Γυμνάσματα γραφής θερινής επιθεώρησης

Πολιτικές αστειότητες με «άρωμα» εκλογών στο κυβερνητικό στρατόπεδο μετά το deal στις Πρέσπες

Από τον Γιώργο Κ. Στράτο

Aν όλα όσα διαδραματίζονται αυτές τις μέρες δεν αφορούσαν τα ιερά και τα όσια του Ελληνισμού, θα ήταν για πολύ μεγάλα γέλια. Οι δηλώσεις κορυφαίων υπουργών, μεταξύ αυτών και αρχηγού κόμματος που μετέχει στην κυβέρνηση, και κύκλων του Μαξίμου είναι επιεικώς ξεκαρδιστικές, διότι κάθε άλλος χαρακτηρισμός μεμονωμένος αδυνατεί να αποδώσει ποιες σκέψεις και ποια συναισθήματα τους επιτρέπουν να τις ξεστομίσουν ανερυθρίαστα και δημοσίως. Γιατί πέρα από τα εθνικά ζητήματα τα οποία αφορούν, είναι ενδεικτικές αλλά και αποδεικτικές τόσο του σεβασμού στα κοινοβουλευτικά ήθη και στις αρχές του πολιτεύματος όσο και του συντονισμού, της συνοχής, της συνέχειας και της συνέπειας η οποία διέπει το κυβερνητικό έργο.

Δεν στέγνωσε το μελάνι από τις υπογραφές στις Πρέσπες, δεν πρόλαβαν να κοπάσουν οι κομπασμοί για την «ιστορική συμφωνία», ούτε και εκείνοι για την ψήφο εμπιστοσύνης που έλαβε η κυβέρνηση, και ξαφνικά όλα στον αέρα. Σαν να μην έγιναν ποτέ! Σαν να μην πέρασε μια μέρα! Σαν να ’ταν άλλοι αυτοί που τα ’καναν και σαν να πρέπει να γίνουν και άλλα και αλλιώς για να ’χουν αξία και να ισχύσουν!

Πληροφορηθήκαμε από τον αξιότιμο κ. υπουργό Εθνικής Αμύνης ότι «δεν πρόκειται να έρθει σε κύρωση η Συμφωνία των Πρεσπών χωρίς την άποψη του ελληνικού λαού. Ο ελληνικός λαός θα αποφασίσει, εκτός αν ψηφιστεί η συμφωνία με 180 βουλευτές» και επίσης ότι «…το σχέδιο της συμφωνίας δεν έχει καμία βαρύτητα και δέσμευση έως την κύρωσή του από τη Βουλή… ακόμα και αυτή η κύρωση που έγινε στα Σκόπια δεν είναι έγκυρη, αφού δεν φέρει την υπογραφή του προέδρου…», αναφερόμενος στην αναπομπή της συμφωνίας που έκανε ο Γκεόργκι Ιβανόφ μετά την ψήφισή της από τη Βουλή της ΠΓΔΜ.

Όλα αυτά πριν από λίγες μέρες, σε έκτακτη συνέντευξη Τύπου, λίγες ώρες μετά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου από την οποία απουσίαζε επικαλούμενος την προετοιμασία της παρουσίας του στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, στις 11 και τις 12 Ιουλίου. Ετσι, για τα ήθη της εξουσίας και τις εσωτερικές σχέσεις που λέγαμε πρωτύτερα…

Ξαφνικά και η κυβερνητική ανακοίνωση [εδώ απολύτως συντονισμένοι οι εταίροι (!)] θυμήθηκε να δώσει έμφαση στο εξής γεγονός: «Μετά την ολοκλήρωση της κύρωσης από το Κοινοβούλιο της FYROM η ελληνική πλευρά έδωσε τη συγκατάθεσή της να εκκινήσουν διαπραγματεύσεις, οι οποίες θα καταλήξουν σε πρωτόκολλο ένταξης αν, και μόνο αν, ολοκληρωθούν επιτυχώς η συνταγματική μεταρρύθμιση και το δημοψήφισμα στη γείτονα χώρα. Οι διαδικασίες αυτές προβλέπεται να ολοκληρωθούν το νωρίτερο στο τέλος του έτους. Ακολούθως η κυβέρνηση θα φέρει προς κύρωση στην ελληνική Βουλή τόσο τη συμφωνία, η οποία μόνο μετά την κύρωσή της και από τις δύο πλευρές τίθεται σε ισχύ, όσο και το πρωτόκολλο ένταξης της γείτονος στο ΝΑΤΟ, που θα συνταχθεί μόνον εφόσον η γείτονα εκπληρώσει τους παραπάνω όρους».

Κάνοντας, μάλιστα, λόγο για πρώτη φορά η ίδια ανακοίνωση για το εξής: «Επιθυμία της κυβέρνησης είναι η συμφωνία για την επίλυση ενός προβλήματος που για χρόνια βαραίνει την εξωτερική μας πολιτική να έχει τη μέγιστη δυνατή πλειοψηφία στη Βουλή».

Αντιπαρέρχομαι τη σημειολογία του ρήματος «βαραίνει», εν προκειμένω για να αναρωτηθώ πώς και πόθεν τους προέκυψε ξαφνικά τόσος σεβασμός στα αισθήματα και την ετυμηγορία των Ελλήνων, είτε διά των πληρεξουσίων τους στο Κοινοβούλιο είτε απευθείας διά δημοψηφίσματος για το Σκοπιανό;

Γιατί ενώ θα ’θελα να ’μαι χαρούμενος με μία τέτοια εξέλιξη ανάκτησης έστω και αναδρομικώς μίας κάποιας σοβαρότητας, δεν αντέχω στον πειρασμό να υποθέσω ότι πρόκειται για γυμνάσματα συγγραφής καλοκαιρινής επιθεώρησης και μάλιστα με θέμα τις εκλογές.

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση