Κοιτώντας τα drones να περνούν

Τα περισσότερα ζητήματα έχουν να κάνουν τόσο με την ουσία όσο και με τις εντυπώσεις.

Για παράδειγμα, η περίφημη υπόθεση της «επακούμβησης» των φρεγατών Λήμνος και Kemal Reis, εν μέσω θέρους, η οποία ευλόγως επενέργησε θετικά στο λαϊκό συναίσθημα στην Ελλάδα, αφορούσε κυρίως στο πεδίο των συμβολισμών και των εντυπώσεων και -προφανώς- λιγότερο σε αυτό της ουσίας, το οποίο αφορά στην ισχύ των εκατέρωθεν πολεμικών στόλων. Ας μην υπεισέλθουμε, δε, σε μία συζήτηση περί ναυτοσύνης, όσο κι αν αυτή θεωρείται ως ένα ισχυρό μας σημείο.

Έτσι, λοιπόν, στον απόηχο του πρόσφατου περιστατικού με τουρκικά drones στο Καστελόριζο, οφείλουμε να αποδεχθούμε -ενόσω αναμένουμε την Τουρκία να «συνετιστεί» με τις υποδείξεις του ελληνικού Υπουργείου των Εξωτερικών και να τιμωρήσει τους υπαίτιους του περιστατικού- ότι η Ελλάδα συστηματικά χάνει τη «μάχη των drones» τόσο στο πεδίο της ουσίας όσο και σε αυτό των εντυπώσεων.

Σε ό,τι αφορά στο δεύτερο σκέλος, δεν απαιτείται ιδιαίτερος κόπος για τη διακρίβωση του γεγονότος. Τα περιστατικά προ μηνών στον Έβρο με τα τουρκικά drones να περιδιαβαίνουν την οριογραμμή αλλά και το τωρινό στο Καστελόριζο, τόσο με την αμαύρωση των εθνικών μας συμβόλων όσο και με τους στρατιωτικούς ή άλλους παιάνες να ηχούν από τα drones της γείτονος, αρκούν για να καταδείξουν ποιος κέρδισε τη μάχη των εντυπώσεων.

Από πλευράς ουσίας, δε, η ήττα είναι αντιστοίχως συντριπτική. Την ίδια ώρα που η τουρκική αεροναυπηγική βιομηχανία παράγει μαζικά drones για τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις αλλά και για πολιτικές εφαρμογές, εμείς αναγκαζόμαστε να ενοικιάσουμε ορισμένα -ολίγα- τεμάχια από τους φίλτατους Ισραηλινούς ή να εμπιστευθούμε τους αντιστοίχως φίλτατους Αμερικανούς, οι οποίοι σταθμεύουν ορισμένα από τα δικά τους αντίστοιχα drones στη χώρα μας.

Με άλλα λόγια, εάν υπήρξε μία χρησιμότητα από το πρόσφατο περιστατικό στο Καστελόριζο, αυτή δίχως άλλο αφορά στη -μάλλον ακραία- πιθανότητα να αφυπνιστεί η χώρα μας ως προς την ανάγκη να υιοθετήσει μία ενεργητική πολιτική, αφενός, κατασκευής drones στην Ελλάδα και αφετέρου, εξασφάλισης συστημάτων έγκαιρης προειδοποίησης από τις τυχόν επιθέσεις σκαφών αυτού του είδους, στα εδάφη μας.

Αποτελεί πεδίο δόξης λαμπρό, δε, η ανάπτυξη πρωτοβουλιών αυτού του είδους, καθώς δεν αφορούν μόνον την ανασυγκρότηση της βιομηχανικής και παραγωγικής βάσης της χώρας, διαδικασία στην οποία η Ελλάδα οφείλει ούτως ή άλλως να επιδοθεί, αλλά κυριότερα σε τεχνολογία αιχμής, η οποία θα μπορούσε να συμβάλει ακόμη και στην αντιστροφή του brain drain, τουλάχιστον κατά ένα μέρος.

Η χώρα μας έχει κάθε δυνατότητα να προχωρήσει προς αυτή την κατεύθυνση: «Έχουμε ελληνικές εταιρίες οι οποίες μπορούν να κατασκευάζουν UAV. Έχουμε μηχανικούς οι οποίοι δουλεύουν στη βιομηχανία, μηχανικούς οι οποίοι δουλεύουν στα ερευνητικά κέντρα και σε ένα συνεργατικό πλαίσιο, όταν αυτό λειτουργήσει επί ίσοις όροις, μπορούν να γίνουν θαύματα», τόνισε μιλώντας στο ΑΠΕ- ΜΠΕ ο Υάκινθος Κυριάκος, καθηγητής του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και διευθυντής του Εργαστηρίου Μηχανικής Ρευστών και Στροβιλομηχανών του ΑΠΘ στο Κέντρο Διεπιστημονικής Έρευνας και Καινοτομίας (ΚΕΔΕΚ).

Με εφαρμογές αυτών των προϊόντων στην άμυνα αλλά και την πολιτική ζωή και με προοπτικές εξαγωγικής δραστηριότητας, η Πολιτεία οφείλει να κάνει ό,τι είναι δυνατόν, παρέχοντας τα απαραίτητα κίνητρα, για την ανάπτυξη αυτής της δραστηριότητας στη χώρα μας.

Από εκεί και μετά, ας δούμε τι θα κάνει και το ελληνικό... επιχειρείν.

Ν. Γ. Δρόσος
Euro2day



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση