Σκληρές αλήθειες, ανοιχτά μυαλά και το καινούργιο, οσονούπω…!

Του Γιώργου Νούτσου

Η προσπάθεια να εκφράσει και να διερμηνεύσει κάποιος την άποψη του κόσμου για την πολιτική και τους πολιτικούς, δεν είναι μια προσπάθεια εύκολη! Κινδυνεύει να εμπλακεί σε μια ατέρμονη ιδεολογικοπολιτική και κομματική διαπάλη, μ αποτέλεσμα, στην καλύτερη περίπτωση να μην εισακουστεί καν, να απαξιωθεί και να λοιδορηθεί, ενώ στην χειρότερη, να κατηγορηθεί κιόλας για την όποια ιδιοτέλεια, το κολλημένο μυαλό κάποιων, θα μπορούσε να επινοήσει και να του προσδώσει!

Παρ΄ όλα αυτά, επειδή θεωρώ, πως για όλα τα πράγματα, υπάρχει πάντα τρόπος και χώρος να αναπτυχθεί μια αντίρροπη τάση, που να αντιπαλεύει στα ίσια ό,τι θεωρείται δεδομένο και δύσκολο, θα αποτολμήσω την αποτύπωση της εικόνας που οι περισσότεροι πολίτες έχουν, για τα πολιτικά κόμματα και τη συνεισφορά τους στο σήμερα της χώρας μας, προσφέροντας με απλότητα την ταπεινή προσωπική μου άποψη!

Από παντού ακούγεται, πως έχουμε ένα γερασμένο πολιτικό σύστημα. Κολλημένο σε προσλαμβάνουσες του χτες, χωρίς καμία φαντασία και φορτωμένο με όλες τις διαχρονικές αμαρτίες, με τις οποίες όχι μόνο συνυπήρξε, αλλά πιστά και μεθοδικά τις υπηρέτησε κιόλας! Καθόλου αυτή η άποψη δεν απέχει από την πραγματικότητα. Κι οι όποιες εναλλαγές κυβερνήσεων προηγήθηκαν, ήρθαν με τρόπο βροντώδη να επιβεβαιώσουν αυτό μου τον ισχυρισμό.

Υπήρξε τυχαία η εκλογή του Σύριζα στην κυβέρνηση θεωρείτε; Φυσικά και όχι. Απόρροια όσων πιο πάνω επιδερμικά μόνο περιγράφω, υπήρξε, με αποτέλεσμα, ένα κόμμα διαμαρτυρίας, αριστερό, μέχρι πρότινος επαναστατικό, να κληθεί να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας! Αυτό και μόνο το γεγονός, αποδεικνύει την πλήρη αποτυχία των αστικών κομμάτων που κυβέρνησαν διαχρονικά τη χώρα, την παντελή απογοήτευση του κόσμου, την άρση της εμπιστοσύνης του, την πλήρη διαρραγή των όποιων παραδοσιακών δεσμών τους κρατούσαν δεμένους στο άρμα τους, την αποτόλμηση του νέου, ακόμη κι αν ακραίο φάνταζε στα μάτια του, ως την ύστατη ίσως ελπίδα για σωτηρία!

Κι ερχόμαστε στο τώρα! Για να δούμε, πώς και πόσο καθοριστικά, αυτή η επιλογή, επηρέασε τη λειτουργία των κομμάτων, τον τρόπο σκέψης τους και πόσο βοήθησε στο να επανακαθορίσουν τους στόχους και τις μεθόδους πολιτικής τους, αποδεικνύοντας πως ξέρουν, όταν το μήνυμα βροντερά στέλνεται, να το λαμβάνουν και να το αποκωδικοποιούν!

Ο Σύριζα έλαχε να είναι ο «τυχερός» της πολιτικής διεργασίας! Έλαβε την εντολή, αλλά και την ευθύνη, να μετουσιώσει την προεκλογικές του θέσεις σε εφαρμοσμένη πολιτική! Δεν θα σταθώ στις επιμέρους πολιτικές που ασκεί όλο αυτό το διάστημα, καθότι δεν είναι αυτός ο στόχος αυτού του ιδεογράμματος! Θα επιμείνω όμως στην αλλαγή κλίματος και αέρα που έφερε, με στοιχεία ταυτόχρονα, προοδευτισμού και συντηρητισμού, ανάλογα με την κριτική οπτική, εκείνου που επιλέγει να ακτινογραφήσει την μέχρι τώρα πορεία του. Εκείνο, που μπορώ με βεβαιότητα να ισχυριστώ, είναι πως ο Σύριζα, ο Τσίπρας κι όλη η ετερόκλητη παρέα του, κατάφεραν παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες να μη «κουράσουν» το εκλογικό σώμα! Η επικοινωνιακή τους δεινότητα πέραν του δέοντος ικανοποιητική, κι ας κατηγορούνται για απειρία και ερασιτεχνισμό! Προσωπικά, ανεπιφύλακτα τους αναγνωρίζω και ουσιαστική και έντεχνη άσκηση πολιτικής, τόσο στο επίπεδο της διαπραγμάτευσης, όσο και στο επίπεδο των εθνικών θεμάτων και των θεμάτων γεωστρατηγικής, που ακριβώς επειδή ξεφεύγει από στερεότυπα χρόνων, θετικά εκλαμβάνονται από την συντριπτική πλειοψηφία των σκεπτόμενων πολιτών…! Ο Σύριζα με λίγα λόγια, παίζει με το χρόνο, αλλά με ασφάλεια το πράττει, γιατί ξέρει καλά, πως δεν υπάρχει κάποια καυτή ανάσα να τον απειλεί…!

Από την άλλη μεριά, έχουμε μια «δεινοσαυρική» γι αυτό και προ πολλού ξεπερασμένη, πολιτική παρουσία των μονομάχων του παρελθόντος! Το ΠΑΣΟΚ, όπως όλα καταδεικνύουν εξεμέτρησε τον πολιτικό του βίο, ταυτίζοντας εν πολλοίς το όνομά του με τα πιο ακραία φαινόμενα ηθικού εκμαυλισμού, διαφθοράς και αλλοίωσης των υγιών προταγμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Ήταν οι αιτίες αυτές και η αλαζονική περί πάντων εκφορά του πολιτικού του λόγου, που αποδεικνυόμενη φαύλη, ανεπαρκής, δόλια και κατ επέκταση αναποτελεσματική, ώθησε το εκλογικό σώμα οριστικά, να το καταδικάσει, για την ώρα σε μονοψήφια ποσοστά, επιφυλάσσοντας του όμως για το άμεσο μέλλον – φρονώ – το τελειωτικό χτύπημα! Ακόμα κι αυτό, όμως το διεφθαρμένο και ξεπερασμένο ΠΑΣΟΚ, είχε την πρόνοια, έστω λεκτικά, να αποδεχτεί τη λαϊκή βούληση, να ασκήσει αυτοκριτική και να ανοίξει τη διαδικασία της αναγέννησής του! Αίσθησή μου είναι, πως βαρύ το τίμημα θα πέσει στους ώμους της ατυχούς Φώφης, που θα αποδειχτεί πως δεν είναι αυτή που θα μπορούσε να αναστήσει το μουμιοποιημένο πολιτικό κουφάρι του άλλοτε κραταιού σοσιαλιστικού κινήματος. Εικάζω, πως η μοίρα του ΠΑΣΟΚ, είναι προδιαγεγραμμένη, ταυτιζόμενη πλήρως με την αντίστοιχη της Σαμαρικής ΝΔ, που καθόλου τυχαία δεν αναμασά τα περί «Εθνικής συνεννόησης» τελευταία, οσμιζόμενη το οριστικό πολιτικό της τέλος.

Τι να πρωτοπεί κανείς λοιπόν για τη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά; Τι να πρωτοπεί για τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά, που σ αυτές τις δύσκολες για τη χώρα και την παράταξη στιγμές, απέδειξε πόσο λίγος, ανεπαρκής, δυσκίνητος, αναποτελεσματικός, εθνικά ελάχιστος και κοινωνικά ανάλγητος είναι!!! Ακόμα κι αν αποδεχόμουν, πως απλά ατύχησε να μην πείσει τον κόσμο για την ειλικρίνεια, την ευθύτητα και τις πολιτικές εξαθλίωσης που υλοποίησε, δεν μπορώ με τίποτα να αποδεχτώ την παράλογη εγωπάθεια του, το κόλλημα με την καρέκλα του, την αμετροέπεια των μετέπειτα λόγων του, την μη έκφραση έστω, μιας λέξης συγγνώμης και την ανάληψη της ευθύνης που του αναλογεί, για το εκλογικό Βατερλό της παράταξης! Είναι πραγματικά τρομερό να σε φτύνουν κι εσύ να νομίζεις πως απλά ψιχαλίζει! Κι επειδή ο πραγματικός ηγέτης στα δύσκολα ξεχωρίζει, δυστυχώς γι αυτόν, τα γεγονότα και οι συμπεριφορές του σε «νάνο» τον κατέταξαν…!

Η σύγκριση μεταξύ των στελεχών του Σύριζα κι αυτών των Σαμαροβενιζελικών, σε επίπεδο εικόνας, συμπάθειας και πειθούς, θεωρώ πως βαίνει καταλυτικά υπέρ των πρώτων! Όχι επειδή έχουν περισσότερες γνώσεις και εμπειρία! Είναι πιο άμεσοι όμως! Πιο αληθινοί! Λιγότερο δεσποτικοί! Δεν τους βαραίνει το δυσβάσταχτο παρελθόν των άλλων! Ο λόγος τους δεν είναι ξύλινος! Δεν κραυγάζουν! Δεν ασχημονούν χωρίς να επιχειρηματολογούν! Δεν έχουν κουράσει ακόμα! Πουλάνε φιλολαϊκισμό και τον πουλάνε καλά! Κι από την άλλη μεριά…. Γκρίνια, γκριμάτσες, κραυγές ασχημονούσες, βεβαρημένο παρελθόν, καταστρεπτική παρουσία.

Αυτοί, τέλειωσαν. Δεν πείθουν πια! Και το χειρότερο είναι, πως δεν είναι μόνο οι ηλικιακά μεγαλύτεροι που δεν πείθουν! Αλλά ούτε κι οι πιο νέοι ακόμα… Βλέπεις τον Καραγκούνη να προσπαθεί, μα ο λόγος του άχρωμος, ακραίος, εριστικός… Το ίδιο και η «πριγκιπέσσα» εξ Ιωαννίνων….! Σκληρός λόγος, βροντώδης, απόλυτα αντιδιασταλτικός με την όμορφη και προσεγμένη ομολογουμένως εμφάνιση… Γι αυτό, επίσης, μη πειστικός…!

Με τους Ποταμίσιους έχω μια ιδεολογική εχθρότητα, που πηγάζει από την βαθιά μου πεποίθηση, πως δεν είναι πρέπον να ασχολούμαστε με τον «αέρα»… Πόσο μάλλον με τον αέρα τον κοπανιστό! Για τα εναπομείναντα άκρα ; Στο χέρι μας είναι, άκρα να απομείνουν…! Γι αυτό και περισσότερο δεν θα επεκταθώ!

Στο δια ταύτα λοιπόν, μόνο μια σκέψη μου έρχεται στο μυαλό. Μια σκέψη και μια συνταγή…! Εδραία η πεποίθηση μου πως το χτες, δεν μπορεί να αντιπαλέψει το σήμερα…! Η μάχη είναι εκ των πραγμάτων χαμένη. Η ελπίδα δεν χτίζεται με ενοχές! Το νέο δεν οικοδομείται με υλικά φθαρμένα! Το πολιτικό σκηνικό είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, θα αναταχθεί! Μπορεί το καινούργιο να ματώσει, να βραδύνει, να πονέσει… Θα βρει όμως τον τρόπο να εκφραστεί και να πείσει…! Τι θα βαρύνει πιότερο σ αυτή την προοπτική;

Οι αλήθειες που θα εκφράσει! Ο πολιτικός πολιτισμός που θα αναδείξει! Η μετριοπάθεια που θα περιβάλλει τις εργώδεις προσπάθειές του! Η διαφορετικότητα που θα εκπέμψει! Η σύνεση και η πειθώς που θα μετουσιώνουν τον λόγο του σε πράξη! Τα νέα εύπεπτα πρόσωπα που θα εκπέμψουν το λόγο αυτό! Η καθαρή ματιά και το αστραφτερό μέτωπο!

Όλα τα άλλα, γεωμετρικά θα προκύψουν… Και ξέρετε γιατί; Γιατί ο κόσμος διψάει για το αληθινό, το καθαρό, το έντιμο «καινούργιο»…! Εικάζω και στηρίζω την έλευση του…

Οσονούπω…!


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση