Ανέμελη Ελλάς

Αδιανόητη σκέψη για τους πολίτες να βρεθούμε εκτός ευρώ

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Τώρα που ο κόμπος έφτασε στο χτένι και η κυβέρνηση πρέπει να επιλέξει μεταξύ της «Ελλάδας της κρίσης» (Μνημόνιο) και «της Ελλάδας της πείνας» (πτώχευση), καλό είναι να γνωρίζουν εκεί στο Μαξίμου όλα τα στρατηγικά δεδομένα, για την περίπτωση που τους έχει διαφύγει κάτι. Εξω, ο κίνδυνος του πολιτικού ρίσκου από μια ελληνική τραγωδία έχει μειωθεί δραματικά. Οχι γιατί είμαστε μια «αδιάφορη περίπτωσις» γενικώς ούτε επειδή το ελληνικό ζήτημα υποτροπιάζει ομοιάζοντας με το Κυπριακό. Απλώς, τα δεδομένα άλλαξαν.

Πρώτον, δεν ήταν καλό για τα ελληνικά συμφέροντα το αποτέλεσμα των βρετανικών εκλογών. Η νίκη των Συντηρητικών δεν μας βοηθά. Η πανευρωπαϊκή συζήτηση για το δημοψήφισμα του Κάμερον και η φιλολογία για το Brexit υποχρεώνουν εκ των πραγμάτων την Ευρώπη να κρατήσει δυνάμεις για να βάλει στην κρίσιμη στιγμή όλα της τα λεφτά στο Λονδίνο (πρωτευόντως ) και στην Ουκρανία. Ποια Ελλάδα; Διαφορετικής τάξεως ζήτημα είναι μια Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα και διαφορετικό μια Ευρώπη χωρίς τη Βρετανία. Το δικό μας εθνικό συμφέρον περνούσε μέσα από τη μη αυτοδυναμία του Κάμερον.

Η Δημοκρατία στη Μεγάλη Βρετανία -μιλώ με όρους Τσίπρα- κρίνεται εκ του αποτελέσματος σημαντικότερη από τη Δημοκρατία στην Ελλάδα. Δεύτερον, δεν συνιστούν καλή εξέλιξη η ήττα των άκρων σε πολλές χώρες δικού μας ενδιαφέροντος και η άνοδος του ευρωσκεπτικισμού σε άλλες, γερμανικού ενδιαφέροντος. Ο Φάρατζ συνετρίβη. Η Λεπέν σκοντάφτει. Οι Ποδέμος γλιστράνε και τη θέση τους στο κεντρικό πολιτικό παιχνίδι καταλαμβάνει το κόμμα των Καταλανών. Το κόμμα του Πέπε Γκρίλο διασπάστηκε. Αντιθέτως, η νέα κυβέρνηση της Φινλανδίας έχει πολύ άγριες διαθέσεις έναντι ημών, ενώ το κόμμα του Μάρκου ανεβαίνει στη Γερμανία. Η Ευρώπη, λοιπόν, δεν αλλάζει ούτε και ριζοσπαστικοποιείται, όπως ανοήτως είχε υπολογίσει η Κουμουνδούρου τον καιρό που σχεδίαζε να κάνει τη διαπραγμάτευση «Μπεν Χουρ», προκειμένου να την... εξαντλήσει.

Αντιθέτως, η Ευρώπη στις κρίσεις συντηρητικοποιείται έτι περαιτέρω. Αν παρατηρήσει προσεκτικά τον συσχετισμό, λοιπόν, ο Τσίπρας, έχει λόγους να βιάζεται. Οικονομικός συστημικός κίνδυνος δεν είμαστε, ούτε πολιτικός, έμεινε μόνο ο γεωπολιτικός (Βαλκάνια - Τουρκία). Κάτι που πρέπει να συνυπολογίσει, τέλος, ο πρωθυπουργός είναι η εσωτερική κοινή γνώμη: Πλην της αγοράς, η οποία παρακολουθεί με μεγάλη αγωνία την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων, υπάρχει και ο... σχετικώς ανέμελος κόσμος που προεξοφλεί συμφωνία. Τις Κυριακές που ο Τσίπρας κλείνεται στο Μαξίμου, συσκεπτόμενος για τη λαϊκή εντολή, οι Ελληνες κατακλύζουν ανύποπτοι τα νησιά, βέβαιοι ότι ο πρωθυπουργός τους θα συμβιβαστεί. Ελλάδα εκτός ευρώ τούς είναι αδιανόητη σκέψη.

Πηγή "Δημοκρατία"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση