Νέα δημοκρατία: το κόμμα της αυτο-ακύρωσης
Το κόμμα που έγινε... τελεία!
Δυο εκλογικές νίκες, δυο ψήφοι εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού στο κεντροδεξιό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Βρισκόμαστε αισίως στο πέμπτο χρόνο διακυβέρνησης της νέας δημοκρατίας και ήδη τα στοιχειά εκείνα που δείχνουν πως το κόμμα έχει χάσει την ακτινοβολία που είχε πριν το 2004 είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.
Μόλις το 2004 η νέα δημοκρατία λάμβανε 45% των ψηφοφόρων και είχε την ευκαιρία να αλλάξει πολλά. Όλα στην χωρά ήταν σε άσχημη κατάσταση και από πάνω η χώρα είχε την ευθύνη διοργάνωσης "ασφαλών και επιτυχημένων Ολυμπιακών αγώνων". Τώρα το κατά πόσο οι Αγώνες αυτοί προσιδιάζουν με αυτούς τις αρχαίας Ελλάδος είναι ένα ερώτημα που έχει καταφατικά αρνητική απάντηση.
Η Νέα δημοκρατία λοιπόν κατέκτησε την εξουσία και κλήθηκε να εφαρμόσει το πρόγραμμα της. Η εικόνα του Πασοκ και η εικόνα χώρας ήταν κακή. Την κατάσταση την εκμεταλλεύτηκε η νέα δημοκρατία και ο ίδιος ο Καραμανλής και έτσι η Νέα Δημοκρατία έγινε κυβέρνηση μετά από 11 χρόνια.
Υπήρχαν όλα τα προαπαιτούμενα για την διεκπεραίωση μιας πραγματικής αλλαγής που θα βοηθούσε την Ελλάδα να αναπνεύσει. Από την πρώτη κιόλας χρονιά η Νέα Δημοκρατία και ειδικά ο Κώστας Καραμανλής έδειξε δείγματα γραφής. Βοήθησε τους αγρότες έθεσε την χώρα υπό τον οικονομικό έλεγχο της Ευρώπης και μέσα σε τρία χρόνια κέρδισε την αξιοπιστία των οργάνων της Ευρώπης καθώς τα δημοσιονομικά της Ελλάδας ήταν εν κρύπτω επί ηγεσίας Σημίτη. Πολλές αλλαγές πολλές ενέργειες για την μείωση των εξόδων, επικίνδυνοι ελιγμοί στην εξωτερική πολιτική και πλεύρισμα της Ρωσίας. Πλεύρισμα που δεν άρεσε και δεν αρέσει σε πολλές χώρες της Ευρώπης αλλά και του Νάτο. Ακόμα μια νίκη στο Βουκουρέστι όπου το Σκοπιανό έκτρωμα δεν ενσωματώθηκε στη "Συμμαχία" λόγω της εμμονής του να καπηλεύεται την ελληνική μακεδονική ταυτότητα. Αυτή η ενέργεια του Καραμανλή ήταν αιτία πολέμου.
Το Δεκέμβρη του 2008 το μισός των αμερικανικών ελίτ και των εγχώριων δούλων τους διέσυρε την Ελλάδα διεθνώς. Τα γεγονότα του Δεκέμβρη ήταν καλοστημένα και καλομελετημένα. Τα ΜΜΕ έδιναν δείγμα αφής για το πώς στηρίζουμε πορτοκαλί επαναστάσεις. Υπόλογος όμως για τα τραγικά αυτά γεγονότα δεν ήταν μονό το Πασοκ και ο "Ιανός" Σύριζα αλλά ο ίδιος ο Καραμανλής η ιδία η νέα δημοκρατία.
Ο γράφων δεν αμφισβητεί την ηγετική παρουσία του Καραμανλή ούτε όμως αμφιβάλει για τις προθέσεις αλλά ούτε και για τις αναρίθμητες ικανότητες του. Παρατηρεί όμως μια έλλειψη δυναμισμού μια έλλειψη παλμού αλλά και την έκδηλη παρουσία ενός ακραίου αντιδεξισμού. Ίσως ακούγεται οξύμωρο αλλά η ηγεσία την νέας δημοκρατίας έχει μετακινηθεί πιο αριστερά στην πολιτική σκακιέρα και έχει υιοθετήσεις θέσεις πιο φιλελεύθερες και πιο ριζοσπαστικές από ότι στο παρελθόν. Η μετακίνηση αυτή έχει προκαλέσει την δημιουργία ενός υπερδεξιού χώρου που ζυμώνονται ιδέες του φασισμού και της ακροδεξιάς με ιδέες της λαϊκής δεξιάς και της συντηρητικής μεσοαστικής τάξης.
Επίσης, η μετακίνηση αυτή έχει αποθρασύνει την κεντροαριστερά αλλά κυρίως έχει αποθρασύνει την ακροαριστερά. Η ακροαριστερά αυτή έχει ήδη δείξει την δύναμη της που φυσικά δεν είναι η ρητορική της δεινότητα ούτε οι μαζικές τις διαδηλώσεις αυτές ανήκουν στο παρελθόν αλλά η συντονισμένη και με καλά σχεδιασμένο τρόπο δημιουργία κράτους φόβου και τρομοκρατίας.
Η οργάνωση μη κυβερνητικών οργανώσεων με τα ίδια μέλη, η αμφισβήτηση του κυρίαρχου ρόλου των εκτελεστικών οργάνων δικαιοσύνης και αστυνομίας, η υποστήριξη δράσεων και απόψεων που προσβάλουν καταστατικές σταθερές του πολιτικού μας συστηματικές. Σταθερές που εξασφαλίζουν την ομοψυχία και την κοινωνική σταθερότητα της χώρας.
Η Νέα Δημοκρατία έγινε ο αρνητικός καταλύτης και συνέδραμε στην αρνητική αυτή κατάσταση . Με ποιο τρόπο, μα φυσικά με την απουσία της από το ιδεολογικό πεδίο. Η πολιτική πρόταση του κοινωνικού κέντρου έχει στις μέρες μας ξεχαστεί και η αναφορά στο υποδειγματικό αλλά και υπερβολικά αισιόδοξο σεμνά και ταπεινά έχει γίνει στοιχειό χλευασμού από την εκβιαστικά απαράδεκτη δημοσιογραφική οικογένεια.
Τα ΜΜΕ έχουν πολεμήσει σε μεγάλο βαθμό την νέα δημοκρατία και έχουν καταστεί μέρος του προβλήματος αναζητώντας το θέμα -θήραμα που θα σπάσει τα μηχανάκια των εταιριών τηλεοπτικής μέτρησης. Το δημόσιο είναι κατακλυσμένο από πράσινους και ροζουλί δημοσίους δήμιους που αντιδρούν στις όποιες αλλαγές πρέπει να γίνουν. Με αλλά λόγια η πολιτική βούληση για αλλαγές σκάλωσε στο καλά συγκροτημένο μπλοκ της αριστερής και ασίκικης νομενκλατούρας.
Το μονό στρατηγικό απόθεμα θα ήταν η ιδεολογική της ταυτότητα. Αυτή, όμως, δεν ΥΠΑΡΧΕΙ. Γιατί πολύ απλά δεν είναι δυνατόν να νοείται η πολιτική πρόταση του "κοινωνικού κέντρου" ως ιδεολογική προμετωπίδα του κόμματος . Στην αρχή το κοινωνικό κέντρο ένωνε αλλά τώρα απλά δεν υπάρχει. Η αυθεντική ιδεολογία της συντηρητικής διανόησης, της προκοπής, της αγάπης προς την πατρίδα της ελληνικής ιστορίας και παράδοσης παραμερίστηκε αργά αλλά σταθερά χάριν της φιλελεύθερης οπτικής για την κοινωνία και την οικονομία και του πολιτισμικού φιλελευθερισμού.
Η Ηγεσίες της Νέας Δημοκρατίας συστηματικά αλλοίωσαν την εικόνα του κόμματος και προσπαθώντας να την προσαρμόσουν στα επικοινωνιακά δεδομένα της σημερινής Ελλάδος πλήγωσαν την συντηρητική βάση του κόμματος. Η νεολαία του κόμματος κατάντησε κακέκτυπο των Πασοκικων και αριστερών φοιτητικών παρατάξεων. Τα όργανα του κόμματος δεν παράγουν ιδεολογία αλλά κατευθυντήριες γραμμές βάσει τω κανόνων της πολίτικης επικοινωνίας. Η Ελληνική ιστορία τα ελληνικά ιδανικά η επίκληση του πολιτισμικού αποθέματος, η αναζήτηση των πρωτογενών μας βάσεων, η υποστήριξη θέσεων που συνόδευαν την ελληνική συντριπτική παράταξη από την κολυμπήθρα της, η ανάπτυξη δράσεων με σκοπό την στοχευόμενα διαστρεβλωμένη ιστορία της τελευταίας 60-ετίας έχουν μετατραπεί σε απέχθεια προς οποιαδήποτε πατριωτική έκφραση λόγω του μετεώρου βήματος της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Η νέα δημοκρατία επέλεξε τον δρόμο της μη όξυνσης και κατάφερε το αντίθετο. Επιδίωξε την συναίνεση αλλά παρέλαβε βία, αμφισβήτηση, πυρκαγιές, συκοφαντία. Επέλεξε να μην αποσύρει ένα πόνημα μίσους (βιβλίο ιστορίας της ΣΤ΄ δημοτικού) και δημιούργησε ένα μόνιμο εφιάλτη στα δεξιά της. Συνεχίζει να έχει σε θέσεις κλειδιά άτομα που ανήκουν στo εκσυγχρονιστικό περιβάλλον του Πασοκ, είχε χρήσει σοφό για την παιδεία έναν αναγνωρισμένο και λυσσασμένο ανθέλληνα που συμμετέχει στον "αθώο" ΕΛΙΑΜΕΠ και το ποιο παράξενο έχει ανεχτεί την δράση του Συνασπισμού και των ανθρώπων του σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής μας ζωής. Αν η νέα δημοκρατία συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο τότε ίσως θα πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε για το αυθεντικό κόμμα της αυτο-ακύρωσης...
Δυο εκλογικές νίκες, δυο ψήφοι εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού στο κεντροδεξιό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Βρισκόμαστε αισίως στο πέμπτο χρόνο διακυβέρνησης της νέας δημοκρατίας και ήδη τα στοιχειά εκείνα που δείχνουν πως το κόμμα έχει χάσει την ακτινοβολία που είχε πριν το 2004 είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.Μόλις το 2004 η νέα δημοκρατία λάμβανε 45% των ψηφοφόρων και είχε την ευκαιρία να αλλάξει πολλά. Όλα στην χωρά ήταν σε άσχημη κατάσταση και από πάνω η χώρα είχε την ευθύνη διοργάνωσης "ασφαλών και επιτυχημένων Ολυμπιακών αγώνων". Τώρα το κατά πόσο οι Αγώνες αυτοί προσιδιάζουν με αυτούς τις αρχαίας Ελλάδος είναι ένα ερώτημα που έχει καταφατικά αρνητική απάντηση.
Η Νέα δημοκρατία λοιπόν κατέκτησε την εξουσία και κλήθηκε να εφαρμόσει το πρόγραμμα της. Η εικόνα του Πασοκ και η εικόνα χώρας ήταν κακή. Την κατάσταση την εκμεταλλεύτηκε η νέα δημοκρατία και ο ίδιος ο Καραμανλής και έτσι η Νέα Δημοκρατία έγινε κυβέρνηση μετά από 11 χρόνια.
Υπήρχαν όλα τα προαπαιτούμενα για την διεκπεραίωση μιας πραγματικής αλλαγής που θα βοηθούσε την Ελλάδα να αναπνεύσει. Από την πρώτη κιόλας χρονιά η Νέα Δημοκρατία και ειδικά ο Κώστας Καραμανλής έδειξε δείγματα γραφής. Βοήθησε τους αγρότες έθεσε την χώρα υπό τον οικονομικό έλεγχο της Ευρώπης και μέσα σε τρία χρόνια κέρδισε την αξιοπιστία των οργάνων της Ευρώπης καθώς τα δημοσιονομικά της Ελλάδας ήταν εν κρύπτω επί ηγεσίας Σημίτη. Πολλές αλλαγές πολλές ενέργειες για την μείωση των εξόδων, επικίνδυνοι ελιγμοί στην εξωτερική πολιτική και πλεύρισμα της Ρωσίας. Πλεύρισμα που δεν άρεσε και δεν αρέσει σε πολλές χώρες της Ευρώπης αλλά και του Νάτο. Ακόμα μια νίκη στο Βουκουρέστι όπου το Σκοπιανό έκτρωμα δεν ενσωματώθηκε στη "Συμμαχία" λόγω της εμμονής του να καπηλεύεται την ελληνική μακεδονική ταυτότητα. Αυτή η ενέργεια του Καραμανλή ήταν αιτία πολέμου.
Το Δεκέμβρη του 2008 το μισός των αμερικανικών ελίτ και των εγχώριων δούλων τους διέσυρε την Ελλάδα διεθνώς. Τα γεγονότα του Δεκέμβρη ήταν καλοστημένα και καλομελετημένα. Τα ΜΜΕ έδιναν δείγμα αφής για το πώς στηρίζουμε πορτοκαλί επαναστάσεις. Υπόλογος όμως για τα τραγικά αυτά γεγονότα δεν ήταν μονό το Πασοκ και ο "Ιανός" Σύριζα αλλά ο ίδιος ο Καραμανλής η ιδία η νέα δημοκρατία.
Ο γράφων δεν αμφισβητεί την ηγετική παρουσία του Καραμανλή ούτε όμως αμφιβάλει για τις προθέσεις αλλά ούτε και για τις αναρίθμητες ικανότητες του. Παρατηρεί όμως μια έλλειψη δυναμισμού μια έλλειψη παλμού αλλά και την έκδηλη παρουσία ενός ακραίου αντιδεξισμού. Ίσως ακούγεται οξύμωρο αλλά η ηγεσία την νέας δημοκρατίας έχει μετακινηθεί πιο αριστερά στην πολιτική σκακιέρα και έχει υιοθετήσεις θέσεις πιο φιλελεύθερες και πιο ριζοσπαστικές από ότι στο παρελθόν. Η μετακίνηση αυτή έχει προκαλέσει την δημιουργία ενός υπερδεξιού χώρου που ζυμώνονται ιδέες του φασισμού και της ακροδεξιάς με ιδέες της λαϊκής δεξιάς και της συντηρητικής μεσοαστικής τάξης.
Επίσης, η μετακίνηση αυτή έχει αποθρασύνει την κεντροαριστερά αλλά κυρίως έχει αποθρασύνει την ακροαριστερά. Η ακροαριστερά αυτή έχει ήδη δείξει την δύναμη της που φυσικά δεν είναι η ρητορική της δεινότητα ούτε οι μαζικές τις διαδηλώσεις αυτές ανήκουν στο παρελθόν αλλά η συντονισμένη και με καλά σχεδιασμένο τρόπο δημιουργία κράτους φόβου και τρομοκρατίας.
Η οργάνωση μη κυβερνητικών οργανώσεων με τα ίδια μέλη, η αμφισβήτηση του κυρίαρχου ρόλου των εκτελεστικών οργάνων δικαιοσύνης και αστυνομίας, η υποστήριξη δράσεων και απόψεων που προσβάλουν καταστατικές σταθερές του πολιτικού μας συστηματικές. Σταθερές που εξασφαλίζουν την ομοψυχία και την κοινωνική σταθερότητα της χώρας.Η Νέα Δημοκρατία έγινε ο αρνητικός καταλύτης και συνέδραμε στην αρνητική αυτή κατάσταση . Με ποιο τρόπο, μα φυσικά με την απουσία της από το ιδεολογικό πεδίο. Η πολιτική πρόταση του κοινωνικού κέντρου έχει στις μέρες μας ξεχαστεί και η αναφορά στο υποδειγματικό αλλά και υπερβολικά αισιόδοξο σεμνά και ταπεινά έχει γίνει στοιχειό χλευασμού από την εκβιαστικά απαράδεκτη δημοσιογραφική οικογένεια.
Τα ΜΜΕ έχουν πολεμήσει σε μεγάλο βαθμό την νέα δημοκρατία και έχουν καταστεί μέρος του προβλήματος αναζητώντας το θέμα -θήραμα που θα σπάσει τα μηχανάκια των εταιριών τηλεοπτικής μέτρησης. Το δημόσιο είναι κατακλυσμένο από πράσινους και ροζουλί δημοσίους δήμιους που αντιδρούν στις όποιες αλλαγές πρέπει να γίνουν. Με αλλά λόγια η πολιτική βούληση για αλλαγές σκάλωσε στο καλά συγκροτημένο μπλοκ της αριστερής και ασίκικης νομενκλατούρας.
Το μονό στρατηγικό απόθεμα θα ήταν η ιδεολογική της ταυτότητα. Αυτή, όμως, δεν ΥΠΑΡΧΕΙ. Γιατί πολύ απλά δεν είναι δυνατόν να νοείται η πολιτική πρόταση του "κοινωνικού κέντρου" ως ιδεολογική προμετωπίδα του κόμματος . Στην αρχή το κοινωνικό κέντρο ένωνε αλλά τώρα απλά δεν υπάρχει. Η αυθεντική ιδεολογία της συντηρητικής διανόησης, της προκοπής, της αγάπης προς την πατρίδα της ελληνικής ιστορίας και παράδοσης παραμερίστηκε αργά αλλά σταθερά χάριν της φιλελεύθερης οπτικής για την κοινωνία και την οικονομία και του πολιτισμικού φιλελευθερισμού.
Η Ηγεσίες της Νέας Δημοκρατίας συστηματικά αλλοίωσαν την εικόνα του κόμματος και προσπαθώντας να την προσαρμόσουν στα επικοινωνιακά δεδομένα της σημερινής Ελλάδος πλήγωσαν την συντηρητική βάση του κόμματος. Η νεολαία του κόμματος κατάντησε κακέκτυπο των Πασοκικων και αριστερών φοιτητικών παρατάξεων. Τα όργανα του κόμματος δεν παράγουν ιδεολογία αλλά κατευθυντήριες γραμμές βάσει τω κανόνων της πολίτικης επικοινωνίας. Η Ελληνική ιστορία τα ελληνικά ιδανικά η επίκληση του πολιτισμικού αποθέματος, η αναζήτηση των πρωτογενών μας βάσεων, η υποστήριξη θέσεων που συνόδευαν την ελληνική συντριπτική παράταξη από την κολυμπήθρα της, η ανάπτυξη δράσεων με σκοπό την στοχευόμενα διαστρεβλωμένη ιστορία της τελευταίας 60-ετίας έχουν μετατραπεί σε απέχθεια προς οποιαδήποτε πατριωτική έκφραση λόγω του μετεώρου βήματος της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Η νέα δημοκρατία επέλεξε τον δρόμο της μη όξυνσης και κατάφερε το αντίθετο. Επιδίωξε την συναίνεση αλλά παρέλαβε βία, αμφισβήτηση, πυρκαγιές, συκοφαντία. Επέλεξε να μην αποσύρει ένα πόνημα μίσους (βιβλίο ιστορίας της ΣΤ΄ δημοτικού) και δημιούργησε ένα μόνιμο εφιάλτη στα δεξιά της. Συνεχίζει να έχει σε θέσεις κλειδιά άτομα που ανήκουν στo εκσυγχρονιστικό περιβάλλον του Πασοκ, είχε χρήσει σοφό για την παιδεία έναν αναγνωρισμένο και λυσσασμένο ανθέλληνα που συμμετέχει στον "αθώο" ΕΛΙΑΜΕΠ και το ποιο παράξενο έχει ανεχτεί την δράση του Συνασπισμού και των ανθρώπων του σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής μας ζωής. Αν η νέα δημοκρατία συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο τότε ίσως θα πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε για το αυθεντικό κόμμα της αυτο-ακύρωσης...
Ιωάννης Κανελλόπουλος
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...