Ο “Γερμανός ασθενής” της Ευρώπης που εξάγει τα προβλήματά του με μνημόνια

Γράφει ο Πολυδεύκης

Η Ελλάδα σέρνεται για άλλη µία φορά σε διαβουλεύσεις για την σύνταξη ενός νέου μνημονίου, µε το κλίμα να είναι, ως συνήθως, εχθρικό για τις προσδοκίες µας, ελέω της εσωτερικής πολιτικής κατάστασης της Γερμανίας. Η Ευρώπη θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ο «γερµανός ασθενής» θα αποτελεί ένα µόνιμο πρόβλημα για όλους κι εμείς θα πρέπει να συνειδητοποιήσουµε ότι το µνημόνιο φροντίζει να εξάγει τα πολιτικά προβλήµατα της Γερµανίας προς τη χώρα µας.

Το πολιτικό κλίμα στη Γερμανία μεταβάλλεται, στρέφεται προς το συντηρητισμό και οι επίκαιρες διαβουλεύσεις που διεξάγονται για θέματα Ασφάλειας οδηγούν στο συµπέρασμα ότι, μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Βερολίνο, σχεδόν κανείς δε φέρνει αντιρρήσεις σε θέματα που αφορούν την εσωτερική ασφάλεια. Αυτό όμως προϋποθέτει ότι η γερµανική κοινωνία θα νοιώθει εξασφαλισμένη από οικονομικής απόψεως.

Ο δράστης της επίθεσης στη χριστουγεννιάτικη αγορά στο Βερολίνο, Α. AMRI, απέδειξε πόσο ευάλωτη είναι η κοινωνία της Γερμανίας. Η επίθεση αυτή υπήρξε µία δοκιµή για τη γερμανική Δημοκρατία, αφού η τροµοκρατία δεν αποτελεί πλέον µία αφηρημένη έννοια, αλλά μια σκληρή πραγματικότητα. Είναι γεγονός πλέον ότι η υπόθεση του Α. AMRI οδήγησε στην έναρξη ενός πολιτικού διαλόγου, ωστόσο είναι απορίας άξιο, ο τρόπος µε τον οποίο διεξάγεται ο διάλογος αυτός καθώς καθοδηγείται από ριζοσπαστισμό και φόβο, ενώ θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί με ψυχραιμία για να εφαρμοστούν στην πράξη όσα κρίνονται απαραίτητα.

Η Γερμανία κινδυνεύει να χάσει τις ισορροπίες της και το ισχυρό κράτος βρίσκεται εν μέσω συγκυριών. Η γερµανίδα Καγκελάριος, Α. MERKEL, που προέτρεπε διαρκώς σε αυτοσυγκράτηση, επέδειξε µε την έναρξη της νέας χρονιάς μεγάλη αποφασιστικότητα, ίσως λόγω και των επικείμενων γερµανικών εκλογών. Ωστόσο η αλλαγή στάσης της και η στροφή της προς τη Δεξιά, ξεκίνησε πριν την επίθεση στο Βερολίνο, µε την ελπίδα να εµπνεύσει όσους συντηρητικούς την επέκριναν για την προσφυγική πολιτική της, με σκοπό να στηρίξουν εκ νέου την υποψηφιότητά της για την Καγκελαρία.

Ταυτόχρονα, επέτρεψε στον οµοσπονδιακό ΥΠΕΣ της να επεξεργαστεί σχέδια ολικής αναδιάταξης των γερμανικών Υπηρεσιών Ασφάλειας, με τρόπο που εξέπληξε ακόμη και την παράταξη της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης της Βαυαρίας (CSU). To κρατίδιο της Βαυαρίας εξάλλου είχε ανακοινώσει μετά την επίθεση στο Βερολίνο ότι θα επανεξετάσει από μηδενική βάση την προσφυγική πολιτική του, σε συνδυασμό με την καταπολέμηση της τροµοκραπας.

Είναι κατανοητό αλλά και αναγκαίο, η γερμανική ομοσπονδιακή Κυβέρνηση να επεξεργαστεί λεπτομερώς, το λόγο που οι γερµανικές Υπηρεσίες Ασφάλειας δεν κατάφεραν να προστατέψουν του Γερµανούς πολίτες από τον Α. ΑΜRI, παρά το γεγονός ότι γνώριζαν πως είναι επικίνδυνος. Το γεγονός ότι θα υπάρξουν συνέπειες για το θέµα αυτό, είτε στον τοµέα των ερευνών, είτε στο νόμο περί ασύλου είναι καθήκον της Καγκελάριου και του Κυβερνητικού Συνασπισµού.

Οι έρευνες, η επεξεργασία και η ανάλυση της υπόθεσης του δράστη A. AMRI, δεν έχουν ολοκληρωθεί, αλλά τα μέχρι τώρα στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η εφαρµογή του ισχύοντος νόµου, επαρκούσε για να εμποδιστεί, ενδεχομένως, ο δράστης. Οι πολιτικοί δεν θα πρέπει να «παραμυθιάζουν» τους πολίτες, αλλά να γνωρίζουν ότι η θέσπιση νέων νόµων δεν εγγυάται από µόνη της την απόλυτη ασφάλεια. Σε αυτό το πλαίσιο δεν είναι τυχαίο ότι σε εγκλήµατα μεταναστών από τη Μ. Ανατολή, που λαµβάνουν χώρα στη Γερμανία, η Ελλάδα αποτελεί την πρώτη χώρα που κατηγορείται για ελλιπή μέτρα, απορρίπτοντας τις γερµανικές τεράστιες ευθύνες.

Οι Γερμανοί ψηφοφόροι δείχνουν πως αντιµετωπίζουν την κατάσταση ακριβώς όπως αναμενόταν, με την εμπιστοσύνη των Γερμανών πολιτών στην Αστυνομία να βρίσκεται ακόμη σε υψηλά επίπεδα. Για μία κοινωνία, όπως η γερµανική, αυτή είναι µία φυσιολογική εξέλιξη, αλλά η παθητική αδιαφορία των Γερμανών για τις εξελίξεις στον Τοµέα Ασφάλειας, τις οποίες αντιµετωπίζουν ως «αναγκαίες» ενέχει σημαντικούς κινδύνους μεταστροφής της δηµοκρατίας σε αστυνοµοκρατία.

Άτομα που συνιστούν απειλή και κατέχουν τη γερµανική υπηκοότητα δεν μπορούν να απελαθούν από τη χώρα. Η τοποθέτηση ηλεκτρονικών βραχιολιών, μέτρο το οποίο πρόκειται να διευρυνθεί, απλά διευκολύνει στην παρακολούθηση επικίνδυνων ατόμων. Παρόλα ταύτα υπενθυμίζεται πως ο δράστης που σκότωσε στη Νορμανδία, τον Ιούνιο του 2016, έναν ιερέα, έφερε στο πόδι ανάλογη συσκευή και βρισκόταν υπό ηλεκτρονική επιτήρηση.

Η επέκταση των παρακολουθήσεων μέσω καµερών, η αύξηση των αρμοδιοτήτων των Υπηρεσιών Ασφάλειας, η «εθνική ανασύνταξη των δυνάµεων» στον τομέα των απελάσεων, η πληθώρα των προτάσεων, η ένταση µε την οποία γίνονται και τελικά ο τρόπος με τον οποίο αναμειγνύονται η μεταναστευτική πολιτική με την αντιτρομοκρατική πολιτική γεννούν, µόνο, προβληµατισµό. Η αφαίρεση βασικών δηµοκρατικών αρχών και δικαιωµάτων, χάριν της αντιµετώπισης της τρομοκρατίας αποτελεί επιτυχία για τους τροµοκράτες, οι οποίοι εν τέλει επιτυγχάνουν να εντάξουν στις επιχειρήσεις τους ολόκληρο κρατικό µηχανισμό, ένεκα της κρατικής τροµοκρατίας των κυβερνόντων, απέναντι στους πολίτες της χώρας…

Η παράταξη των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) δεν επιθυµεί να αποτελέσει εμπόδιο στη νέα πολιτική Ασφάλειας που προωθεί η οµοσπονδιακή Κυβέρνηση. Η παράταξη των «Πρασίνων» αιφνιδίασε, συµφωνώντας απόλυτα με την επέκταση των παρακολουθήσεων µέσω καμερών και τον επανέλεγχο όλων των προσφύγων που βρίσκονται στη χώρα. Ακόµη και η παράταξη της Αριστεράς «DIE LINKE» τάχθηκε υπέρ της αύξησης του αριθμού των αστυνομικών. Ταυτόχρονα, η παράταξη «Εναλλακτική για τη Γερµανία» (AfD) «τρίβει τα χέρια της», καθώς το δηλητήριο που έχει σπείρει συνεχίζει τις παρενέργειες του και αποφέρει ψηφοθηρικούς καρπούς.

Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν καλό οιωνό, ενόψει και των γερµανικών ομοσπονδιακών εκλογών, καθώς σε περίπτωση που τα παραδοσιακά γερµανικά κόµματα στραφούν περισσότερο προς τα δεξιά, τότε η παράταξη «Εναλλακτική για τη Γ ερµανία» θα µετακινηθεί ακόμη περισσότερο προς το ριζοσπαστισµό, µε κίνδυνο να υπερβεί τα όρια και ταυτόχρονα να ρυμουλκήσει ολόκληρο το γερμανικό πολιτικό σύστημα στο φασισµό. Από τη στιγμή που το υπάρχον νομικό πλαίσιο ήταν ικανό να αποτρέψει ένα τροµοκρατικό χτύπηµα το οποίο, εν πολλοίς, αναμενόταν ως προς το χωροχρόνο που πραγµατοποιήθηκε, η υπέρβαση και ο ανταγωνισμός στον τοµέα της πολιτικής Ασφάλειας κρίνονται αχρείαστες εξελίξεις, καθώς µε τον τρόπο αυτό υποβόσκει ο κίνδυνος το κράτος δικαίου να μετατραπεί σε κράτος απολυταρχίας.

Αυτή τη στιγµή ουδείς, σχεδόν, γνωρίζει ποιες είναι οι αρµοδιότητες της Υπηρεσίας Πληροφοριών στη Γερμανία (BND) και πού στοχεύουν. Πρόσφατη απόφαση (προ του τρομοκρατικού χτυπήµατος των Χριστουγέννων) του συνταγματικού Δικαστηρίου επιτρέπει στην BND ακόµη και να παραβιάζει το Σύνταγμα. Απορία δηµιουργεί επίσης το πού διοχετεύει τα κονδύλιά της. Η Υπηρεσία διαθέτει περισσότερους από 6.000 συνεργάτες, νεόκτιστες κεντρικές εγκαταστάσεις, που θα µπορούσαν να αποτελούν εγκαταστάσεις πολυεθνικής εταιρείας και πέραν αυτών έχει στη διάθεσή της περισσότερα κονδύλια από αυτά που διατίθενται στο ομοσπονδιακό Υπουργείο Δικαιοσύνης.

Το οργανόγραμµα της BND αντιστοιχεί στο διπλάσιο των γερμανικών ομοσπονδιακών Υπουργείων, ενώ η Υπηρεσία, εκφράζοντας τα συµφέροντα της χώρας στο εξωτερικό, διαθέτει βάσεις σε αρκετές χώρες της Υφηλίου, με βαρύ οπλισµό, που φτάνουν από τη Βαγδάτη, μέσω της Τουρκίας, µέχρι και το Πεκίνο. Αυτό δημιουργεί περιέργεια για τις δραστηριότητες της Υπηρεσίας, όχι μόνο στους φορολογούμενους πολίτες, αλλά και στους Βουλευτές. Ποια είναι αυτά τα «γερμανικά συμφέροντα», για τα οποία διεξάγονται διάφορες δραστηριότητες, που ομοιάζουν µε αυτές της πρώην STASI;

Οι γερμανοί Βουλευτές γνωρίζουν ελάχιστα για το θέμα αυτό, όπως και η Δικαιοσύνη της χώρας. Επίσης, και τα ΜΜΕ γνωρίζουν ελάχιστα. Αυτό είναι σημαντικό για ένα κράτος Δικαίου, όπως θέλει να λέγεται η Γ ερµανία. Το συνταγµατικό Δικαστήριο της Καρλσρούης επιτρέπει στη BND να αγνοεί το Σύνταγμα. Στο Κοινοβούλιο λειτουργεί μια ελεγκτική Επιτροπή, τα μέλη της οποίας όµως θεωρούνται διακοσµητικά, αφού ακόμη και αν ανακαλύψουν κάτι ύποπτο, δεν τους επιτρέπεται να ενηµερώσουν τους συναδέλφους τους, ούτε τα ΜΜΕ. Φυσικά μετά το τροµοκρατικό χτύπηµα ακόµα και αυτές οι ελάχιστες φωνές σιωπούν, είτε λόγω του φόβου της επανεκλογής, εν μέσω ενός θορυβηµένου εκλογικού σώματος, είτε λόγω του ενστερνισµού των ακραίων κυβερνητικών θέσεων, περί αύξησης της Ασφάλειας και των υποδοµών της.

Επί παραδείγματι, το Σύνταγµα παρέχει το δικαίωµα στους Βουλευτές να υπενθυμίζουν στην Υπηρεσία τις αρμοδιότητές της, όμως το συνταγματικό Δικαστήριο παρέχει προστασία στην BND, σε περίπτωση που αυτή κληθεί να αιτιολογήσει τη στάση της σε καίρια ζητήµατα. Παρόλα ταύτα, όταν Βουλευτές της Αντιπολίτευσης προσέφυγαν στο δικαστήριο της Καρλσρούης η απόφαση αφαιρούσε το δικαίωμα πληροφόρησης αυτών για τον τρόπο που συνεργάζεται η BND µε την NSA των ΗΠΑ. Σύµφωνα με την απόφαση η BND υποχρεούται να επιτρέψει μόνο σε έµπιστο άτομο την πρόσβαση στα αρχεία, το οποίο προηγουμένως θα έχει λάβει έγκριση από την Κυβέρνηση. Αν το Σύνταγμα τηρούταν κατά γράμμα, τότε έπρεπε να απαγορευθεί και η μαζική παρακολούθηση, στην οποία προβαίνει η BND στο εξωτερικό, δραστηριότητα που πλέον χαρακτηρίζεται ως κύρια για την εν λόγω Υπηρεσία.

Ο τρόπος με τον οποίο παρακολουθεί η BND τις τηλεπικοινωνίες, θεωρείται αντισυνταγματικός και το σκάνδαλο παρακολουθήσεων, που βγήκε στο φως της δημοσιότητας με τις αποκαλύψεις του E. SNOWDEN, προκάλεσε µεγάλη αναστάτωση. Ωστόσο δεν περιόρισε τις δραστηριότητες της BND, αλλά έφερε αντίθετα αποτελέσματα, που ενδεχομένως υπερβαίνουν και τη δράση της ΝSA.

Το σημαντικό σε αυτό το σηµείο είναι πως από τη στιγμή που η χώρα μας εξαρτάται οικονομικά και πολιτικά από τη Γερµανία, οι αντιστάσεις μας σε απαιτήσεις ανόδου της απολυταρχίας είναι αρκετά ψαλιδισµένες. Η Γ ερμανία οδεύει τάχιστα στην οργουελική µετατροπή της σε μία Fatherland και σε αυτό το πλαίσιο θα απαιτηθεί η οµογενοποίηση του συστήµατός της σε όλη τη σφαίρα επιρροής της…

Τούτο σημαίνει πως δεν απαιτείται πλέον η άνοδος ενός ακραίου, ριζοσπαστικοποιηµένου δεξιού φορέα για να απειλήσει την ελληνική δημοκρατία. Ο φασισµός δεν απαιτείται να είναι αυτοφυής σε μία ευρωπαϊκή χώρα, αντιθέτως διαφαίνεται ξεκάθαρα πως ζούµε σε µία εποχή που η ριζοσπαστικοποίηση, θρησκευτική η πολιτική, απειλεί να εισέλθει από το εξωτερικό, ανεξαρτήτως κόμµατος ή παράταξης που θα κατέχει την ευθύνη της διακυβέρνησης. Τα μέτρα αύξησης του συγκεντρωτικού ελέγχου δεν αποτελούν πρόοδο της ατοµικής ασφάλειας και ελευθερίας, αντιθέτως έρχονται για να περιορίσουν αυτή, κατά τον ίδιο τρόπο που ο εγκλεισμός μίας ζέβρας σε κλουβί τσίρκου δεν προστατεύει το ζώο από την επίσης εγκλεισµένη τίγρη, αλλά το τσίρκο από την απώλεια του χρήσιμου εκθέματός του…

Πηγή Militaire

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση