Είναι το χρέος ή ο άνθρωπος;

Γράφει ο Νικόλαος Τζαχρήστας

Αυτό το κείμενο απευθύνεται σε όσους ανθρώπους μπορούν ακόμα να σέβονται την ανθρώπινη αξία, σε όσους κατ’ επέκταση σέβονται τον πατέρα τους που οι μνημονιακές πολιτικές του τσάκισαν την σύνταξη που πλήρωσε με αίμα προς το ΙΚΑ τα χρόνια εργασίας του, σέβονται το παιδί τους και αναρωτιούνται σε ποια κοινωνία σε ποιο κόσμο θα μεγαλώσει και θα ζήσει, θα ζήσει σε μια κοινωνία των ανθρώπων ή σε μια κοινωνία δούλων που θα δημιουργηθεί μέσα από τις αιμοδιψείς ορέξεις των αφεντικών αλλά και των δούλων του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Ποιος θέλει να ζήσει σε έναν κόσμο με αμυγδαλέζες, με ουρές στα χαλασμένα τρόφιμα των λαϊκών αγορών, με νοσοκομεία μεσοπολέμου, με νόμιμους ληστές τους μεγαλοεπιχειρηματίες που απαιτούν να πληρώσουν τα χαμηλά οικονομικά στρώματα όσα οι μεγαλοεπιχειρηματίες με τους πολιτικούς τους υπαλλήλους, τους ανασφάλιστους με την καταστροφή των ασφαλιστικών ταμείων που έρχεται να μην έχουν να πληρώσουν ιδιωτικές ασφαλιστικές και να πεθαίνουν σαν τα σκυλιά στον δρόμο;

Είναι πράγματι μια ζοφερή εικόνα που έρχεται από το μέλλον εάν αυτός ο λαός δεν καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Ελλάδα αλλά και στους ευρωπαϊκούς λαούς.
Ένας λαός που έχει μπει πολλές φορές στο μάτι του κυκλώνα ουκ ολίγες φορές από τον παγκόσμιο ιμπεριαληστρικό παράγοντα.

Ας κάτσουμε να σκεφτούμε λίγο και να μπούμε στο μυαλό των δανειστών μας αλλά και των εγχώριων συνεργατών τους. Εάν πραγματικά ήθελαν οι δανειστές μας να πάρουν πίσω τα λεφτά τους ποια θα ήταν η αντιμετώπιση τους προς εμάς; Θα έδιναν π.χ. εντολές προς τις κυβερνήσεις για αναπτυξιακές πολιτικές όπου και η ελληνική οικονομία θα έπαιρνε μπροστά αλλά και τις υποτιθέμενες προς αυτούς υποχρεώσεις μας.
Αντ’ αυτού επέλεξαν να επιβάλλουν στις κυβερνήσεις πολιτικές ύφεσης όπου οι επιχειρήσεις που θα έδιναν τον φόρο τους στο κράτος (ανάπτυξη) έκλειναν κατά εκατοντάδες καθημερινά, η ανεργία έφτασε στο 28% μεταφρασμένο σε 1500000 ανέργους οι οποίοι αν εργαζόταν θα έριχναν λεφτά στην κατανάλωση και οι επιχειρήσεις δεν θα έκλειναν. Οπότε οι δόσεις που πάντα περιμέναμε εδώ και 5 χρόνια δεν πήγαιναν προς την ανάσταση της οικονομία αλλά προς την μαύρη τρύπα του χρέους.

Γιατί εκατομμύρια άνθρωποι να υποφέρουν, να καταστρέφεται η ζωή τους από πολιτικές που δεν βγαίνουν πουθενά; Για άλλη μια φορά χθες οι κύριοι εταίροι μας μας πρότειναν μια παράταση με κάποια χρήματα τα οποία όπως θα τα παίρναμε έτσι θα τα δίναμε στην μαύρη τρύπα του χρέους όπου θα φτάναμε το φθινόπωρο πάλι σε «κρίσιμες» στιγμές που θα έπρεπε να υπογράψουμε νέο μνημόνιο.

Μπορεί κάποιος νοήμων άνθρωπος να σκεφθεί γιατί συμβαίνει αυτό ακόμα και σήμερα συμβαίνει;

Είναι απλούστατο για πολλούς ανθρώπους γιατί συμβαίνει αυτό και επιμένουν σε μια συνταγή που το μείγμα τους είναι καταστροφικό για μια οικονομία από την οποία θέλουν να πάρουν πίσω τα χρήματά τους. Η παραπάνω μικρή ανάλυση με καπιταλιστικούς όρους γίνεται για να καταλάβουν οι πολίτες τις αλληλοσυγκρουόμενες διαθέσεις των δανειστών.

Η διάθεση αυτών των κυρίων είναι να φέρουν σε ευρωπαϊκές χώρες εργασιακό μεσαίωνα. Έναν μεσαίωνα που δεν μπορούσαν να τον φέρουν υπό άλλες συνθήκες αν δεν υπήρχε η απειλή του χρέους και η πτώχευση.
Ήθελαν να σπείρουν τον φόβο ώστε οι λαοί να σταματήσουν να απαιτούν δημοκρατία, ελευθερία, ανθρώπινα δικαιώματα, εργασιακά δικαιώματα και να φτάσουμε σε ένα σημείο που θα παίρνουμε μισθό 250€ χωρίς ασφάλιση αφού δεν θα υπάρχουν χρήματα για ιδιωτική ασφάλιση και θα πεθαίνουμε σαν το σκυλί στο αμπέλι που λέμε εμείς ο λαός.

Όταν οι λαοί έχουν κάποια υποτυπώδη δικαιώματα αντιδρούν. Η συμφωνία σε συνάρτηση με την εμπορική συμφωνία Ε.Ε. - Η.Π.Α. θα καταστρέψει τα όποια δικαιώματα του ανθρώπου.
Το χρέος της Γερμανίας στο 250% του Α.Ε.Π. και της Γαλλίας στο 240% του Α.Ε.Π.. Δεν είμαστε εμείς συγκεκριμένα στο στόχαστρο των ελίτ της ευρώπης, στο στόχαστρο είναι ο άνθρωπος και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Και αν μας έπιασε κατάθλιψη τα μνημονιακά χρόνια φαντάσου ένα μέλλον όπου θα περάσουν τα σχέδια της ντόπιας και ευρωπαϊκής ελίτ.

Είναι χρέος όλων των λαών να αντισταθούν στα σχέδια αυτά και να πούνε ένα τεράστιο ΟΧΙ στην συνθηκολόγηση ή την υποχώρηση από τα δικά μας σχέδια που θέλουμε τον άνθρωπο πάνω από όλα και όλους, ο άνθρωπος οποιασδήποτε εθνικότητας και χρώματος.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση