Η... Σπιναλόγκα της Δανίας

Του Γιάννη Μαντζίκου

Στο μυαλό των περισσοτέρων, η Δανία και γενικότερα οι χώρες της Βόρειας Ευρώπης και ειδικά της Σκανδιναβίας, είναι άρρηκτα δεμένες με το μοντέλο της ανοικτής κοινωνίας, της ανεκτικότητας στους μετανάστες και τις μειονότητες και την πολιτική ενσωμάτωσης. Όχι πια.

Ο πρωθυπουργός της Δανίας, Λαρς Ρόκε Ράσμουσεν, από τον Δεκέμβριο του 2016 είχε προκαλέσει αρκετά σχόλια όταν δήλωσε πως ίσως πρέπει να αναθεωρηθεί η σύμβαση για το καθεστώς των προσφύγων, του 1951 -μια σύμβαση την οποία η Δανία ήταν από τις πρώτες χώρες που την υπέγραψαν- αλλά και την εφάρμοσε σχεδόν υποδειγματικά. Τα πράγματα, όμως, φαίνεται πως έχουν αλλάξει, τουλάχιστον αν λάβουμε υπόψη την πρόσφατη, αμφιλεγόμενη απόφαση της κυβέρνησης συνασπισμού, να μεταφερθούν και να κρατούνται σε ένα μικροσκοπικό νησί οι «επικίνδυνοι μετανάστες».

Ο κυβερνητικός συνασπισμός υπό το φιλελεύθερο Venstre του Ρασμούσεν, τη Φιλελεύθερη Συμμαχία και το Συντηρητικό κόμμα, που έχει στη Φόλκετινγκ (τη βουλή της χώρας) τη στήριξη και του ακροδεξιού Λαϊκού Κόμματος, αποφάσισε να μεταφερθούν και να κρατούνται εκεί μετανάστες που είτε είναι φυλακισμένοι για εγκληματικές πράξεις είτε έχουν εκτίσει την ποινή τους αλλά δεν μπορούν να απελαθούν, καθώς κινδυνεύουν στις χώρες τους. Αυτός ο τόπος... εξορίας, το νησί Λίντχολμ, χρησιμοποιούνταν μέχρι πρόσφατα ως εργαστήριο από επιστήμονες που ερευνούν τη γρίπη των χοίρων, τη λύσσα και άλλες μεταδοτικές ασθένειες, ενώ περιλάμβανε και κρεματόριο για την καύση των μολυσμένων ζώων.


Θα μπορούσε, βεβαίως, κανείς να υποστηρίξει πως για μια ακόμη φορά, η άνοδος της ακροδεξιάς είναι αυτή που οδήγησε στην υιοθέτηση των συγκεκριμένων σκληρών μέτρων σε βάρος των αλλοδαπών. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά, καθώς υπέρ του σχεδίου τάσσεται και το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, οι Σοσιαλδημοκράτες...

«Διακομματική στροφή»

Χαρακτηριστικότερο, άλλωστε, παράδειγμα για την ευρύτερη πολιτική συναίνεση στο θέμα του μεταναστευτικού αποτελεί ο εκπρόσωπος των Σοσιαλδημοκρατών, Ματίας Τεσφάγιε, γιος Αιθίοπα μετανάστη και Δανέζας μητέρας. Σε πρόσφατο αφιέρωμα της ευρωπαϊκής έκδοσης της ιστοσελίδας Politico, ο ίδιος αναφέρει ότι «έχουν αλλάξει τα πάντα στη χώρα, τίποτα δεν είναι όπως ήταν, σίγουρα είμαι παιδί Αιθίοπα αλλά ταυτίζομαι περισσότερο με έναν σκληρά εργαζόμενο Δανό χτίστη». Ο Τεσφάγιε μάλιστα, εν όψει των κρίσιμων εθνικών εκλογών που είναι προγραμματισμένες για τον ερχόμενο Ιούνιο, δεν διστάζει να υποστηρίξει ότι αν οι Σοσιαλδημοκράτες βγουν πρώτο κόμμα, μπορεί να συμμαχήσουν ακόμα και με τους εθνικιστές του Λαϊκού Κόμματος.

Υπενθυμίζεται ότι το 2016, το κοινοβούλιο της Δανίας είχε περάσει νόμο που είχε προκαλέσει σχεδόν πανευρωπαϊκές αντιδράσεις, καθώς βάσει αυτού οι αρχές μπορούν να κατάσχουν χρήματα και τιμαλφή των προσφύγων που αναζητούν άσυλο στο έδαφός της, ως... εγγύηση για την παραμονή στη χώρα. Πέραν τούτου, είχε επίσης ψηφιστεί μέτρο το οποίο στερεί τη δυνατότητα στους πρόσφυγες που φιλοξενούνται στη χώρα να επανενωθούν με την οικογένειά τους για τρία χρόνια. Τότε, σε σύνολο 179 βουλευτών, οι 81 είχαν ψηφίσει υπέρ, μόλις 27 κατά και 70 ακόμη επέλεξαν να απέχουν από την ψηφοφορία, χαρίζοντας έτσι διά της σιωπής τους μια ευρεία πλειοψηφία στην κυβέρνηση και το μέτρο αυτό...

Πρέπει να αναφερθεί, επίσης, ότι τον περασμένο Μάρτιο το κοινοβούλιο ενέκρινε νόμο που απαγορεύει την ισλαμική μαντίλα (μπούρκα ή νικάμπ) στους δημόσιους χώρους. Από την 1η Αυγούστου, ημερομηνία κατά την οποία τέθηκε σε ισχύ ο νέος νόμος, κάθε παραβίαση της απαγόρευσης τιμωρείται με πρόστιμο 1.000 κορονών Δανίας (134 ευρώ). Αν το αδίκημα επαναληφθεί, το πρόστιμο μπορεί να φθάσει τις 10.000 κορόνες. Το νομοσχέδιο, που κατατέθηκε από την κεντροδεξιά κυβέρνηση και εγκρίθηκε με 75 ψήφους, έναντι 30 κατά, είχε επίσης την έγκριση των δύο ισχυρότερων πολιτικών δυνάμεων στο κοινοβούλιο: των Σοσιαλδημοκρατών και του λαϊκιστικού, αντιμεταναστευτικού Λαϊκού Κόμματος.

Σύμφωνα δε με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, το 70% των πολιτών στη Δανία υποστηρίζει πως η μετανάστευση αποτελεί το πιο σημαντικό πολιτικό ζήτημα στη χώρα.

Γκέτο και τζιχαντιστές

Από τη γενικότερη συζήτηση για τους μετανάστες στη χώρα δεν παραλείπεται το γεγονός ότι μετά την 9/11, η Δανία βρέθηκε αρκετές φορές στο επίκεντρο των εξελίξεων. To 2005, ένα σκίτσο της εφημερίδας Jyllands-Posten που σατίριζε τον προφήτη Μωάμεθ οδήγησε σε μαζικές διαδηλώσεις μουσουλμάνων και στη χειρότερη διπλωματική κρίση της χώρας με αντίστοιχες της Μέσης Ανατολής. Ηταν η πρώτη φορά που άνοιγε δειλά δειλά η συζήτηση για το θέμα της ενσωμάτωσης των μεταναστών στην κοινωνία της χώρας. «Νερό στον μύλο» της ξενοφοβίας, όμως, έριξαν και οι αποτυχημένες τρομοκρατικές ενέργειες στο Βολμός το 2006 και στην εφημερίδα που δημοσίευσε το σκίτσο για τον Μωάμεθ το 2010. Κοινή συνισταμένη των δύο αποτυχημένων επιθέσεων ήταν το γεγονός ότι υπεύθυνοι ήταν μετανάστες κουρδικής, σομαλικής, παλαιστινιακής και αιγυπτιακής καταγωγής.

Να σημειωθεί ότι η ύπαρξη γκέτο σε αρκετές μεγάλες πόλεις της χώρας (εκτός Κοπεγχάγης), όπως το Οντένσε και το Ααρχους θεωρούνται από μεγάλη μερίδα των Δανών ως «θερμοκήπια» εγκληματικότητας. Προς αυτή την κατεύθυνση άλλωστε, νόμοι που ψηφίστηκαν τον Μάρτιο απαιτούν από τα παιδιά μεταναστών να περάσουν τουλάχιστον 25 ώρες την εβδομάδα σε κρατική παιδική φροντίδα για την εκμάθηση της γλώσσας από την ηλικία του ενός έτους. Οι δε νόμοι αυτοί περιλαμβάνουν επιπλέον χρόνο φυλάκισης για τους κατοίκους «γκέτο» όταν καταδικάζονται για έγκλημα ή αυστηρότερες ποινές για εγκλήματα που διαπράττονται στις περιοχές του γκέτο.

* Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος»
Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση