Αριθμοί και καθρεφτάκια...

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος

Πρωτογενή πλεονάσματα λέει από του χρόνου και ανάπτυξη και κοινωνικά μερίσματα και πίτσες μπλέ.
Πρόκειται για την οικονομία των αριθμών, η οποία καμία σχέση έχει με την πραγματική ζωή των
ανθρώπων.

Ας πάρουμε για παράδειγμα την ανεργία, κι ας υποθέσουμε πως οι άνεργοι σήμερα είναι 1.800.000 πολίτες.
Ας υποθέσουμε πάλι ότι με διάφορα τερτίπια, με κάποιο μαγικό τρόπο απορροφώνται οι 800.000 σαν ημιαπασχολούμενοι, υποαπασχολούμενοι, σαν συμβασιούχοι κάποιου χρόνου, με "ευέλικτη" εργασία, και πάει λέγοντας.
Όλοι αυτοί βέβαια θα απασχοληθούν στην αγορά εργασίας με τους κατώτατους δυνατούς μισθούς των 580 ευρώ, και τους "υποκατώτατους" (γ@μώ τη γλώσσα σας απατεώνες) των 300 και 400 ευρώ.
Και λοιπόν τί θά 'χει γίνει;
Οι αριθμοί θα δείχνουν μείωση της ανεργίας κατά κάποιες ποσοστιαίες μονάδες, ενώ θα υπάρχουν οι ίδιοι φτωχοί, που τώρα θα είναι "εργαζόμενοι", και οι οποίοι αφού απ' τα έσοδά τους αφαιρεθούν οι φόροι (αφού πιά θα φορολογούνται από το πρώτο ευρώ), και τα έξοδα μετακίνησης, θα ζουν το ίδιο φτωχικά με πριν, με τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες ανασφάλειες και τα ίδια αδιέξοδα.

Για να ευημερήσουν ξανά οι άνθρωποι και όχι οι αριθμοί, θα έπρεπε να μπορούσαν να ξανανοίξουν τουλάχιστον οι μισές από τις 250.000 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που έκλεισαν στα επτά κατοχικά χρόνια της προδοσίας και θα έπρεπε να προσελκυστούν άλλες τόσες νέες επενδύσεις.
Αλλά σε ποιά νεκρή αγορά να απευθυνθούν; Και με ποιό σταθερό και λογικό φορολογικό σύστημα να υπολογίζουν τα κέρδη και να εμπιστευτούν τις επαναεπενδύσεις τους;
Μόνο έτσι θα άνοιγαν πραγματικές θέσεις εργασίες με πραγματικούς μισθούς, που θα μπορούσαν να δώσουν ασφάλιστρα στα ασφαλιστικά ταμεία, που κι αυτά με τη σειρά τους θα έδιναν κανονικές και όχι εικονικές συντάξεις στους δικαιούχους και οι οποίοι τέλος μαζί με τους κανονικά αμοιβόμενους εργαζόμενους θα ξανατόνωναν την αγορά, δίνοντας κίνητρα για νέες επιχειρήσεις, νέες θέσεις εργασίας κλπ, κλπ.

Γίνονται όλα αυτά;
Όχι! Δεν γίνονται.
Σε μιά πλήρως κατεστραμμένη οικονομία με που το μόνο που ανακυκλώνεται να είναι το χρήμα των δημοσίων υπαλλήλων, (που κι αυτό όμως μειώνεται σε κάθε ανακύκλωση, αφού κάτι το ΦΠΑ, κάτι οι προμήθειες των τραπεζών φροντίζουν να το λιγοστεύουν), είναι αδύνατον να ξαναχτίσεις μία υγιή πραγματική οικονομία.
Ή θα πρέπει να μπορείς να παράγεις ως κράτος, να "κόβεις" συνεχώς χρήμα και να το μοιράζεις, πράγμα που μόνο κάποιες ΗΠΑ  με βαριά βιομηχανική υποδομή τολμούν να το κάνουν, ή θα πρέπει να καταφύγεις σε συνεχή και ατελέσφορο δανεισμό, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Όλα τα άλλα περί "ανάπτυξης" και πρωτογενών πλεονασμάτων πρόκειται για καθρεφτάκια στους ιθαγενείς, καθρεφτάκια φτιαγμένα απ' το αίμα και τις σάρκες τους, αφού είναι προϊόντα της βίαιης φτωχοποίησής τους, που τόσο πρόθυμα οι απατεώνες που μας κυβερνούν θέλουν να επιστρέψουν, κάποια ψίχουλα σαν "κοινωνικο μέρισμα".

Αυτή είναι η πραγματική κατάστασή μας και όποιος δεν την βλέπει ή είναι αληθινά ηλίθιος, ή κομματόσκυλο.
Ανεξαρτήτως χρώματος!...

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση