Με ανεπαρκή ή άσχετα κυβερνητικά στελέχη δεν παράγεται έργο

Ο ικανός, δεν θα αντέξει τη διαπλοκή, ούτε τα εσωτερικά πισώπλατα μαχαιρώματα των κομματικών, και ο έμπιστος δεν είναι ικανός να παραγάγει έργο

Για να προσληφθεί κάποιος σε ιδιωτική επιχείρηση, ακόμη και σε θέση που δεν απαιτεί εξειδικευμένο υπάλληλο, ο επιχειρηματίας δεν θα προσλάβει τον πρώτο τυχόντα επειδή έτυχε να είναι φίλος, αλλά θα φροντίσει να επιλέξει τον καλύτερο.

Μού έλεγε κτηνοτρόφος, ότι ο πατέρας του για να προσλάβει βοσκό, πρώτα πρόσφερε γεύμα στους ενδιαφερόμενους, και προσελάμβανε αυτόν που τελείωνε πρώτος το φαγητό. Το κριτήριό του ήταν να προσλάβει αυτόν με την καλύτερη διαχείριση εργασιακού χρόνου, κι ας μη είχε σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων. Το ένστικτό του, αλλά και η πείρα που είχε αποκτήσει, τον οδήγησε να έχει κάποιο σοβαρό κριτήριο στην ανάθεση έργου.

Ο πρωθυπουργός, αναθέτοντας τις καίριες κυβερνητικές θέσεις, ποια κριτήρια είχε; Μόνον ότι τα πρόσωπα που επέλεξε ήσαν κομματικά στελέχη; Μόνον ότι συνδιασκέδαζαν σε ταβέρνες; Μόνον ότι συνδιαδήλωναν, ή προέβαιναν ομού σε καταλήψεις;

Διότι, αναζητώντας κάποιον επιτυχημένο, σε όλο το φάσμα του πολιτικού προσωπικού, ο μόνος που σκέπτομαι είναι ο Γιάννης Πανούσης, ο οποίος έκανε λόγο για "στενόμυαλα και ιδεοληπτικά ανθρωπάκια", όταν αντικαταστάθηκε από τον Ν. Τόσκα. Μάλιστα δε, ο ΣΥΡΙΖΑ, έκρινε συνεχώς αρνητικά τον Γ. Πανούση, ο οποίος με αξιοπρέπεια είχε αρνηθεί να υπακούσει στις ιδεοληπτικές εντολές των κομματικών.

Είναι επόμενο λοιπόν, να μη παραχθεί θετικό έργο. Και ακόμη χειρότερα. Να υπάρξει οπισθοδρόμηση και απάρνηση ό,τι θετικού έχει συμβεί, επειδή δεν ταιριάζει με την κομμουνιστική θεώρηση των πραγμάτων από την κυβέρνηση, και πρέπει να προσαρμοστεί στα σταλινικά πρότυπα.


Να μου επιτραπεί να υπενθυμίσω ορισμένα που έχω σημειώσει και άλλη φορά, επειδή τα θεωρώ ως θεμέλιο στην κατάρτιση μιας ομάδας δράσης, πόσο μάλλον κυβέρνησης. Πρόκειται για την προτίμηση του ηγέτη κόμματος, αν θα επιλέξει ικανούς ή έμπιστους συνεργάτες, δεδομένου ότι στελέχη που να συνδυάζουν και τα δύο χαρακτηριστικά, είναι δυσεύρετα, σε κόμματα μάλιστα του πολιτικού περιθωρίου όπως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ικανός, δεν θα αντέξει τη διαπλοκή, ούτε τα εσωτερικά πισώπλατα μαχαιρώματα των κομματικών, και ο έμπιστος δεν είναι ικανός να παραγάγει έργο. Δεν είναι τωρινό το ερώτημα, αλλά παμπάλαιο και έχει μεγάλη σημασία η επιλογή, διότι και εξ αυτής κρίνεται και ο ίδιος ο ηγέτης, όπως τακτικά έλεγε ο πράγματι μεγάλος Ντε Γκωλ, πως η επιτυχία του αρχηγού εξαρτάται κατά το ήμισυ από τους συνεργάτες που θα επιλέξει.

Ο Μάο, συμπαθής σε κάποια από τα γκρουπούσκουλα που σχημάτισαν τον ΣΥΡΙΖΑ, στο Κόκκινο Βιβλίο, με το οποίο μεγάλωσαν δισεκατομμύρια Κινέζοι, αλλά και πολλοί ημέτεροι πολιτικοί, συστήνει την επιλογή των εμπίστων στελεχών αντί των ικανών, με το επιχείρημα ότι θα επιβλέπουν έναν αριθμό ικανών συμβούλων, που "θα κάνουν την πάστρα", όπως έγραψε, και οι έμπιστοι θα επιβλέπουν. Οι ικανοί είναι επικίνδυνοι, για τον ίδιο τον ηγέτη, διότι αν "ψηλώσουν" αρκετά μπορεί να τον ανατρέψουν.

Ο Στάλιν εξαφάνιζε κάθε έναν που επιδείκνυε ιδιαίτερες ικανότητες, τακτική που αντέγραψε από ένα των Λουδοβίκων. Μόνον που εκείνος, δεν έκοβε το κεφάλι των αυλικών του επειδή ήσαν ικανότεροι (η μοναρχία ήταν κληρονομική, και δεν υπήρχε φόβος ανατροπής του), αλλά επειδή ήταν… κοντός δεν ήθελε αυλικούς υψηλότερους από αυτόν. Κόβοντας το κεφάλι τους, ήσαν πλέον… ισοϋψείς, λένε κακεντρεχώς οι Γάλλοι.

Την σύσταση του Μάο ακολούθησε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Επέλεξε στελέχη έμπιστα, αλλά άπειρα, και τα τοποθέτησε σε καίριες θέσεις. Η περίπτωση του Κατσιφάρα είναι ενδεικτική. Ο ίδιος ομολόγησε ότι «χωρίς τον Ανδρέα δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός μας». Να σημειωθεί δε, ότι όταν ο πρόεδρος των Ελλήνων εφοπλιστών Λουκάς Μπάρλος ζήτησε να δει τον Α. Παπανδρέου για θέματα ναυτιλίας, κι εκείνος τον παρέπεμψε στον αρμόδιο υπουργό, Γ. Κατσιφάρα, ο Μπάρλος αρνήθηκε να τον συναντήσει, καταλογίζοντάς του αδυναμία να αντιληφθεί τα θέματα.

Είναι επομένως κοινή τακτική η επιλογή των εμπίστων αντί των ικανών. Αυτό το βλέπουμε σε όλα τα κόμματα. Τέσσερα είναι τα κυριότερα κίνητρα που ωθούν έναν ηγέτη να προτιμήσει τους έμπιστους, αλλ’ ελάχιστα ικανούς. Είτε διαθέτει ισχυρή προσωπικότητα και ιδεολογία που θέλει να την επιβάλλει, είτε είναι ανασφαλής και φοβάται τον ανταγωνισμό, είτε είναι υπερβολικά ματαιόδοξος και θέλει να περιβάλλεται από μέτριους για να διακρίνεται αυτός, είτε, τέλος, θέλει έμπιστους για να διεκπεραιώνουν αθέμιτες συναλλαγές.

Με την επιλογή εμπίστων και μη ικανών, ο λαός δεν ωφελείται. Αλλά ο ηγέτης, έχει λόγους να τους εμπιστεύεται. Ως εκ τούτου, ουδεμία απορία για την ύπαρξη των συγκεκριμένων πολιτικών στην σημερινή κυβέρνηση ή σε καίριες θέσεις.
Η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τα αστικά κόμματα, είναι ότι αυτός, ως ολιγομελής ομάδα, σπάνια θα βρει έμπιστους αλλά και ικανούς, που θα κληθούν μάλιστα να συμβιβάσουν τις κομμουνιστικές θέσεις τους με τον καπιταλισμό του Τσίπρα, σε αντίθεση με τα αστικά κόμματα που, πέραν του μεγάλου αριθμού στελεχών, αυτά έχουν αποκτήσει και κάποια εμπειρία με την πολυετή άσκηση εξουσίας.

Ως εκ τούτου, δεν φταίει μόνον η παρωχημένη ιδεοληψία των κομματικών στελεχών, αλλά και η επιλογή συντρόφων, φίλων, συγγενών, αλλά και επιβαλλομένων από εξωθεσμικά κέντρα, όπερ σημαίνει πως πρόκειται για πρόσωπα ακατάλληλα, έως επικίνδυνα, στην άσκηση πολιτικής. Και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε, καθ’ όλη την διάρκεια της τριετίας.

Ο Μακεδών
Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση