο σαν Έλληνες. Όταν ακόμα και ο ίδιος ο Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης είναι υποχρεωμένος να δηλώνει Τούρκος πολίτης μιας χώρας με κυρίαρχη τη θρησκεία του Ισλάμ, έτσι και αυτοί είναι υποχρεωμένοι να δηλώνουν Έλληνες πολίτες μέσα στο ελληνικό κράτος με κυρίαρχη θρησκεία τη χριστιανική. Όπως οι χριστιανοί, που αισθάνονταν Έλληνες, εγκατέλειψαν την Κωνσταντι­νούπολη μετά τη συνθήκη της Λοζάνης έτσι κι αυτοί είναι ελεύθεροι να εγκατα­λείψουν τη χώρα σε περίπτωση που αισθάνονται Τούρκοι. Κανένας δεν θα τους εμποδίσει να το κάνουν.
Γιατί τα λέμε όλα αυτά τα σκληρά πράγματα; Όχι βέβαια γιατί έχουμε κάποια εμπάθεια απέναντι στους καθ' όλα συμπαθείς μουσουλμάνους της Θράκης, άσχετα αν οι ίδιοι αισθά­νονται Έλληνες ή όχι. Όπως και να αισθάνονται εμείς τους αγαπάμε, γιατί αγαπάμε τους ανθρώπους. Το πρόβλημά μας είναι άλλο. Πιστεύουμε ότι πίσω από αυτό το θέμα υπάρχει μια μεθόδευση, που ξεφεύγει από τα όρια είτε του ελληνικού είτε του τουρκικού κράτους και βέβαια από τις δυνατότητες των κακομοίρηδων, που παριστάνουν στα καφενεία της Θράκης τους Τούρκους και βέβαια είναι υποχείρια κάποιων. Πιστεύουμε ότι κάποιοι τους χρησιμοποιούν, όπως χρησι­μοποιούν και την ελληνική δικαιοσύνη, προκειμένου να δημιουργήσουν πρόβλημα, που μακρο­πρόθεσμα θα στραφεί εις βάρος του συνόλου του ελληνικού λαού και βέβαια του συνόλου της περιοχής της νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Για να καταλάβει ο αναγνώστης για τι είδους πρόβλημα μιλάμε, θα πρέπει να γνωρίζει μερικά βασικά πράγματα περί των μειονοτήτων και των δικαιωμάτων που απολαμβάνουν με βάση το διεθνές δίκαιο, το οποίο βέβαια αποτελεί τη βάση για τις διακρατικές συμφωνίες και συνθήκες. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ μιας εθνικής μειονότητας και μιας θρησκευτικής μειονότητας. Η εθνική μειονότητα συνδέεται με την έννοια της ιδιοκτησίας του χώρου όπου αυτή κατοικεί ως σύνολο και όχι μόνον με την έννοια της προσωπικής ιδιοκτησίας. Η εθνική μειονότητα έχει δικαιώματα υψηλής κυριότητας πάνω στο χώρο όπου κατοικεί και όχι μόνον δικαίωμα επικαρπίας, το οποίο συνδέεται με την έννοια της απλής ιδιοκτησίας.
Τι σημαίνει αυτό; Το εξής απλό. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος την εξής κατάσταση. Μπορούν κάποιοι μεγαλοκτηματίες της Πελοποννήσου, για παράδειγμα, να ανεξαρτητοποιηθούν από το ελληνικό κράτος και να φτιάξουν δικό τους κράτος πάνω στις προσωπικές τους ιδιοκτησίες; Όχι βέβαια. Γιατί; Γιατί τα χωράφια, που αποτελούν ιδιοκτησίες τους, τους ανήκουν μόνον στο επίπεδο της εκμετάλλευσης και άρα μόνον στο επίπεδο της επικαρπίας. Στο επίπεδο της υψηλής κυριότητας αυτά τα χωράφια ανήκουν στον ελληνικό λαό. Στον λαό, που κατοικεί από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη. Στον λαό, που πολέμησε για να τα αποκτήσει. Στον λαό, που, αν χρειαστεί, θα πολεμήσει ξανά για να τα προστατεύσει. Στον λαό, που με το αίμα του τα απέκτησε και στη συνέχεια τα πρόσφερε για εκμετάλλευση σε κάποια από τα μέλη του.
Από τη στιγμή που όλοι αυτοί είναι νόμιμοι ιδιοκτήτες με χαρτιά και με σφραγίδες του ελληνικού κράτους, σημαίνει ότι κατ' αρχήν αναγνωρίζουν αυτόν που εκδίδει τα χαρτιά αυτά και κατέχει αυτές τις σφραγίδες. Σημαίνει ότι αποδέχονται σε πρώτο βαθμό την υψηλή κυριότητα του λαού στον οποίο ανήκει το κράτος όπου δραστηριοποιούνται. Όταν από μόνοι τους αποφα­σίσουν να συνθέσουν μειονότητα, αλλάζουν τα πράγματα. Σε περίπτωση που διεκδικήσουν την υψηλή κυριότητα του χώρου όπου κατοικούν, σημαίνει ότι ως λαός πλέον έρχονται σε πολεμική σύγκρουση με τον λαό στον οποίο ανήκει ο χώρος αυτός. Σημαίνει ότι αποποιούνται τα ιδιοκτησιακά τους δικαιώματα ως άτομα και ενεργούν ως λαός, που έρχεται σε σύγκρουση με έναν άλλο λαό. Αυτό σημαίνει ότι, αν οι Πελοποννήσιοι του παραδείγματός μας αποφασίσουν την αυτοδιάθεσή τους, θα έρθουν σε πολεμική σύγκρουση με τον ελληνικό στρατό. Με τον στρατό των ιδιοκτητών. Με τον στρατό, που μέλη του είναι Φλωρινιώτες, Ξανθιώτες, Λαρισαίοι κλπ.. Με ανθρώπους, που μπορεί να μην έχουν προσωπικές ιδιοκτησίες στην Πελοπόννησο, αλλά είναι ιδιοκτήτες της Πελοποννήσου.
Τα δικαιώματα δηλαδή των όποιων μειονοτήτων υπάρχουν μέσα σε ένα κράτος είναι περιο­ρισμένα και δεν φτάνουν στην αυτοδιάθεση οποιουδήποτε τύπου. Είτε αυτή η αυτο­διάθεση αφορά το πολιτικό είτε το οικονομικό είτε το εκπαιδευτικό επίπεδο. Όσο ξεχωριστοί κι αν αισθάνονται κάποιοι Συνέλληνες, είναι υποχρεωμένοι να υπακούν στον εθνικό συνταγματικό νόμο. Δεν είναι μόνον υποχρεωμένοι να υπακούν στο ανώτατο επίπεδο, όπου δεν μπορούν να θεσμοθετήσουν εσωτερικούς νόμους της μειονότητας, αλλά είναι υποχρεωμένοι να υπακούν τον εθνικό νόμο ακόμα και στα πιο βασικά. Ούτε τα προϊόντα που σου ανήκουν δεν μπορείς να εξάγεις χωρίς την άδεια του κράτους. Ούτε διαφορετικά βιβλία δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις στα σχολεία σου. Μπορεί τα προϊόντα να σου ανήκουν, μπορεί τα παιδιά να είναι δικά σου, αλλά είσαι υποχρεω­μένος να κάνεις ό,τι προβλέπεται για όλους τους υπόλοιπους.
Αντίθετα με αυτήν την κατάσταση, όταν υπάρχει εθνική μειονότητα, έχουμε συμμετοχή της στο επίπεδο της υψηλής κυριότητας. Οι εθνικές μειονότητες τα ιδιοκτησιακά τους δικαιώματα τα αντλούν από συνθήκες και συμβάσεις, που ξεπερνάνε τα όρια της δικαιοδοσίας του κράτους που τις "φιλοξενεί". Διατηρούν εσωτερικό δίκαιο, το οποίο είναι υποχρεωμένος ο εθνικός νόμος να σέβεται. Προϋπάρχουν αυτού του κράτους στο χώρο όπου αυτό εκτείνεται και παραμένουν εκεί με ειδικές συνθήκες, που άπτονται του διεθνούς δικαίου και αφορούν διακρατικές και διακοινοτικές συμφωνίες.
Η εθνική μειονότητα των Ιρλανδών στην Ιρλανδία προϋπάρχει του βρετανικού κράτους στην Ιρλανδία. Η εθνική μειονότητα των Ελλήνων στην Αλβανία προϋπάρχει του αλβανικού κράτους στον ίδιο χώρο. Αυτές οι μειονότητες δεν "γεννήθηκαν" για τον οποιονδήποτε λόγο μέσα στο κράτος που τους φιλοξενεί και κατά παράβαση των εθνικών του νόμων. Αυτοί οι οποίοι τις συν­θέτουν δεν έγιναν ιδιοκτήτες και δεν παρέμειναν στο χώρο αυτόν με χαρτιά και σφραγίδες του κράτους που αντιλαμβάνονται ως κράτος ξένων. Οι ιδιοκτησίες τους υπάρχουν εξαιτίας χαρτιών και σφραγίδων της διεθνούς κοινότητας. Η ύπαρξή τους δεν είναι υπόθεση του κράτους στο οποίο ανήκουν. Η ύπαρξή τους διασφαλίζεται από το διεθνές δίκαιο.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι μια τέτοια εθνική μειονότητα έχει αυξημένα δικαιώματα. Σημαίνει ότι η μειονότητα αυτή μπορεί, κάτω από συνθήκες που προβλέπονται από το διεθνές δίκαιο, να ζητήσει μέχρι και την αυτοδιάθεσή της —μερική ή ολική—. Αν δεν γίνονται σεβαστά τα δικαιώματά της και καταπιέζεται, μπορεί να αντιδράσει και να μην εμπίπτει στους εσωτερικούς νόμους του κράτους. Οι αγωνιστές της να είναι εθνικοί ήρωες και όχι τρομοκράτες. Είναι μειονότητα, που μπορεί να έχει μέσα της ανεπτυγμένα εσωτερικά όργανα εξουσίας απόλυτα νόμιμα. Είναι μειονότητα, που συμμετέχει σε όλα τα όργανα του κράτους με ορατή την εθνική της ταυτότητα. Είναι μειονότητα, που προστατεύεται ακόμα κι όταν κάποια από τα μέλη της λειτουργούν με τρόπο εχθρικό απέναντι στο κράτος στο οποίο η κοινότητά τους ανήκει. Είναι μειονότητα, που προστατεύεται όταν καλλιεργεί τη "διαφορετικότητά" της. Μπορεί να συμμετέχει σε κοινά προγράμματα πολιτισμικής ή εκπαιδευτικής συνεργασίας με όποιο κράτος επιθυμεί. Μπορεί δηλαδή να εκπαιδεύει τα παιδιά της με εκπαιδευτική ύλη και βιβλία, που ανήκουν σε άλλο κράτος από αυτό στο οποίο ανήκει διοικητικά. Μπορεί να διοχετεύει, μέσω του μαθήματος της ιστορίας, την προπαγάνδα του γειτονικού κράτους ανάμεσα στα μέλη της. Μπορεί να γιορτάζει επετείους τραυματικές για τους υπόλοιπους.
Από την άλλη πλευρά η θρησκευτική μειονότητα είναι μειονότητα περιορισμένων δικαιω­μάτων. Είναι μειονότητα, που τα δικαιώματά της εξαντλούνται στο επίπεδο της θρησκείας. Προστατεύεται από τους διεθνείς νόμους μόνον σε θέματα λατρείας. Ελέγχεται το κυρίαρχο κράτος μόνον για το εάν σέβεται τους νόμους περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο θέμα της ανεξιθρησκίας. Στα μέλη της επιτρέπεται μόνον η καλλιέργεια της θρησκευτικής διαφορετι­κότητας και τίποτε άλλο. Οποιαδήποτε συνεργασία της με άλλο κράτος εμπίπτει στους νόμους περί εθνικής προδοσίας. Ακόμα και στο θέμα της εκπαίδευσης ακολουθεί το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που προβλέπεται για όλους, πλην του μαθήματος των θρησκευτικών. Δεν έχει κανένα άλλο δικαίωμα. Σε όλα τα υπόλοιπα είναι όμοια με τους "Πελοποννήσιους" του παραδείγματός μας. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα πάνω στην υψηλή κυριότητα του χώρου όπου κατοικούν.
Στην περίπτωση λοιπόν των μουσουλμάνων της Θράκης το σύνολο των δικαιωμάτων τους περιορίζονται μόνον στο επίπεδο της θρησκευτικής μειονότητας. Η όποια εθνική τουρκική μειονότητα υπήρχε στη Θράκη μετακινήθηκε στην ανταλλαγή των πληθυσμών. Ό,τι απέμεινε στη Θράκη απέμεινε υπό ειδικούς όρους, που βασίζονται στη συνθήκη της Λοζάνης. Η εθνική μειονότητα των Τούρκων που υπήρχε πριν τη συνθήκη "πέθανε" και μετά τη συνθήκη "γεννήθηκε" μια θρησκευτική μειονότητα Ελλήνων. Για τη συνθήκη και άρα για τον νόμο δεν έχει καμία σημασία αν τα ίδια άτομα παρέμειναν στο χώρο. Από τη στιγμή που παρέμειναν σημαίνει ότι αποδέχθηκαν τους όρους της συνθήκης και άρα τα ίδια άτομα ως μειονότητα "γεννήθηκαν" με άλλη ιδιότητα. Αποζημιώθηκαν και "ξαναγεννήθηκαν".
Από τη στιγμή που οι Τούρκοι ως εθνική ομάδα αποφάσισαν να μετακινηθούν με την ανταλλαγή των πληθυσμών, αυτό σημαίνει ότι έχασαν το δικαίωμα υψηλής κυριότητας στη Θράκη. Το "πούλησαν", όπως ήταν μέσα στα δικαιώματά τους. Πούλησαν εθνική "περιουσία" στα Βαλκάνια και πήραν εθνική "περιουσία" στη Μικρά Ασία. Το ίδιο έκαναν και οι Έλληνες στη Μικρά Ασία. Εγκατέλειψαν τα δικαιώματά τους. Όσοι μετακινήθηκαν παρέμειναν Έλληνες. Όσοι παρέμειναν εκεί έμειναν ως Τούρκοι, που απλά είναι χριστιανοί.
Το ακριβώς ανάλογο έγινε και από την άλλη πλευρά. Όσοι Τούρκοι μετακινήθηκαν από τη Θράκη παρέμειναν Τούρκοι. Όσοι Τούρκοι παρέμειναν στη Θράκη, σημαίνει πως αποδέχθη­καν το γεγονός ότι δεν έχουν εθνικά δικαιώματα υψηλής κυριότητας στη Θράκη. "Ξαναγεν­νή­θη­­καν" με νέα χαρακτηριστικά και πήραν ως αποζημίωση τη νομιμοποίηση της παλιάς τους περιουσίας. Όταν όμως "γεννιέσαι" μετά τη ίδρυση του κράτους στο οποίο ανήκεις, δεν μπορείς να συνθέσεις εθνική μειονότητα. Συνθέτεις ειδικού τύπου μειονότητα, που προστατεύεται από άλλου τύπου νόμους, οι οποίοι δεν έχουν σχέση με το διεθνές δίκαιο που προστατεύει τις εθνικές μειονότητες.
Εκ των δεδομένων δηλαδή όλοι αυτοί οι όψιμοι Τούρκοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι, αν κινηθούν στο προσωπικό επίπεδο σαν αντιπρόσωποι εθνικής μειονότητας, θα κινδυνεύουν εξαιτίας του συνταγματικού νόμου περί προδοσίας. Αν κινηθούν στο συλλογικό επίπεδο, θα έρθουν αντιμέτωποι με τον στρατό του λαού στον οποίο ανήκει ο χώρος όπου κατοικούν. Θα κινδυνεύσουν δηλαδή με αφανισμό, χωρίς να υπάρχει πιθανότητα να εξασφαλίσουν τη βοήθεια του διεθνούς δικαίου. Θα παραμείνουν εσωτερικό πρόβλημα της χώρας. Θα παραμείνουν Έλληνες, που προσπαθούν να καταλύσουν το Σύνταγμα και να διαλύσουν το κράτος. Θα τιμωρηθούν με τον πιο σκληρό τρόπο ως προδότες Έλληνες και όχι σαν "ήρωες" Τούρκοι ή σαν "φανατικοί" μουσουλμάνοι. Θα αντιμετωπίσουν τις συνθήκες που αντιμετώπισαν οι Έλλη­νες κομμουνιστές, οι οποίοι έκαναν επί χρόνια δωρεάν "τουρισμό" στα ξερονήσια.
Αυτά δεν τα λέμε εμείς επειδή είμαστε φασίστες. Αυτά τα λέει το Σύνταγμα, που διασφαλίζει με "κάθε μέσο" την ακεραιότητα της χώρας. Όποιος λοιπόν επικαλείται τον νόμο, για να δημιουργήσει τουρκικό σύλλογο στη Θράκη, θα πρέπει να γνωρίζει τι λέει ο νόμος, πριν ενεργοποιήσει ένστικτα που θα τον κάνουν να κλάψει. Πολλοί νομίζουν ότι η δημοκρατία είναι αφελής και προσπαθούν να την εκμεταλλευτούν. Η δημοκρατία όχι μόνον δεν είναι αφελής, αλλά είναι και τρομερά βίαιη. Έχει "δόντια", που μπορούν να τσακίσουν τον οποιονδήποτε. Γιατί; Γιατί το Σύνταγμά της είναι βίαιο και το επιτρέπει. Για το Σύνταγμα κάποιος είναι "άνθρωπος" με τα αντίστοιχα δικαιώματα μόνον όταν αυτός βρίσκεται "μέσα" σ' αυτό. Όταν αυτός ο "άνθρωπος" για τον οποιονδήποτε λόγο βρίσκεται "εκτός" και άρα προσπαθεί να το καταλύσει, αντιμετωπίζεται από το Σύνταγμα ως όν ήσσονος σημασίας και βέβαια κινδυνεύει άμεσα με βίαιο θάνατο.
Ας φανταστεί δηλαδή ο αναγνώστης μια ταράτσα ουρανοξύστη. Για όσο διάστημα κάθεσαι σ' αυτήν την ταράτσα είσαι όχι μόνον προνομιούχος, αλλά και ασφαλής. Αν για τον οποιονδήποτε λόγο εσύ αρχίσεις και περιφέρεσαι στα όριά της, πρέπει να γνωρίζεις τον κίνδυνο. Αν την εγκαταλείψεις, θα τσακιστείς. Δεν θα τσακιστείς επειδή είναι κακή η ταράτσα. Θα τσακιστείς, επειδή αυτή είναι η φυσική συνέπεια της πράξης σου. Όταν ένας λαός έχει χύσει τόνους αίματος, για ν' αποκτήσει μία πατρίδα, είναι αφέλεια να πιστεύεις ότι μπορείς να την διαλύσεις χωρίς κόστος. Όταν ένας λαός έχει χύσει τόνους αίματος, για ν' αποκτήσει ένα δίκαιο Σύνταγμα, είναι αφέλεια να πιστεύεις ότι μπορείς να το καταλύσεις χωρίς κόστος. Είναι αφέλεια να πιστεύεις ότι θα σεβαστεί κάποιος τα ανθρώπινα δικαιώματά σου. Όταν εσύ δεν σέβεσαι τη θυσία εκατομμυρίων ανθρώπων, μην περιμένεις να σε σεβαστούν, όταν πας να την ακυρώσεις. Ούτε το DNA σου θα προλάβεις να σώσεις.
Το Σύνταγμα, δηλαδή, μια οποιαδήποτε μειονότητα —πλην του εθνικού τύπου, την οποία την αντιλαμβάνεται ως κίνδυνο κατάλυσής του— την αντιμετωπίζει με όλα τα "μέσα". Είτε η μειονότητα αυτή είναι φυλετική (έγχρωμοι) είτε θρησκευτική (μουσουλμάνοι) είτε ιδεολογική (κομμουνιστές) είτε εγκληματική (Εβραίοι), πάντα θα κινδυνεύει με τιμωρία σε περίπτωση που αμφισβητεί τα όσα το Σύνταγμα θεωρεί δεδομένα. Πάντα θα κινδυνεύει, όταν με τη δραστηριότητά της απειλεί βασικούς συνταγματικούς νόμους. Θα κινδυνεύει με φυλάκιση, εκτόπιση, απέλαση ή ακόμα και εγκλεισμό σε ειδικά στρατόπεδα επιμόρφωσης. Δεν μιλάμε βέβαια για τις οριακές πρακτικές των επαγγελματιών "ανθρωπιστών", όπως είναι οι Εβραίοι. Οι Εβραίοι, όταν αντιλαμβάνονται απειλή του κράτους του Ισραήλ, αρχίζουν τις "προληπτικές" δολοφονίες.
Το θέμα είναι ότι πολύ πριν αρχίσουν αυτά τα βίαια μέτρα, το Σύνταγμα προειδοποιεί. Σου δίνει την πληροφορία για το τι ακολουθεί σε περίπτωση απειλής του. Επειδή ακριβώς η αντίδρασή του μπορεί να είναι ακραία και απόλυτα βίαιη, επιτρέπει στο κράτος —για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους— να δράσει προληπτικά. Το Σύνταγμα δίνει τη δυνατότητα στο κράτος να μετακινεί όποιον θέλει όπου θέλει, προκειμένου να μειώσει την επικινδυνότητά του. Από ποια συγκεκριμένη διάταξή του προκύπτει αυτό; Από καμία. Προκύπτει έμμεσα. Από τη στιγμή που μπορεί να αιματοκυλήσει τους εχθρούς του, σημαίνει ότι μπορεί να δοκιμάσει αναίμακτους τρόπους για να τους περιορίσει. Πολύ πριν αναγκαστεί να σκοτώσει αυτόν τον οποίο αντιλαμβά­νεται ως θανάσιμο εχθρό του, δοκιμάζει άλλους τρόπους για να τον εξαλείψει ως απειλή. Ένας τέτοιος τρόπος είναι η μετακίνησή του από τον χώρο που τον καθιστά επικίνδυνο. Μετακίνησή του από τον χώρο που του δίνει τη δυνατότητα να τον εκμεταλλεύεται, προκειμένου να επιτύχει τους στόχους του.
Πλην των εθνικών μειονοτήτων όλοι οι υπόλοιποι μπορούν ανά πάσα στιγμή να μετα­κινηθούν υποχρεωτικά, αν αντιμετωπιστούν ως εθνικώς επικίνδυνοι. Μετακίνηση, που μπορεί να είναι από μια φυλακή έως ένα μέρος της επικράτειας το οποίο θα θεωρηθεί κατάλληλο. Το κράτος, για λόγους εθνικών συμφερόντων, μπορεί να τους απαλλοτριώσει τις περιουσίες και να τους σκορπίσει στο σύνολο της επικράτειάς του. Είναι απλά υποχρεωμένο να τους αποζημιώσει για την περιουσία που θα τους στερήσει. Είναι υποχρεωμένο να σεβαστεί μόνον τις απόλυτα βασικές διατάξεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Από εκεί και πέρα μπορεί να τους "ξεκολ­λήσει" από τον χώρο στον οποίο η μεγάλη συγκέντρωσή τους τούς καθιστά επικίνδυνους. Μπορεί δηλαδή στην περίπτωσή μας τις οικογένειες των μουσουλμάνων της Θράκης να τις μετακινήσει σε χώρους αμιγώς χριστιανικούς και να τις απομονώσει και ως εκ τούτου να τις ελέγχει. Ελέγχεται απόλυτα μια μουσουλμανική οικογένεια μέσα στην "καρδιά" της Μάνης. "Ξεχνάει" μέσα σε μια γενιά την ιστορία της μακριά από τον τόπο που της την "θυμίζει".
Αν λοιπόν αυτοί όλοι αισθάνονται εσχάτως Τούρκοι, θα πρέπει να γνωρίζουν τι προβλέπει ο νόμος γι' αυτούς. Τι προβλέπει; Ότι πρέπει να παραδώσουν τις περιουσίες τους δωρεάν στο κράτος και να φύγουν από τη χώρα με άδεια χέρια. Γιατί; Γιατί θα πρέπει να διαπραγματευτούν ξανά τη θέση τους μέσα στο ελληνικό κράτος. Όμως, αυτό είναι κάτι που τώρα πλέον δεν τους συμφέρει. Γιατί; Γιατί δεν υπάρχουν πλέον οι Έλληνες χριστιανοί της Κωνσταντινούπολης, που ανάγκαζαν την Ελλάδα να φιλοξενεί μουσουλμάνους κρυπτότουρκους. Αν θέλουν αυτοί οι μουσουλμάνοι να κατοικήσουν ως Έλληνες στην Ελλάδα, κανείς και ποτέ δεν θα τους ενο­χλή­σει. Τα θρησκευτικά τους δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα από το Σύνταγμα και απολαμβάνουν το σύνολο των προνομίων που απολαμβάνει ο κάθε Έλληνας. Ό,τι δικαίωμα απολαμβάνει ο γράφων, το ίδιο θ' απολαμβάνουν κι αυτοί. Αν ο γράφων είναι διατεθειμένος να θυσιαστεί για τα δικαιώματα των συμπολιτών του, είναι διατεθειμένος να θυσιαστεί και για τα δικά τους δικαιώματα.
Αυτά όλα τα απλά και κατανοητά πράγματα τα αποδέχονταν στην πλειοψηφία τους οι μουσουλμάνοι της Θράκης, μέχρι να επιληφθεί του θέματος η "ξύπνια" δικαιοσύνη. Τι έκανε αυτή η "ξύπνια" εξουσία; Αγνοώντας το σύνολο των διεθνών συνθηκών και εντελώς παράλογα, εξέτασε το ζήτημα πάνω σε μηδενική βάση. Εξέτασε το ζήτημα, όπως θα το εξέταζε εάν επρόκειτο για εγχώριες αυτόχθονες δυνάμεις, οι οποίες αναζητούν μια εθνική διαφορετικότητα. Αν για παράδειγμα κάποιοι Θεσσαλοί θεωρούσαν ότι η καταγωγή τους είναι τόσο ειδική και τόσο ξεχωριστή, ώστε να επισκιάζει την ελληνικότητά τους, θα μπορούσαν να κινηθούν στο επίπεδο αυτό. Είναι γηγενείς και ξαφνικά "ξύπνησαν" και δεν θέλουν να ονομάζονται Έλληνες το γένος, άσχετα αν είναι Έλληνες πολίτες. Η δικαιοσύνη, σε περίπτωση που κάποιοι από αυτούς θελήσουν να συνθέσουν σύλλογο ως Θεσσαλοί το γένος, θα πρέπει να τους εξασφα­λίσει τα δικαιώματά τους. Θα πρέπει να αποφανθεί γι' αυτούς τους αυτόχθονες, γιατί δεν υπάρχει κάποια προηγούμενη διάταξή, που να τους προσδιορίζει σ' ό,τι αφορά το γένος. Η δικαιοσύνη δηλαδή μπορεί ν' αποφανθεί για τους Θεσσαλούς, αλλά όχι για τους Τούρκους. Για τους Τούρκους έχουν αποφανθεί άλλοι, πολύ πριν χρειαστούμε τα "φώτα" της.
Τι πιστεύει ο γράφων ότι κρύβεται πίσω από το όψιμο ενδιαφέρον της δικαιοσύνης; Ο γράφων πιστεύει ότι πίσω από όλες αυτές τις αθλιότητες δεν κρύβεται ούτε η Τουρκία και βέβαια ούτε η ίδια η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Η μειονότητα αυτή δεν έχει λόγους να είναι ανήσυχη. Γνωρίζει με ποιο νομικό καθεστώς βρίσκεται στην Ελλάδα και επιπλέον βλέπει ότι η Τουρκία δεν είναι ένας παράδεισος, που θα πρέπει να λαχταράει. Αυτοί οι οποίοι φαίνονται σαν "ανήσυχοι" Τούρκοι είναι βέβαιον ότι από κάπου τα "παίρνουν". Έχουν βρει κάποιους και τους "αρμέγουν". Κάποιοι τους πληρώνουν για να κάνουν αυτά τα οποία κάνουν και είναι βέβαιον ότι δεν είναι η Τουρκία. Ποιοι είναι οι "χορηγοί" τους; Όποιος ενδιαφέρεται ας ψάξει στις περίφημες "μη κυβερνητικές οργανώσεις". Αυτές ελέγχονται από τους διαχειριστές της Νέας Τάξης και χρηματοδοτούν αδρά όποιους μπορούν να τους βοηθήσουν στην επίλυση των προβλημάτων της Τάξης αυτής.
Αν γνωρίζει κάποιος αυτά τα προβλήματα, μπορεί να καταλάβει πώς, ποιοι και με ποιον τρόπο προσπαθούν να τα επιλύσουν. Αν γνωρίζει κάποιος τι απειλεί την Νέα Τάξη Πραγμάτων, μπορεί να καταλάβει γιατί οι άνθρωποί της συνεργάζονται με αυτούς τους όψιμους Τούρκους της Θράκης. Μπορεί να καταλάβει γιατί είναι έτοιμοι ν' αναγνωρίσουν ακόμα και θεσσαλική ή κρητική ή πελοποννησιακή μειονότητα. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων φοβάται τα ομοιογενή εθνικά κράτη. Τα κράτη τα οποία λεηλατεί και τα οποία γνωρίζει ότι μπορεί —όταν αυτά φτάσουν στα όρια— ν' αντιδράσουν. Πολύ πριν έρθει η ώρα της αντίδρασης, φροντίζει να δημιουργήσει εκείνους τους μοχλούς πίεσης, που θα τα απειλούν με διάλυση. Που θα τα απειλούν με την τύχη της Γιουγκοσλαβίας. Η Θράκη και η κάθε "Θράκη" μπορεί να γίνει ένα Κοσσυφοπέδιο για την Ελλάδα. Αυτό δεν είναι κάτι που αφορά μόνον την Ελλάδα. Κάθε κράτος έχει ένα "Κοσσυφο­πέδιο", που μπορεί ανά πάσα στιγμή να λειτουργήσει σαν "δυναμίτης" και να το διαλύσει. Η Ιταλία έχει τη Λομβαρδία, η Ισπανία έχει την Καταλονία, η Βρετανία έχει την Ιρλανδία, η Γαλλία την Αλσατία κλπ..
Η Ελλάδα έχει ως "Κοσσυφοπέδιό" της τη Θράκη. Όμως, για να γίνει "χρήσιμη" η Θράκη στο επίπεδο αυτό, θα πρέπει να εξασφαλιστούν εκείνα τα δεδομένα, που θα επιτρέπουν στους ιμπεριαλιστές να παρουσιάζονται σαν υπερασπιστές του διεθνούς δικαίου και άρα της διεθνούς νομιμότητας. Εκείνα τα δεδομένα, που θα δίνουν την επιθυμητή νομιμοφάνεια στις ενέργειές τους. Η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης στο επίπεδο αυτό τούς είναι άχρηστη. Δεν έχει εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα τους επέτρεπαν να την ενθαρρύνουν, για να δημιουργήσουν προβλήματα στο ελληνικό κράτος και στη συνέχεια να επέμβουν στο όνομα του διεθνούς δικαίου και άρα σαν ανθρωπιστές. Δεν έχει νομικά κατοχυρωμένα εθνικά χαρακτηριστικά, όπως για παράδειγμα είχαν οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου, τους οποίους "βοήθησαν". Αυτά τα χαρα­κτη­ριστικά προσπαθούν να δώσουν σήμερα στους μουσουλμάνους.
Με λίγα λόγια θέλουν να δημιουργήσουν "Κοσσοβάρους" στην Ελλάδα και αυτήν τη στιγμή τα χαρακτηριστικά των μουσουλμάνων της Θράκης δεν τους το επιτρέπουν. Η διεθνής συνθήκη της Λοζάνης δεν τους επιτρέπει να απειλούν το ελληνικό κράτος με άλλοθι την προστασία των διεθνών συνθηκών. Δεν τους επιτρέπει να το εκβιάζουν, σε περίπτωση που δεν υποκύπτει στις απαιτήσεις τους. Η ελληνική δικαιοσύνη προφανώς αυτήν την ανάγκη τους προσπαθεί να καλύψει και αυτό μπορεί να γίνει με μια απόφασή της, που έχει την ισχύ νόμου. Αν αποφανθεί η ελληνική δικαιοσύνη ότι υπάρχουν Τούρκοι στη Θράκη, είναι έτοιμοι οι "Κοσσοβάροι" που θα χρησιμο­ποιηθούν εις βάρος του ελληνικού λαού. Που θα αποτελούν μόνιμο μοχλό πίεσης εις βάρος του ελληνικού λαού, εφόσον θα απειλούν το ελληνικό κράτος με διάλυση και εμφύλιο πόλεμο.
Δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα από τη διάλυση του κράτους, όταν υπάρχει μέσα στα όριά του μια νόμιμη εθνική μειονότητα. Αρκούν λίγοι προβοκάτορες και το εκρηκτικό μείγμα είναι έτοιμο να δράσει. Οι πέντε πληρωμένοι χαφιέδες, που δηλώνουν Τούρκοι, θα κάνουν μια προβοκάτσια και όλα θα δρομολογηθούν όπως πρέπει. Θα προκαλέσουν τον ελληνικό λαό και αυτός θα αντιδράσει. Θα αντιδράσει όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις εις βάρος δικαίων και αδίκων. Η αντίδρασή του θα τρομοκρατήσει τους υπόλοιπους μουσουλμάνους και θα τους οδηγήσει στην "αγκαλιά" των πέντε "Τούρκων". Ξαφνικά η μουσουλμανική μειονότητα, εξαιτίας της βίαιης και τυφλής αντίδρασης, θα γίνει τουρκική. Οι πέντε, μέσα σε μια νύχτα αντιποίνων, θα γίνουν χιλιάδες.
Από εκεί και πέρα θα γίνει ό,τι επιθυμούν αυτοί οι οποίοι ελέγχουν τους προβοκάτορες χωρίς καμία αντίδραση. Θα επέμβει και η Τουρκία σαν "μητέρα" πατρίδα και μετά δεν ξεμπλέ­κεις ούτε σε έναν αιώνα. Θα επέμβει και η διεθνής κοινότητα, για να σταματήσει έναν εκτεταμένο πόλεμο μεταξύ κρατών και μέσα σε μια στιγμή μπορεί μια Θράκη να γίνει χειρότερη από το Κοσσυφοπέδιο. Όλα αυτά με λίγα χρήματα και μετρημένους στα δάκτυλα προβο­κάτορες.
Αντιλαμβανόμαστε ότι το σημαντικό στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το νομικό θέμα και όχι το πώς θα μεθοδευτεί μια εθνικιστική ένταση. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν μόνον αν από αφέλεια η Ελλάδα αλλάξει τον ορισμό της μουσουλμανικής μειονότητας. Μόνον η Ελλάδα μπορεί να το κάνει, γιατί μόνον αυτήν έχει το νόμιμο δικαίωμα να το κάνει. Μόνον μετά από μια τέτοια "αυτοκτονική" πράξη της Ελλάδας μπορεί τόσο η Τουρκία όσο και οι ιμπεριαλιστές να επέμβουν στη Θράκη με την επιθυμητή νομιμοφάνεια. Για όσο διάστημα δεν αλλάζει αυτός ο ορισμός, το ελληνικό κράτος έχει τα νομικά "όπλα" για να αυτοπροστατευτεί. Μπορεί να απελάσει από την Ελλάδα τον οποιονδήποτε δηλώνει αυθαίρετα Τούρκος. Τούρκος στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Όποιος "γεννήθηκε" κατά λάθος, πηγαίνει στη "μητέρα" του.
Εδώ πρέπει να προσέξει ο αναγνώστης, γιατί θα κάνουμε μια συλλογιστική "πορεία", που θα μας επιτρέψει να καταλάβουμε ποιοι μπορεί να βρίσκονται πίσω από όλη αυτήν τη μεθόδευση, που απειλεί την ίδια την ύπαρξη του ελληνικού κράτους. Είναι γνωστό ότι η Νέα Τάξη Πραγμάτων ελέγχεται από δύο λαούς. Τους κυρίαρχους Αγγλοσάξονες και τους Εβραίους. Οι κατ' εξοχήν διαχειριστές της Νέας Τάξης είναι οι Εβραίοι, εφόσον οι Αγγλοσάξονες είναι περισσότερο ιδιοκτήτες της και τη διαχείριση την έχουν παραδώσει στους έμπειρους συνεταίρους τους. Ταυτόχρονα είναι και εξίσου γνωστό ότι οι Εβραίοι βρίσκονται πίσω από τις περισσότερες "μη κυβερνητικές" οργανώσεις. Αυτοί έχουν ιδρύσει τις περισσότερες από αυτές και αυτοί τις χρηματοδοτούν σχεδόν όλες. Ποιο το κέρδος τους από αυτές τις οργανώσεις; Μέσω αυτών ελέγχουν τις εθνικές πολιτικές στο ζήτημα των μειονοτήτων. Θεωρητικά εξαιτίας της ευαισθησίας τους στο ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιω­μάτων και πρακτικά από τον φόβο μήπως οι δικές τους κοινότητες πέσουν θύματα διωγμών. Αυτοί οι οποίοι στο Ισραήλ πραγματοποιούν προληπτικές δολοφονίες εις βάρος εθνικών μειο­νο­τήτων είναι αυτοί οι οποίοι "προστατεύουν" με πάθος τις μειονότητες των άλλων κρατών. Οι φασίστες είναι αυτοί οι οποίοι καταγγέλλουν τα κράτη για φασιστική συμπεριφορά.
Γιατί επιδίδονται σ' αυτήν την "ανθρωπιστική" δραστηριότητα; Επειδή γνωρίζουν ότι οι ανά τον κόσμο διεσπαρμένες κοινότητές τους —που είναι κατά κανόνα προνομιακές και ληστρι­κές— προκαλούν με τις συμπεριφορές τους και φοβούνται την αντίδραση. Φοβούνται μήπως κάποιος λαός στραφεί εναντίον τους και τους εκδιώξει. Φοβούνται μήπως αυτή η αντιμετώπιση μιας εβραϊκής κοινότητας γίνει οδηγός και για όλους τους υπόλοιπους. Φοβούνται μήπως κάποιες εθνικές "κλωτσιές" γίνουν παγκόσμιες "κλωτσιές". Παρακολουθούν δηλαδή την εξέλιξη των αντισιωνιστικών συμπεριφορών, ώστε να τις καταγγείλουν εν τη γενέσει τους. Προσπαθούν να καταπνίξουν μεμονωμένες αντιδράσεις, πολύ πριν αυτές αποκτήσουν μαζικότητα. Προσπα­θούν με τη στρατιωτική ισχύ των ΗΠΑ να τρομάξουν τα κράτη που θα έχουν το "θράσος" να πειράξουν την τοπική εβραϊκή κοινότητα. Είναι άλλωστε γνωστό ότι οι ετήσιες εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων στηρίζονται σχεδόν αποκλειστικά σε στοιχεία που τους παρέχουν οι εβραϊκής ιδιοκτησίας "μη κυβερνητικές" οργανώσεις.
Εξαιτίας λοιπόν αυτού του φόβου τους, παρακολουθούν τα κράτη και ελέγχουν τις συμπερι­φορές τους. Με τη δημιουργία των "μη κυβερνητικών" οργανώσεων αυτό το κάνουν εύκολα. Γιατί; Γιατί εκτός του ότι δικοί τους άνθρωποι αποκτούν προσβάσεις σε μηχανισμούς που δεν θα μπορούσαν να τους πλησιάσουν ως Εβραίοι, μπορούν ταυτόχρονα να ρυθμίζουν τις συμπερι­φορές όλων των μειονοτήτων που τυχόν υπάρχουν μέσα σε μια χώρα. Μπορούν ακόμα και να δημιουργήσουν μειονότητες, όταν δεν υπάρχουν. Χωρίς να εμφανίζονται ως Εβραίοι, αντλούν πληροφορίες για το σύστημα που τους ενδιαφέρει και "κουρδίζουν" και πάλι τις υπόλοιπες μειονότητες, χωρίς να προκαλούν με την εθνική τους ταυτότητα. Γιατί; Για να μπορούν ανά πάσα στιγμή να απειλούν το κάθε κράτος με αμερικανική τιμωρία και ταυτόχρονα να μπορούν να "κρύβουν" την κοινότητά τους πίσω από τις άλλες, αντιμετωπίζοντας από κοινού μ' αυτές το ίδιο πρόβλημα. Οι ολιγάριθμοι κλέφτες με τον τρόπο αυτόν κρύβονται πίσω από τους φουκαράδες και αποκτούν όγκο εκατομμυρίων.
Ανάμεσα στα κράτη που ενδιαφέρουν "ζωηρά" τους Εβραίους βρίσκεται και η Ελλάδα. Τους ενδιαφέρει, γιατί διατηρούν και στη χώρα μας ισχυρή κοινότητα. Κοινότητα, που απολαμβάνει εξωφρενικά προνόμια και ταυτόχρονα λυμαίνεται την αγορά της. Για τους Εβραίους όμως η σημασία της Ελλάδας δεν εξαντλείται μόνον στο θέμα της μειονότητάς τους. Ο απόλυτος έλεγχός της είναι ζωτικής σημασίας γι' αυτούς και για έναν άλλο πολύ πιο σημαντικό λόγο. Η Ελλάδα ελέγχει τα δύο "αεροπλανοφόρα" της ανατολικής Μεσογείου. Ελέγχει απόλυτα την Κρήτη και μερικώς την Κύπρο. Αυτά τα δύο νησιά είναι τα θεμέλια της ασφάλειας του Ισραήλ. Είναι οι πλησιέστερες χριστιανικές ακτές στον "ωκεανό" του Ισλάμ. Χάρη σ' αυτά τα δύο νησιά το Ισραήλ αισθάνεται ασφαλές, όταν εγκληματεί μέσα στην επικράτεια του Ισλάμ. Όπως όλοι οι αλήτες έτσι και το Ισραήλ θέλει να ελέγχει μια πίσω "πόρτα" σε περίπτωση που θα θελήσει να δραπετεύσει από τον τόπο όπου εγκληματεί.
Άρα είναι θεμελιώδες για τους Εβραίους να ελέγχουν —και μάλιστα απόλυτα— την Ελλάδα. Απόλυτος έλεγχος σημαίνει να ελέγχουν την εξουσία της και να μπορούν να την εκβιάζουν ακόμα και με διάλυση, όταν δεν πειθαρχεί στις αποφάσεις τους. Η ασφάλεια του Ισραήλ δηλαδή είναι ισχυρότερος λόγος για τους Εβραίους να ελέγχουν την Ελλάδα από το να προστατεύουν απλά τις κλοπές της τοπικής εβραϊκής κοινότητας.
Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι μέχρι εδώ καταλήξαμε σε ένα σημείο. Οι Τούρκοι της Θράκης ταΐζονται από κάποιες "μη κυβερνητικές" οργανώσεις, οι οποίες είναι ελεγχόμενες από Εβραίους. Υποθέτουμε δηλαδή ότι οι Εβραίοι είναι εκείνοι που τους ενθαρρύνουν, για να διεκδικούν παράλογα πράγματα. Μπορεί όμως κάποιος να τους κατηγορήσει μόνον με αυτά τα στοιχεία; Εμείς δεν λέμε ότι η ελληνική δικαιοσύνη είναι αυτή η οποία φαινομενικά θα κάνει το σφάλμα; Αν οι Έλληνες δεν είναι έξυπνοι, φταίνε οι Εβραίοι που είναι τυχεροί και τα πράγματα έρχονται όπως τους βολεύουν;
Τι σημαίνει αυτό; Ότι πρέπει να καταλήξουμε στο ίδιο σημείο και άρα στους ίδιους ανθρώπους, εξετάζοντας τα πράγματα και από την ελληνική πλευρά. Αν δηλαδή στο γεω­πολιτικό επίπεδο καταλήξαμε στους Εβραίους, θα πρέπει αυτό να μπορούμε να το κάνουμε και στο αντίστοιχο εσωτερικό επίπεδο. Ξεκινάμε και πάλι τη συλλογιστική μας από μηδενική βάση. Δεν γνωρίζουμε τίποτε και πρώτη φορά ακούμε για το θέμα της Θράκης. Ποιος ανακίνησε ένα θέμα που ήταν "ανενεργό" εδώ και δεκαετίες; Ένας άσχετος πολίτης, που από την πολύ "ευαισθησία" είπε μια βλακεία; Ένας καιροσκόπος πολιτικός, που, αναζητώντας ψήφους, ξέφυγε από τα όρια; Ταυτόχρονα θα κάνουμε και την ακριβώς αντίθετη σκέψη. Ποιος Έλληνας δεν θα μπορούσε να το ανακινήσει καθόλου; Ποιος δηλαδή είναι αυτός ο οποίος έχει την απόλυτη γνώση του θέματος και γνωρίζει καλύτερα από τον κάθε Έλληνα ότι οι μουσουλμάνοι της Θράκης απολαμβάνουν πλήρως τα δικαιώματα που απορρέουν από τη συνθήκη της Λοζάνης;
Αναζητούμε δηλαδή τον πιο βλάκα και άσχετο Έλληνα και ταυτόχρονα αναζητούμε τον καθ' ύλην αρμόδιο της υπόθεσης. Αναζητούμε αυτόν που θεωρητικά θα μπορούσε να κάνει το τραγικό σφάλμα και ταυτόχρονα αναζητούμε αυτόν που ούτε θεωρητικά δεν θα μπορούσε να το κάνει. Δυστυχώς στην περίπτωσή μας αυτές οι δύο ακραίες ιδιότητες ταυτίζονται σε ένα πρόσωπο. Αυτό το οποίο δεν θα έκανε ο πιο βλάκας Έλληνας, το έκανε ο Έλληνας υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας. Ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός της χώρας ανακίνησε το θέμα της μειονότητας. Αυτός ανακίνησε το θέμα το οποίο στη συνέχεια παρέλαβε η δικαιοσύνη. Βλέπουμε λοιπόν ότι καταλήγουμε σε ένα πρόσωπο. Ποιος είναι υπουργός εξωτερικών; Ο Γιώργος Παπανδρέου. Θα έλεγε λοιπόν κάποιος ότι καταλήξαμε σε αδιέξοδο. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Τι καταγωγής είναι ο Γιώργος Παπανδρέου; Έλληνας θα έλεγε ο ανύποπτος αναγνώστης, Εβραίος λέει ο γράφων. Έστω όμως ότι είναι Εβραίος. Και τι έγινε… θα έλεγε ο ανύποπτος, που αναγκαστικά θα παραστήσει τον συνήγορο του διαβόλου; Επειδή ρέει σε κάποιο ποσοστό εβραϊκό αίμα στις φλέβες του είναι προδότης; Μπορεί να είναι Εβραίος και να αγαπάει τον τόπο καταγωγής του και τον λαό που τον φιλοξενεί. Το γεγονός ότι είναι Εβραίος δεν σημαίνει ότι πρέπει να θεωρούμε ως δεδομένο ότι είναι προδότης. Για να μπορούμε να εικάσουμε κάτι τέτοιο, θα πρέπει να μπορούμε ν' αποδείξουμε ότι είναι συνδεδεμένος με τους σιωνιστικούς μηχανισμούς, που για δικούς τους λόγους επιθυμούν να ελέγχουν και να απειλούν την Ελλάδα. Έχει σχέση ο Γιωργάκης με τους μηχανισμούς αυτούς; "Χρωστάει" ο Γιωργάκης στους σιωνιστές, ώστε αυτή η ανακίνηση του θέματος να είναι κάποιο "γραμμάτιο" που το ξεπληρώνει εις βάρος του ελληνικού λαού;
Άρα αυτό το οποίο πρέπει να βρούμε είναι το αν "χρωστάει" και το πόσα "χρωστάει". Αν "χρωστάει" για τη μέχρι τώρα καριέρα του και αν έχει "πιστωθεί" για τη συνέχεια αυτής της καριέρας. Πώς έγινε υπουργός εξωτερικών; Χάρη στην τύχη του ν' αποπεμφθεί ο Πάγκαλος, θα έλεγε ο ανύποπτος αναγνώστης. Λάθος. Χάρη στη Μοσάντ, που συνέλαβε και παρέδωσε τον Οτσαλάν στους Τούρκους και εξαιτίας αυτού του γεγονότος αποπέμφθηκε ο Πάγκαλος, θα έλεγε ο γράφων. Ποιοι ήταν οι διεθνείς παράγοντες που τον "ανακάλυψαν" και από τότε "καλλιεργούν" συστηματικά το προφίλ του και τον παρουσιάζουν σαν μια προσωπικότητα παγκόσμιου βελη­νεκούς; Η οικογένειά του και τα προσωπικά του προσόντα, θα έλεγε ο ανύποπτος αναγνώστης. Λάθος. Η Εβραία Ολντμπράιτ και τα εβραιοκρατούμενα ΜΜΕ των ΗΠΑ θα έλεγε ο γράφων.
Ανάλογη βοήθεια απολαμβάνει και στο εσωτερικό της χώρας. Ποιοι είναι οι μηχανισμοί που τον υποστηρίζουν και τον παρουσιάζουν σαν τον μελλοντικό πρωθυπουργό της χώρας; Οι κομ­ματικοί μηχανισμοί, θα έλεγε και πάλι ο ανύποπτος αναγνώστης. Λάθος. Οι "μη κυβερνητικοί" οργανισμοί, που δραστηριοποιούνται στη χώρα ιδίως στο θέμα των μειονοτήτων και των οποίων οργανισμών ο κυριότερος φανερός χρηματοδότης είναι το ίδιο το υπουργείο εξωτερικών. Ποιοι είναι οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί που τον παρουσιάζουν σαν τον πιο δημοφιλή Έλληνα πολιτικό; Οι αμερόληπτοι μηχανισμοί, που πραγματοποιούν δημοσκοπήσεις; Λάθος. Οι μερο­ληπτικοί μηχανισμοί, που υπηρετούν σκοπιμότητες και τις επιθυμίες τους τις παρουσιάζουν σαν δημοσκοπήσεις. Να πούμε από ποιους ελέγχονται; Περιττό.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η πορεία του Γιωργάκη είναι γεμάτη "χρέη". "Χρέη", που "κατά σύμπτωση" μας οδηγούν στην "πόρτα" των σιωνιστών. Από την εποχή που η μη Ελληνίδα μάνα του τον επέβαλε στην κυβέρνηση Σημίτη, μέχρι τώρα τα πάντα τα οφείλει στους σιωνιστές. Δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Δεν έχει τα προσόντα να τα καταφέρει. Είναι ένα κουτό αλαφροΐσκιωτο μαμμόθρεφτο, που χωρίς εξωτερική βοήθεια δεν θα κατάφερνε να επιβιώσει ούτε ως κλητήρας. Ένας καλά εκπαιδευμένος κουτός, που έχει μάθει την τέχνη να κρύβεται μέσα στη σιωπή. "Φλυαρεί" μόνον όταν σωπαίνει και με τον τρόπο αυτόν αποφεύγει την κριτική. Εννοείται ότι κατέχει τα θέματα της πολιτικής, όπως εννοείται ότι έχει και τις λύσεις σ' αυτά τα θέματα.
Φιλοδοξεί να γίνει πρωθυπουργός, χωρίς να έχει πάρει την παραμικρή θέση στο παραμικρό θέμα που αφορά τον ελληνικό λαό. Υπάρχει ζωντανός Έλληνας που να γνωρίζει την άποψη του Γιωργάκη για το ασφαλιστικό; Την άποψή του για την αγροτική πολιτική; Την άποψή του για την δημοσιονομική πολιτική; Όλοι οι Έλληνες όμως, που ποτέ δεν έχουν ακούσει τις απόψεις του, υποθέτουν ότι είναι σημαντικός, εφόσον τον έχουν θαυμάσει σε "λαμπρές" φωτογραφίες με διάσημους. Φωτογραφίες όμως που κοστίζουν και άρα κάποιος τις "πληρώνει". Το θέμα είναι ποιος τις πληρώνει και τι επιδιώκει. Η πλειοψηφία των Ελλήνων —"λένε" τα γκάλοπ— τον θέλει πρωθυπουργό. Οι κατά κανόνα πονηροί Έλληνες θέλουν από τον μπουνταλά τον Γιωργάκη να τους κυβερνήσει. Υπάρχει Έλληνας που θα παρέδιδε τη διαχείριση της περιουσίας του στον Γιωργάκη; Το "κουτσάλογο" το βλέπεις και το καταλαβαίνεις. Σπάνια σε παρασέρνει, για να επενδύσεις πάνω του και να αποτύχεις. Αυτό συμβαίνει με τον "Κουτσογιωργάκη". Όταν δεν του εμπιστεύεσαι την περιουσία σου, θα του εμπιστευτείς το μέλλον το δικό σου και των παιδιών σου; Όποιος κι αν είναι αυτός ο οποίος διαφημίζει τον Γιωργάκη, είναι αν μη τι άλλο καλός επαγγελματίας.
Αυτό το οποίο δεν γνωρίζει αυτός ο ανθρωπάκος είναι το εξής: Αν αυτά που εικάζουμε αποδειχθούν ότι είναι αλήθεια —κι αυτό είναι εύκολο— δεν τον σώζει τίποτε. Η προδοσία του έθνους είναι ένα διαρκές έγκλημα, που δεν επιδέχεται παραγραφής. Ένα έγκλημα, που τιμωρείται με θάνατο. Όχι στις ΗΠΑ, αλλά σε άλλο γαλαξία να πάει, δεν θα σωθεί. Είναι γνωστό άλλωστε ότι όπου υπάρχουν άνθρωποι υπάρχουν και Έλληνες. Όχι η Μοσάντ, αλλά ο ίδιος ο αμερικανικός στρατός να αναλάβει την προστασία του, δεν θα σωθεί. Είναι γνωστό άλλωστε ότι αρέσει στους Έλληνες να θυσιάζονται, για να γίνουν οι ήρωες που τιμωρούν τους "Εφιάλτες" της Ελλάδας. Αν πρόδωσε την Ελλάδα και έθεσε τις βάσεις για μια καινούργια εθνική καταστροφή, ας είναι σίγουρος ότι σύντομα θα κάνει παρέα με τον αγαπημένο του Μωυσή. Αν πρόδωσε την Ελλάδα, θα έχει μια τίμια δίκη και έναν ατιμωτικό θάνατο. Αυτό δεν είναι απειλή. Αυτό είναι υπόσχεση.
Αυτό το οποίο δεν μπορούμε να βρούμε με μόνο όπλο τη λογική είναι ποια η σχέση του Γιωργάκη με τον αρεοπαγίτη, που υποτίθεται θα κάνει την πρόταση περί της φύσεως της μειονότητας στην ολομέλεια του Αρείου Πάγου. Το ότι υπάρχει μεθόδευση και σ' αυτό το επίπεδο είναι απόλυτα δεδομένο. Γιατί; Γιατί κατά πρώτον μια αίτηση για την ίδρυση ενός συλλόγου —όπως παρουσιάστηκε το θέμα στα ΜΜΕ— ξεκινάει από τα πιο χαμηλά επίπεδα του συστήματος δικαιοσύνης και όχι από τον Άρειο Πάγο, του οποίου οι αποφάσεις είναι αμετά­κλητες. Κατά δεύτερον υπάρχει μία καθ' όλα ύποπτη "διαρροή". "Διαρροή" στο επίπεδο αυτό δεν γίνεται. Δεν υπάρχει λόγος να γίνει "διαρροή" στο επίπεδο της απλής διερεύνησης μιας υπόθεσης, η οποία υποτίθεται δεν έχει καταλήξει ακόμα σε συγκεκριμένη πρόταση. Δεν μπορεί ο αρεοπαγίτης να κάνει ζημιά στον εαυτό του, διαρρέοντας τα θέματά του και βέβαια τις αρχικές εκτιμήσεις του, που θεωρητικά μπορούν ν' αλλάξουν.
Όταν γίνεται "διαρροή" σε τέτοιες περιπτώσεις γίνεται για πολύ συγκεκριμένους λόγους, που έχουν σχέση με τη διαχείριση του προβλήματος. "Διαρρέουν" το θέμα, για να μετρήσουν τις αντιδράσεις της ελληνικής κοινωνίας. "Διαρρέουν" το θέμα, για να εντοπίσουν ποιοι είναι οι πιο επικίνδυνοι επικριτές τους. "Διαρρέουν" το θέμα, για να εξοικειώσουν τον κόσμο με μια μη υπαρκτή κατάσταση, ώστε να τον αποφορτίσουν όταν αυτή θα γίνει υπαρκτή. Φωνάζεις αδίκως όταν κάτι βρίσκεται στο στάδιο της υπόθεσης και κουράζεσαι να το κάνεις όταν αυτό λάβει τη μορφή δικαστικής απόφασης. Τέλος, ακόμα και ο χρόνος της "διαρροής" είναι ύποπτος. Ένα τέτοιο σοβαρό θέμα "διαρρέει" κατά "σύμπτωση" παραμονές εκλογών. Παραμονές του χρόνου στον οποίο οι "εθνοπατέρες" είναι αρνάκια και βλέπουν με θρησκευτική ευλάβεια την πρεσβεία των ΗΠΑ. Όποιος πολιτικός τολμήσει ν' αντιδράσει, θα ξαναδεί τη βουλή μετά τη Δευτέρα Παρουσία.
Αυτό το οποίο μας κάνει εντύπωση στην περίπτωση αυτήν είναι το εξής: Οι έμπειροι Εβραίοι κάνουν πολλά στρατηγικά λάθη μαζεμένα, που δεν δικαιολογούνται από την εμπειρία τους. Το μόνο που δικαιολογεί αυτήν τη σωρεία λαθών είναι ο πανικός. Είναι βέβαιον ότι τελούν υπό καθεστώς πανικού. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων πάει κατά διαόλου και όλα δείχνουν ότι σύντομα θα πεθάνει. Οι προστάτες τους Αμερικανοί παγιδεύτηκαν στο Ιράκ και είναι βέβαιον ότι θα φύγουν από εκεί πολύ πιο αδύναμοι απ' όσο ήταν όταν πήγαν. Ταυτόχρονα η παγκόσμια εβραϊκή συμμορία έχει χάσει τις "ασπίδες" προστασίας της. Ο κόσμος "μπούχτισε" από την εκμετάλλευση του ολοκαυτώματος και δεν μπορεί ν' ανεχθεί άλλο τον αθέμιτο πλουτισμό τους σαν θύματα. Έχουν πάψει προ πολλού να είναι υπεράνω κρίσεως. Είναι πολύ πλούσιοι, πολύ ισχυροί και υπέρ του δέοντος φονικοί, για να "πουλάνε" δάκρυα.
Ο αντισιωνισμός είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί σε όλα τα κράτη που πέφτουν θύματα των επαγγελματιών "κλαψιάρηδων". Κτήνη όπως ο Κίσινγκερ, ο Σαρόν και η Ολντμπράιτ έχουν από καιρό κατατρυπήσει το εβραϊκό "πέπλο" της αθωότητας. Το Ισραήλ φροντίζει κάθε μέρα να παραδίδει "μαθήματα" στον κόσμο για το πώς διαχειρίζεται ένα "πολιτισμένο" κράτος τις μειο­νότητες που θεωρεί εχθρικές. Αν τα κράτη τα οποία πέφτουν θύματα του σιωνισμού αντι­δράσουν όπως το Ισραήλ, οι τακτικές του Χίτλερ θα φαίνονται μπροστά τους ως προσκοπικές. Ούτε στρατόπεδα συγκεντρώσεων ούτε τίποτε. Ούτε νέα κτίρια ούτε ενεργοβόρες ηλεκτρικές περι­φράξεις ούτε προσωπικό φύλαξης. Καθόλου έξοδα. Μία σφαίρα κόστος ο κάθε εχθρός. Μισό Ευρώ η κάθε ανθρώπινη ζωή. "Προληπτικές" δολοφονίες από κρατικούς υπαλλήλους. Η ισραηλινή άποψη περί της καταστολής των μειονοτήτων.
Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι όλα αυτά δικαιολογούν την άποψή μας περί πανικού. Οι Εβραίοι βιάζονται να λύσουν άμεσα τα προβλήματά τους και όταν κάποιος βιάζεται κάνει λάθη. Κάνεις λάθη ακόμα κι όταν πραγματοποιείς τις πιο έξυπνες κινήσεις, εάν οι συνθήκες δεν επιτρέπουν καθόλου κινήσεις. Στη στρατηγική αυτού του επιπέδου τα λάθη φαίνονται εύκολα, όταν οι συνθήκες δεν ευνοούν, όπως συμβαίνει σήμερα. Γιατί; Γιατί κάθε ενέργεια φαίνεται ως "κίνηση". Το διεθνές σκηνικό μοιάζει με ένα κάδρο με "ενεργό" μπαγκράουντ. Ένα μπαγκ­ράουντ που άλλες φορές είναι σταθερό και άλλες φορές μεταβάλλεται. Αυτό είναι φυσικό, γιατί το παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό έχει αυτού του είδους τις ιδιότητες. Σε κάποιες περιόδους είναι ειρηνικό και δεν υπάρχουν μεταβολές και άλλες φορές συμβαίνει το αντίθετο. Όταν είναι σταθερό, κάθε "κίνηση" φαίνεται. Φαίνεται η "κίνηση", φαίνονται οι στόχοι της κίνησης αυτής και το σημαντικότερο είναι ότι φαίνεται κι αυτός που την κάνει. Όταν λοιπόν εμείς λέμε ότι οι Εβραίοι κάνουν στρατηγικά λάθη, σ' αυτό το θέμα αναφερόμαστε. Κάνουν έξυπνες κινήσεις σε λάθος χρόνο.
Στον βαλκανικό χώρο αυτήν την περίοδο τα πράγματα είναι σταθερά. Το μπαγκράουντ είναι "παγωμένο". Όταν σ' αυτό το "παγωμένο" μπαγκράουντ κινείσαι, φαίνεσαι. Φαίνονται οι Εβραίοι σήμερα όταν "κινούνται", όπως φαίνονται και οι προθέσεις τους. Αυτή η "κίνηση" αποκαλύπτει σ' αυτούς που έχουν γνώσεις το τι συμβαίνει. Σήμερα μόνον όταν δεν "κινείσαι" δεν εντοπίζεσαι. Μόνον όταν δεν "κινείσαι" δεν καταλαβαίνει κάποιος ότι υπάρχεις και ότι τον απειλείς. Σήμερα οι Εβραίοι εξαιτίας του πανικού τους "κινούνται" και γι' αυτόν τον λόγο μπορούμε να τους εντοπίσουμε χωρίς πληροφορίες και με μόνο όπλο τη λογική. Όταν γνωρίζεις ότι αποδεδειγμένα οι Εβραίοι κάτι "θέλουν" στα Βαλκάνια, εύκολα βρίσκεις ποιος "μπορεί" και θα τους το προσφέρει, εφόσον τους "χρωστάει". Όταν γνωρίζεις τι θέλουν στην Ελλάδα, εύκολα εντοπίζεις αυτούς που μπορούν να τους το προσφέρουν. Αυτή η "κίνηση" είναι αποκαλυπτική. Σ' αυτό το σημείο δεν δικαιολογούνται τα σφάλματα για την εμπειρία τους.
"Κινούμενοι", εκθέτουν καί τους εαυτούς τους καί αυτούς που, ως συνεργάτες, θα τους χρησιμοποιήσουν όταν θα υπάρξει ανάγκη. Σήμερα "εκθέτουν" τον αφελή Γιωργάκη, "εκθέ­τουν" τους ανθρώπους τους στο σύστημα της ελληνικής δικαιοσύνης και "εκθέτουν" τους μειο­νο­τικούς που ελέγχουν στη Θράκη. Γιατί; Σ' ό,τι αφορά τον πρώτο τον "εκθέτουν", γιατί του ζητάνε πολλά σε μικρό διάστημα, πράγμα που δεν του επιτρέπει να "κρυφτεί". Παραχώρησε πολλά εθνικά δικαιώματα σε μικρό χρονικό διάστημα. Παραχώρησε δικαιώματα στους μειο­νοτικούς και ταυτό­χρονα παραχώρησε στους Τούρκους δικαιώματα στο Αιγαίο. Το ίδιο εκτε­θειμένοι είναι κι αυτοί στο σύστημα δικαιοσύνης από την εβραϊκή "βιασύνη". Δεν είναι επείγον για τους στόχους των Εβραίων το θέμα της μειονότητας. Αυτές οι αλλαγές γίνονται την τελευταία στιγμή και όχι ως "επένδυση". Γιατί; Γιατί είναι πράξεις που δίνουν νομιμοφάνεια και όχι νομιμότητα. Γιατί μια δικαστική απόφαση δεν ξεφεύγει από το επίπεδο του εθνικού νόμου και άρα δεν μπορεί να λειτουργήσει ακυρωτικά για μια διεθνή συνθήκη. Όπως δεν μπορεί ο Άρειος Πάγος να καταργήσει δικαιώματα που απορρέουν από διεθνείς συνθήκες, έτσι δεν μπορεί και να τα επεκτείνει σε ανάλογη περίπτωση.
Το ίδιο "εκτεθειμένοι" είναι και οι "Τούρκοι" της Θράκης. Αποκαλύφθηκαν άκαιρα και μπορεί να γευθούν πικρό "ψωμί" από εδώ και πέρα. Ως μουσουλμάνοι Έλληνες είναι πολύ εύκολο να κατηγορηθούν για εσχάτη προδοσία. Είναι πιο ανώδυνο σε μια τέτοια περίπτωση να δραπετεύσουν οικειοθελώς στην Τουρκία, παρά να παραμείνουν στη χώρα και ν' αντιμετω­πίσουν τον νόμο. Είναι πολύ εύκολο να "διδάξουν" τη μειονότητα τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που έχουν πληρωθεί για να της "διδάξουν". Τι είναι αυτά; Ότι τα δικαιώματά τους είναι απόλυτα ορισμένα. Δικαιώματα δεν έχουν μόνον οι μειονότητες, αλλά και οι πλειονότητες. Πρέπει οι μουσουλμάνοι να σεβαστούν τις "υπογραφές" τους, γιατί έχουν εκχωρήσει δικαιώματα στο ελληνικό κράτος. Αν φυσήξει κρατικός "άνεμος" πάνω στα βουνά της Θράκης, δεν θα μείνει ούτε ένας μουσουλμάνος πάνω σ' αυτά. Απλά πράγματα. Είμαστε όλοι άνθρωποι, αλλά πρέπει να φερόμαστε ως τέτοιοι, για να ζούμε ειρηνικά και αδελφωμένα. Μόνον για όσο διάστημα θα υπάρχει αυτή η συνθήκη, μπορούν να θεωρούν την αγάπη μας δεδομένη.
Παναγιώτης Τραϊανού

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση