Το διαρκές παρανάλωμα της ελληνικής κοινωνίας

Το ξέρουμε πολύ καλά: Το μίσος για τη χυδαιότητα παραμορφώνει το πρόσωπο. Η αγανάκτηση για την αδικία βραχνιάζει τη φωνή. Αλίμονο εμείς, που θέλαμε ν’ ανοίξουμε το δρόμο της φιλίας δεν καταφέραμε να είμαστε οι ίδιοι φιλικοί. Όμως εσείς, σαν έρθει εκείνος ο καιρός που ο άνθρωπος τον άνθρωπο θα παραστέκει να μας θυμάστε με επιείκεια.
Μπρεχτ
Πώς να είμαστε σήμερα φιλικοί απέναντι σε αυτούς που έχουν κηρύξει ένα διαρκή και ανηλεή πόλεμο κατά των λαών και των εθνών;
Η Ελλάδα βάλλεται από παντού: Σταθερά, συστηματικά, άγρια εξοντωτικά:
1) Πολυμέτωπη και βάρβαρη επίθεση εναντίον της οικονομικής υπόστασης του ελληνικού λαού. Τα βάρη της κρίσης και της χρεοκοπίας του καπιταλιστικού συστήματος φορτώνονται στις πλάτες των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων: Η επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της κερδοσκοπικής αναισχυντίας…
2) Συνεχές, αδυσώπητο και οργανωμένο σφυροκόπημα της ιστορικής και εθνικής μας υπόστασης. Κάθε κατάκτηση ιστορική και πολιτισμική, κάθε αγωνιστική παράδοση και μνήμη, κάθε τι που έχει «εθνική γεύση», τα πάντα που συγκροτούν κοινωνική συνοχή ρίχνονται στην πυρά, με μια μοχθηρία χωρίς ιστορικό προηγούμενο, με μια μοχθηρία που ξεπερνά το παλιό ναζιστικό εφιάλτη.
Ζούμε τον εφιάλτη του εθνικού μας παραναλώματος και το τρομοκρατικό θέαμα αυτού του παραναλώματος.
Η Νέα Τάξη, ο αυτοκρατορικός, πλανητικός ιμπεριαλισμός επιχειρεί να μας δώσει τα τελευταία κτυπήματα για να πέσουμε στα τάρταρα της ολικής βαρβαρότητας.
Το μακάβριο σχέδιο εξόντωσης των εθνών και των λαών συμπυκνώνεται σε αυτά τα προφητικά λόγια του Γκαλεάνο:
«Σχέδιο εξόντωσης: Να ισοπεδώσουν το γρασίδι, να ξεριζώσουν μέχρι το τελευταίο ζωντανό βλαστάρι, να ποτίσουν τη γη μ’ αλάτι. Έπειτα να σκοτώσουν τη μνήμη της βλάστησης. Για να κατακτήσουν τις συνειδήσεις, τις εξοντώνουν. Για να τις εξοντώσουν, τους σβήνουν το παρελθόν, εξαφανίζουν κάθε μαρτυρία που μπορεί να αποδείξει πως σε τούτα τα μέρη υπήρξε ποτέ κάτι παραπάνω από σιωπή, φυλακές, τάφοι.
Απαγορεύεται να θυμόμαστε…»
Τα σύγχρονα νεοταξικά «εργαλεία» του φασιστικού ολοκληρωτισμού είναι:
α) Οικονομικά και κοινωνικά «εργαλεία»:
Η οργανωμένη αλλοδαπή εισβολή και κατοχή, η οποία υπονομεύει κάθε οικονομική κατάκτηση και κάθε δυνατότητα αγώνα των λαών, καθώς και κάθε κοινωνική και εθνική συνοχή.
Με τους στρατούς της εισαγόμενης αλλοδαπής λαίλαπας σαρώνονται όλες οι ιστορικές κατακτήσεις των λαών (οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές), ισοπεδώνεται κυριολεκτικά η κοινωνική συνείδηση (ταξική συνείδηση), αλλοιώνεται επικίνδυνα η «εθνική υπόσταση» των κοινωνιών και οδηγούνται οι κοινωνίες σε αγελαία, ανταγωνιστικά και διχαστικά «αθροιστικά σύνολα»: Σε γκέτο αλληλοσπαραγμού…
β) Ιδεολογικά εργαλεία:
Οι προπαγανδιστικές μήτρες του πλανητικού εφιάλτη τα ΜΜΕ, καθώς και τα ποικίλα και πολύχρωμα Μαντεία των επιδοτούμενων «μπράβων» των πολυεθνικών και των μυστικών υπηρεσιών.
Στην πρωτοπορία αυτών των νέων «παραγωγών» ιδεολογίας και «κατηχήσεων» βρίσκεται καπιταλιστική «αριστερά» σε όλες τις πολύχρωμες ποικιλίες της.
Αυτή η «αριστερά πολυτελείας», αυτή η επιδοτούμενη «αριστερά» των ηγεμονικών νεοταξικών ιδεολογημάτων (αντιεθνικισμός, αντιρατσισμός κ.λπ), αποτελεί σήμερα τη «πέμπτη φάλαγγα» του πλανητικού κράτους, τους νέους «γενίτσαρους»…
Πώς, λοιπόν, να είμαστε φιλικοί με αυτή την «αριστερά» η οποία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του πολέμου εναντίον των κοινωνιών και των εθνών;
Σε ένα τέτοιοι πόλεμο ζωής και θανάτου δεν μπορεί να είσαι, δυστυχώς, φιλικός, ούτε να χαϊδεύεις κεφάλια…
γ) Πολιτικά «εργαλεία»:
Το κράτος και οι υπηρεσίες του, καθώς και όλο το καθεστωτικό, κομματικό οικοδόμημα.
Κράτος, κόμματα, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και διανοούμενοι αποτελούν το γιγάντιο «ιστό της αράχνης» της Νέας Τάξης. Προωθούν, την πολυφωνική ΜΟΝΟΦΩΝΙΑ της νέας βαρβαρότητας. Παίζουν πάνω στο ίδιο νεοταξικό πιάνο, κτυπώντας διαφορετικά πλήκτρα ο καθένας. Αποτελούν την ορχήστρα της νεοταξικής μουσικής και των ιδεολογημάτων της…
δ) Εκτελεστικά «εργαλεία»:
Εδώ στην κορυφή βρίσκονται οι πολυπλόκαμες υπηρεσίες του διεθνούς κράτους και του παρακράτους. Οι εγχώριες αποτελούν το προτεκτοράτο τους…
Οι ομάδες κρούσης αυτών των υπηρεσιών είναι τα ποικίλα δίκτυα τρομοκρατίας.
Αυτή η πολυεδρική τρομοκρατία και το συνακόλουθο τρόμο-θέαμα αποτελούν την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΧΜΗ της νεοταξικής βαρβαρότητας. Αποτελούν το προνομιακό «όχημα» για τη χειραγώγηση, την τρομοκράτηση, την υπόταξη και τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας.
Είναι το σύγχρονο «όπλο» για την ισοπέδωση και τη διάλυση των εθνικών κοινωνιών.
Γι’ αυτό βλέπουμε να πληθαίνουν τα «τάγματα εφόδου» και οι τρομοκρατικοί «στρατοί» (μέσα εδώ οι αλλοδαποί αποτελούν το πλέον «αιμοβόρο» υλικό) στην ελληνική κοινωνία, η οποία δεν έχει λυγίσει και ανθίσταται.
Τώρα ετοιμάζονται για νέο γύρο «Δεκεμβριανών»: Συγκεντρώνουν τις «στρατιές» τους, φανατίζουν τα «τάγματα εφόδου», ντοπάρουν την απελπισία και τα αδιέξοδα της νεολαίας, στρατολογούν νέα «αποσπάσματα θανάτου» από την κοπριά της κοινωνικής αθλιότητας και του πολιτικού υπόκοσμου…
Ετοιμάζονται οι μηχανισμοί της τρομοκρατίας και της προβοκάτσιας πυρετωδώς.
Το Πολυτεχνείο από σύμβολο αγώνων χωρίς κουκούλα έχει μεταβληθεί σε άντρο κουκουλοφόρων και χιλιάδων μπουκαλιών βενζίνης για ένα νέο παρανάλωμα…
Παντού βλέπεις τις αφίσες αυτών των πυρομανών να καλούν σε τρομοκρατικό ΠΟΛΕΜΟ εναντίον της ελληνικής κοινωνίας.
Οι πάντες τους γνωρίζουν, αλλά ουδείς καταγγέλλει το έγκλημα…
Αύριο θα παίξουν πάνω στο έγκλημα και θα προωθήσουν τους προσχεδιασμένους στόχους…
Αλήθεια ο Χρυσοχοϊδης δεν γνωρίζει το τι γίνεται;
Δεν γνωρίζει τις «προετοιμασίες» και την «επιφυλακή» των πολιτικών συμμοριών;
Ρητορικά τα ερωτήματα.
Είπαμε: Τα «τάγματα εφόδου» αποτελούν τα δικά τους εκτελεστικά όργανα…
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση