Ομόφωνη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου υπέρ του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης σχετικά με το ορφανοτροφείο της Πριγκίπου

Δικαιώθηκε το Φανάρι!!!

Ομόφωνη υπήρξε η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ΕΔΑΔ υπέρ του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στη διαμάχη του με τις τουρκικές αρχές για το θέμα του Ορφανοτροφείου Αρρένων της Πριγκήπου.
Σύμφωνα με την απόφαση που έγινε σήμερα γνωστή, το Δικαστήριο καταδίκασε ομόφωνα την Τουρκία για παραβίαση του άρθρου 1 του Πρωτοκόλλου 1 (Προστασία της Περιουσίας).
Σύμφωνα με την απόφαση, το ΕΔΑΔ δεν έκρινε σκόπιμο να εξετάσει ξεχωριστά το αίτημα του Πατριαρχείου για παραβίαση των άρθρων 6 (δικαίωμα για δίκαιη δίκη) και 14 (απαγόρευση διακρίσεων) της Σύμβασης των Αθρωπίνων Δικαιωμάτων, καθ' ότι καλύπτονται από το άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου.
Για το θέμα πιθανής αποζημίωσης, σύμφωνα με το άρθρο 41 της Σύμβασης, το ΕΔΑΔ επιφυλάσσεται για απόφαση αργότερα.
Παράλληλα, καλεί και τα δύο μέρη να καταθέσουν γραπτώς και μέσα σε εξάμηνο τις παρατηρήσεις τους αναφορικά με το θέμα των αποζημιώσεων και κυρίως να γνωστοποιήσουν στο Δικαστήριο μια πιθανή κατάληξη σε μεταξύ τους συμφωνία.
Από τα στοιχεία που παραθέτει η απόφαση ΕΔΑΔ, προκύπτει ότι το αμφισβητούμενο οικόπεδο είναι 23.255 τ.μ. το οποίο απέκτησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1902 έναντι του ποσού 353.000 ευρώ. Ευρίσκεται σε λόφο της νήσου B?y?kada (Πρίγκηπος) στην Προποντίδα.
Το 1935 η νομική προσωπικότητα του Ορφανοτροφείου αναγνωρίσθηκε επίσημα και το ακίνητο που ευρίσκετο στο οικόπεδο αναφέρθηκε στη φορολογική δήλωση του 1936.
Το 1964 εξαιτίας πυρκαγιάς που ξέσπασε στους χώρους, οι τουρκικές αρχές διέταξαν εκκένωση, την ίδια δε χρονιά το ακίνητο και η διαχείριση πέρασαν στο τουρκικό Δημόσιο.
Το 1997 το Ορφανοτροφείο χαρακτηρίστηκε ως «ανενεργές» από τη Γενική Διοίκηση Ιδρυμάτων. Το Ορφανοτροφείο αντέδρασε άμεσα ζητώντας την ακύρωση της ανωτέρω απόφασης.
Το 2002 το πολυμελές Πρωτοδικείο αποφάσισε ότι η συντήρηση του «αμφισβητούμενου αγαθού», το οποίο αποτελεί σπουδαίο διεθνές ιστορικό μνημείο, δεν ανήκει στο Πατριαρχείο.
Η απόφαση αυτή ακυρώθηκε από τον Aρειο Πάγο λόγω διαδικαστικού λάθους ύστερα από προσφυγή του ενάγοντος.
Το Φεβρουάριο του 2004, για ακόμα μία φορά το πολυμελές Πρωτοδικείο ακύρωσε εκ νέου τους τίτλους ιδιοκτησίας του ενάγοντος, η δε απόφαση επικυρώθηκε αυτήν την φορά από τον Aρειο Πάγο, τον Οκτώβριο του ιδίου έτους.
Στις 27 Νοεμβρίου 2007 έγινε στο Στρασβούργο η δημόσια ακρόαση της εν λόγω υπόθεσης.
Ήταν η πρώτη φορά που το ίδιο το Πατριαρχείο στράφηκε σε διεθνές δικαστήριο κατά της Τουρκικής Δημοκρατίας για προσβολή των δικαιωμάτων του και όπως τόνισε ο κύριος Αλιβιζάτος «η δικαίωση είναι ακόμη σημαντικότερη αν ληφθεί υπ΄ όψιν ότι με την πανηγυρική καταδίκη της Τουρκίας συμφώνησε, χωρίς επιφυλάξεις, και ο Τούρκος δικαστής. Η απόφαση ήταν ομόφωνη (7 επί 7) και είναι ενδεικτικό ότι τρεις δικαστές διατύπωσαν την άποψη ότι υπήρχαν και πρόσθετα επιβαρυντικά στοιχεία για την καταδίκη της Τουρκίας».
Σύμφωνα με τον ίδιο, «η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου θεωρείται σημαντική και για άλλον ένα λόγο. Αναγνωρίζει ανεπιφύλακτα οτι το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όχι απλώς μπορεί να έχει ιδιοκτησία -κινητή και ακίνητη- στην Τουρκία, αλλά και ότι τα δικαιώματά του προστατεύονται απο το διεθνές δίκαιο».
Σημειώνεται πως το χειρισμό της υπόθεσης ανέλαβαν και διεκπεραίωσαν, για πρώτη φορά, απο κοινού Έλληνες και Τούρκοι δικηγόροι με μακρά πείρα στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Από την πλευρά του, ο μητροπολίτης Προικονήσου υπογράμμισε τη μεγάλη σημασία της απόφασης του Δικαστηρίου, ενώ ο κύριος Αλιβιζάτος εξήρε και τον ρόλο του μητροπολίτη Φιλαδελφείας, Μελίτωνα, που χειρίστηκε το συγκεκριμένο θέμα.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση