Τα συνεχή παιχνίδια του πρέσβη των ΗΠΑ

Από τον Γιώργο Χαρβαλιά

Για τον... εκκεντρικούλη Αμερικανό πρέσβη με το μοδάτο γυαλί και την ξινή φάτσα, που κάθε λίγο και λιγάκι... τιτιβίζει τις απόψεις του, πάντα ως... θερμός φίλος της Ελλάδας, το έχω γράψει παλαιότερα: Ισχύει το ψινάκειον... «άσε μας, κουκλίτσα μου!».
Επειδή, όμως, ο τυπάκος έχει παρεξηγήσει εντελώς τον ρόλο του και όσο βρίσκει ελεύθερο έδαφος αποθρασύνεται, οφείλουμε να του επισημάνουμε τα ακόλουθα:

Η Ελλάδα, έστω και η σημερινή, δεν είναι Ουκρανία. Ούτε της Πορτοκαλί Επανάστασης και της Γιούλια Τιμοσένκο ούτε του... βασιλιά της σοκολάτας Πέτρο Ποροσένκο ούτε των πρακτόρων και των φασιστοειδών που ο ίδιος προώθησε στην πρωθυπουργία με εντολή της Χίλαρι Κλίντον.

Η Ελλάδα, επίσης, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οπότε δεν ισχύουν αυτά τα χαριτωμένα που αντήλλασσε στο τηλέφωνο με τη Βικτόρια Νόουλαντ για την περίπτωση της Ουκρανίας και διέρρευσαν στο διαδίκτυο («fuck the EU»!).

Επιπλέον, ως Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα και όχι στην Ουκρανία, έχει κάθε δικαίωμα να προωθεί τις αμερικανικές επενδύσεις, όχι όμως να υπονομεύει τις επενδύσεις των διπλανών.

Ούτε να ασκεί face control, σαν νταβατζής, ανάλογα με την εθνική προέλευσή τους. Επομένως, το αν θα δώσουμε δουλειές σε Ρώσους και Κινέζους είναι δική μας υπόθεση, όχι της αμερικανικής πρεσβείας.

Επιπροσθέτως, όταν ο Αμερικανός πρέσβης εκφράζει τους φόβους του για ενδεχόμενο στρατιωτικό ατύχημα στο Αιγαίο λόγω των υπερεξοπλισμών, θα έπρεπε ίσως να έχει πρώτα διερωτηθεί ποιος πουλά, ένθεν κακείθεν, αυτά τα... φριχτά φονικά όπλα. Και, αφού ανησυχεί τόσο πολύ, να μας πει και τι θα έκανε στη θέση μας...

Καλό θα ήταν, τέλος, να αφήσει τις συστάσεις για το πώς η διαπραγμάτευση του Σκοπιανού θα προχωρήσει καλύτερα.

Ο Νίμιτς είναι μεν Αμερικανός, αλλά η αποστολή του εξελίσσεται στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών και όχι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Και το αν βλάπτουν ή όχι τα συλλαλητήρια τη διαδικασία -όπως σαφώς υπεννόησε- ας αφήσει να το κρίνουμε εμείς και όχι η αφεντιά του.

«Last but not least», όπως θα έλεγε και στο καλιφορνέζικο χωριό του: Ας μην ξεχνά ότι βρέθηκε εδώ από καραμπόλα. Απέδρασε κακήν κακώς από την Ουκρανία, όπου τα είχε κάνει μαντάρα με τις αναιδείς (ακόμη και για τα τοπικά ήθη) παρεμβάσεις του, και βρήκε καταφύγιο από τον Ομπάμα στην Αθήνα ως... pet της Χίλαρι.

Σήμερα, όμως, είναι πρόεδρος ο Τραμπ. Οπότε επανερχόμεθα στο... ψινάκειον.

Δημοκρατία




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση