Ούτε «Μένουμε Ευρώπη» – Ούτε «Κούγκι της Δραχμής»

Τα πράγματα διολισθαίνουν σε μια επικίνδυνη παράνοια. Σαν να μην μας έφτανε η οριακή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, οι εκβιασμοί των δανειστών, οι παλινωδίες της κυβέρνησης Τσίπρα και το γενικό πολιτικό αδιέξοδο που αντιμετωπίζει η χώρα, έχουμε να αντιμετωπίσουμε κιόλας ενδείξεις διχαστικού παροξυσμού της ελληνικής κοινωνίας!

Από την μία το… μνημονιακό κίνημα, που δείχνει να συγκροτείται αυτές τις μέρες. Μια… επιτυχία της παρούσας κυβέρνησης, που με την τρομακτική ανικανότητά διασύρει και υπονομεύει το διάχυτο αντιμνημονιακό αίσθημα της ελληνικής κοινωνίας, που μέχρι πρότινος άγγιζε το 80% στις δημοσκοπήσεις, και διαπερνούσε όλους τους πολιτικούς χώρους. Η ανεξαρτήτως «ναι μεν αλλά» ευθυγράμμιση όλων των πολιτικών φορέων του αντμνημονιακού χώρου με την παρούσα κυβέρνηση, το ότι σέρνονται πίσω από τον Τσίπρα, τον Καμμένο ή τον… Λαφαζάνη και την Ζωή Κωνσταντοπούλου, έχει εκχωρήσει το μονοπώλιο της αντιπολίτευσης στον Σαμαρά, τον Άδωνι και τους Θεοδωράκη-Ψαριανό. Με αποτέλεσμα να κυοφορείται η νεκρανάσταση του μνημονιακού πόλου και να συντελείται η ευθυγράμμιση των αντιπολιτευόμενων φωνών με τις θέσεις του… Σόιμπλε!

Από την άλλη, το κίνημα υποστήριξης της κυβέρνησης διολισθαίνει καθημερινά σε θέσεις… αυτοκτονίας, καλώντας την κυβέρνηση να παίξει τον ρόλο ‘καμικάζι’ για λογαριασμό ενός ολόκληρου λαού. Ο οποίος μάλιστα έχει δώσει νωπή λαϊκή εντολή στην κυβέρνηση να διαπραγματευτεί καλύτερους όρους παραμονής στην Ευρωζώνη, πράγμα που επαναλαμβάνει συστηματικά στις δημοσκοπήσεις, και δείχνει με την καθημερινή του στάση, όταν οι άνθρωποι συρρέουν προς τις τράπεζες κάθε μέρα που αυτό το βασανιστικό εκκρεμές βαίνει προς την μεριά της ρήξης με την ΟΝΕ.

Η σύγκρουση, κοινώς, των δύο πόλων, κρατάει όμηρο την κοινωνική πλειοψηφία που δεν ταυτίζεται με κανέναν εκ των δυο. Απειλεί δε να επιταχύνει και να πολλαπλασιάσει την προοπτική του χειρότερου δυνατού σεναρίου για την χώρα και τον ελληνικό λαό.

Απαιτείται η ταχεία συγκρότηση ενός τρίτου πόλου, που θα προσπεράσει τις κραυγές αυτής της συλλογικής παράνοιας, και θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους: Ναι, είμαστε Έλληνες και «Μένουμε στην Ελλάδα», που είναι αποικιοποιημένη από την Δύση επί οκτώ αιώνες, και αντιμετωπίζει εκ νέου απειλές αποικιοποίησης από την Ανατολή. Είμαστε μια κοινωνία παρασιτική, με εξαιρετικά αναιμική εσωτερική δυναμική, που στενάζει από μια βάναυση πολιτική φτωχοποίησης, με κρίση ιστορικής συνείδησης και ταυτότητας, σε δημογραφικό τέλμα, ενώ στην γύρω περιοχή εξελίσσονται διάφορες εφαπτόμενες ζώνες αποσταθεροποίησης.

Κανένας από τους δύο πόλους της αντιπαράθεσης δεν δίνει δεκάρα για όλες αυτές τις παραμέτρους, που αποτελούν την βάση του εφιάλτη που ζούμε αυτά τα τελευταία πέντε ή έξι χρόνια. Και όλοι καμώνονται προς το προηγούμενο ψεύτικο ευρωπαϊκό-αμερικάνικο όνειρο, που επαναλάμβανε μονότονα ότι θα πρέπει να ξεχάσουμε πως ως λαός επιβιώνουμε εδώ και… αιώνες στην κόψη του ξυραφιού, και ότι η ελευθερία και η αυτοδιάθεσή μας αποτελούσε μόνιμο αντικείμενο αγώνων και διεκδικήσεων, για να ενταχθούμε ως άτομα-καταναλωτές-υπήκοοι της Δύσης δεν φέρει καμία ευθύνη για τις καταστροφές που επακολούθησαν.

Γι’ αυτό και τώρα μας ζητούνε να επιλέξουμε μεταξύ της παράδοσης άνευ όρων και της αυτοκτονίας –εν μέσω μιας απίστευτης εκατέρωθεν υστερίας και αλληλοκαταγγελιών περί ‘προδοσίας του λαού’.

Ούτε στις πλάτες μας, ούτε στ’ όνομά μας. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η γενική οικονομική αποτελμάτωση και το καθολικό πολιτικό αδιέξοδο ήρθε για να μείνει. Αρνούμαστε να επιλέξουμε μεταξύ μιας ανίκανης κυβέρνησης εξειδικευμένων υπαλλήλων του προηγούμενου συστήματος, που κυβέρνησε την χώρα τα τελευταία 40 χρόνια, και μιας ψευδοαντιπολίτευσης στην οποία τα παλαιά κόμματα εξουσίας διαγκωνίζονται για να ξεπλύνουν τις πρότερες εγκληματικές τους επιλογές.

Το μόνο που απαιτούμε από σύσσωμο το πολιτικό σύστημα είναι να αναλάβει την υπαρκτή συλλογική του ευθύνη για το παρόν αδιέξοδο, και να δώσει χρόνο στον ελληνικό λαό ώστε να ανασυγκροτήσει τις αντιστάσεις του, για να διεκδικήσει ένα βιώσιμο μέλλον μακριά από τον Ιανό του εμφυλίου και της υποταγής.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η παρούσα κατάσταση της κοινωνίας μας, το γήρας του πληθυσμού της, η δημογραφική και πολιτιστική καθίζηση θα καθιστούσαν έναν πιθανό διχασμό, τον τελευταίο, που θα οδηγήσει το ελληνικό του έθνος στον ιστορικό του θάνατο, μέσα στον 21ο αιώνα.

Και δεν είμαστε διατεθειμένοι να πετάξουμε στα σκουπίδια το συλλογικό μας μέλλον, ως λαός, για να αλληλοφαγωθούμε μεθυσμένοι από τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις, κραδαίνοντας τρύπιες σημαίες.

Υστερόγραφο: Αυτοί που αξιώσαν να πάρουν στα χέρια τους την διακυβέρνηση της χώρας, ισχυριζόμενοι ότι τάχα θα επιβάλουν στους δανειστές μια κοινά αποδεκτή εγκατάλειψη των μνημονίων, καλούνται επί τέλους να θέσουν τέλος σε μια καταστροφική διαπραγμάτευση που έχει θέσει σε ομηρία έναν ολόκληρο λαό. Θα υπογράψουν λοιπόν, αφού τόσο πολύ πάσχισαν για να πάρουν αυτοί στα χέρια τους τα “στιλό της εξουσίας”. Κι εμείς δικαιούμαστε να τους πάρουμε με τις πέτρες μετά, πολύ απλά γιατί μας εξαπάτησαν. Ο,τιδήποτε άλλο ισοδυναμεί με μια πανάθλια τακτική μεταβίβασης του πολιτικού κόστους μιας κυβέρνησης στην κοινωνία, που πλασάρεται μάλιστα στ’ όνομα της υπεράσπισης της τελευταίας.

Κίνηση Πολιτών Άρδην
Πηγή "Άρδην"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση