Οι Γερμανοί εναντίον μας, πάλι αγκαλιά με τους Τούρκους

“Έγκλημα” η επιδιαιτησία του Βερολίνου

Ειλικρινά δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Να φέρνεις το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) για να «μεταρρυθμίσει» την οικονομία της χώρας σου ή τους Γερμανούς για να σου κάνουν τον διαιτητή στον καυγά με τους Τούρκους;

Τραγικά λάθη και τα δύο, το κόστος των οποίων θα αποτιμήσει κάποτε η ιστορία, κρίνοντας τους παράλληλους βίους του Γιωργάκη Παπανδρέου και του νεότερου Μητσοτάκη. Προς το παρόν τα λουζόμαστε στη καμπούρα μας…

Για το ΔΝΤ και τα μνημόνια τα έχουμε πει πολλές φορές, δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Πρωτόγνωρη όμως η εμπειρία. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί να την υποστεί ξανά η χώρα και οι επόμενες γενιές.

Για τους Γερμανούς δεν τα λέμε απλώς, τα έχουμε ζήσει πολλάκις στη νεότερη ιστορία μας. Και δεν εννοώ μόνο την Ναζιστική επίθεση, τις σφαγές των αμάχων, τις εκατόμβες των θυμάτων της πείνας, την αδίστακτη λεηλασία της χώρας και την ολοσχερή διάλυση της οικονομίας της. Αναφέρομαι και στον προηγούμενο μεγάλο πόλεμο.

Οπου οι Γερμανοί βρέθηκαν αγκαλιά με τον Τούρκο. Κι αυτοί του έβαλαν στο μυαλό την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μέσα από το μοντέλο του Πανισλαμισμού. 

Αν οι Τούρκοι είναι ο πραγματικός εχθρός της πατρίδας μας, οι Γερμανοί χωρίς αμφιβολία είναι οι ηθικοί αυτουργοί για την εξέλιξη αυτής της σχέσης στην σύγχρονη περίοδο.

Από τα τέλη του 18ου αιώνα, μέσα στην αγωνία τους να γίνουν επιτέλους σοβαροί αποικιοκράτες και να επεκταθούν στην Ανατολή με ένα «γερμανικό σιδηρόδρομο» που θα ενώνει το Βερολίνο με τη Βαγδάτη, έχτισαν την σχέση τους με τον λαό που ταίριαζε καλύτερα στην ψυχοσύνθεση τους: Τους Οθωμανούς.

Για έναν περίεργο λόγο που δεν έχει σχέση με τις σημερινές αμοιβαίες εξαρτήσεις, τους λάτρεψαν τους Τούρκους οι Γερμανοί. Ταίριαξαν τα χνώτα τους. Και άρχισαν να τους καθοδηγούν για να φτιάξουν το νεότερο κράτος τους. Με πρώτο μέλημα να ξεφορτωθούν τους ενοχλητικούς: Τους Ελληνες της Ιωνίας και του Πόντου καθώς και τους Αρμένιους.

Πρώτα εξόπλισαν τους Τούρκους και φρόντισαν να φρενάρουν τα ελληνικά όνειρα για εθνική ολοκλήρωση στη Μελούνα με τον καταστροφικό πόλεμο του 1897. Και λίγα χρόνια αργότερα έπεισαν τους Νεότουρκους να ξεμπερδεύουν οριστικά με το άλλο μεγάλο «σπυρί», τους Αρμένιους.

Δεν υπάρχει καμία απόλυτως αμφιβολία ότι οι Γερμανοί όχι μόνο συμμετείχαν, αλλά και ενθάρρυναν την Αρμενική γενοκτονία. Δυστυχώς για αυτούς, υπάρχουν φωτογραφικά ντοκουμέντα που δείχνουν τους αξιωματικούς του Κάιζερ, μαζί με τους Τουρκαλάδες, σχεδόν να χοροπηδούν από χαρά, πάνω από λείψανα δύστυχων Αρμενίων που πέρασαν από λεπίδι.

Τον ρόλο του γερμανικού παράγοντα ανέδειξε νωρίς και ο ηρωικός Αμερικανός πρέσβης Χένρυ Μόργκενταου, που αναγκάστηκε να παραιτηθεί το 1916 σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις φρικαλεότητες των Οθωμανών.

Ο γιός του, Χένρυ Μόργκενταου τζούνιορ, υπουργός οικονομικών του Ρούζβελτ που έζησε τις άλλες φρικαλεότητες, των Ναζί εις βάρος των Εβραίων, είχε προτείνει να γίνει η μεταπολεμική Γερμανία ένας απέραντος αγρός, μπαξές και ποιμνιοστάσιο ταυτόχρονα, με τους κατοίκους του να ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με τις καλλιέργειες και την βοσκή. Δυστυχώς το σχέδιο του, που θα μας είχε απαλλάξει οριστικά από την γερμανική κατάρα, δεν προχώρησε.

Ο Ρούσβελτ πέθανε και επικράτησαν άλλες απόψεις που έλεγαν ότι ο κίνδυνος είναι η «Σοβιετική Αρκούδα» και η Γερμανία πρέπει να παραμείνει ισχυρή για να αποτελεί ανάχωμα στον κομμουνιστικό επεκτατισμό. 

Και να που σήμερα, η Γερμανία, χωρίς ποτέ να αποναζιστικοποιηθεί (και αυτό είναι ιστορικά αποδεδειγμένο), όχι μόνο έμεινε ισχυρή, αλλά κάνει πλέον κουμάντο σε όλη την Ευρώπη. Αυτή αποφασίζει πότε θα στρώσουμε και πώς θα κοιμηθούμε.

Αυτή έκρινε την οικονομική καταδίκη της Ελλάδας, μετατρέποντας την σε υπερχρεωμένη αποικία χρέους. Κι αυτή τώρα απαιτεί να «τα βρούμε» με τους Τούρκους υπό την δική της «ευγενή» μεσολάβηση.

Πρέπει να είναι κάποιος τουλάχιστον τρελός για να διαλέξει στον καυγά με τους απέναντι, διαιτητή τον Γερμανό. Γιατί οι Γερμανοί θεωρούν ότι τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου κακώς μας ανήκουν! Μας παραχωρήθηκαν από ένα καπρίτσιο της ιστορίας. Η φυσική τους κοιτίδα είναι η μεγάλη τουρκική ακτή απέναντι…

Αν δεν ξέρει ο κ. πρωθυπουργός τις πάγιες θέσεις του Βερολίνου για τα ελληνικά νησιά, ας κάνει τον κόπο να διαβάσει το βιβλίο του υπασπιστή του Στεργιάδη, Μιχαήλ Ροδά με τον εύγλωττο τίτλο: «Πώς η Γερμανία κατέστρεψε τον Ελληνισμόν την Τουρκίας». Δεν είναι μεγάλο, μόλις 60 σελίδες, γραμμένες το 1916. Και τόσο, μα τόσο, ανατριχιαστικά επίκαιρες.

Ο Ροδάς, λοιπόν, περιγράφει την λυσσώδη μάχη που έδιναν οι Γερμανοί για να μην περιέλθουν ποτέ στην Ελλάδα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου στην Ελλάδα.

Η Τουρκία είχε χάσει κατά κράτος τον πόλεμο, παρόλα αυτά με τις πλάτες των Γερμανών αρνιόταν να εφαρμόσει τις αποφάσεις των διεθνών διασκέψεων. Μέχρι που η Αγγλία προθυμοποιήθηκε να κάνει μια «ναυτική επιδείξη» συνετισμού( επιστρατεύοντας προφανώς το Charles de Gaulle της εποχής). Φευ όμως η βρετανική πρωτοβουλία σκόνταψε στις γερμανικές αντιρρήσεις. 

«Η Γερμανία ζητεί τα πάντα να διευθετηθώσι κατά τρόπο φιλικό», γράφει ο Ροδάς. Γιατί κατά βάθος πιστεύει, όπως εξηγεί ωμότατα ο Γερμανός πρέσβης στο Βενιζέλο, ότι «η ελληνική κυριαρχία δεν θα αποβεί μόνιμος, ούτε οριστική».

Παρόλα αυτά ο Βενιζέλος τα πήρε τα νησιά, έστω και αν αναγκάστηκε να δώσει τη Βόρειο Ηπειρο. Ο σημερινός πρωθυπουργός που επαίρεται διαρκώς για την συγγένεια του με τον Βενιζέλο τι ακριβώς κάνει; Εχει αποφασίσει να τα δώσει πίσω;…

Γιώργος Χαρβαλιάς
HellasJournal 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση